Ο Angus Andrew των Liars στο ClockSound.gr

Ο Angus Andrew, αμέσως μετά την ισοπεδωτική του εμφάνιση στο Plissken Festival 2017 με τους Liars, έδωσε μια απολαυστική συνέντευξη στον συντάκτη του ClockSound Αλέξη Καραχάλιο. Οι ερωτήσεις διαμορφώθηκαν σε συνεργασία με την Anna Lefka. Διαβάστε τι μας είπε:

 

Alexis Karahalios: Το Plissken θεωρείται ένα από τα κορυφαία εναλλακτικά χειμερινά φεστιβάλ της Ευρώπης, φέρνοντας ανερχόμενους αλλά και ήδη καταξιωμένους καλλιτέχνες κάθε χρόνο. Πώς ήταν η αποψινή σου εμπειρία στο φεστιβάλ;

Angus Andrew: Τα φεστιβάλ έχουν πολύ ενδιαφέρον, είναι τελείως διαφορετικά από τα club shows. Είναι πολύ ωραίο που παίζουμε σε αυτό το φεστιβάλ, ανάμεσα από καλλιτέχνες που σεβόμαστε και εκτιμάμε. Ξέρεις, πάμε σε κάποια φεστιβάλ και αναρωτιόμαστε «ποιοι είναι αυτοί;», οπότε είναι ωραίο να παίζεις με καλλιτέχνες που σου αρέσουν.

 

A.K.: Το “TFCF” είναι το πρώτο άλμπουμ που έκανες μόνος σου, χωρίς τον Aaron Hemphill. Πόσο διαφορετική ήταν η όλη διαδικασία σε σχέση με όλα τα προηγούμενα άλμπουμ των Liars;

A.A.: Τελικά δεν ήταν και τόσο διαφορετικό. Πάντα έγραφα μόνος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος που του αρέσει να τζαμάρει. Αν και όπως σου είπα πάντα έγραφα μόνος, αυτό που άλλαξε ήταν ότι είχα κάποιον στον οποίο να στέλνω το υλικό μου. Συνήθως βγάζω από μέσα μου ό,τι έχω και δεν έχω και στη συνέχεια προσπαθώ να καταλάβω τι μου αρέσει περισσότερο.

Εκεί μου αρέσει να έχω και άλλες γνώμες και σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο είναι το δύσκολο κομμάτι. Από την άλλη, μου αρέσει που εμπιστεύομαι περισσότερο το ένστικτό μου και δεν αρχίζω συζητήσεις για το κατά πόσον κάτι που έγραψα είναι σωστό ή λάθος. Ποτέ δεν είμαι 100% σίγουρος ότι μου αρέσει κάτι και γι’αυτό θέλω τη γνώμη των άλλων. Δεν είμαι από αυτούς που μπαίνουν στο στούντιο και λένε, «ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω και θα είναι καταπληκτικό». Περισσότερο θα έλεγα ότι πετάω τα πάντα στον τοίχο και ελπίζω να μου αρέσει κάτι, έστω και λίγο.

 

Photo by Valentina Vagena

 

A.K.: Μόλις πρόλαβες την επόμενη ερώτηση μου, η οποία ήταν κατά πόσον έχεις ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στο μυαλό σου ή η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείς είναι πιο αφηρημένη και πας όπου σε πάει η στιγμή.

A.A.: Είναι κάπως αφηρημένο θα έλεγα. Ξέρω το συναίσθημα που θέλω να εκφράσω και να μεταφέρω, απλά δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να το κάνω με έγχορδα ή κάπως αλλιώς. Αυτό που ξέρω είναι ότι προσπαθώ να κάνω κάτι που δεν έχω ξανακάνει και πολλές φορές η σκέψη της πρωτοτυπίας με καθοδηγεί.

 

A.K.: Vaporwave και ήχοι της φύσης. Πώς καταφέρνεις να τα συνδυάσεις και πώς αποφάσισες να τα αναμίξεις στο“TFCF”;

A.A.: Πολλές φορές στήνω το στούντιό μου στους θάμνους. Οι ήχοι της φύσης είναι πολύ δυνατοί και υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν όταν τα ηχογραφήσεις, έντομα, άνεμος, κύματα κλπ. Τις δύο πρώτες εβδομάδες το μόνο που έκανα ήταν να ηχογραφώ στη φύση με ένα μικρόφωνο. Ο κόσμος με ρώταγε, «πώς πάει το άλμπουμ» και εγώ έλεγα ότι τελικά θα ακούγεται μόνο ο ήχος από τον θάμνο. Αυτό όμως που έκανα τελικά ήταν να χρησιμοποιήσω τους εξωτερικούς ήχους της φύσης ως συστατικό των κομματιών που έγραψα στο στούντιο. Για παράδειγμα, όταν ακούς τον ήχο του δυνατού αέρα, παίζεις διαφορετικά και ίσως πιο δυνατά.

