Εντυπώσεις από το Plissken Festival 2014

Μόλις λίγες μέρες αφού γυρίσαμε από το Primavera Sound είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ένα ακόμα φεστιβάλ. Πολύ μικρότερο φυσικά σε μέγεθος αλλά με πολύ ενδιαφέροντα ονόματα, που είναι και το ζητούμενο.

Φτάνοντας έξω από τον χώρο που γινόταν το Plissken Festival καταλάβαμε οτι είμασταν πίσω στη χώρα μας. Μύριζε Ελλάδα. Δηλαδή ψητό λουκάνικο από τις καντίνες, οι οποίες ήταν παρατεταγμένες με τρόπο που θα ζήλευε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Πολύ χρήσιμες σε κάθε περίπτωση, ειδικά για τις πρώτες πρωινές ώρες στο τέλος της ημέρας (ή στην αρχή της επόμενης).

Μπαίνοντας μέσα είδαμε ένα χώρο πολύ ωραία διαμορφωμένο με σημεία όπου μπορούσε να ξεκουραστεί κανείς, να παίξει κτλ. Και πολύ άνετο για τον κόσμο που τελικά τίμησε την πολύ καλή αυτή προσπάθεια. Ο οποίος ήταν λιγότερος από ότι θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας, έχοντας υπόψη ότι το Plissken είναι το μοναδικό φεστιβάλ στην Ελλάδα που μπορεί να προσφέρει αυτή την εμπειρία, με το πλήθος των συγκροτημάτων, τις τρεις βασικές σκηνές (+ δύο μικρές) και τις λιγότερο δημοφιλείς αλλά ποιοτικές συμμετοχές.

Δεν θα περιγράψουμε όλες τις μπάντες που είδαμε, γιατί το άρθρο αυτό θα γίνει τεράστιο και κουραστικό. Θα αναφέρουμε όμως τα highlights.

Ας αρχίσουμε όμως με τα αρνητικά. Θεωρώ βασικό λάθος την μη τήρηση του ωραρίου. Μία κόλλα Α4 στην είσοδο έγραφε πως οι μπάντες θα ξεκινήσουν με καθυστέρηση 30 45 λεπτών. Ακόμα όμως και αυτό σε περιπτώσεις δεν τηρήθηκε, γεγονός που έκανε το πρόγραμμα που είχαμε στα χέρια μας σχεδόν άχρηστο. Είναι κάτι που δεν το έχουμε συναντήσει ποτέ μας σε φεστιβάλ στο εξωτερικό (εκτός ελάχιστων περιπτώσεων λόγω αντίξοων καιρικών συνθηκών) και θεωρούμε πως χρειάζεται προσοχή.

Το δεύτερο αρνητικό ήταν ο μέτριος ήχος σε κάποια (όχι όλα) live της βασικής σκηνής, όπως στους Suuns ή στους Black Lips. Αναγνωρίζουμε την δυσκολία να φτιάξει κανείς καλό ήχο σε ένα τέτοιο περίεργο κλειστό χώρο αλλά και πάλι…

Τίποτα από αυτά όμως δεν μας κράτησε από το να περάσουμε τέλεια. Η παρουσία των Wild Beasts και μόνο ήταν για εμάς λόγος να μην χάσουμε με τίποτα το φετινό Plissken. Δικαιωθήκαμε για αυτό, όπως και οι διοργανωτές. Θεωρώ το live τους την κορυφαία στιγμή του φεστιβάλ, με τις καταπληκτικές φωνές τους και μία πιο χορευτική διάθεση, με ένταση την οποία δεν συναντάει κανείς στους δίσκους.

Οι Girls Against Boys ήταν όσο καλοί έπρεπε να είναι μία τόσο θρυλική μπάντα. Αυθεντικό garage rock n roll, το οποίο μας έκανε να χορεύουμε ασταμάτητα. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους σκεφτόμουν πως είναι πλέον λίγες οι μπάντες που έχουν μείνει, οι οποίες να μπορούν να παίξουν τόσο αυθεντικά αυτή τη μουσική. Είναι αυτοί, οι Social Distortion και λίγοι ακόμα.

Οι Suuns, αν και δεν τους ήξερα, μου έκανα πάρα πολύ θετική εντύπωση. Παραμορφωμένες κιθάρες και μία πολύ ενδιαφέρον μουσική που ακούγονταν πίσω από τον θόρυβο. Θα τους έχουμε υπόψη μας στο μέλλον.

Το Σάββατο, οι Wooden Shjips ήταν η μπάντα που θέλαμε περισσότερο να δούμε. Και δεν μας απογοήτευσαν καθόλου. Ποιοτικό ψυχεδελικό rock. Από αυτό που μόνο οι Αμερικάνοι μπορούν να παίξουν, κατά τη γνώμη μου. Πόσο μάλλον μία μπάντα από το San Francisco που κουβαλάει πάνω της την παράδοση των, εμβλημάτων για την πόλη αυτή, Grateful Dead. Μας παρέσυραν στους γρήγορους αλλά υπνωτικούς ρυθμούς τους.

Ακολούθησαν οι Black Lips. Αν και πολλοί ίσως διαφωνήσουν, εμάς προσωπικά δεν κατάφεραν να μας παρασύρουν. Δεν έχουμε καταλάβει γιατί, καθώς η εμφάνισή τους ήταν υποδειγματική. Ίσως έφταιγε ο ήχος που είπα πιο πάνω. Ίσως και όχι. Καθίσαμε όμως μέχρι τέλους, το οποίο και μετανιώσαμε μετά. Γιατί στην εξωτερική σκηνή οι Dub Pistols διέλυαν το μέρος! Προλάβαμε μόνο 4 κομμάτια, τα οποία όμως ήταν αρκετά για να μας απογειώσουν. Κανείς δεν κατάφερε να παραμείνει ήσυχος και να μην παρασυρθεί στον ρυθμό τους. Δεν τους είχα ξαναδεί προσωπικά και εντυπωσιάστηκα. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθουν πάλι στη χώρα μας και να μην πάω.

Πέρα από αυτό, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε επίσης τις καλές εμφανίσεις των Soft Moon, No Age, Nightmare Air και Dirty Beaches. Αλλά θα κλείσουμε με τους Mount Kimbie, οι οποίοι ουσιαστικά έκλεισαν και το φεστιβάλ. Η ώρα ήταν περασμένη. Η μπάντα βγήκε στις 4:30, λόγω τεχνικών προβλημάτων (συμβαίνουν αυτά). Μείναμε όμως, καθώς ο συντάκτης μας YZ, που τους είχε δει στο Pitchfork festival, μας είχε απαγορεύσει να φύγουμε! Τελικά νιώσαμε πολύ τυχεροί που τους είδαμε. Η μπάντα αυτή έχει καταπληκτική αισθητική και έχουν καταφέρει να δέσουν τέλεια την κιθάρα με τα ηλεκτρονικά στοιχεία.

Στο τέλος, αφού παγιδευτήκαμε και αναγκαστικά τιμήσαμε την φάλαγγα των καντινών, φύγαμε από τον χώρο πραγματικά ευχαριστημένοι που είχαμε την τύχη να ζήσουμε άλλες δύο μέρες γεμάτες καλή μουσική. Και καλή κωμωδία, να μην ξεχάσω. Φοβερή η ιδέα των διοργανωτών να έχουν μία Comedy Stage, στην οποία ρίξαμε πολύ γέλιο και τις δύο μέρες.

Ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτό το φεστιβάλ για τα επόμενα χρόνια με συνεχώς αυξανόμενη στήριξη από τον κόσμο.