Η συζήτησή μας με τον Forest Swords στο Six D.o.g.s.

Λίγο πριν την εμφάνισή του στο αθηναϊκό six d.o.g.s. στα πλαίσια του Plissken Festival, συναντήσαμε τον Matthew Barnes, a.k.a. Forest Swords, και συζητήσαμε για το "Compassion" - την τελευταία του δουλειά - για τις ανθρώπινες σχέσεις και τα εμπόδια που βάζουν ή που υπερβαίνουν οι άνθρωποι όταν πρόκειται για αυτές, για την διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην εικόνα και τον ήχο.

Ο καλλιτέχνης από το Liverpool μας εξέπληξε με την απλότητα και την ταπεινότητά του αλλά και με την συνοχή της σκέψης και του λόγου του. Μοιράστηκε μαζί μας τα αισθήματα αγάπης που έχει για την Αθήνα και είχε την καλοσύνη να τοποθετήσει από μόνος του το κινητό μας στα γόνατα του από φόβο μήπως δεν ηχογραφηθεί καλά η συνέντευξη.

Y.Z.: Η φιλοσοφία του site μας είναι να καλύπτουμε συναυλίες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο, οπότε είχαμε την χαρά να σε παρακολουθήσουμε το περσινό live σου στο Club to Club Festival.

Forest Swords: Αλήθεια; Αυτό ήταν ένα κάπως περίεργο live είναι η αλήθεια, η ώρα εμφάνισης μου ήταν λίγο υπερβολικά νωρίς και το venue ήταν κάπως περίεργο. Λατρεύω αυτό το festival ωστόσο, μην με παρεξηγήσετε. Αλλά κάποιες φορές είναι καλύτερα να βγαίνεις στην σκηνή πιο αργά, για να νιώσεις τον παλμό. Αλλά είναι ένα υπέροχο festival.

 

 

Y.Z.: Ακριβώς μετά από αυτό καλύψαμε την εμφάνισή σου στο περσινό Plissken Festival.

 

 

Y.Z.: Πως νιώθεις για την επικείμενη αποψινή σου εμφάνιση;

F.S.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη! Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ σήμερα. Είχα μια θαυμάσια μέρα, πήγαμε στην παραλία και σε μια έκθεση φωτογραφίας… Μου αρέσει πραγματικά πολύ η Αθήνα, είναι μία από τις αγαπημένες μου πόλεις για να επισκέπτομαι. Υπάρχουν τόσα καλά πράγματα που συμβαίνουν, οι άνθρωποι είναι φιλικοί, μου αρέσει πάρα πολύ.

 

Y.Z.: Έχεις και φίλους εδώ...

F.S.: Έχω φίλους, ναι, οι promoters είναι φίλοι μου και γνωρίζω ανθρώπους εδώ. Είναι τόσο ωραίο να επιστρέφω. Νιώθω ότι έρχομαι εδώ αρκετά συχνά πλέον, ήμουν εδώ μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο για το festival, οπότε δεν έχει περάσει πολύς καιρός, ούτε καν ένας χρόνος, αλλά χαίρομαι πολύ που ξαναβρίσκομαι εδώ.

 

Photo by Lena Gold

 

Y.Z.: Συνδεόμαστε νομίζω με τα μέρη όπου έχουμε φίλους και ανθρώπους που εκτιμάμε.

F.S.: Σίγουρα, νιώθει κανείς ότι ξαναβρίσκεται σε ένα οικείο μέρος, οπότε χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ.

 

Y.Z.: Πως νιώθεις μετά τις θετικές κριτικές και την αποδοχή του κοινού για το"Compassion"; Είναι αυτή κατά την γνώμη σου η καλύτερη δουλειά σου μέχρι τώρα;

F.S.: Πιστεύω ότι πάντα πρέπει να λες ότι η τελευταία σου δουλειά είναι και η καλύτερή σου. Γιατί περνάω τόσο χρόνο φτιάχνοντας μουσική, που όταν τη κοινοποιήσω έξω στον κόσμο, αυτό είναι το σημείο όπου πραγματικά πιστεύω σε αυτή. Ποτέ δεν θα κυκλοφορήσω κάτι που δεν πιστεύω ή απολαμβάνω απόλυτα. Προφανώς και νομίζω ότι σε κάθε δίσκο υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσες να αλλάξεις αν επιστρέψεις αλλά πιστεύω επίσης ότι ο δίσκος αυτός είναι η καλύτερη αποτύπωση του ποιος είμαι και της ζωής μου αυτή τη στιγμή.

