ClockSound.gr | Top 10 Tracks of 2017

Μία ακόμα χρονιά πέρασε σηματοδοτώντας την ώρα για τις “top of the year” λίστες. Μία διαδικασία που κάθε χρόνο φαίνεται να λαμβάνει χώρα όλο και πιο νωρίς για τα μουσικά έντυπα. Το Rolling Stone για παράδειγμα την δημοσίευσε στα τέλη Νοέμβρη! Ενώ είδαμε πολλές άλλες περιπτώσεις να το κάνουν στις αρχές Δεκέμβρη. Αδιαφορώντας φυσικά για ό,τι κυκλοφόρησε το μήνα αυτό, με το “best of the year” να χάνει κάπως το νόημά του. Και δεν ήταν λίγες οι κυκλοφορίες του Δεκεμβρίου. MGMT, N.E.R.D., Eminem, King Gizzard και πολλοί ακόμα...

Η γενικότερη αίσθηση που μας έδωσε η χρονιά αυτή ήταν η περαιτέρω εξέλιξη του hip hop, σε περιπτώσεις προς πολύ ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις (πχ Vince Staples), ενώ σε άλλες σε επίπεδα πολύ χαμηλά έως αστεία.

Αναμφισβήτητα η ηλεκτρονική μουσική συνέχισε να βρίσκεται στο προσκήνιο, ενώ το ενδιαφέρον στους πιο κιθαριστικούς κύκλους παρέμεινε κυρίως στον ψυχεδελικό ή πιο μεταλλικό underground ήχο. Πέρα φυσικά από σημαντικές επιστροφές, όπως Thurston Moore, War On Drugs, Morrissey, Afghan Whigs, Jesus And Mary Chain κ.α.

Σε μία προσπάθεια να βγάλουμε μια άκρη από τη χρονιά αυτή, δημιουργήσαμε τη δική μας λίστα. Ο κάθε συντάκτης του ClockSound έκανε τις δικές του προτάσεις. Οι πολυδιάστατες προτιμήσεις έδωσαν την ευκαιρία στον καθένα μας να ακούσει μουσική που ίσως δεν είχε καν υπόψη του, ενώ η τελική κατάταξη διαμορφώθηκε μετά από τους ψήφους όλων μας.

Αυτά λοιπόν είναι τα δικά μας κορυφαία κομμάτια για τη χρονιά που μας πέρασε.

 

10. LCD Soundsystem - Tonite

Η σημαντικότερη ίσως επιστροφή του 2017 ήταν αυτή των LCD Soundsystem, μετά την (προσωρινή τελικά) διάλυσή τους το 2011. Το “American Dream” αποδείχτηκε αντάξιο της φήμης τους και της ποιότητας των προηγούμενων κυκλοφοριών.

Στο Tonite, ο James Murphy διατηρεί την αγαπημένη του δομή, που έχει γεννήσει μερικά από τα αριστουργήματά τους στο παρελθόν. Επαναλαμβανόμενα New York disco-punk beats πάνω στα οποία ο ίδιος μιλάει-τραγουδάει με ασαφή μελωδική γραμμή και φάλτσες νότες για θέματα όπως την «ατυχή» εξέλιξη της μουσικής σήμερα, της νοοτροπίας μερικών σύγχρονων καλλιτεχνών και πολλά ακόμα, με τα οποία δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε!

Μπορείτε εδώ να διαβάσετε την κριτική μας για το “American Dream”.

 

 

 

9. Floating Points – Kelso Dunes

H ικανότητα του Sam Shepherd στην σύνθεση και εκτέλεση ηλεκτρονικής μουσικής με spaced out jazz αισθητική τον κάνει να ξεχωρίζει δυναμικά τα τελευταία χρόνια, έστω και αν οι δίσκοι του δεν είναι και τόσο radio friendly. Το Kelso Dunes αποτελεί μέρος ενός όμορφου ταξιδιού/mini album ("Reflections-Mojave Dessert") και αποδεικνύει ακριβώς αυτή την ικανότητα μεταπήδησης από το αυστηρά ρυθμικό στο μελωδικό και πάλι πίσω.

Η αισθητική που δημιουργείται καθώς το κομμάτι ξεδιπλώνεται, δανείζεται αρκετά στοιχεία από το krautrock σύμπαν που μέσα από ένα δυναμικό buildup που καθοδηγείται από ένα αυστηρό drum set χτίζει ένα ψυχεδελικό περιβάλλον. Οι κιθάρες που χρησιμοποιούνται και αυτές απλόχερα συμπληρώνουν μια nerdy psych rock εκδρομή που κατά την καταληκτική της έκρηξη ξεσπάει, σαν πολλές από τις δημιουργίες του Floating Points, σε ένα σύνολο ταξιδιάρικης ομορφιάς που, αν και διάχυτη στο Reflections, ξεχωρίζει ιδιαίτερα στο Κelso Dunes.

