King Gizzard and The Lizard Wizard – Nonagon Infinity

Πολλές φορές όταν απολαμβάνει κανείς μια μπάντα και παρακολουθεί κάθε της βήμα έχει την αυταπάτη οτι πρόκειται για ένα γνωστό όνομα μεταξύ μουσικόφιλων και οτι κάθε νέα της δουλειά είναι σημαντική. Έχει συμβεί πολλές φορές σε πολλούς από εμάς.

Προσωπικά έχοντας μία αδιάσπαστη σχέση με τον psych/garage ήχο από τα μέσα 60s μέχρι και σήμερα, μία από τις σύγχρονες μπάντες που αναμφισβήτητα ξεχωρίζουν είναι οι Αυστραλοί King Gizzard and The Lizard Wizard. Και κάπου εδώ συνειδητοποιώ οτι οι περισσότεροι οι οποίοι δεν γνωρίζουν την μπάντα θα σκεφτούν «άσε μας ρε μεγάλε με τις hipster μαλακίες σου». Ή ίσως αυτό θα ήταν κάτι που άνετα θα έλεγα εγώ. Το όνομα της μπάντας σίγουρα δεν βοηθάει. Αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Nonagon Infinity. Πρόκειται για τον όγδοο δίσκο τους μέσα σε 4 χρόνια! Δύο χρόνια πριν, είχαν κυκλοφορήσει το I’m In Your Mind Fuzz για τον οποίο είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν ένα σύνολο αδιάσπαστο και ατελείωτο. Τελικά δεν δούλεψε, εγκατέλειψαν την ιδέα προσωρινά και τελικά έβγαλαν δισκάρα!

Η ιδέα όμως προφανώς έμεινε καρφωμένη στο μυαλό τους και υλοποιήθηκε εν έτη 2016. Το Nonagon Infinity λοιπόν αποτελείται από 9 κομμάτια αδιάσπαστα τα οποία διαμορφώνουν ένα δίσκο ατελείωτο!

Η πρώτη ιδέα που σκέφτεται κανείς ακούγοντας το δίσκο αυτό είναι οτι επιτέλους το κουμπί repeat απέκτησε νόημα! Δυστυχώς διάβασα και κάπου αλλού να εκφράζεται αυτή η ιδέα αλλά είναι θεωρώ αναπόφευκτο. Για να γίνουμε όμως πιο σαφείς...

Έχει κανείς να κάνει με 9 κομμάτια χαοτικά. Οι ταχύτητες είναι ανεβασμένες συνεχώς χωρίς να αφήνουν τον ακροατή να πάρει ανάσα! Περίσσιο φυσικά fuzz και riff σε ψηλές νότες. Επαναλαμβανόμενα. Ακόμα και μεταξύ διαφορετικών κομματιών. Μία αλλαγή ήχου για την μπάντα. Πολύ πιο γρήγορη και πιο κοντά στους μεγάλους Thee Oh Sees. Διπλά και τριπλά layers φωνητικών και ένα αποτέλεσμα εντυπωσιακό και υπερβολικό (με την θετική έννοια της λέξης).

Τα κομμάτια δεν χωρίζονται μεταξύ τους, επιβάλλοντας τον ακροατή να κοιτάζει το player που και που αν θέλει να καταλάβει σε πιο σημείο του δίσκου βρίσκεται. Και αυτό όχι γιατί είναι ίδια μεταξύ τους. Αλλά γιατί οι αλλαγές είναι απλά ιδιοφυείς. Μέχρι το τέλος του άλμπουμ...οπού γίνεται ακριβώς το ίδιο.

Το Nonagon Infinity τελειώνει ξαφνικά δίνοντας την εντύπωση οτι κόπηκε το ρεύμα! Και εκεί είναι που το repeat γίνεται ένα μαγικό function. Το τέλος του δίσκου είναι σαν πρόλογος της έναρξής του.

Ή μήπως η έναρξή του είναι στο τέλος? Η μήπως στη μέση? Δεν έχω ιδέα! Το μόνο που ξέρω είναι οτι το repeat θα μείνει αναμμένο για 1-2 ώρες ακόμα...μέχρι να πατηθεί πάλι αύριο!

Ήρθε η ώρα για τους King Gizzard να αποκτήσουν μια σημαντικότερη θέση στο psych/garage του σήμερα. Το αξίζουν και με το παραπάνω.

Heavenly Recordings, 29.04.2016