 

Y.Z.: Είναι στρεσογόνα περίοδος η περίοδος προτού κυκλοφορήσεις ένα album;

F.S.: Ναι, γιατί μπορεί να είναι μια διαδικασία χωρίς τέλος. Ξανακούς τα κομμάτια και νιώθεις ότι θα μπορούσες να αλλάξεις το ένα ή το άλλο πράγμα, αλλά στο τέλος πρέπει να υπάρχει ένα τερματικό σημείο όπου το τραγούδι έχει ολοκληρωθεί και ο δίσκος έχει ολοκληρωθεί.

Αυτό είναι αρκετά δύσκολο γιατί στην μουσική δεν υπάρχει στην πραγματικότητα σωστό και λάθος. Απαιτεί πειθαρχία νομίζω. Είναι μια διαδικασία μάθησης. Με κάθε δίσκο που φτιάχνω νιώθω ότι γίνομαι καλύτερος σε αυτό αλλά και γρηγορότερος στο να φτιάχνω μουσική. Νιώθω ότι διαρκώς μαθαίνω πράγματα.

 

Anna Lefka: Μιας και ανέφερες την πειθαρχία, έχεις πει παλιότερα ότι το προηγούμενο album σου, το "Engravings" (2013), είχε να κάνει με την κοπιώδη και λεπτομερή διαδικασία και επίσης με την ανάγκη να φτιάξεις ένα έργο που παραμένει στον χρόνο και ότι όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στον τίτλο του album. Σχετικά με τον τελευταίο δίσκο, γιατί τον ονόμασες "Compassion";

F.S.: Με έναν τρόπο επιλέγω τους τίτλους γιατί αντανακλούν τον ήχο των δίσκων, οπότε σε εμένα, αυτός ο δίσκος, ο τελευταίος, ακούγεται λίγο πιο ανοικτός και ζεστός και λίγο πιο ανθρώπινος ίσως. Σκεφτόμουν πράγματα όπως το πως επικοινωνούμε ο ένας με τον άλλον και τις σχέσεις που σχηματίζουμε ο ένας με τον άλλον.

Οπότε για μένα αυτή η λέξη εμπεριέχει τον τρόπο που νιώθω για το πως ακούγεται ο δίσκος, αν αυτό βγάζει κάποιο νόημα. Ήθελα να είναι ένας πιο φιλόξενος δίσκος. Άκουσα το "Engravings" στο τέλος της προηγούμενης περιοδείας και ένιωσα ότι ακούγεται σαν ένας δίσκος που έφτιαξα κλεισμένος σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες. Είναι αρκετά κλειστοφοβικός και έντονος. Το "Compassion" έχει την ίδια ένταση αλλά είναι πιο ζεστό.

 

Photo by Lena Gold

 

A.L.: Είχε αυτό να κάνει με την διαδικασία της περιοδείας και με το γεγονός ότι γνώρισες καινούριο κόσμο;

F.S.: Ναι, όπως έλεγα και προηγουμένως, με το να επιστρέφεις σε μέρη όπως η Αθήνα και με το να γνωρίζεις κόσμο κατανοείς την σημασία της ανθρώπινης επαφής. Ως παιδί ήμουν πολύ ντροπαλός. Ακόμα και τέσσερα χρόνια προτού αρχίσω να περιοδεύω, είχα μηδενική αυτοπεποίθηση αλλά συνειδητοποίησα ότι το να γνωρίζεις ανθρώπους και να σχηματίζεις δεσμούς μαζί τους και το να κάνεις φίλους είναι πολύ σημαντικό και πιστεύω ότι θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντικό στο μέλλον με όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο.