 

A.K.: Γνωρίζω ότι επέστρεψες στην Αυστραλία για να κάνεις το “TFCF”. Πιστεύεις ότι το μέρος επέδρασε στη μουσική που έγραψες;

A.A.: Θεωρώ ότι ο τρόπος που ζει ο καθένας αποτελεί το τοπίο μέσα στο οποίο ζει. Το πού ζεις, επηρεάζει το ποιος είσαι, οπότε σίγουρα το μέρος όπου γράφεται ένα άλμπουμ επιδρά στο τελικό αποτέλεσμα. Ακόμα και αν μείνεις κάπου για μικρό χρονικό διάστημα, είναι καλό να ξεφύγεις από μέρη και καταστάσεις στα οποία είσαι συνηθισμένος.

Στην Αυστραλία, τα δέντρα, τα έντομα, οι ήχοι της φύσης ήταν σα μια μελωδία από άλλη εποχή. Όπως ο ένας ήχος έμπαινε και έβγαινε μέσα στον άλλον, έτσι ήθελα και η μουσική μου να είναι οργανική. Για εμένα ήταν διαφορετικό. Καθόμουνα στον υπολογιστή μου και ενώ έβλεπα ότι κάτι ήταν «εκτός χρόνου», το κράτησα και μου άρεσε που το έκανα. Ήταν πιο αυθεντικό, πιο οργανικό.

 

Photo by Valentina Vagena

 

A.K.: Πώς έχει επηρεάσει τη μουσική σου το γεγονός ότι έχεις ζήσει σε διάφορες πόλεις του κόσμου;

A.A.: Αυτό είναι απαραίτητο για εμένα, για να εμπνέομαι. Όταν νιώθω στάσιμος λέω στον εαυτό μου, ας πάω για παράδειγμα στο Βερολίνο, όπου δεν ξέρω κανέναν και δε μιλάω τη γλώσσα για να δούμε τι θα βγει από αυτό. Αυτό με βοηθάει πολύ.

 

A.K.: Οπότε ποια χώρα ή πόλη ακολουθεί;

A.A.: Δύσκολο να πω, υπάρχουν τόσα μέρη που δεν έχω πάει. Πρόσφατα κοίταζα τον χάρτη της Αφρικής και σκεφτόμουνα πώς θα ήταν να ζω εκεί; Τόσες επιλογές… Το ωραίο με αυτό που κάνω είναι ότι υπάρχει πάντα κάτι καινούργιο να δοκιμάσεις.

 

A.K.: Μίλησέ μου για το νυφικό σου.

A.A.: Πάντα πίστευα στην ιδέα ότι το να είσαι μέλος μίας μπάντας είναι σαν να είσαι παντρεμένος. Μοιράζεσαι εμπειρίες, φαγητό, κοιμόμαστε στα ίδια μέρη, περνάμε τόσο χρόνο μαζί και αυτό δημιουργεί έναν ισχυρό δεσμό. Τώρα, χωρίς τον Aaron, νιώθω σαν μία νύφη που δεν έχει κανέναν.

Επίσης, στην Αυστραλία υπήρξε αυτές τις μέρες ένα debate σχετικά με τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων. Ερχόμενος από το LA, με εξέπληξε ότι η Αυστραλία είναι τόσο πίσω, όπου ακόμα είναι ζήτημα για κάποιους να είσαι gay. Οπότε σκέφτηκα να βάλω ένα νυφικό, σκεπτόμενος αν το 2017 θεωρείται σημαντικό ζήτημα ένας άντρας να φορέσει φόρεμα. Έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις πώς αντιδράει ο κόσμος σε αυτό.

 

Photo by Valentina Vagena

 

A.K.: Βρίσκεις διαφορές στις αντιδράσεις του κοινού στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική;

A.A.: Αν και το κοινό είναι διαφορετικό, οφείλω να πω ότι η αντίδρασή τους ομοιογενής. Συνήθως ενθουσιάζονται, θεωρώντας το τρελό! Επιπλέον, είναι κάτι εμβληματικό για την μπάντα, γεγονός που μου αρέσει και το θεωρώ σημαντικό για αυτούς που ασχολούνται με την τέχνη. Παντού το συζητάνε πάντως και αυτό το κάνει ενδιαφέρον.

