Bon Iver - 22, A Million

Ξεκινώντας αυτή τη φορά από το συμπέρασμα:

Όλοι οι φίλοι της μουσικής, μέρος της οποίας παράγουν και οι Bon Iver, πρέπει να νιώθουν τυχεροί που ζουν στην εποχή που αυτή η μπάντα βρίσκεται σε ανιούσα δημιουργικότητα, η οποία μέχρι να λάβει κλίση προς τα κάτω - γεγονός που απευχόμαστε - δεν έχει ταβάνι στο τι μπορεί να μας παρουσιάσει.

Συζητούσα με φίλους μου πρόσφατα και έλεγα ότι από τα εφηβικά μου χρόνια και απ' τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα, κυρίως στη δεκαετία των 90's, αν και ζούσα σε μια εποχή που κυκλοφορούσε υψηλού επιπέδου μουσική (Radiohead, The Smashing Pumpkins, κλπ), ζήλευα αυτούς που είχαν την τύχη να ζήσουν μερικές δεκαετίες νωρίτερα και ειδικά σε αυτή των 60's, αυτούς που στην καθημερινότητά τους είχαν κυκλοφορίες σαν το "Revolver" (1966) των Beatles και κάποιοι αυτούς που είχαν την - σπάνια - τύχη να τους δουν σε συναυλία.

Όλα αυτά τα πίστευα και ένιωθα, λιγότερο ή περισσότερο, μέχρι τις 12 Αυγούστου του 2016, μέρα κατά την οποία οι Bon Iver εκτέλεσαν ζωντανά στην ολότητά του τον νέο τους δίσκο "22, A Million".

Και δεν υπερβάλω.

Ήταν αυτή η μέρα αλλά και οι επόμενες, κατά τις οποίες ωρίμαζε σιγά - σιγά το νέο άκουσμα, όταν συνειδητοποίησα ότι νιώθω ευλογημένος που έχω την τύχη να ζω στην εποχή, την οποία οι Bon Iver παράγουν την κορυφαία μουσική της Indie / Alternative σκηνής, όπως ακριβώς έκαναν οι Beatles στη δική τους εποχή και έχουν πλέον γίνει μύθος στα μάτια όλων μας.

Με το τρίτο "αποδεικτικό στοιχείο" τους και νέο μουσικό διαμάντι, το "22, A Million", να είναι από σήμερα στη διάθεσή μας, οι Bon Iver μας αποδεικνύουν ότι διαθέτουν στις τάξεις τους τον πιο σημαντικό μουσικό της σκηνής τους, τον ξεχωριστό Justin Vernon.

Τον άνθρωπο που διαθέτει το magic musical touch, που αντιμετωπίζει το λειτούργημα της μουσικής δημιουργίας με το πιο σωστό τρόπο.

Τον άνθρωπο που δηλώνει ότι η μουσική είναι η θρησκεία του, που ξέρει να την μοιράζεται με άλλους (James Blake, Kanye West, κ.α.), αλλά και που όταν χρειάζεται να "κλειστεί" στον εαυτό του και να δημιουργήσει κορυφαία μουσική ("Bon Iver", 2011) το κάνει με τον πιο τέλειο τρόπο.

 

 

Ένας Vernon, που όταν τον είδα ζωντανά με τους Bon Iver στο Βερολίνο το 2012, φαινόταν εξαντλημένος από τη εκτενή περιοδεία, σε μια εποχή που είχε αλλάξει επίπεδο δημοφιλίας και συνέβαιναν καταστάσεις γύρω του που τον "ξεπερνούσαν" (Βραβεία Grammy, υπερ-αναγνωρισιμότητα, κλπ).

Αποφάσισε τότε να βάλει τους Bon Iver σε offline mode και να εξερευνήσει άλλα μονοπάτια, να συναντηθεί με φίλους και συνεργάτες. Περιόδευσε με τους Shouting Matches. Κυκλοφόρησε δίσκο ("Repave", 2013) και περιόδευσε με τη δεύτερη τη τάξη μπάντα του, τους, επίσης κορυφαίους, Volcano Choir (Brussels / Cirque Royal, 2013). Δημιούργησε ένα ολόκληρο νέο φεστιβάλ που επισκεφθήκαμε πέρσι το καλοκαίρι (Eaux Claires, 2015).

Αυτή τη φορά έκανε κάτι διαφορετικό. Σε μια περίοδο που προσπαθούσε να "διακρίνει", ή μάλλον δεν ήξερε ίσως καν, αν οι Bon Iver έχουν να δώσουν κάτι παραπάνω μετά από το αριστούργημα του προηγούμενου δίσκου, έδωσε τον κατάλληλο χρόνο στον εαυτό του, και περνώντας μια ταραγμένη ψυχολογικά περίοδο προσπαθούσε να διαπιστώσει ποιος θα μπορούσε να είναι ο καινούριος ήχος της μπάντας, η οποία αποτελεί την επέκταση του εαυτού του.