 

Y.Z.: Πόσο σημαντικές είναι οι συνεργασίες ανάμεσα στους καλλιτέχνες ; Τι επίδραση έχουν στην δική σου δουλειά;

F.S.: Πιστεύω ότι οι συνεργασίες σε ωθούν σε νέες περιοχές και νέους τρόπους σκέψης. Το μυαλό σου αντιδρά με έναν διαφορετικό τρόπο σε αυτές. Έχω συνηθίσει σε μεγάλο βαθμό στο να δουλεύω μόνος μου. Όταν δουλεύεις με άλλους ανθρώπους πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου τις διαφορετικές γνώμες. Μπορεί να έχουν πολύ καλές ιδέες τις οποίες θα πρέπει να συνδυάσεις με τις δικές σου.

Επιστρέφω σε αυτό που έλεγα και πριν, την διαδικασία του να συνδέεσαι με τους άλλους ανθρώπους και να κατανοείς το πως εργάζονται. Εγώ έχω έναν συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο έχω συνηθίσει να δουλεύω και κάποιος άλλος έχει τον δικό του και όλοι αυτοί οι τρόποι έχουν ισχύ, οπότε πρέπει να βρεις το κοινό έδαφος. Θεωρώ ότι είναι πολύ δυνατό αλλά και απελευθερωτικό το να κατανοήσεις ότι υπάρχει ομορφιά στις συνεργασίες μεταξύ των ανθρώπων, τόσο στην μουσική, όσο και στις ταινίες ή το design.

A.L.: Είναι αυτός ο λόγος που αποφάσισες να δημιουργήσεις την δική σου δισκογραφική εταιρεία (Dense Truth);

F.S.: Ναι, εν μέρει λόγω αυτού. Δούλευα με όλους αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους και σκεφτόμουν και σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραίο να φέρω όλους αυτούς τους ανθρώπους μαζί. Και ότι αν γνωρίσω καινούριους ανθρώπους στο μέλλον, μπορούμε να ξεκινήσουμε καινούρια projects και να δούμε τι θα συμβεί. Με χαλαρούς ρυθμούς, όλα έχουν να κάνουν με την απόλαυση και την διασκέδαση που παίρνεις από τα πράγματα.

 

Y.Z.: Είμαι fan της indie rock μουσικής σκηνής και συγκεκριμένα των Bon Iver. Την τελευταία που τους παρακολούθησα στο Coachella με εντυπωσίασε το γεγονός ότι το μισό live ήταν δικά στους κομμάτια και το άλλο μισό διασκευές κομματιών άλλων συγκροτημάτων. O Justin Vernon μάλιστα φορούσε μια μπλούζα που έγραφε “People”.

 

 

F.S.: Ναι τη είχα δει τη μπλούζα και τη μπάντα πρόσφατα ζωντανά. Νομίζω ότι η ικανότητα να καταλαβαίνεις τους άλλους ανθρώπους θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντική. Το έχετε στην Ελλάδα, το έχουμε στο Hνωμένο Βασίλειο, το βλέπει κανείς στις Η.Π.Α., όπου οι άνθρωποι κλείνουν τις πόρτες και τα παράθυρά τους στους άλλους ανθρώπους, δεν θέλουν να έχουν τίποτα να κάνουν με τους άλλους. Νομίζω ότι είναι πραγματικά μη υγιές αυτό. Νομίζω ότι ως ανθρώπινο είδος δεν προοδεύουμε καθόλου με τέτοιες πρακτικές.

Μπορούμε να έχουμε τις διαφορές μας, μπορεί να είμαστε εντελώς διαφορετικοί μεταξύ μας, άλλα όλα έχουν να κάνουν με το να κατανοούμε ο ένας τον άλλον και να βρίσκουμε το κοινό έδαφος. Νομίζω ότι αυτό θα γίνει πολύ σημαντικό τα επόμενα χρόνια. Αλλά και ο καθένας από εμάς έχει τους δικούς του προσωπικούς φράχτες. Συνεχώς. Κυκλοφορούμε με τα δικά μας προσωπικά αναχώματα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι πολύ σημαντικό να προσπαθείς να τα υπερβείς αυτά. Μπορεί στην αρχή να νιώθεις άβολα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις προς τα εμπρός.

