One Night In Pandora (Thee Oh Sees, Pallbearer etc.), Utrecht

Είχαμε παρουσιάσει εδώ ένα ακόμα ξεχωριστό φεστιβάλ το οποίο έλαβε χώρα στην Ουτρέχτη, στην Ολλανδία. Πρόκειται για το One Night In Pandora και διοργανώθηκε από την ίδια εταιρία η οποία είναι υπεύθυνη για το Le Guess Who? Festival κάθε Νοέμβρη στην ίδια πόλη (πληροφορίες εδώ).

Σαββάτο 23 Μαίου λοιπόν και νωρίς το απόγευμα φτάνουμε στην Ουτρέχτη και στον καταπληκτικό πολυχώρο TivoliVredenburg. Κοντά στην είσοδο λαμβάνουμε τα απαραίτητα βραχιολάκια και ακολουθούμε τις ταμπέλες για το σημείο που λαμβάνει χώρα το One Night In Pandora. Μας οδηγούν στις πόρτες του ασανσέρ, οι οποίες μόλις άνοιξαν αποκάλυψαν ένα κινούμενο Piano Bar. Αφού σιγουρευτήκαμε ότι δεν πρόκειται για μία ακόμα φάρσα του Remi Gaillard όπως αυτή, μπήκαμε μέσα. Μας καλωσόρισε ένας τύπος που δεν μας αποκάλυψε ποτέ αν ήταν Ρώσος ή αν απλά προσποιούνταν Ρώσικη προφορά δεκαετίας 80. Πολύ καλή ξεχωριστή ιδέα των διοργανωτών.

Ο χώρος του φεστιβάλ αποτελούνταν από ένα δωμάτιο υποδοχής με μπαρ, merchandise, dj και καταπληκτική θέα της πόλης, ενώ έναν όροφο πιο πάνω ήταν το κλειστό venue όπου έλαβαν χώρα τα live.

Πρώτη μπάντα οι Morgan Delt. Το ομώνυμο πρώτο άλμπουμ τους μας άρεσε πολύ, δημιουργώντας αρκετές προσδοκίες. Οι οποίες τελικά εκπληρώθηκαν σε μικρό βαθμό μόνο. Η ψυχεδέλεια τους δεν μπορώ να πω ότι δούλεψε καλά. Η μπάντα έχοντας μόνο μισή ώρα στη διάθεσή της, απέδωσε τα κομμάτια όπως στο άλμπουμ. Αυτό σημαίνει διάρκεια 2 με 5 λεπτών το καθένα. Λογικό. Έχοντας υπόψη μας όμως τις ικανότητές τους στην ψυχεδέλεια, θα προτιμούσαμε να ακούσουμε κάποιες πιο τραβηγμένες εκτελέσεις ζωντανά. Βαρεθήκαμε γρήγορα και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πόσο cool κιθάρα έχει ο κιθαρίστας και να φτιάχνουμε ιστορίες για το πώς σχηματίστηκε αυτή η μπάντα, με τον τραγουδιστή καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερο των υπολοίπων. Η επικρατέστερη ιδέα περιελάμβανε τον ίδιο ως αλκοολικό θαμώνα του Venice Whaler και τους υπόλοιπους πρώην skaters.

 

 

 

Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι Kevin Morby και Noura Mint Seymali. Δεν καταφέραμε να πείσουμε τους εαυτούς να κάνουν υπομονή και να τους δουν. Προτιμήσαμε να μείνουμε ξύπνιοι πηγαίνοντας μια βόλτα εκεί γύρω, κρατώντας δυνάμεις για τη συνέχεια. Με Pallbearer! To Foundations Of Burden της προηγούμενης χρονιάς ήταν από τις καλύτερες κυκλοφορίες στον doom, sludge, stoner ή όπως θέλει κανείς να το πει. Η μπάντα έπαιξε τέλεια! Ο ήχος βαρύς και βρώμικος, κάνοντας τα πάντα να πάλλονται! Ένα σκοτεινό wall of sound σαν μανδύας κάλυπτε τα πάντα. Συμπεριλαμβανομένης όμως και της φωνής! Ο Brett Campbell μάταια προσπαθούσε να φωνάξει όσο πιο δυνατά γινόταν. Τίποτα. Στα αυτιά μας έφτανε ένας ψίθυρος, και το live αυτομάτως έγινε σχεδόν instrumental. Κρίμα. Είμαι σίγουρος ότι για αυτό φταίνε οι ίδιοι και ο ηχολήπτης τους, χάνοντας αρκετή από την εκτίμηση που τους είχαμε. Μέχρι την επόμενη φορά ίσως.

