Vatican Shadow x Tensal - DJ Set @ Six D.o.g.s., Athens

Υπάρχουν καλλιτέχνες, υπάρχουν μουσικοί, οι οποίοι υπηρετούν το είδος που εκπροσωπούν, το σέβονται και εργάζονται με ζήλο μέσα στα πλαίσια του, το θρέφουν και τους θρέφει. Στην techno σκηνή υπάρχουν μουσικοί, παραγωγοί και djs που παίρνουν θέση πίσω από τους μείκτες για να προσφέρουν στο κοινό που βρίσκεται από κάτω ψυχαγωγία και ανεμελιά, να το κάνουν να χορέψει, και κάποιοι ίσως για να το κάνουν να αισθανθεί θαυμασμό ή ακόμα και δέος για τις ικανότητές τους και το ταλέντο τους.

Όταν αυτοί οι καλλιτέχνες κρίνονται για την απόδοσή τους, ποιο είναι το νόμισμα με το οποίο μετριέται η επιτυχία ενός set? Τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με dance μουσική, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι τα πράγματα είναι απλά: το νόμισμα αυτό δεν είναι άλλο παρά η ικανότητα του dj ή producer να κάνει το κοινό να να θυμηθεί ότι τα άκρα του κορμιού του, τα οποία κατά τη διάρκεια της καθημερινής του ρουτίνας είναι ταγμένα σε συγκεκριμένους εργασιακούς και λειτουργικούς σκοπούς, είναι αυτά που μπορούν να του προσφέρουν και την απελευθέρωση από τους λειτουργικούς αυτούς σκοπούς. Να το κάνει να θυμηθεί το ένστικτο του σώματός του να πάλλεται σε ρυθμούς, υπηρετώντας τίποτα άλλο πέρα από τον αυτοσκοπό του.

Με άλλα λόγια: το νόμισμα είναι η ικανότητα του dj να κάνει το κοινό να χορέψει. Στην περίπτωση της techno μουσικής θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι τα πράγματα είναι πιο αρχέγονα και άρα το νόμισμα με το οποίο μπορεί να μετρηθεί η επιτυχία ενός techno set είναι λίγο διαφορετικό. Δουλειά του dj δεν είναι μόνο να κάνει το κοινό να χορέψει, αλλά σαν σαμάνος, σαν αρχέγονος μάγος, να του ανοίξει μια πόρτα σωματικής και πνευματικής απελευθέρωσης για όση ώρα θα βρίσκεται υπό την επήρεια των beats που θα του απευθύνει σαν ξόρκι ή μάντρα.

 

Προκύπτει όμως επίσης το εξής ερώτημα: Υπάρχει πράγματι κάποιο νόμισμα με το οποίο μπορούμε να μετρήσουμε την επιτυχία ενός set, ακόμα και όταν αφορά μια techno βραδιά; Η απάντηση που θα έδινα; Νόμισμα με την έννοια που τα εθνικά νομίσματα αντιστοιχούν στα αποθέματα χρυσού δεν υπάρχει.

Ας μην γελιόμαστε: βρισκόμαστε στο 2018, τα ίδια τα εθνικά νομίσματα δεν αντιστοιχούν πια σε χρυσό, πως θα μπορούσε η επιτυχία μιας βραδιάς στημένης πάνω σε ένα μουσικό είδος που υπάρχει χάρη στην τεχνολογία να μετρηθεί με έναν τέτοιο παρωχημένο τρόπο; Ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να σκεφτούμε αυτό το νόμισμα ως ένα είδος bitcoin. Τα πράγματα στα οποία αντιστοιχεί είναι μεν συγκεκριμένα, είναι όμως την ίδια στιγμή χαοτικά στην ποσότητά τους και αφαιρετικά, με την έννοια που η ποσότητα της πληροφορίας που κυκλοφορεί στην εποχή μας είναι χαοτική και η φύση της πολύμορφη ανάλογα με το από που προέρχεται, ποιος την διοχετεύει, σε ποιους απευθύνεται, πως προσλαμβάνεται και με ποιον τρόπο χρησιμοποιείται.

