Το Primavera είναι φυσικά ένα από τα αγαπημένα φεστιβάλ του ClockSound. Ήμασταν εκεί το 2013, το 2014, το 2016 και φέτος. Αρκετές φορές με την ομάδα έχει συζητηθεί οτι το Primavera δεν προσφέρει ολοκληρωμένη φεστιβαλική εμπειρία, καθώς είναι μέσα στη Βαρκελώνη και κάθε βράδυ ο καθένας πάει στο ωραίο του δωμάτιο. Δεν μπορεί να χαθεί πραγματικά για 4 μέρες σε έναν αλλόκοτο μουσικό κόσμο, έξω από την πραγματικότητα και τον πολιτισμό, όπως συμβαίνει σε όλα τα άλλα καλοκαιρινά φεστιβάλ της Ευρώπης και της Αμερικής που έχουμε επισκεφτεί.

Ακριβώς όμως όπως αναφέραμε και πέρσι εδώ, (1) το γεγονός αυτό το κάνει πολύ πιο ξεκούραστο και (2) ποιος μπορεί να αντισταθεί στο όλο και πιο εντυπωσιακό lineup, που πραγματικά είναι μοναδικό.

Έτσι λοιπόν και φέτος ήμασταν εκεί.

Οι διαφορές με τα προηγούμενα χρόνια?

Το φεστιβάλ έχει μεγαλώσει πάρα πολύ! Από κάθε άποψη. Οι 8 βασικές σκηνές των προηγούμενων ετών και οι 2-3 μικρές παρέμειναν στη θέση τους και εμπλουτίστηκαν με μία ακόμα μεγάλη στην άκρη του φεστιβάλ και κάποιες ακόμα μικρές (+ όλες τις συναυλίες που λαμβάνουν χώρα στην πόλη για όλο σχεδόν το μήνα και το τεράστιο πρόγραμμα του Primavera Pro με συναυλίες, conferences, meetings κτλ.).

Στην νέα σκηνή εμφανίστηκαν μεταξύ άλλων οι Mogwai ξαφνικά και χωρίς να βρίσκονται στο πρόγραμμα, παρουσιάζοντας το νέο τους άλμπουμ. Όπως έκαναν και οι Arcade Fire την πρώτη μέρα. Secret concert, όντας οι headliners της τρίτης μέρας. Και οι Haim, ξαφνικά στην Ray Ban stage τη δεύτερη μέρα, με ειδοποίηση μίας ώρας πριν.

Σε όλα αυτά να προσθέσει κανείς το γεγονός οτι η Βαρκελώνη προσφέρει πολύ καλό καιρό, όπως και το οτι το πρόγραμμα ξεκινά αργότερα από τα υπόλοιπα ευρωπαικά φεστιβάλ και τελειώνει το πρωί. Που σημαίνει οτι οι περισσότερες μπάντες παίζουν νύχτα με τον ανάλογο φωτισμό και ατμόσφαιρα.

Αλλά...

Το φαγητό είναι σίγουρα από τα χειρότερα που έχουμε συναντήσει σε φεστιβάλ. Το γεγονός το συζητούσαμε με φίλους και κάποια στιγμή το είδα να αναφέρεται και στο διαδίκτυο. Και είναι απόλυτα ακριβές! Μας κάνει ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη το γεγονός σκεπτόμενοι την πόλη που πραγματοποιείται το φεστιβάλ, μία πόλη με πολύ καλή σχέση με το ποιοτικό φαγητό. Είναι σημαντικότατο πρόβλημα αν αναλογιστεί κανείς τις ώρες που περνάει μέσα στο χώρο.

Συνεχίζοντας όμως, συνειδητοποιήσαμε και κάτι άλλο, το οποίο αφήνουμε για το τέλος αυτής της ενότητας. Ίσως κάτι αρκετά υποκειμενικό. Ίσως και όχι όμως. Μετά από 4 επισκέψεις και συγκρίνοντας με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα φεστιβάλ που έχουμε παρευρεθεί, με το Primavera ενθουσιαζόμαστε τελικά πολύ περισσότερο κατά την ανάγνωση των ονομάτων όταν ανακοινώνονται παρά με τις συναυλίες αυτές καθ’ αυτές!

Ακούγεται παράδοξο, αλλά πραγματικά στο τέλος τους, ενώ μπορώ να μνημονεύσω πολλές καλές εμφανίσεις, δυσκολεύομαι να θυμηθώ πάνω από 3-4 στιγμές που θα περιέγραφε κανείς ως άκρως διασκεδαστικές! Ενώ τα πλήρη αίτια δεν είναι ευδιάκριτα, με σιγουριά θα αναφέρω οτι λείπει η γενικότερη διάθεση ανεμελιάς, τρέλας και η συμπεριφορά-πάρτι.

