Η συνέντευξη του Andy Stott στο ClockSound.gr

Τον Andy Stott βλέπαμε για 2η φορά στο Club To Club Festival στο Τορίνο, μετά την περσινή (διαβάστε εδώ), αυτή τη φορά με τον εξοπλισμό του και όχι σε DJ set. Αν και δεν καλύπτω στο ClockSound την σκηνή της ηλεκτρονικής, είχα θεωρώ την κατάλληλη "στήριξη" από τους συνάδελφους στο ClockSound για να προετοιμάσω τη συζήτηση που θα είχα με το φοβερό αυτόν παραγωγό, και τελικά ένα πολύ απλό άνθρωπο ο οποίος πραγματικά νοιάζεται για τη μουσική του και κάνει ότι είναι δυνατό για να την εξελίξει.

 

 

Τον περιμέναμε στο φουαγιέ του ξενοδοχείου AC Hotel Torino της Marriott όπου διέμεναν οι καλλιτέχνες και αποτελούσε τον τόπο συνάντησης όλων των media. (Pitchfork, Resident Advisor, κλπ). Αφού δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο ήσυχο χώρο για να μιλήσουμε καθίσαμε και συζητήσαμε για 20 περίπου λεπτά στο αίθριο του ξενοδοχείου.

 

 

Μόλις συναντηθήκαμε τον ευχαριστήσαμε για την ανταπόκριση για να μιλήσουμε και αναφέροντάς του ότι εκπλαγήκαμε όταν μας έστειλε ο ίδιος email (!) για να συναντηθούμε την προηγούμενη μόλις ημέρα. Του εξηγήσαμε ότι είχαμε τη συνδρομή των συναδέλφων Stella Tavella και Cassetta Di Mondo για τη δημιουργία των θεμάτων προς συζήτηση.

 

Y. Z.: Είχαμε έρθει και πέρσι στο φεστιβάλ όταν επίσης είχατε εμφανιστεί. Οπότε να σας ρωτήσουμε, μιας και είναι η 2η φορά που εμφανίζεστε στο φεστιβάλ, πως νιώθετε γι' αυτό;

Andy Stott: Είναι η τρίτη φορά που παίζω με το δικό μου όνομα. Είχα επίσης εμφανιστεί και μία ακόμα φορά με το πρότζεκτ Millie & Andrea με τον Miles Whittaker, οπότε είναι συνολικά η τέταρτη φορά!

Την πρώτη φορά εμφανίστηκα σε πιο μικρή σκηνή ενώ τώρα στην κεντρική, η οποία νομίζω ότι πλέον δε χρησιμοποιείται και ήταν αριστερά της κεντρικής. Η όλη εμπειρία εδώ είναι μοναδική.

 

Y. Z.: Ζούμε σε εποχές που ταξιδεύουμε, παρακολουθούμε φεστιβάλ που διοργανώνονται, και μας δίνεται η αίσθηση ότι συχνά βιώνουμε ένα είδος "σουπερμάρκετ", αφού βλέπουμε παντού παρεμφερή line-up.

Αυτή η διοργάνωση [Club To Club] έχει ίσως να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό, με την έννοια ότι κάθε χρονιά κάνει κάτι διαφοροποιημένο ως προς τα άλλα φεστιβάλ σε ότι αφορά το line-up.

A. S.: Σαφώς. Σε συνομιλία που είχα νωρίτερα με έναν από τους διοργανωτές αναφέρθηκε ότι μόνο εγώ και ο Oscar Powell [Powell] παίξαμε και πέρυσι. Το γεγονός ότι μόνο δύο άτομα επαναλαμβάνονται στο line-up δείχνει πόσο αλλάζει κάθε χρόνο το φεστιβάλ.

 

 

 

Y. Z.: Και όσον αφορά τη γενική τάση στις μέρες μας, σε φεστιβάλ ανεξαρτήτως μουσικής, τείνουν να δημιουργούν παρεμφερή line-up σε μεγάλα φεστιβάλ, όπως το Werchter, το BBK, το Main Square... Νομίζω ότι λείπει το κάτι διαφορετικό από αυτή την εποχή και να έχουμε τελικά φεστιβάλ που να έχουν μια συγκεκριμένη μουσική κατεύθυνση και να μην κοιτούν μόνο με το εμπορικό κομμάτι;

A. S.: Δεν παρακολουθώ πολύ στενά τα πράγματα και φέτος δεν έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλά φεστιβάλ, οπότε δεν έχω παρακολουθήσει αν συμβαίνει αυτό, αλλά μπορώ να φανταστώ και καταλαβαίνω την κατάσταση που περιγράφεις.

 

Y. Z.: Υπάρχουν πολλά νέα φεστιβάλ που δημιουργούνται κάθε χρόνο και τελικά αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι αυτό το φεστιβάλ δείχνει ότι είναι ένα από τα ξεχωριστά.