 

Y.Z.: Ας επιστρέψουμε στις ζωντανές σου εμφανίσεις. Επιμελείσαι ο ίδιος τα φώτα και τις background προβολές στις σκηνικές σου παρουσίες. Παλιότερα ήσουν graphic designer. Το κάνεις ακόμα αυτό;

F.S.: Κάνω όλο το δικό μου artwork, καθώς επίσης και artwork για τους φίλους μου γιατί είναι κάτι που λατρεύω να κάνω. Για τις προβολές που θα δείτε στην σκηνή απόψε, δουλέψαμε με έναν φίλο από το Liverpool και γυρίσαμε αρκετά καινούρια φιλμ.

Αυτός είναι ένας ενδιαφέρον χώρος, η κινούμενη εικόνα δηλαδή και η εξερεύνηση του τρόπου με τον οποίο μπορείς να συνδέσεις κινούμενες εικόνες με ήχο και πως αυτά τα δύο μπορούν να μπουν σε διάλογο. Όποτε δεν θα υπάρχουν πολλά φώτα απόψε, καθώς και ο χώρος είναι σχετικά μικρός αλλά νομίζω οι προβολές θα το αντισταθμίσουν αυτό. Θα μπορέσετε και οι ίδιοι να δείτε τον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται με τον ήχο και την μουσική.

 

 

A.L.: Μιας και ανέφερες τον συνδυασμό μουσικής και κινούμενης εικόνας, πέρσι, όταν μιλήσαμε πριν από την εμφάνισή σου και πάλι στο Plissken Festival μας είχες πει ότι σε ενδιαφέρει να φτιάξεις μουσική για ταινίες και θεατρικά έργα. Έχεις προχωρήσει σε κάτι τέτοιο ακόμα;

F.S.: Έχω κάποια πράγματα που μπορεί να κυκλοφορήσουν το 2018. Το να φτιάχνεις μουσική για ταινίες είναι πραγματικά τρομακτικό. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν σου δίνουν δουλειά απλά βασισμένοι στο γεγονός ότι έχεις βγάλει ένα καλό δίσκο ή έχεις κάνει μια καλή ζωντανή εμφάνιση. Πρέπει να έχεις εμπειρία στο να κάνεις μουσική για ταινίες και πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά.

Με ενδιαφέρει πολύ το να ασχοληθώ με αυτό και να δουλέψω περισσότερο με κινούμενες εικόνες καθώς και να κατανοήσω πως μπορούν να συνδεθούν με την μουσική. Και μετά να το πάρω όλο αυτό και να το ενσωματώσω στα δικά μου albums. Για μένα όλα συνδέονται μεταξύ τους, όλα ταιριάζουν το ένα μέσα στο άλλο.

 

A.L.: Όποτε, ίσως και ένας νέος δίσκος σύντομα;

F.S.: Ίσως, ναι, του χρόνου κιόλας αν είμαι αρκετά γρήγορος!

 

Photo by Lena Gold

 

Y.Z.: Ποιους καλλιτέχνες ακούς τελευταία;

F.S.: Μου άρεσε πολύ ένας δίσκος που έχει κυκλοφορήσει στην Technicolour η Umfang, μια παραγωγός techno από την Νέα Υόρκη. Είναι καταπληκτική. Υπάρχει επίσης μια μπάντα που λέγεται Shopping, από την Μεγάλη Βρετανία και είναι φανταστική. Μου άρεσε πάρα πολύ το φετινό album του Blanck Mass. Είναι επίσης καταπληκτικός. Επίσης, ακούω πολύ jazz μουσική τελευταία. Προσπαθώ να εξερευνήσω και αυτό το είδος. Όταν γράφω ο ίδιος μουσική, δεν μου αρέσει να ακούω άλλη μουσική, οπότε τώρα έχω χρόνο να ακούσω μερικά άλλα πράγματα. Μου άρεσε αρκετά ο περσινός δίσκος των Bon Iver. Τον είδα πριν από τρεις μήνες στο Blackpool, ήταν πάρα πολύ καλός. Απίστευτο show, εντελώς θρησκευτικό. Υπάρχουν πολλά καλά πράγματα που βγαίνουν από την Βρετανία αυτή τη στιγμή.