Το Primavera κατακλύζεται από μουσικόφιλους που είναι εκεί για να ακούσουν, να ανακαλύψουν, να συζητήσουν. Και το γεγονός το θεωρούσα θετικό σε συζητήσεις στο παρελθόν, αλλά τελικά ευθύνεται για μία γενικότερη αίσθηση ελιτισμού και καθωσπρεπισμού που προσγειώνει απολύτως τα επίπεδο διασκέδασης!

Και θυμόμαστε την πραγματική διασκέδαση σε κάποια φεστιβάλ στο παρελθόν, όπως πχ το SouthSide του 2010 με Biffy Clyro, Beatsteaks, Deftones, Dropkick Murphys, Frank Turner, Gaslight Anthem, LCD Soundsystem, Stone Temple Pilots, Prodigy, Strokes, Specials, Vampire Weekend και πολλούς ακόμα να παραδίδουν εκρηκτικές εμφανίσεις οι οποίες υποδεχόντουσαν με άκρατο ενθουσιασμό, συνεχή χορό και τρέλα. Κάτι το οποίο δεν έχουμε δει ποτέ στο Primavera καμία χρονιά.

 

*Photo by Eric Pamies

 

Ποιοι όμως ξεχώρισαν πραγματικά φέτος?

 

King Gizzard & The Lizard Wizard

 

*Photo by Garbine Irizar

 

Οι Αυστραλοί έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να ανεβάσουν τη δημοτικότητά τους κατακόρυφα. Κυκλοφορώντας κάθε λίγους μήνες νέο δίσκο και περιοδεύοντας συνεχώς (πραγματικά είναι αδιανόητο πώς το κάνουν, όπως και ο Ty Segall) για χρόνια τώρα.

Γιατί όμως τώρα?

Οι τελευταίες τρεις κυκλοφορίες τους είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Και οι ζωντανές τους εμφανίσεις πραγματική εμπειρία! 7 μουσικοί επί σκηνής (2 drummer) οι οποίοι έχουν απόλυτο λόγο ύπαρξης και ξεκάθαρα δυνατό μουσικό χαρακτήρα. Υπό την καθοδήγηση του frontman Stu Mackenzie, οι King Gizzard εκπέμπουν live έναν progressive rock πολύπλοκο ήχο ντυμένο με fuzzy επιθετικότητα και βρομιά. Απίστευτο δέσιμο μεταξύ των μελών και μία ώρα πραγματικής ηχητικής επίθεσης με ελάχιστες παύσεις μεταξύ των κομματιών.

Αγαπημένες στιγμές: Rattlesnake, Gamma Knife, People-Vultures

 

*Photo by Garbine Irizar

 

Το ClockSound βρέθηκε στη συναυλία των King Gizzard μαζί με τους αγαπημένους Mystery Lights στο Θρυλικό Paradiso του Amsterdam, λίγες μέρες πριν. Σε επόμενο άρθρο θα περιγράψουμε τις εντυπώσεις μας αλλά και τις συζητήσεις μας και με τις δύο μπάντες.

 

The Black Angels

 

*Photo by Garbine Irizar

 

Οι Black Angels εμφανίστηκαν στην Ray Ban stage αμέσως πριν τους King Gizzard. Όντας μία από τις αγαπημένες μου psychedelic μπάντες της εποχής μας, το review θα μπορούσε να ήταν 100% μεροληπτικό. Ίσως είναι, αλλά στο μυαλό μου οι εντυπώσεις που ακολουθούν είναι εύλογα αποθεωτικές. Με νέο άλμπουμ, οι Τεξανοί ήταν πιο δυνατοί και «θυμωμένοι» σε σχέση με άλλες φορές που τους έχουμε δει. Αποπνέουν μία διαρκή ένταση, ακόμα και στα πιο αργά κομμάτια τους. Το πάθος τους ζωντανά κυλάει στο κοινό ώς σχεδόν ανάγκη της μπάντας να επικοινωνήσει τα μηνύματα και τα συναισθήματα σε όλους τους παρευρισκόμενους. Τα Visuals στο υπόβαθρο βοηθούν σημαντικά στην ισχυροποίηση της ψυχεδελικής ατμόσφαιρας που γεννά η μουσική τους. Έπαιξαν 13 κομμάτια συνολικά, με το εναρκτήριο Currency από το νέο δίσκο να είναι, προς έκπληξή μας, ένα από τα highlights.