A. S.: Ναι, ότι δοκιμάζει κάτι διαφορετικό. Όντως αυτή την αίσθηση έχω [για το Club to Club].

 

Y. Z.: Σχετικά με το τελευταίο σας άλμπουμ, το οποίο βαθμολογήσαμε με 9, σχολιάσαμε ότι γράφετε πανέμορφες ρομαντικές ηλεκτρονικές μπαλάντες. Είναι ένα διαφορετικό άλμπουμ από το προηγούμενο, με πολύ ωραίο artwork επίσης που είναι εντυπωσιακό. Φαίνεται ότι προσπαθείτε να δοκιμάσετε το κοινό σας μέσα από primal sounds στο "Too Many Voices".

A. S.: Ναι και μένα μου άρεσε πολύ το artwork. Πρόκειται για ένα αφαιρετικό άλμπουμ. Ότι γράφω το στέλνω στον [παραγωγό μου] Shlom που έχει την ετικέτα [Modern Love Records]. Και όταν το άλμπουμ αρχίζει και σχηματίζεται αυτό πάντα συμβαίνει: Στέλνω τα κομμάτια μου και αυτός αρχίζει και προτείνει να βγάλω αυτό, να βγάλω εκείνο κλπ και καταλήγουμε σε αφαιρέσεις και αφαιρέσεις... Το καταληκτικό όμως είναι ότι ακόμα και με την όποια αφαίρεση, το κάθε κομμάτι είναι ακόμα "εκεί". Και τελικά ότι αφαιρούμε είναι αυτό τελικά που έπρεπε να βγει. και δεν είναι απαραίτητο. Ξέρεις, ότι όταν γράφω μουσική είναι πολύ εύκολο να προσθέτω συνεχώς πράγματα που είναι περιττά.

 

Y. Z.: Έτσι κι αλλιώς οι παραγωγοί πάντα βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία σε σχέση με τους μουσικούς. Θυμάμαι όπως είχε σχολιάσει ο Jamie xx πέρσι, όταν δουλεύεις πάνω σε ένα κομμάτι ξανά και ξανά δεν υπάρχει τέλος και ότι μπορείς να "διορθώνεις" πράγματα συνεχώς. Το θέμα είναι ότι το κομμάτι κάποια στιγμή πρέπει να κυκλοφορήσει...

A. S.: Ναι σίγουρα. Αυτή είναι η βασική δυσκολία. Κι αν δεν προσέξεις, το κομμάτι δεν θα τελειώσει ποτέ! Και όσο περισσότερο δουλεύεις σε ένα κομμάτι, τόσο δυσκολότερο είναι να επανέρχεσαι σε αυτό. Και ξανά και ξανά, και τελικά πόσες φορές αντέχει κανείς να ακούσει το ίδιο κομμάτι; Από ένα σημείο και μετά κουράζεσαι. Και αυτό είναι το κάτι ξεχωριστό που εγώ και ο Shlom έχουμε, ότι εννέα στις δέκα φορές ένα κομμάτι ξεκινά ως ένα loop. Oπότε θα αφιερώσω χρόνο στην αρχή για τον ήχο και τα υπόλοιπα στοιχεία και θα το φτιάξω έτσι ώστε το κομμάτι να διαρκεί γύρω στα τρία λεπτά. Το μόνο που λείπει είναι το arrangement. Μετά το στέλνω και αρχίζω να δουλεύω στο επόμενο. Οπότε αν ο αν ο Shlom το κρίνει ενδιαφέρον, το loop, ότι η μπασογραμμή είναι ενδιαφέρουσα, προτείνει να δουλέψω γύρω από κάτι συγκεκριμένο ή στο ύφος. Και αυτός είναι ο τρόπος δουλειάς. Οπότε κατά η δημιουργία ενός δίσκου είναι κάπως: γράφω κάτι καινούριο και το στέλνω το πρωί στον Shlom και τότε δουλεύω στα σχόλιά του για το χθεσινό κομμάτι κ.ο.κ. 

 

 

 

Y. Z.: Στις μέρες μας το φαινόμενο της συνεργασίας μεταξύ δημιουργών συμβαίνει όλο και πιο συχνά. Μέχρι ενός σημείου είναι δύσκολο κανείς να βρει μια μπάντα που δεν έχει κάνει κάποια συνεργασία. Ξεκινώντας για παράδειγμα από τον Kanye West που συνήθως στα άλμπουμ του έχει ολόκληρες λίστες με συνεργασίες. Σε αντίθεση το τελευταίο άλμπουμ των Bon Iver το οποίο είναι μόνο Bon Iver στο τέλος της ημέρας. Τελικά διανύουμε εποχή στην οποία κατευθυνόμαστε προς συνεργασίες και αυτές βοηθούν τελικά η μουσική να προχωρήσει;

(Μια κοπέλα μας διακόπτει για να ζητήσει τσιγάρα την οποία δεν καταφέραμε να εξυπηρετήσουμε...)