 

Θα πας να δεις τον Four Tet στο Village Underground τον ερχόμενο Φεβρουάριο?

F.S.: Το καινούριο album του Four Tet είναι πολύ καλό, το άκουγα και αυτό, οπότε σχεδιάζω να τον δω του χρόνου. Μου αρέσει πολύ και ο Moses Sumney.

 

A.L.: H μουσική σου, παρ’ όλο που είναι πολύ ραφιναρισμένη και ελιτιστική, είναι ταυτόχρονα πολύ απλή, οικεία και συναισθηματική. Είναι αυτό κάτι που επιδιώκεις; Πως μιλά η μουσική στους ανθρώπους στην εποχή του internet;

F.S.: Καλή ερώτηση! Προσπαθώ πάντα να σκεφτώ τι συνδέεται με μένα ως λάτρη της μουσικής. Νομίζω ότι πρέπει να είσαι ευθύς και ειλικρινής με τους ανθρώπους. Νομίζω ότι οι άνθρωποι εκτιμούν την ειλικρινή μουσική. Μπορούν να το μυρίσουν από ένα μίλι μακριά όταν κάποιος τους πουλάει βλακείες.

Ξέρεις, όταν κάποιος προσπαθεί να είναι κάτι που δεν είναι, νομίζω ότι οι άνθρωποι το αισθάνονται αυτό. Όποτε όταν προσπαθείς να φτιάξεις μουσική απλά γιατί θέλεις να γίνεις δημοφιλής, οι άνθρωποι το αισθάνονται αυτό. Οι άνθρωποι έχουν πολύ καλούς ανιχνευτές βλακείας και ψεμάτων πλέον. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να είσαι εγγενώς αληθινός με τον εαυτό σου. Οπότε παρ’ όλο που δεν είμαι ένα από τα μεγάλα ονόματα, θεωρώ ότι είμαι αληθινός με τον εαυτό μου και όλα όσα κάνω στην μουσική είναι εντελώς εγώ και τα πιστεύω πλήρως. Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα αυτήν την στιγμή.

 

Photo by Lena Gold

 

Υ.Ζ.: Με ορισμένες μπάντες δημιουργείται ένα hype, όπως για παράδειγμα με τους The National και πολλές φορές αυτό οδηγεί το κοινό σε απογοήτευση. Κάποιες φορές ένα συγκρότημα γίνεται τόσο διάσημο που είναι δύσκολο να διακρίνεις τι ακριβώς συμβαίνει.

F.S.: Οι National είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση γιατί πιστεύω ότι έχουν φτιάξει τρία albums που ακούγονται ακριβώς το ίδιο. Μου αρέσουν, είμαι fan, μου αρέσει να τους ακούω και τους έχω δει live αλλά ξέρω ακριβώς τι θα ακούσω στους δίσκους τους. Δεν θα μου προσφέρουν κάποια πρόκληση. Έχουν ένα σήμα κατατεθέν που δουλεύει για αυτούς, αλλά δεν νιώθω ότι με πάνε πιο πέρα ως ακροατή.

 

A.L.: Φαίνεται ότι προσπαθείς να δημιουργήσεις ένα άχρονο ήχο, μακριά από τα genres. Ισχύει αυτό;

F.S.: Ναι. ‘Ενα από τα πράγματα που δεν μου αρέσουν καθόλου ως μουσικό ακροατή είναι το να ακούω έναν δίσκο και να ξέρω ακριβώς το πότε φτιάχτηκε. Κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον στο να φτιάχνω μουσική είναι ότι οι άνθρωποι μπορεί να πέσουν πάνω της μετά από 20 χρόνια και να μην ξέρουν πότε φτιάχτηκε. Θα μπορούσε να είναι στα 70s, ή τώρα ή σε 10 χρόνια από τώρα, υπάρχει μια αμφισημία.

Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κάποιος σύγχρονος ήχος σε αυτή. Προσπαθώ να επιλέγω αρκετά ουδέτερους ήχους που δεν θυμίζουν στους ακροατές κάποιο συγκεκριμένο είδος ή χρονική περίοδο γιατί είναι πολύ σημαντικό για μένα οι άνθρωποι να αντιδρούν στην μουσική μου σε ένα πιο αυθεντικό επίπεδο και όχι επειδή τους ακούγεται “super trendy”. Την επεξεργάζονται σαν να είναι κάτι αυτόνομο και ανεξάρτητο και ίσως συνδέονται περισσότερο με αυτήν.