Βρέθηκε λοιπόν στη Ελλάδα και τη Σαντορίνη, και μάλιστα εκτός σεζόν, προσπαθώντας να βρει έναν "δρόμο" που θα τον οδηγούσε στο να ξεπεράσει τόσο προσωπικά ψυχολογικά θέματα όσο και στο να σκεφτεί για το τι έπεται.

Ο παιδικός του φίλος Trever Hagen έγραψε στο επίσημο bio της μπάντας:

"I bore witness to my best friend crying in my arms, lost in a world of confusion and removal. Justin could barely even talk. It was only days before, on a misguided solo trip to an island off the coast of Greece, that he had recorded the opening words of 22, A Million, "It might over soon", into a portable sampler. The forecast that begins this next Bon Iver undertaking is a reminder of our fragile existence."

Και μετά, η αφύπνιση της δημιουργικότητας αυτού του ξεχωριστού μυαλού, η στιγμή που κατάλαβε ότι οι Bon Iver ξαναβρήκαν λόγο ύπαρξης. Η λύτρωση για τον ίδιο. Η ουσιαστική επανάκαμψη που να έχει νόημα για τον ίδιο το δημιουργό όσο και για τους ανθρώπους που ακούν και εκτιμούν τους Bon Iver.

Και, πέρσι, φθάνει η στιγμή που ο Vernon δηλώνει ενώπιόν μας στο Wisconsin και το Eaux Claires Festival (2015) ότι "It's good to be humbled by things, it's good to be inspired by things, we'll see what happens after this."

 

 

Μετά, από το πιο ξεχωριστό φεστιβάλ που έχουμε ποτέ επισκεφθεί, η σιγή, η αφοσίωση στην νέα τους μουσική και η καταπληκτική ιδέα να εκτελέσουν για πρώτη φορά το νέο άλμπουμ ενώπιον του κοινού τους στο Eau Claire και δίπλα στον ποταμό Chippewa.

Και φθάνει η στιγμή που κυκλοφορούν αυτό το - που με βεβαιότητα μπορούμε να αποκαλέσουμε - αριστούργημα "22, A Million".

Ένα άλμπουμ στο οποίο οι Bon Iver καταφέρνουν με μια χαρακτηριστική ισορροπία να προσφέρουν κάτι αρκετά διαφορετικό από τις δύο προηγούμενες δουλειές τους που ταυτόχρονα να ακούγεται ως γνήσια δουλειά Bon Iver, με όλες τις αναμενόμενες στιγμές που συνιστούν ένα άλμπουμ που κατέφθασε για να μείνει στα κορυφαία της ιστορίας.

Ο Vernon αποφάσισε, λοιπόν, να "μπλέξει" αριθμούς στο concept του δίσκου κάτι που είχε επίδραση τόσο στα τραγούδια όσο και στο - εξαιρετικό - artwork. Τους αριθμούς που διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή του.

Έτσι και εγώ, ως μαθηματικός στο πτυχίο, σκέφτηκα ότι η κριτική θα μπορούσε να γραφτεί με την εις άτοπον απαγωγή. Με τη μέθοδο κατά την οποία αποδεικνύεται η αλήθεια ενός ισχυρισμού με βάση το γεγονός ότι η αντίθετή της είναι ψευδής ή λανθασμένη.

 

 

Ο ισχυρισμός;

Ότι οι Bon Iver δεν γινόταν να κυκλοφορήσουν καλύτερο follow up του "Bon Iver, Bon Iver" δίσκο.

Θα μπορούσαν οι Bon Iver να γράψουν καλύτερο opening track όπως το 22 (OVER S∞∞N), γραμμένο κατά ένα μέρος στην Ελλάδα; Το κομμάτι που μας εισάγει στον κατά τι πιο ηλεκτρονικό νέο κόσμο τους. Σε μια από τις τοπ στιγμές του ακούμε sample από το How I Got Over της Mahalia Jackson ("And I'm gonna shout all my trouble over").

Θα υπήρχε καλύτερη στιγμή για να εμφανιστεί το σχετικά παραμορφωμένο ηχητικά 10 d E A T h b R E a s T ⚄ ⚄  που σημειολογικά παραπέμπει στο Beth/Rest; Στο άκουσμά του κανείς ανακαλύπτει μουσικά τοπία και οάσεις που δημιουργούν ακόμα και μακρινές εικόνες στο μυαλό του ακροατή.