A. S.: Σίγουρα η συνεργασία με κάποιον έχει να σου προσφέρει πολλά. Νομίζω όμως ότι για την πλειοψηφία μας [ως παραγωγοί] μας αρέσει να δουλεύουμε μόνοι μας, αλλά και μετά τη συνεργασία στους Millie & Andrea με τον Miles [Whittaker] έμαθα πολλά πράγματα. Δε νομίζω ότι τελικά είμαι υπέρμαχος της συνεργατικής δουλειάς για να είμαι ειλικρινής. Έχουν συμβεί βέβαια μερικά καταπληκτικά πράγματα όπως η συνεργασία με τον DJ Sprinkles και τον Mark Hell στο EP "Protogravity". Προσωπικά όμως, για τα περισσότερα πράγματα που κάνω, πιστεύω ότι αποδίδω καλύτερα στη δουλειά μου όταν δουλεύω μόνος μου.

 

Y. Z.: ... και τελικά είσαι καλλιτέχνης, είσαι μια μπάντα, προσπάθησε να κάνεις μια δουλειά με τη δική σου και μόνο υπογραφή...

A. S.: Ναι ακριβώς!

 

Y. Z.: Να σας πούμε ότι όχι εγώ προσωπικά, αλλά ένας συνάδελφος πέρσι σας είδε στο Plisskën Festival στην Αθήνα πέρσι τον Ιούνιο του 2015 (που δεν μπορούσε εκείνη τη στιγμή να θυμηθεί) και αλλά και παλαιότερα στο Six Dogs.

A. S.: Ναι, το Six Dogs μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρον! Θυμάμαι όταν έφτιαχνα τον εξοπλισμό μου με το χώρο τελείως γεμάτο και έπρεπε να κάνω soundcheck. Ξεκίνησα λοιπόν το soundcheck και ο κόσμος άρχισε να χορεύει, ενώ απλά έκανα soundcheck! Δεν έπαιζα, και ο κόσμος άρχισε να χορεύει και μετά σταμάτησα και μετά στο 2ο τεστ και ο κόσμος έμοιαζε να είναι εκστασιασμένος. Τελικά το έκανα για 10 λεπτά, έφυγα και μάλλον τελικά ο κόσμος εκνευρίστηκε και νόμισε ότι ό,τι έγινε ήταν τρομερό. Δεν μου έχει ξανασυμβεί από τότε και ήταν μοναδική εμπειρία. Δε θα το ξεχάσω ποτέ!

(Του εξηγήσαμε βέβαια ότι αυτό το μαγαζί είναι συνήθως συνεχώς ανοικτό και όταν υπάρχει κάποιο σετ είναι καμιά φορά δυσδιάκριτο πότε παίζει κανείς μουσική ή απλά κάνει τεχνικό έλεγχο...)

 

Y. Z.: Πρέπει επίσης να επισημάνω ότι μετά από ψηφοφορία που κάναμε οι συνεργάτες του ClockSound το άλμπουμ σας ήταν στο νούμερο 6 των καλύτερων άλμπουμ για το 2014, για το "Faith In Strangers".

A. S.: Αλήθεια; Υπέροχα!

 

 

 

Y.Z.: Μιλώντας για συνεργασίες και αλληλεπιδράσεις. Στο website που διατηρούμε η Stella Tavella μου σύστησε τον ηλεκτρονικό ήχο και με την αλληλεπίδραση που έχουμε γενικά μεταξύ μας τα μέλη του ClockSound "οδηγεί" ο ένας το άλλον σε νέα μονοπάτια...

A. S.: Ναι αυτή είναι και η σχέση μου με το label, εννοώντας οι συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες είναι η μια πτυχή, αλλά είναι το ίδιο πράγμα και εδώ. Προσπαθούμε να βρισκόμαστε μαζί με τον Shlom και τον G.H. τουλάχιστον μια φορά το μήνα, και συμβαίνει με αυτόν τον τρόπο. Είναι το ίδιο σημαντικό με το να δουλεύουμε μόνοι μας γιατί μπορεί κάποιος να πει κάτι στη συνάντηση για το οποίο ποτέ να μη μπορούσε κανείς να σκεφτεί και τελικά να βγαίνει ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, και αυτό συμβαίνει συχνά. 

 

Y. Z.: Τι ακούτε τελευταία;

A. S.: Μου άρεσε πάρα πολύ ο John T. Gast. Δεν είναι techno αλλά ότι παίζει είναι σχετικό με την τάση. Δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή κάτι άλλο. Μόλις μετακόμισα και έχω ξοδέψει αρκετό χρόνο το τελευταίο καιρό να ξεπακετάρω πράγματα... 