 

Y.Z.: Δύο ακόμα ερωτήσεις. Ο φίλος μας από το Λονδίνο ρωτάει πως ένιωσες όταν κράσαρε το macbook σου στο Village Underground.

F.S.: (Γέλια). Αυτό που έγινε ήταν ότι πάτησα μερικά λάθος κουμπιά, αλλά ξέρεις τι, απλά σκέφτηκα, γάμησέ το, θα ξεκινήσουμε το κομμάτι από την αρχή. Γιατί αυτή είναι η ομορφιά της ηλεκτρονικής μουσικής, μπορεί να πατήσεις μερικά λάθος κουμπιά, αλλά μπορείς απλά να πατήσεις rewind μετά και να το πάρεις από την αρχή. Θα μπορούσα να είχα αντιδράσει λέγοντας, “ω, θεέ μου, συγνώμη” αλλά που είναι η διασκέδαση σε αυτό; Θα σήμαινε απλώς ότι περνάω πραγματικά σκατά. Και με έναν τρόπο παίρνεις τους ανθρώπους με το μέρος σου όταν τα πράγματα γαμιούνται λίγο, σημαίνει ότι όλα είναι ζωντανά. Κάνω triggering σε όλα τα samplew ζωντανά, έχω έναν μπασίστα ο οποίος παίζει ζωντανά και κάποιες φορές τα πράγματα γαμιούνται. Συμβαίνουν αυτά.

 

A.L: Και μια τελευταία ερώτηση σχετικά με ποδόσφαιρο. Liverpool ή Everton;

F.S.: Δεν παρακολουθώ καθόλου ποδόσφαιρο, αλλά ο μπαμπάς μου είναι σκληροπυρηνικός οπαδός της Everton, οπότε πρέπει να απαντήσω Everton, αλλιώς θα με αποκληρώσει!

 

Σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου!

F.S.: Διασκέδασα πολύ και ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξή σας! Το εκτιμώ πολύ!

Υ.Ζ.: Αυτό εξυπακούεται όταν πρόκειται για καλή μουσική!

 

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους Tom και Lauren από την Ninja Tune καθώς και τον Στέφανο από το Plissken Festival για τη συνεργασία τους ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή τη συνάντηση και να γίνει η ενδιαφέρουσα συζήτηση.

 

 

English Version:

Y.Z.: The philosophy of our site is to cover events from all over the word, like ClockSound covered your performance at Club to Club last year.

Forest Swords: Oh, really? That was a bit of a weird show actually, it was a bit too early and it was a strange venue. I love that festival though, don’t get me wrong. But sometimes you need to be on a little bit too late instead, to get the vibe. But it is a great festival.

 

 

YZ: Right afterwards we covered your performance at last year’s Plissken Festival.

 

 

Y.Z.: So what about today, how are you feeling?

F.S.: Thank you very much for supporting me! I feel very happy to be here. I’ve had a really lovely day, we went to the beach, then we went to see a photography exhibition... I really love Athens, it’s one of my favourite cities to visit. There’s so much good stuff going on, the people are very friendly, I love it.

 

Y.Z.: You also have friends here...

F.S.: I have friends here, yes, the promoters are friends of mine and I know people here. It’s so nice to come back. It feels like I come back quite regularly now, I was only here in December for the festival, so it’s not been too long, not even a year but I am happy to be back.

 

Y.Z.: It seems like we get connected with places where we have friends and people we appreciate.

F.S.: Definitely, it feels like going back to a familiar place, so I am very happy here.

 

Photo by Lena Gold

 

Y.Z.: How do you feel after the positive reviews and crowd reception for "Compassion"? Is this in your opinion your best work so far?

F.S.: I think that you should say that your latest thing is the best thing that you have done. Because I spend so long making music that if I put it out into the world that’s the point when I really believe in it. So I am never ever gonna put anything out into the word that I don’t fully believe in or enjoy.

