Η Aurora Halal μίλησε στο ClockSound μετά την εμφάνισή της στο Plisskën Festival

Δύο μέρες μετά την εμφάνισή της στο Plissken Festival, βρεθήκαμε με την Aurora Halal στο ξενοδοχείο στο οποίο διέμενε. Η Halal είναι ένα από τα ανερχόμενα ονόματα στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής και πρωτοπόρος της underground dance σκηνής της Νέας Υόρκης. Μας μίλησε για τη μουσική της, τα φεστιβάλ που διοργανώνει, τα dj-set της και όλα αυτά σε μία πολύ ευχάριστη χαλαρή κουβέντα, με γέλιο και καλή διάθεση.

Αλέξης Καραχάλιος: Στις παραγωγές σου διακρίνουμε μία trippy και ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, με ένα αίσθημα αποξένωσης να υφίσταται από κάτω. Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;

Aurora Halal: Νομίζω ότι η έμπνευσή μου προέρχεται κυρίως από εσωτερικά συναισθήματα, που προέρχονται από τις εικόνες και τις μουσικές που ακούω όταν πηγαίνω στα club. Όμως δεν είναι ποτέ η πραγματική ανάμνηση της μουσικής που ακούω, αλλά περισσότερο αυτό που θα ήθελα να είναι αυτό που άκουσα. Θέλω να υπάρχει μία trippy ατμόσφαιρα, όπως όταν τρωει κανείς μανιτάρια ή παίρνει LSD, αλλά να βγαίνει και συναίσθημα.

A.K.: Θα μπορούσες να εμπνευστείς και από άλλες μορφές τέχνης;

A.H.: Σίγουρα! Έχω σπουδάσει ιστορία της τέχνης και πάντα με ενδιέφερε το συναισθηματικό κομμάτι που αποκομίζει κανείς από την τέχνη, αυτό που πραγματικά τον αγγίζει. Αυτό το συναίσθημα προσπαθώ να περάσω μέσα από τη μουσική μου, ο στόχος μου είναι να βιώσει ο κόσμος μία διαφορετική εμπειρία. Μου αρέσει πολύ η ιστορία της τέχνης, η σύγχρονη τέχνη και με ενδιαφέρει να εξερευνώ την καλλιτεχνική πλευρά της μουσικής που παίζω, να την αντιμετωπίζω ως τέχνη και όχι απλά να παίζω μουσική κάνοντας το χόμπι μου.

A.K.: Θα παίξεις του χρόνου στο Primavera, εμφανίστηκες στο Unsound και στο Robot στη Bologna, ένα από τα πιο επιδραστικά φεστιβάλ της ηλεκτρονικής σκηνής. Πώς νιώθεις που εμφανίζεσαι σε τόσο σπουδαία φεστιβάλ;

A.H.: Προσπαθώ να μη με αγχώνει, αλλά (γέλια)... Είναι πολύ σημαντικό να μεγαλώνω καλλιτεχνικά σε τέτοια φεστιβάλ, χωρίς να νιώθω ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω πράγματα που δε θα ήθελα να κάνω. Σε τέτοια φεστιβάλ, κάθε εμφάνιση είναι μία πρόκληση, στην οποία πρέπει να ανταπεξέλθω. Αν και κάποιες φορές, πριν παίξω, νιώθω ότι δεν είμαι αρκετά καλή, τελικά η πίεση με ωθεί σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, είναι δημιουργική πίεση. Και οφείλεται κυρίως στο ότι έχω να εμφανιστώ κάπου, που είναι σημαντικότερο απ'όπου έχω ήδη παίξει, το οποίο με ωθεί στο να βελτιωθώ. Μου αρέσουν να παίζω σε μέρη, όπου οι άνθρωποι είναι πραγματικά ανοικτόμυαλοι και τα ηχητικά συστήματα πολύ καλύτερα. Δε μου αρέσει να παίζω σε μέρη, όπου οι άνθρωποι δεν είναι ανοικτοί. Για το Primavera που μου ανέφερες, το έμαθα μόλις δύο μέρες πριν!