 

 

 

8. Algiers - The Underside Of Power

Οι Algiers κυκλοφόρησαν το 2017 τον δεύτερο δίσκο τους, μετά το καταπληκτικό ομώνυμο του 2015. Μία εντελώς ξεχωριστή μπάντα που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως... dark soul, post punk με noise, industrial και afro στοιχεία (όλα αυτά!).

Το The Underside Of Power είναι το πρώτο single και καλύτερο κομμάτι του νέου πονήματός τους. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, υψηλή ένταση, φωνητικά με αμέριστο πάθος και θυμό και ένα ρεφρέν που μένει κολλημένο για πολύ καιρό στο μυαλό του ακροατή.

Οι Algiers θα βρίσκονται τον Φλεβάρη στην χώρα μας για δύο συναυλίες. Μπορείτε εδώ να διαβάσετε λεπτομέρειες.

 

 

 

7. Vince Staples - Crabs In A Bucket

Ο Vince Staples κυκλοφόρησε το 2o προσωπικό του άλμπουμ, με το οποίο η δημοτικότητά του εκτοξεύθηκε, λαμβάνοντας πολύ γρήγορα πολύ υψηλή θέση στη σημερινή hip hop σκηνή. Και όχι άδικα. Παιδί των Odd Future και με εμφανείς επιρροές στο ύφος του από τον Kanye West, ο Staples μαεστρικά συνδυάζει θαμμένα φωνητικά (σε στιγμές offbeat) με παλιομοδίτικα electro στοιχεία όπως Detroit techno, σκοτεινή ατμόσφαιρα, κοινωνικούς και πεσιμιστικούς στίχους συνθέτοντας τη δική του εκδοχή της club μουσικής.

Το Crabs In A Bucket είναι το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ και πολύ χαρακτηριστικό του όλου ύφους που υιοθετεί.

 

 

 

6. The War On Drugs - Up All Night

Με κεκτημένη ταχύτητα από το "Lost In The Dream" του 2014 (το κορυφαίο άλμπουμ της χρονιάς για το ClockSound), οι War On Drugs είναι ξανά εδώ. Με μικρές αλλαγές στο ύφος αλλά με ακόμα περισσότερη ωριμότητα, ανοίγουν το άλμπουμ με το Up All Night, το οποίο φαντάζει ως ο συνδετικός κρίκος των δύο κυκλοφοριών. Η κιθάρα βρίσκεται στο προσκήνιο, με πολύ ωραία θέματα, πολλαπλά layers και εναλλαγές στην ένταση. Η φωνητική μελωδία διατηρεί ένα συγκεκριμένο πάρα πολύ ενδιαφέρον μοτίβο το οποίο απομνημονεύει κανείς από το πρώτο κιόλας άκουσμα.

Δείτε εδώ την κριτική μας για το νέο δίσκο “A Deeper Understanding”.

 

 

 

5. Future Islands - Shadows

Το Shadows είναι το κομμάτι που κλέβει την παράσταση από το “The Far Field”, το πρόσφατο άλμπουμ των Future Islands. Από τη μία είναι η παθιασμένη φωνή του Herring που κουβαλάει πόνο, εγκλωβισμένη στις «σκιές» του παρελθόντος, στις δυσβάσταχτες αναμνήσεις  που έρχονται πολλές φορές με τη συναισθηματική απώλεια.

Από την άλλη η αιθέρια και αγγελική φωνή της Debbie Harry εμφανίζεται ως μια γλυκιά και καθησυχαστική εσωτερική φωνή στο μυαλό του Herring, η οποία προσπαθεί να τον λυτρώσει από την “’άγκυρα” που κουβαλάει . Ο ρυθμός που δίνουν τα ντραμς, σε συνδυασμό με τα υπέροχα synth περάσματα, έρχονται επιτηδευμένα σε πλήρη αντίθεση με τους στίχους του κομματιού, κάνοντας το Shadows ένα από τα κορυφαία κομμάτια του 2017.

Μπορείτε εδώ να διαβάσετε την κριτική του νέου δίσκου.

 

 

 

4. MGMT - My Little Dark Age

Μετά από διακοπή 5 ετών, οι MGMT είναι έτοιμοι να επιστρέψουν το 2018 με το άλμπουμ “Little Dark Age”. Προς το τέλος της χρονιάς που πέρασε κυκλοφόρησαν το ομώνυμο κομμάτι ως πρώτο single το οποίο μας κέρδισε αμέσως!