Υπενθυμίζουμε οτι οι Black Angels θα βρεθούν στην χώρα μας στις 6 (Θεσσαλονίκη) και 7 (Αθήνα) Σεπτεμβρίου, live τα οποία, ειδικά μετά την εμπειρία μας στο Primavera, προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Διαβάστε εδώ όλες τις λεπτομέρειες για τις συναυλίες.

 

 

 

Against Me

 

*Photo by Eric Pamies

 

Με σιγουριά θα αναφέρω οτι οι Against Me είναι η νέα μου μουσική εξάρτηση, βλέποντάς τους για πρώτη φορά στο φεστιβάλ. Η μπάντα αποτελεί επί σκηνής την προσωποποίηση του αληθινού punk και βλέποντάς τους ήταν σχετικά απογοητευτική η συνειδητοποίηση οτι πλέον αυτό το είδος είναι υπό εξαφάνιση. Against Me, Anti-Flag, Rancid (λόγω νέου δίσκου) και 1-2 ακόμα...

Ο, ή πλέον Η, Laura Jane Grace στη μέση της σκηνής τραγουδούσε με απόλυτη ειλικρίνεια για κοινωνικά θέματα, επίπονες καταστάσεις ή ιστορίες που εμπνέουν. Η δύναμή του χαρακτήρα της είναι μοναδική, και δεν αιχμαλώτισε αλλά αγκάλιασε όλο το κοινό. Μία αληθινή ψυχή τόσο δυνατή που μας θυμίζει το γιατί αγαπάμε τόσο πολύ τη μουσική.

Ως αποτέλεσμα, η μία ώρα που είχαν στη διάθεσή τους μας άφησε απόλυτα κουρασμένους από το χορό αλλά και απογοητευμένους! Όλοι ήθελαν παραπάνω, κρίνοντας από τις φωνές που επικράτησαν όταν τα φώτα έκλεισαν. Και ας ήταν 2:30 το βράδυ...

 

Metronomy

 

*Photo by Eric Pamies

 

Οι Metronomy μόλις κυκλοφόρησαν ένα album το οποίο ακούγεται αρχικά μετριότατο. Συνεπώς είχαμε πολύ χαμηλές προσδοκίες από τη συναυλία τους. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε στην κυρίως σκηνή που έπαιζαν. Ήταν η πρώτη τους φορά νομίζω που εμφανίστηκαν στην Main Stage του Primavera και είχε ενδιαφέρον να δούμε πώς η μπάντα θα διαχειρίζονταν ένα τόσο μεγάλο μέγεθος κοινού.

To live ξεκίνησε με τα τρία πρώτα κομμάτια του νέου δίσκου και εμείς παρά την προηγούμενη άρνηση αρχίσαμε να χορεύουμε ασταμάτητα! Υπέρμετρη δυναμική επί σκηνής, funky ρυθμοί, απίστευτες μπασογραμμές και μελωδίες από μία μπάντα με πολύ αυτοπεποίθηση, που σε στιγμές θύμιζε παλιούς καλούς Talking Heads. Οι Metronomy έχουν ανεβάσει το επίπεδό τους πάρα πολύ σε σχέση με το 2014 που τους είδαμε για τελευταία φορά και ζωντανά μας έκαναν να καταλάβουμε την αξία τελικά του νέου δίσκου!

Ένα δωράκι με το The Bay για να τραγουδήσει το κοινό, ύστερα το 16 Beat από το Summer 08, πριν μπει το I’m Aquarius με τους χιλιάδες από κάτω να συμμετέχουν σύσσωμοι! Η συνέχεια περιελάμβανε κυρίως παλιότερα κομμάτια τα οποία κράτησαν το ενδιαφέρον σε πολύ υψηλά επίπεδα μέχρι το εντυπωσιακό κλείσιμο με τα The Look και Reservoir.

Μία εμφάνιση που θα θυμόμαστε, με τους Metronomy να παίρνουν το βραβείο της πιο βελτιωμένης μπάντας!

 

  

Τις επόμενες μέρες θα δημοσιεύσουμε το δεύτερο μέρος των εντυπώσεών μας από το φετινό Primavera, το οποίο περιέχει την κριτική μας από τις συναυλίες των Bon Iver, Arcade Fire, Kevin Morby, Growlers κ.α. 

*Η φωτογραφία τίτλου του άρθρου ανήκει στον Eric Pamies