A.K.: Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστείς όλη αυτήν την ποσότητα της δουλειάς, σε συνδυασμό με τα ταξίδια; Νιώθεις ότι γίνεται εξαντλητικό ή πολύ business, έτσι ώστε κάποιες φορές να χαθεί η απόλαυση;

A.H.: Όχι, δε γίνεται business τις περισσότερες φορές. Δεν κινούμαι μέσα σε εμπορικές καταστάσεις, αλλά ό,τι κάνω προσπαθώ να είναι εμπνευστικό για εμένα. Οπότε είναι πολύ διεγερτικό. Σε κάθε εμφάνισή μου, προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και αυτό είναι μία πρόκληση. Το κομμάτι που είναι δύσκολο, είναι η ηχογράφηση. Τον τελευταίο χρόνο ήμουνα διαρκώς σε tour και δεν είχα όσο χρόνο θα ήθελα να περάσω στο studio. Ξέρω όμως ότι αυτό δε θα αλλάξει, οπότε πρέπει να το συνηθίσω. Κάθε μήνα, είμαι στο σπίτι μου πολύ λίγες μέρες και μου είναι δύσκολο να ηχογραφήσω. Ετοιμάζω νέο δίσκο για την επόμενη χρονιά, αλλά έχω μόνο δύο κομμάτια έτοιμα, επειδή τα άλλα δέκα που έγραψα τα πέταξα! ΄Οταν τα έγραφα, δεν είχα την επιθυμητή διάθεση, οπότε το αποτέλεσμα δε με ικανοποίησε. Νιώθω ότι πηγαίνω μπροστά σε κάποια πράγματα και πίσω σε άλλα. Δηλαδή, πηγαίνω μπροστά στο κομμάτι των εμφανίσεών μου σε club ή φεστιβάλ, εκεί όπου μου αρέσει να επικεντρώνεται η δημιουργικότητά μου, και πίσω στη studio δουλειά.

A.K.: Πώς είναι σήμερα η underground dance και techno σκηνή στη Νέα Υόρκη; Έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια; 

A.H.: Οπωσδήποτε! Όταν πρωτοπήγα στη Νέα Υόρκη, ήταν σαν μεσαίωνας. Δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου χορευτική σκηνή, όχι μόνο underground, αλλά και mainstream. Μόνο σε ένα μέρος υπήρχε, στο Bunker. Έτσι, ξεκίνησα να διοργανώνω πάρτυ. Ξαφνιάστηκα από την ανταπόκριση και το ενδιαφέρον του κόσμου σε αυτό το εγχείρημά μου και αυτό ώθησε τη δημιουργικότητά μου. Σταδιακά κτίζουμε το ενδιαφέρον, τη δημιουργικότητα και όλο αυτό είναι on fire αυτές τις μέρες. Έρχονται εμνευσμένοι DJ και καλλιτέχνες και το κοινό συμμετέχει πλήρως σε όλο αυτό. Όλον αυτόν τον καιρό, υπήρχε αυτή η post rock νοοτροπία, όπου υπήρχε μία αφελής αντιμετώπιση του τι σημαίνει dance μουσική, νομίζοντας ότι είναι κάτι σαν το What is love (του Haddaway). Βλέπω ότι αναπτύσσονται μερικές πολύ ωραίες ιδέες, τις οποίες προσπαθώ να μεταφέρω και στην Ευρώπη. Κάθε ταξίδι στην Ευρώπη είναι μία έμπνευση, αλλά νομίζω ότι στη Νέα Υόρκη είναι καλύτερα, επειδή η Ευρώπη έχει μία πιο συντηρητική ιδέα για τη σκηνή, ενώ τους Αμερικάνους γενικότερα τους νοιάζει να καταρρίψουν τους κανόνες. Έτσι, στη Νέα Υόρκη έχει δημιουργηθεί μία μαγιά από ιδέες και είναι ενδιαφέρον να βλέπεις πώς αναπτύσσεται η underground σκηνή στην πόλη, αλλά και μέσα από τις διοργανώσεις μου.

A.K.: Εννοείς το Sustain Release Festival ή to Mutual Dreaming Party Series, τα οποία διοργανώνεις;

A.H.: Εννοώ το φεστιβάλ. Αυτόν τον καιρό, έχω δώσει προτεραιότητα στο Sustain Release, το οποίο απαιτεί πολλή δουλειά. Το Mutual Dreaming τρέχει εδώ και δύο χρόνια, αλλά τώρα το έχω αφήσει λίγο πίσω. Δεν πειράζει όμως, γιατί υπάρχουν πια τόσα πολλά ωραία πάρτυ, οπότε δεν είμαι απαραίτητη πλέον. Αυτό με βοηθάει να επικεντρωθώ στα tour και τα φεστιβάλ, αντλώντας νέες ιδέες από την Ευρώπη.