 

A.K.: Από το ένα άλμπουμ στο άλλο το μουσικό στυλ σας αλλάζει ραγδαία, χωρίς ωστόσο να χάνει τον μοναδικό του χαρακτήρα. Και παρά το ότι η μουσική σας κουβαλάει πολύ συναίσθημα, σου δίνει την αίσθηση ότι δεν πρέπει να παίρνει κανείς στα σοβαρά τον εαυτό του. Τι ρόλο παίζει το χιούμορ στη δουλειά σου;

A.A.: Δε θεωρώ τον εαυτό μου μουσικό. Χρησιμοποιώ ήχους και γράφω μουσική για να μεταφέρω αυτά που θέλω να μεταφέρω, αλλά δε με θεωρώ μουσικό με την αυστηρή σημασία του όρου. Δε με αρέσει αυτή η σοβαροφάνεια και το «έχω τελειοποιήσει την τέχνη μου» ή «τα έχω ξεκαθαρίσει όλα» επειδή εγώ ποτέ δεν τα ξεδιαλύνω. Πάντα μαθαίνω, προσπαθώ και πειραματίζομαι και πρέπει να κρατήσω μία αίσθηση χιούμορ σχετικά με αυτό.

 

A.K.: Οι Liars είναι ενεργοί εδώ και 17 χρόνια. Ποιοι ήταν οι στόχοι σας όταν ξεκινήσατε; Θεωρείς ότι άλλαξαν οι στόχοι σας με τα χρόνια;

A.A.: Στις αρχές, μου άρεσε η απλή ιδέα της ηχογράφησης και του να ξανακούσω τη δουλειά μου. Με ενθουσίαζε ότι ο κόσμος ήθελε να το ακούσει και αυτό μου έδωσε ώθηση στο να δοκιμάσω πράγματα. Αυτό συνεχίζω να κάνω από τότε.

 

Photo by Valentina Vagena

 

A.K.: Οι Liars έχουν πρωτοποριακή μουσική, γεγονός που ορισμένες φορές δυσκολεύει τον κόσμο να την καταλάβει. Διάβαζα μία συνέντευξη που έδωσες στο Spin, όπου όταν ο συντάκτης σε ρώτησε για τις κριτικές που λάβατε για το ”They Were Wrong, So We Drowned”, εσύ του απάντησες ότι το Spin το έθαψε! Αυτό ήταν ξεκαρδιστικό και δείχνει την αίσθηση του χιούμορ σου, όμως, πέρα από αυτό, πώς σε επηρεάζουν οι κριτικές κοινού και κριτικών συναισθηματικά, αλλά και καλλιτεχνικά;

A.A.: Από τις αρχές ακόμα, έμαθα να μη δίνω μεγάλη βαρύτητα στις κριτικές. Ήταν μία απόφαση που έπρεπε να πάρω, να μην αφήσω αυτά τα πράγματα να με επηρεάζουν ιδιαίτερα. Πολλές φορές με ρωτάνε αν σκέφτομαι τον κόσμο όταν γράφω μουσική και λέω ότι δεν μπορώ να το ξεκαθαρίσω. Μου έχουν προτείνει να γράψω pop μουσική για να βγάλω πολλά λεφτά, όμως κάτι τέτοιο δε μου βγαίνει. Κάποιες φορές οι υποδείξεις των άλλων μπορεί να με επηρεάσουν σε ελάχιστο βαθμό, αλλά σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να ελέγξω αυτό που βγαίνει από μέσα μου. Είναι πολύ σημαντικό που απολαμβάνω κάτι, το οποίο είναι πραγματικά δικό μου.

 

A.K.: Τι ακούς αυτόν τον καιρό;

A.A.: Για να είμαι ειλικρινής, ακούω πολλή μουσική όταν είμαστε σε tour. Όταν δεν είμαστε, δεν ακούω πολλά. Αυτόν τον καιρό που ήμασταν σε tour, άκουγα αρκετά Demdike Stare και Andy Stott, μου αρέσει πολύ αυτή η σκηνή και με εμπνέει αρκετές φορές. Επίσης μου αρέσει πολύ η dub.

 

A.K.: Ποια είναι τα πλάνα σου για το προσεχές μέλλον;

A.A.: Αυτό ήταν το τελευταίο show του tour, οπότε επιστρέφω σπίτι στην Αυστραλία. Το 2018 θα ξαναπεριοδεύσουμε. Πάντα ανυπομονώ για τη δημιουργία του επόμενου άλμπουμ. Ένα από τα ωραιότερα πράγματα αυτού που κάνω είναι να απομονώνομαι και να κάνω τη μουσική μου.

 

Photo by Valentina Vagena

 

*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Natalia από την Pias και τον John, tour manager των Liars, για τη δυνατότητα που μας έδωσαν ώστε να μιλήσουμε με τον εμβληματικό Angus Andrew.