 

Y.Z.: Πολλά συγκροτήματα βγάζουν καινούριες δουλειές που αποτελούν στην ουσία μια επανάληψη των παλαιότερων. Αυτή είναι η εύκολη οδός μέσω της οποίας μπορούν να κρατούν ικανοποιημένο το κοινό τους, λειτουργώντας μέσα στην "comfort zone" τους. Έχω τη εντύπωση ότι εσείς κάνατε κάτι διαφορετικό, προκαλώντας το κοινό σας με κάτι διαφορετικό. 

A. S.: Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς. Και ξέρεις κάτι; Δεν το καταλαβαίνω γιατί το κάνουν αυτό. Πάντα έλεγα ότι ένας καλλιτέχνης θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ ώστε να μη κυκλοφορήσει ξανά τον "ίδιο" δίσκο. Και είναι αρκετά δύσκολο και να υπάρξουν πραγματικά δύσκολες στιγμές σε αυτή την προσπάθεια να έρθεις με κάτι καινούριο. Και όσο περισσότερο ακούς άλλους δίσκους τόσο περισσότερο εκτίθεσαι σε μουσικές άλλων που μπορεί να σε βοηθηθεί αρκετά.

 

Y. Z.: ... και είναι μια αφορμή να ανανεώσεις και τον εαυτό σου με αυτό που κάνεις.

A. S.: Επίσης, αυτό που έχω παρατηρήσει για μένα είναι ότι πριν την παραγωγή ενός νέου άλμπουμ αγοράζω καινούριο εξοπλισμό. Και μαθαίνω το χειρισμό του και αυτό "βγαίνει" στο ακουστικό αποτέλεσμα. Και νομίζω ότι ένα από το καλύτερα πράγματα που συμβαίνουν όταν δημιουργείς μουσική είναι όταν κάνεις δοκιμές με αφελή τρόπο, όταν χρησιμοποιείς το εξοπλισμό με λάθος (!) τρόπο από το πως ήταν σχεδιασμένος να λειτουργήσει.

 

 

 

Y. Z.: Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείτε αυτή τη στιγμή;

Αυτή τη στιγμή και ενόψει του νέου δίσκου χρησιμοποιώ το Cirklon της Sequentix.

 

Y. Z.: Σήμερα παίζετε γύρω στις 5 το πρωί! Θα είμαστε "ζωντανοί" μέχρι τότε; Ποιος ξέρει... Πριν από σας παίζουν οι Autechre που είναι επίσης από το Manchester. Έχετε συνεργαστεί ποτέ;

Δεν έχουμε καν συναντηθεί ποτέ! Αποτελούν όμως έμπνευση για μένα, πραγματικά, μεγάλη έμπνευση. Τους είχα δει στο Bloc Festival στην Μεγάλη Βρετανία πέρσι. Ήταν μια από τα καλύτερες μουσικές εμπειρίες που είχα ποτέ μου! Ήταν ένα από τα show που βλέπεις στη ζωή σου και "μένει" μαζί σου για πάντα. Όπως θυμάμαι και ένα live των Chris & Cosey στο Unsound Festival στην Πολωνία. Ήταν κάτι το απίστευτο. Οι Autechre πέρσι ήταν κάτι σαν "τι κάνουν οι τύποι!"

 

 

 

Y. Z.: Λίγο πριν σας αφήσουμε μια άσχετη ερώτηση: [Manchester] United ή [Manchester] City;

A. S.: Καμία από τις δύο. Δεν είμαι φαν του ποδοσφαίρου. Μένω λίγο πιο βόρεια από τις περιοχές των δύο ομάδων σε μια πόλη βόρεια, το Oldham, και υποστηρίζω την τοπική ομάδα που δεν τα πάμε καθόλου καλά... Κυρίως μ' αρέσουν η Formula 1 και το Moto GP, είναι τα σπορ του στυλ μου.

 

Y. Z.: Σ' ευχαριστούμε πολύ για τη συζήτηση.

A. S.: Και γω επίσης.

 

 

Ευχαριστούμε πολύ για τη συνδρομή στην απομαγνητοφώνηση τη συνάδελφο Δήμητρα Μαλαίνου, τους M. Stella Tavella και Cassetta Di Mondo για τη συνδρομή τους σε μερικές από τις ερωτήσεις, καθώς και τη Regina Urazova για τη βοήθειά της στο τεχνικό κομμάτι της συνέντευξης.

Επίσης την Modern Love Records για την ανταπόκριση στο αίτημά μας για μιλήσουμε με έναν από τους κορυφαίους μουσικούς της εποχής μας στο είδος αυτό.