A.K.: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο project σου; Το Mutual Dreaming επικεντρώνεται στο party ενώ το Sustain Release είναι πιο δημιουργικό;

A.H.: Όχι, είναι και τα δύο εξίσου δημιουργικά. Το Mutual Dreaming είναι καθαρά δικό μου, ενώ το Sustain Release σε συνεργασία με τη Zara Wladawsky.

A.K.: Ο στόχος σου ήταν να αναπτύξεις την underground χορευτική σκηνή;

A.H.: Όχι, αυτό απλά προέκυψε, αλλά δεν ήταν ο αρχικός σκοπός. Στόχος μου ήταν απλά να γίνονται πράγματα, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις το αποτέλεσμα.

A.K.: Έχεις κάποιον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο δουλεύεις τα κομμάτια σου; Ποια είναι η διαδικασία που, συνήθως, ακολουθείς κατά τη δημιουργία τους;

A.H.: Δεν ξέρω! Απλά παίζω με τα μηχανήματά μου, μέχρι να βγει κάτι καλό. Μετά δουλεύω πάνω του, το επεξεργάζομαι και αν μου αρέσει το κρατάω.

A.K.: O Andy Stott, στη συνέντευξη που μας έδωσε πριν λίγες μέρες, μας τόνισε τον κίνδυνο που διατρέχουν οι παραγωγοί, να μην τελειώσουν ποτέ το editing ενός κομματιού. Η αναζήτηση της τελειότητας τους αναγκάζει σε διαρκείς μκροδιορθώσεις, μέχρι που μπορεί και να το βαρεθούν. Έχεις νιώσει κάτι τέτοιο; Πόσο εύκολο είναι για εσένα να νιώσεις ότι ένα κομμάτι είναι έτοιμο; 

A.H.: Ω βέβαια! Αν και σε εμένα δε συμβαίνει ακριβώς αυτό, αφού δε δίνω τόσο βάρος στην τελειότητα της παραγωγής. Θέλω τα κομμάτια μου να είναι ωμά. Το πρόβλημα που είχα, ήταν ότι είχα παίξει κάποια κομμάτια πολλές φορές σε party και όταν έφτανε η ώρα να τα ηχογραφήσω, μου φαίνονταν ξανακουσμένα και "κόσμια". Σκέφτομαι να ακολουθήσω μία νέα φιλοσοφία από εδώ και στο εξής, να παίζω άλλα κομμάτια στα live και άλλα στα studio album. Αυτή θα είναι η λύση στο πρόβλημά μου.

A.K. Σε κάθε διαφορετική δουλειά σου, για παράδειγμα στο επόμενο άλμπουμ σου, προσπαθείς να αλλάξεις τον ήχο σου, εξερευνώντας νέα μουσικά μονοπάτια; Το θεωρείς σημαντικό ή δεν είναι προτεραιότητά σου;

A.H.: Δεν πιστεύω ότι έχω κάποιον συγκεκριμένο ήχο, ούτε προσπαθώ να έχω μια συγκεκριμένη αισθητική. Κάθε κομμάτι έχει τη δική του ψυχή και δεν προσπαθώ να ανήκω σε κάποιο μουσικό είδος, αφού αυτά δε με ενδιαφέρουν καθόλου. Αν κάποιο κομμάτι "κολλάει" στο προσωπικό μου σύμπαν, τότε μου κάνει.

A.K.: Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες σου αρέσουν πολύ;

A.H.: Έχω πραγματικά εμμονή με τον Joey Anderson. Η μουσική του είναι πολύ ψυχεδελική και μου ταιριάζει. Μου αρέσουν ακόμα ο Voiski και ο New World Aquarium.

A.K.: Τι ακούς αυτόν τον καιρό; 

A.H.: Γενικά, ξοδεύω πολύ χρόνο ψάχνοντας πράγματα και νέους ήχους. Όμως, τον τελευταίο καιρό μου έχω κολλήσει με το podcast της Josey Rebelle από το RA (Resident Advisor), το έχω ακούσει πάνω από 100 φορές! Στο κινητό μου έχω Mura Oka και Chris SSG, οι οποίοι μου αρέσουν πολύ.

A.K.: Μπορείς να μου πεις τα 5 αγαπημένα σου κομμάτια αυτήν τη στιγμή;

A.H.: Τώρα; Δεν μπορώ να σου πω, δεν έχω μια τέτοια λίστα. Όμως, το τελευταίο EP του Voiski είναι σπουδαίο.