Στην περίπτωση ενός techno live ή set λοιπόν δεν μπορούμε επίσης παρά να λάβουμε υπόψη μας όλους αυτούς τους παράγοντες (και αν είχαμε χώρο και χρόνο, πολλούς περισσότερους) προκειμένου να καταφέρουμε να το αξιολογήσουμε. Για να μην χαθούμε στον κυκεώνα της πληροφορίας για τον οποίο μιλήσαμε παραπάνω, θα μιλήσουμε στοχευμένα και περιεκτικά για αυτούς αναφορικά με το set των Vatican Shadow και Tensal στο 6 d.o.g.s.. 

 

Αρχικά συγχαρητήρια στην διοργάνωση της Elektrika που επέλεξε να προσκαλέσει έναν techno καλλιτέχνη ο οποίος έχει χτίσει την φήμη του πάνω στις έννοιες της προκλητικότητας και της αντισυμβατικότητας. Η συγκεκριμένη επιλογή προδίδει αγάπη για το είδος που κινείται πέρα από την νοοτροπία του κέρδους.

 

 

Vatican Shadow

Για να έρθουμε όμως στον άνθρωπο ο οποίος ανέλαβε να χειριστεί τις κονσόλες του six d.o.g.s., δηλαδή τον Dominick Fernow, είναι σαφές ότι το βράδυ που ο Fernow παρουσιάζεται ενώπιον του αθηναϊκού κοινού ως Vatican Shadow, λειτουργεί ως εκπρόσωπος του moniker το οποίο ο ίδιος δημιούργησε, αυτό δηλαδή του Vatican Shadow.

To project Vatican Shadow μπορεί να προσδιορίζεται αδρά ως industrial techno, όμως στα χρόνια της ύπαρξής του αυτό που το έχει διαφοροποιήσει σε σχέση με άλλα projects που εντάσσονται στο ίδιο ηχητικό φάσμα, αυτό που το έχει κάνει ξεχωριστό, είναι το πως ο ίδιος ο Fernow παίζει στα sets του με τα όρια του ήχου, του performance, και εντέλει με τα ίδια τα όρια της techno. Ότι δεν ανήκει στους καλλιτέχνες για τους οποίους μιλήσαμε στην πρώτη πρώτη παράγραφο. Ότι είναι ασεβής απέναντι στο είδος του, ασεβής απέναντι στο κοινό του, ότι είναι βλάσφημος. Αυτός είναι ο τρόπος που έχει επιλέξει να θρέφει το είδος του και το κοινό του αλλά και να θρέφεται από αυτό.

Δεδομένης λοιπόν της φήμης που τον ακολουθεί, αυτό που θα ευχόμασταν για ένα Vatican Shadow σετ στην Αθήνα θα ήταν να εισέλθουμε σε έναν χώρο στον οποίο ένα πλήθος που θα μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από το σενάριο μιας post - apocalyptic, δυστοπικής σειράς θα χορεύει μανιασμένα και με τα μάτια στραμμένα σε ένα άδειο μέλλον πάνω σε μια βρόμικη, σκοτεινή, γεμάτη παγίδες πίστα για χορό, με το μυαλό του να γεμίζει με την μαυρίλα, το δυσοίωνο κενό ή ακόμα και τον εκκωφαντικό θόρυβο του τρόμου που θα εξαπέλυε από τα  decks του ο Fernow.

Φυσικά αυτό που ευχόμουν δεν ήταν και αυτό που περίμενα, εφόσον γνώριζα ότι θα βρισκόμουν στον χώρο του 6 d.o.g.s, στο κέντρο της Αθήνας, μια νύχτα παρασκευής του 2018, και όχι σε κάποιο drugged out underground party στο Μανχάταν (στο οποίo διατηρούσε κάποτε το υπόγειο, ημιπαράνομο δισκάδικό του ο ίδιος ο Dominick) στην Νέα Υόρκη το ίδιο βράδυ που έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι.