Obviously I think that with any record there is things that you go back and change maybe, but I also think that it is the best representation of me right now and my life.

 

Y.Z.: Is it a stressful period the one before you put out an album?

F.S.: Yes, because it could be a never ending process. You listen to your songs and you are like I want to change this and that but ultimately you have to have an end point when the song is finished and the record is finished. That is quite a difficult thing because there is no right or wrong really with music. It requires self discipline I think. It’s a learning process, every record I make I feel like I get better at doing that, I am getting faster with writing music. I feel like I am constantly learning things.

 

Anna Lefka: Since you just mentioned self discipline, you have also mentioned that "Engravings" had to do with the meticulous / detailed process and also with producing a piece of art that is constant and that is reflected in the album title. Why did you name the last album "Compassion"?

F.S.: I kind of pick titles because they reflect the sound of the records so to me this album sounds a bit more open and a bit more welcoming than Engravings and a bit more human maybe. I was thinking about things like how we communicate with each other and how we relate to each other.

So to me that word summed up the way I feel about how the record sounds, if that makes sense. I wanted it to feel a bit more welcoming. Because I listened back to "Engravings" when I finished touring and I thought that it sounds like I made it all in one room for six months. It is very claustrophobic and intense. This album [Compassion] has the same intensity but it’s more welcoming.

 

A.L.: Does this have to do with touring also and meeting people?

F.S.: Yes, like I was saying before, coming back to places like Athens and getting to know people you come to understand the importance of human connection. I was always a really shy child. Right four years ago before I started touring I had zero self confidence but I’ve realised that meeting people and connecting with people on a human level and making friends is really important and it is going to get more and more in the future with what is going in the world.

 

Y.Z.: Do collaborations between artists matter? And if so, what is the effect on your work?

F.S.: I find that collaborations push you into a different territory and a different way of thinking. Your brain responds in a different way. I am very much used to working on my own. When you are working with other people you have to think about other people’s opinions. They might have really good ideas that you have to match with your own. It goes back to what I said before, connecting with another human being and understanding how someone else makes work. I have this way of working that I am very much used to and this person has their own way and they are both valid ways of making work, so you have to find middle ground. I found it really powerful and very liberating to understand that there is something really beautiful about bringing other people into the process of making music or film or design.

 

A.L.: Is that why you decided to start your own record label (Dense Truth)?

F.S.: Yes, partly because of that. I was working with all these amazing people and I was like, it would be cool if bring all these people together. And if I meet new people in the future just bring them in, start making new projects and see what happens. Be very loose with things, it’s all about the enjoyment of making things.

 

Y.Z.: I am big fan of indie rock music and Bon Iver in particular. Last time I saw them in Coachella I was shocked because half the show they played their own music and half of it covering other bands. Justin Vernon was wearing a T-shirt that was writing “People” on it.

F.S.: I think it is going to be more and more important to understand other people. You have it in Greece, we have it in the UK, you see it in the US, where people are shutting their doors on other people and bringing their windows down, they don’t want anything to do with other people. I think it is very unhealthy. I don’t think that as a human race we progress by doing that. We might have differences, we may completely be different people but it is about understanding each other and finding middle ground. I think it is going to be really important in the future years. We have our own personal fences as well all the time. We constantly walk around day to day with our own barriers. I’ve realised it is important to try to break those down sometimes. You might feel uncomfortable but it is a way to progress.

 

Y.Z.: Coming back to your performance, you do your own lights and background projections. You used to be a graphic designer, do you do that still?

F.S.: I do all of my own artwork and artwork for my friends because I love doing it. For the projections you are going to see on tonight’s show, we worked with a friend of mine from Liverpool and we filmed a lot of new films. That is an interesting area to move into, moving image and see how you can relate moving images to sound and how they can have a conversation. So there is not going to be too many lights tonight because it is a small venue but I think the projections will make up for it. You will see how they relate to the sound and the music.

 

Photo by Lena Gold

 

A.L.: Since you mentioned the combination between music and moving image, last year when we spoke before Plissken Festival you revealed your interest in working on music for theatrical plays and films. Have you had the chance to go forward with such a project yet?