A.K.: Ακούς άλλα μουσικά είδη;

A.H.: Α ναι! Ακούω διάφορα, αλλά προτιμάω, σίγουρα, την ηλεκτρονική μουσική. Δε θα μπορούσα να σου πω ότι ακούω folk. Παλιά άκουγα και post rock. Ακόμα μου αρέσει, απλά δεν ακούω πια.

A.K.: Στις μέρες μας βλέπουμε όλο και περισσότερες συνεργασίες καλλιτεχνών, ακόμα και από τελείως διαφορετικά μουσικά είδη. Υπάρχουν καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς;

A.H.: Δεν το έχω σκεφτεί. Είμαι υπερβολικά μοναχική και αργή. Μου παίρνει πολύ χρόνο για να κάνω το οτιδήποτε, κάτι που θα με κάνει να είμαι ντροπαλή.

A.K.: Έχεις σκεφτεί να κάνεις κανένα remix, κάποιου άλλου κομματιού; Παίζει αρκετά στις μέρες μας.

A.H.: Χρησιμοποιώ πολλά samples. Έχω ένα κομμάτι του Brian Eno, το Music For Airports, που το χρησιμοποιούσα ανέκαθεν, αλλά πάντα σε samples. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ για remix. Μου αρέσουν όμως και άλλοι ήχοι, όπως τη μουσικούλα από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισίου και μετά από έξι μήνες ψαξίματος, βρήκα τον ήχο στο youtube. Είναι αστείο, γιατί φέτος το ανακάλυψε ο συνθέτης του και προσπάθησε να με μηνύσει, το οποίο ήταν ενοχλητικό. Ο δίσκος αυτός έχει πουλήσει καμιά 300αριά κομμάτια, δεν είναι καθόλου εμπορικός, απλά βρήκε μία ευκαιρία να βγάλει λεφτά.

A.K.: Χρησιμοποιείς φωνητικά σε κάποια κομμάτια σου. Υπάρχει κάτι που θέλεις να περάσεις στο κοινό σου, χρησιμοποιώντας τα;

A.H.: Μου αρέσει η αίσθηση της ανθρώπινης φύσης μέσα στον μηχανικό ήχο. Ακούγεται πολλές φορές ο ήχος της φωνής μου, όχι όμως τραγουδώντας, αλλά κυρίως ενώ παίζω με το μικρόφωνο.

A.K.: Ηχογραφείς ήχους από τη φύση ή την πόλη, τους οποίους προσπαθείς να εντάξεις στα κομμάτια σου;

A.H.: Ναι, συνήθιζα να το κάνω. Προσπαθώ, αλλά δε δουλεύει πάντα. Συνήθως δεν ακούγονται καλά, αφού υπάρχει θόρυβος. Έτσι έκανα και με τον ήχο στον σταθμό των τρένων στο Παρίσι, που σου είπα, όμως επειδή δεν ακουγόταν καλά, έπρεπε να βρω το αυθεντικό.

A.K.: Είσαι και visual artist. Πόσο σημαντικά είναι τα visuals στα DJ set σου;

A.H.: Παλιά ασχολιόμουνα πιο πολύ, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω απομακρυνθεί και δεν ασχολούμαι. Βγάζω, όμως, φωτογραφίες και κάνω το artwork για τις δουλειές μου. Γενικά, είμαι οπτικός τύπος και μου είναι αδύνατον να τα διαχωρίσω. Ό,τι κάνω το κάνω μόνη μου και δεν μπορώ να το φανταστώ διαφορετικά.

A.K.: Αφού είσαι οπτικός τύπος, έχεις σκεφτεί κάποιο κομμάτι σου να συνοδεύει κάποια ταινία ή ένα έργο τέχνης;

A.H.: Όχι, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Μου αρέσει η μουσική μου να βγάζει ενέργεια και κάτι το αφηρημένο και το χρωματιστό.

A.K.: Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

A.H.: Δουλεύω το επόμενο άλμπουμ μου και θα συνεργαστώ σε ένα live set με τον Ital. Φυσικά ασχολούμαι και με το φεστιβάλ μου, το Sustain Release.

A.K.: Είναι η μπύρα η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;

A.H.: Όχι! Σίγουρα όχι! Δεν υπάρχουν απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις. Φυσικά και είναι μια χαρά να πίνει κανείς, αλλά δεν είμαι της υπερβολής όσον αφορά τις μπύρες.