 

 

 

Σχεδόν 12 η ώρα και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Wand. Οι καλιφορνέζοι fuzz-o-θορυβοποιοί, εκ της σπουδαίας οικογένειας του Ty Segall, δικαιολόγησαν απόλυτα το λόγο που αυτή η σκηνή ανεβαίνει τόσο πολύ. Neo-garage στα καλύτερά του, χωρίς ανάσα, με το κοινό από κάτω να το νιώθει απόλυτα και να συμμετέχει σύσσωμο χορεύοντας. Ο ήχος βρώμικος αλλά τέλειος. Όλα τα όργανα και η φωνή έφταναν στα αυτιά μας ακριβώς όπως έπρεπε. Δεν υπήρχε τίποτα που να μας κάνει να μην περάσουμε τέλεια. Οι Wand μπαίνουν πλέον λίστα με τις μπάντες υπό στενή παρακολούθηση!

 

 

Η ώρα περασμένες μία και ήρθε η στιγμή για το κυρίως πιάτο. Thee Oh Sees. Οι οποίοι κυκλοφόρησαν πρόσφατα το νέο τους άλμπουμ, Mutilator Defeated At Last. Ίσως να αποτελεί το 500στό δίσκο της καριέρας τους. Συγχρόνως όμως είναι ίσως και ο καλύτερος δίσκος τους! Μαζί με το Floating Coffin.

 

 

 

Ο παλαβός John Dwyer, ο οποίος είναι μία από τις σημαντικότερες πλέον μορφές του garage/psychedelic sound του San Francisco, και η παρέα του ανεβαίνουν στη σκηνή. Δύο οι drummer και ένα από τα καλύτερα punk κομμάτια που έχουν γραφτεί τα τελευταία 10 χρόνια (I Come From The Mountain) ξεχύνεται από τα ηχεία και μετατρέπει τις πρώτες σειρές σε warzone. Οι δύο drummer απόλυτα συγχρονισμένοι χτυπούν τα τύμπανα με μανία, ο μπασίστας γεμίζει το χώρο και ο Dwyer με την κιθάρα μέχρι το λαιμό και αμφίεση Angus Young δεν αφήνει σε κανένα περιθώριο να σκεφτεί τίποτα, παρά να χορέψει. Ο fuzz ήχος στα καλύτερά του! Χωρίς διαλείμματα και περιττά λόγια, το live συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς κρατώντας τα επίπεδα του ενθουσιασμού μας σε υψηλά επίπεδα. Πάνω από 15 κομμάτια ακούστηκαν, κυρίως από το νέο άλμπουμ, με highlight το Web, κατά τη γνώμη μου. Η μόνη επιφύλαξή μας ήταν ότι ίσως οι drummer δεν θα έπρεπε να παίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα συνέχεια. Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο από ένα τέτοιο live-καταιγίδα που έκανε όλους όσους ήταν μέσα να περάσουν τόσο καλά.

 

 

 

Στο τέλος του κατευθυνθήκαμε στο «σαλόνι» του One Night In Pandora, αγοράσαμε το απαραίτητο merchandise από τους Thee Oh Sees και χαλαρώσαμε υπό τους ήχους του dj συζητώντας αυτό που είδαμε πριν λίγο.

Μία ακόμα τέλεια διοργάνωση, με όλα τα συστατικά για να περάσει κάποιος ένα άκρως διασκεδαστικό σαββατόβραδο. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές. Τέτοιες σοβαρές και επαγγελματικές εκδηλώσεις θεωρούμε ότι πρέπει να στηρίζονται από τους μουσικόφιλους. Για το σκοπό αυτό προτείνουμε ανεπιφύλακτα το Le Guess Who? στις 19-22 Νοεμβρίου, στον ίδιο χώρο. Το Lineup περιλαμβάνει Faust, Deerhunter, SunnO))), Magma, Arthur Brown και άλλους.

 

*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές, και ιδιαίτερα τον Barry Spooren, για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε το One Night In Pandora.