F.S.: I have a few things maybe coming out in 2018. Scoring films is quite terrifying. Actually people don’t give you work just based on having a good album out or on doing a good live show. You have to have experience of doing film music beforehand, you have to work your way up. I am really curious about doing that and working more with moving image and understanding how that can relate to music and then fit that back into making my own albums. They are all related to me, they all fit back into each other.

 

A.L.: So, perhaps also, another album coming out soon?

F.S.: Maybe, yes, next year, if I am fast!

 

Y.Z.: What have you been listening to lately?

F.S.: I really like a record out on Technicolour by a girl called Umfang who is a techno producer from New York. She is great. There is a band called Shopping from the UK who are amazing. I really like this year’s Blanck Mass album. He is amazing. I’ve been listening to a lot of jazz music recently as well. I am trying to explore that kind of thing as well.

When I am writing music I don’t really like listening to other music, so now I have some time to listen to some other stuff. I really liked the Bon Iver album from last year actually. I saw him three weeks ago in Blackpool, he was amazing. An unbelievable show, completely religious. There is lots of really good stuff coming out of the UK at the moment.

 

Y.Z.: Are you going to see Four Tet at Village Underground next February?

F.S.: Four Tet’s new album is really good, I've been listening to that, so I am going to go see him next year. I also really like Moses Sumney.

 

A.L. Your music, although very refined and elitist is also very simple, intimate and emotional at the same time. Is that something that you do on purpose? How does music connect to people in the internet era?

F.S.: Oh, that’s a good question. I am trying to think what connects with me as a music fan. I think you have to be quite direct with people and you have to be honest with people. I think people really appreciate honest music. They can smell bullshit a mile off now. You know, when you are trying to be something that you are not, I think people know that now, they can sense that. So when people are doing music just to be popular, the audience can sense that. People have a good bullshit detector now days . So it is really important to be intrinsically true to yourself. So even though I am not a really big artist I feel like I am being true to myself and everything that I do in music is totally me and I completely believe in it. I think that is the most important thing now.

 

Photo by Lena Gold

 

Y.Z.: There is a hype about some bands sometimes like with The National, and sometimes this leads to disappointment. Sometimes when a band gets really popular sometimes it’s hard to say what is going on.

F.S.: The National are really interesting because I think that they’ve made three albums that sound exactly the same. I like them, I am a fan, I like listening to them and I've seen them play live, but I know exactly what I am going to get with their records. They are not going to challenge me. They have a blueprint which totally works for them but do not push you as a listener.

A.L. It seems like you try to create a timeless sound, away from genres. Is that something you do on purpose?

F.S.: Yes. One of my least favourite things as a music fan is to listen to a record and know when exactly it was made. Something really interesting to me when it comes to making music is that people might stumble across it in like twenty years and not know when it was made. It could have been made in the ‘70s or now, or 10 years now, it has an ambiguity to it. There is no really current sounds to it. I try and pick neutral sounds that don’t really remind people of any particular genre or music period and that is really important to me because it means people respond to it on a more genuine level because they don’t process it like “this is super trendy sounding music”. They process it like it is its own thing and maybe they connect to it more.

 

Y.Z.: Couple more questions please. Our friend from London asks how it felt when your MacBook to crashed in London at Village Underground?

F.S.: (Laughs) I actually just pressed a couple of wrong buttons, but you know what, I was just like fuck it, lets’s start the song again. Because that’s the beauty of electronic music, you might press a couple of buttons wrong but you can just rewind and start again. I could have been like, “oh my god, I’m so sorry” but where’s the fun in that? It would only mean that I am having a really shitty time. And you kind of get people on your side when things fuck up, it means that everything is live. I am triggering everything live, I have a bass player who plays live and sometimes things fuck up. That’s what happens.

A.L.: And one last football question: Liverpool or Everton?

F.S.: I don’t follow football but my dad is a die-hard Everton fan, so I have to say Everton otherwise he will disown me.

 

A.L.: Thank you for having us!

F.S.: That was really fun, thank you for supporting me, I really appreciate it.

Y.Z. That’s a given when it comes to good music.

 

We'd like to thank Lauren and Tom form Ninja Tune as well as Stefanos from Plissken Festival for their co-operation to make this meeting and interesting discussion take place.