 

 

Αυτό όμως που παρακολούθησα δεν είχε καν κάποια σχέση με αυτό που θα περίμενε οποιοσδήποτε είναι θαυμαστής της μουσικής του Fernow και είχε έλθει στο 6 d.o.g.s. για μια βραδιά Vatican Shadow. Ένα set κλασικής techno, χωρίς εκπλήξεις, βατό από την αρχή ως το τέλος, με κοινό που προσπαθούσε να ακολουθήσει χορευτικά αλλά που σε καμία περίπτωση δεν μου έδινε την εντύπωση ότι υπάρχει στιγμή να το παρασύρει σε έναν χορευτικό παροξυσμό ότι έβγαινε από τα ηχεία του dogs.

H ασπρόμαυρη προβολή πίσω από τον Fernow, η οποία συνεχίστηκε και κατά την διάρκεια του set του Tensal, ίσα που προσέδιδε μια “εσάνς” industrial ψυχρότητας. Ας μην γελιόμαστε, δεν έφταιγε ούτε η τετριμμένη προβολή, ούτε ο καλογυαλισμένος χώρος του six d.og.s (για τον οποίο επιβεβαιώσαμε και πάλι προς τιμήν του ότι διαθέτει ένα από τα καλύτερα ηχοσυστήματα αυτή την στιγμή στην πόλη μας).

Το set του Vatican Shadow ήταν ένα set ανέμπνευστο, στο οποίο θα χόρευε μεν κάποιος ο οποίος έχει έλθει με αυτόν τον σκοπό (με άλλα λόγια όλοι όσοι παραβρέθηκαν στο 6 d.o..g.s. την παρασκευή) αλλά μόνο απογοήτευση θα μπορούσε να αποκομίσει από αυτό ένας fan του Vatican Shadow. O ίδιος ο Fernow ναι μεν παλλόταν ρυθμικά στην σκηνή δίνοντας τον τόνο, δεν έδειχνε όμως να διαθέτει μέσα του ούτε λίγη από την σκοτεινή δύναμη για την οποία έχει γραφτεί τόσες φορές ότι αποπνέει στα set του, ακόμα και όταν αυτά λαμβάνουν χώρα σε κάποια από τα πιο διάσημα clubs του κόσμου.

 

Tensal

 

Με το που ανέβηκε στην σκηνή ο Tensal, προς έκπληξή μου, το ηχητικό τοπίο φάνηκε να βαραίνει και να σκοτεινιάζει, σε βαθμό που πίστεψα ότι ο Ισπανός θα έκανε την έκπληξη της βραδιάς και θα κατόρθωνε να μας μεταφέρει στα μαύρα, δυστοπικά μονοπάτια που ο Fernow δεν τόλμησε να μας οδηγήσει. Φευ, οι ελπίδες ήταν φρούδες και η αλλαγή σύντομη μόνο. Ο Tensal προτίμησε και αυτός να κινηθεί στις ασφαλείς γραμμές της κλασικής techno. Καμιά πολεμική, καμία τόλμη, καμία επίθεση σε μια βραδιά που θα έπρεπε να μοιάζει αποστολή αυτοκτονίας παραστρατιωτικής οργάνωσης σε γραμμές πλήρως οργανωμένου στρατού.

 

Για να κλείσω μιλώντας μεταφορικά, αναφερόμενη στους αποδέκτες της μουσικής πληροφορίας και το πως την διαχειρίστηκαν, δικαίως ίσως η πόλη μας έχει γεμίσει με το graffiti “Η Αθήνα δεν είναι Βερολίνο”. Μακριά από το οποιοδήποτε hype και πέρα από το όνομα που συνοδεύει τον οποιονδήποτε καλλιτέχνη, το αθηναϊκό κοινό φαίνεται ότι, χάρη μεταξύ άλλων και στα πολλά underground techno events που λαμβάνουν χώρα σε ύποπτα και ανύποπτα σημεία σε όλη την πόλη, έχει αποκτήσει πλέον σοβαρή και θεμελιωμένη techno κουλτούρα και δεν συγκινείται από πρόσωπα και καταστάσεις που δεν ανταποκρίνονται στις δίκαιες προσδοκίες του.