Le Guess Who? Festival @ Utrecht, Netherlands

Δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι το Le Guess Who? φεστιβάλ μας χάρισε μία ακόμα καταπληκτική έκδοση για μία ακόμα χρονιά.

Όπως είχαμε γράψει και εδώ, το φεστιβάλ διήρκεσε τέσσερις μέρες, από την Πέμπτη 19 μέχρι την Κυριακή 22 Νοέμβρη, και έλαβε χώρα σε 15 σημεία γύρω από το κέντρο της Ουτρέχτης.

Κάθε χρόνο, όπως και φέτος, συμμετέχουν περιζήτητοι καλλιτέχνες οι οποίοι ταιριάζουν τέλεια μεταξύ τους, διαμορφώνοντας ένα line-up με πιο art χαρακτήρα και ένα άκρως ενδιαφέρον πρόγραμμα.

Αυτή τη χρονιά, τα κύρια ονόματα ήταν, μεταξύ άλλων, οι πρωτοπόροι Faust, ο Αμερικανός τζαζίστας Kamasi Washington, οι The Pop Group, OS Mutantes, Deerhunter και πολλοί άλλοι, σε ένα σύνολο 150 ονομάτων. Μέρος του προγράμματος ήταν curated από τους Sunn O))), το Levitation Festival, την Constellation Records και τους Ολλανδούς Jacco Gardner.

 

 

Το Le Guess Who? φεστιβάλ καταλαμβάνει σίγουρα την πρώτη θέση στις προτιμήσεις μου μεταξύ των κλειστών φεστιβάλ στην Ευρώπη. Την προηγούμενη χρονιά, είχαμε την ευκαιρία να συλλέξουμε πολλές όμορφες φωτογραφίες, να γνωρίσουμε καταπληκτικούς ανθρώπους και, κυρίως, να περάσουμε τέσσερις μέρες κατά τις οποίες κανείς αισθάνεται άνετος και χαλαρός, παρακολουθώντας ένα φεστιβάλ με πολύ μικρό «δημοσιογραφικό και φωτογραφικό στρες».

Το κοινό του Le Guess Who? μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζεται από τον σεβασμό για τους γύρω του (γεγονός όχι και τόσο συνηθισμένο σε μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ) και την κοινή αγάπη για την μουσική, συνθέτοντας μία υπέροχη διάσταση, την οποία πρέπει κανείς να δοκιμάσει έστω και για μία φορά!

 

 

 

Συνεχίζοντας, θα αναφέρουμε ότι πολλές φορές παρακολουθώντας ένα φεστιβάλ, και λόγω της κούρασης, δεν έχει κανείς χρόνο να επισκεφτεί την ίδια την πόλη. Σε άλλες περιπτώσεις, η διοργάνωση είναι αρκετά μακριά από τον «πολιτισμό». Το γεγονός έχει και αυτό την ομορφιά του. Αλλά η Ουτρέχτη είναι μια πόλη που αξίζει κανείς να δει. Και το Le Guess Who? δίνει αυτή τη δυνατότητα. Η τοποθεσία του Tivoli και των άλλων venues δίνουν στον επισκέπτη μία καταπληκτική θέα αλλά και μία πραγματική γεύση της πόλης.

Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι το Σάββατο, το πρόγραμμα περιελάμβανε ακόμα και παζάρι δίσκων (τεράστιο!) και μικρά ακουστικά sessions με το Le Mini Who, προσφέροντας την απόλυτη απογευματινή/βραδινή μουσική εμπειρία.

 

 

Όσων αφορά τα live, καταφέραμε να δούμε, όπως πάντα, λιγότερα από όσα σχεδιάζαμε, αλλά και σε σχέση με όσα είδαμε ένα χρόνο πριν. Ως αποτέλεσμα δεν παρακολουθήσαμε κάποια act τα οποία ήταν πιο δημοφιλή.

Αναφέρουμε παρακάτω μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές.

 

Kamasi Washington

 

 

Η μεγάλη έκπληξη και το καλύτερο live του τετραημέρου για μας. Όσο και αν μας αρέσει η Jazz, δύσκολα θα πηγαίναμε σε ένα φεστιβάλ για τέτοιου είδους μουσική. Ο Kamasi αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την επιτομή του είδους όμως, έχοντας και κάποια ποπ στοιχεία, που σε κάνει να θέλεις να ζήσεις μια τζαζ βραδιά όπως αυτές του παρελθόντος. Ωραία σκηνή το γεγονός ότι έπαιξε και με τον πατέρα του.