Οι MGMT πατούν πάνω σε μία 80s-influenced electro βάση, διατηρούν την ενορχήστρωση ελαφριά χωρίς πολλές εξάρσεις, αφήνοντας τη μουσική να αναπνεύσει. Μία αρμονική ροή που ντύνει πανέμορφα τους σκοτεινούς και εσωτερικούς στίχους που προσφέρονται μέσω μίας καταπληκτικής φωνητικής μελωδίας. Η αποθέωση της απλότητας. Ένα έξοχο παράδειγμα πραγματικά ποιοτικής pop μουσικής.

 

 

 

3. Forest Swords - War It

‘Εχουν γραφτεί τόσα πολλά για την φετινή έμπνευση του Forest Swords στο, κατά κοινή ομολογία, εντυπωσιακό “Compassion”. Το War It αποτελεί ίσως ένα από τα πιο εμφατικά ανοίγματα δίσκου που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Με αμιγώς ατμοσφαιρική εισαγωγή και ξερά αλλά παράλληλα εξαιρετικά δουλεμένα drums το κομμάτι πατάει πάνω σε μελωδικά κοψίματα που χτίζουν ένα συναίσθημα μελαγχολίας αλλα και έπους.

Η αγάπη του Matthew Barnes για τον πρωτογενή dub ήχο βγαίνει αβίαστα σε rhythm echoes ενώ τα μπάσσα που το ντύνουν βγάζουν μια ωμή ένταση που εμφανίζεται κατά βούληση. Κουνήστε αβίαστα το κεφάλι σας υποκλινόμενοι σε έναν από τους νέους βασιλιάδες της Ninja Tune.

Το ClockSound συνάντησε και μίλησε με τον Forest Swords φέτος στο Six d.o.g.s. ενώ τον είδε 2 φορές σε Λονδίνο και την Αθήνα.

 

 

 

2. Kamashi Washington - Truth

Το αδιαμφησβήτητο ταλέντο του σαξοφωνίστα από το Los Angeles, Kamashi Washington τον έφερε μπροστά σε συνεργασίες με ονόματα απο πολλούς μουσικούς χώρους αλλα ίσως το πιο σημαντικό του επίτευγμα είναι που κουβάλησε κατά ένα μεγάλο μέρος στις πλάτες του ένα λόγο να δώσει πολύς κόσμος μια ακόμα ευκαιρία στην jazz σύνθεση. Το "Τruth" κυκλοφόρησε σαν EP τον Απρίλιο με κρότο, κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο ξεδιπλώνεται με κάθε ακρόαση στα αυτιά μας. Ένα εξαιρετικά όμορφο jazz ταξίδι που μεταπηδά από το εξελιγμένο jive στο free bop με σαξόφωνο, κιθάρα, κοντρα μπάσσο και τη χορωδιακή/έγχορδη υποστήριξη να έχουν την τιμητική τους. Ακούγεται παράδοξο αλλα τα 15 σχεδόν λεπτά αυτής της σύνθεσης φαντάζουν λίγα μπροστά στην μουσική ιστορία που αφηγείται το Truth. H ατόφια και ζεστή ομορφιά της ιδέας του Washington αποτυπώνεται και στο video που συνοδεύει το track.  

Μπορείτε εδώ να διαβάσετε τις εντυπώσεις μας από τη συναυλία του στην Τεχνόπολη φέτος. 

 

 

 

1. Thurston Moore - Cease Fire

Το Cease Fire αποτέλεσε προπομπό του φετινού δίσκου των Thurston Moore Group “Rock n Roll Consciousness” χωρίς όμως να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ. Αποτελεί μία ακόμα δήλωση του ίδιου, αυτή τη φορά κατά της οπλοκατοχής, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στις ΗΠΑ και τη βασική αιτία θανάτων στη χώρα. Ο ίδιος υιοθετεί μία πιο ήρεμη στάση, εκφράζοντας την αντίθεση στη δολοφονία ανθρώπων ή ζώων και τη δύναμη της αγάπης ως απάντηση και λύση.

Το κομμάτι ακολουθεί τα, πάντα ιδιαίτερα και ταξιδιάρικα, κιθαριστικά μονοπάτια του Thurston και των Sonic Youth, με αρκετές αλλαγές στις εντάσεις, με το ύφος να ακροβατεί ηχητικά ανάμεσα στο νέο δίσκο και τον προηγούμενο “The Best Day” του 2014.

Το ClockSound είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τον Thurston Moore στο φετινό Le Guess Who και στο «δικό μας» Fraternity Of Sound.

 

 

Μείνετε συντονισμένοι. Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει το άρθρο μας με τα top 10 album της ομάδας του ClockSound για το 2017.