Θα μπορούσαν να γραφτούν πιο ωμοί και άμεσοι στίχοι όπως: "And I'll see you. Turn around, you're my A-Team. Turn around now, you're my A-Team God damn, turn around now You're my A-Team."; Θα μπορούσε να γραφτεί πιο παθιασμένο κομμάτι από αυτό;

Ήταν, εν τω μεταξύ, μια φίλη που βρέθηκε στο φετινό Eaux Claires Festival, και στις 12 Αυγούστου έστειλε μεσ' τη νύχτα (ελληνική ώρα) τη ζωντανή εκτέλεση του φοβερού 715 - CRΣΣKS... Ήταν ένα από το πιο τέλεια ξυπνήματα που είχα ποτέ μου. Ήταν η στιγμή που όλα είχαν αλλάξει. Εκείνη την ημέρα ένα διαρκές χαμόγελο με διακατείχε, άκουγα ξανά και ξανά το κομμάτι. Τώρα, πλέον, με τη στούντιο έκδοση όλα επιβεβαιώθηκαν και τυπικά.

Και αμέσως μετά - σε ένα άλμπουμ που διαρκεί μόνο 34 λεπτά - η γιορτή: Θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο - λυτρωτικό - follow up track στο 715 - CRΣΣKS; Θα υπήρχε καλύτερη συνέχεια 3 λεπτών και 33 δευτερολέπτων από αυτή του 33 “GOD”, με την επιστροφή του γνωστού φαλτσέτο του Justin Vernon; Η τόσο ταιριαστή παιδική φωνή να είναι πανταχού παρούσα και στις κιθάρες εμφανίζεται ο - φίλος και συνοδοιπόρος του στους Volcano Choir - Chris Rosenau.

Θα μπορούσε να περιμένει κανείς ότι ο Vernon θα δημιουργούσε μελωδία σαν αυτή του 29 #Strafford APTS, ένα τραγούδι που μόνο οι Beatles θα μπορούσαν να γράψουν στα καλύτερά τους; Με τον Sean Carey μαζί στα φωνητικά δημιούργησαν μοναδικό μουσικό αποτέλεσμα.

Και το 666 ʇ,  με την καταπληκτική κιθάρα και με άψογα - μερικές φορές ανάστροφα - φωνητικά. Κομμάτι που χτίζεται στην πορεία και λειαίνει το έδαφος της 2ης πλευράς του δίσκου.

Τι ατμόσφαιρα και αυτή στο 21 M♢♢N WATER; Μαγικές και μοναδικές στιγμές, στιγμές αναμονής στις παρυφές της ψυχεδέλειας ("The math ahead. The math behind it. It's moon water") με αναφορά στο αγαπημένο του Βερολίνο.

Θα γινόταν μετά τον ύμνο Beth/Rest από τον προηγούμενο δίσκο του, να καταφέρουν οι Bon Iver να γράψουν ένα αντίστοιχο, το σχεδόν τέλειο 8 (circle); Κι όμως, ναι, κυκλοφόρησαν το το κομμάτι που ήρθε για μας απογειώσει συναισθηματικά και να αποδείξει ότι το άλμπουμ είναι different enough - but still Bon Iver. Μεγαλείο.

Με την συνδρομή του Michael Lewis καταφέρνουν να μας δώσουν ένα κομμάτι απόγνωσης, το ____45_____ ("I been caught in fire, I stayed down, (Without knowing what the truth is), Fire") και ιδανικό lead-in για το μνημειώδες 00000 Million.

Θα μπορούσε το άλμπουμ να κλείσει καλύτερα από το 00000 Million, ένα κομμάτι, γραμμένο από τον Michael Lewis, που είναι πρακτικά αδύνατο να φύγει από το νου μας και θυμίζει αρκετά το κομμάτι Vanderlyle Crybaby Geeks που έκλειναν, οι φίλοι και συνεργάτες του Vernon, The National το κορυφαίο άλμπουμ της καριέρας τους "High Violet" (2010);

Από τα παραπάνω γραφόμενα, ναι, οδηγούμαστε να συμπεράνουμε ότι το "22, A Million" πρόκειται για ένα τέλειο άλμπουμ του οποίου δε λείπει τίποτα απολύτως. Ένα άλμπουμ που είναι τουλάχιστον ισοδύναμο και ίσως καλύτερο από το προηγούμενο. Επίσης, διαφορετικό αρκετά ώστε να παραμείνει σαν ξεχωριστή "οντότητα" στο πάνω ράφι της ιστορίας της μουσικής.

Jagjaguwar, 30.09.2016