 

 

 

 

Ήταν το πρώτο act που είδαμε. Με το αφιέρωμά της στα θύματα στο Παρίσι, παίζοντας στην πανέμορφη Janskerk, ήταν απλά εκπληκτική. Μυσταγωγική ατμόσφαιρα στην εκκλησία και ένα echo που έδινε μία ξεχωριστή νότα.

 

 

 

Evil Superstars

 

 

Ήμουν πολύ μεγάλη οπαδός των dEUS στο παρελθόν και φέτος είχα την ευκαιρία να δω και τον Mauro από κοντά. Παρακολουθώντας όμως τους Evil Superstars, πρέπει να ομολογήσω ότι μουσικά ίσως είναι ανώτεροι από τους dEUS, αν και οι τελευταίοι καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στιχουργικά.

Η μπάντα περιτριγυρίζονταν από ψυχεδελικά graphics στο υπόβαθρο, το μπάσο δονούσε όλο το σώμα μας, ενώ ο Mauro Pawlowski γέμιζε το χώρο με το θορυβώδες feedback και τη φωνή του.

 

 

 

Titus Andronicus

 

 

Έχοντας υπόψη την αγάπη μας για το punk, η μπάντα αυτή ήταν στις κορυφαίες προτιμήσεις μας από το line-up. Η αυθεντική punk μουσική δεν μας απογοητεύει ποτέ και ένας λόγος παραπάνω με τους Titus Andronicus και την πολύ ποιοτική τελευταία τους κυκλοφορία και τις The Who επιρροές. Μία εμφάνιση γεμάτη ενέργεια, άκρως απολαυστική.

 

 

Ought

Περιμέναμε ένα ολόκληρο χρόνο πριν καταφέρουμε τελικά να τους δούμε. Είναι φοβεροί τελικά ζωντανά, ένα must για οποιονδήποτε οπαδό της indie rock μουσικής. Μας μετέφεραν στην μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης των 60s (Velvet Underground) και των 80s (Sonic Youth). Μας παρουσίασαν κυρίως το νέο τους δίσκο, το οποίο δεν μας πείραξε καθόλου! Το αντίθετο θα λέγαμε. Πλέον δημιουργείται μία νέα κατηγορία στο μυαλό μας, η οποία μέχρι στιγμής περιλαμβάνει μόνο αυτούς και τις Savages!

 

Destroyer

Το δεύτερο αγαπημένο μας act. Αριστοκρατικό, ποιοτικό, χαλαρωτικό, δημιουργώντας μια αίσθηση οικειότητας μέσα στη μεγάλη αίθουσα. Δεν μπορώ να περιγράψω το γεγονός ότι τραγούδησε απευθείας στην ψυχή μου. Με την ήρεμη φωνή του και την συνοδεία των πνευστών, παρασέρνοντας το κοινό στο ταξίδι του.

 

 

Sunn O)))

 

 

Πομπώδης βομβαρδισμός! Κάπως υπερβολικοί, μετά από μισή ώρα παραδοθήκαμε και φύγαμε, αλλά όσο είδαμε μας γέμισε και μας ικανοποίησε. Το πρόβλημα δεν ήταν η πολύ υψηλή ένταση (δόθηκαν ωτοασπίδες σε όλους), αλλά ο υπερβολικός καπνός. Δείτε το παρακάτω βίντεο, το οποίο δίνει μία εικόνα της έντασης.

 

  

The Pop Group

 

 

Επιτέλους είδαμε τον Mark Stewart από κοντά. Μέχρι την τελευταία στιγμή είχαμε κάποιες αμφιβολίες για το live αυτό και για το κατά πόσο αξίζει να δει κανείς μία τόσο σπουδαία μπάντα σε προχωρημένη ηλικία. Τελικά η ανησυχία μας ήταν ανούσια. Το set ήταν γαμάτο, δίνοντας την εντύπωση οτι παίζεται ακόμα από νέους punk τύπους. Μπορείτε να πάρετε μια γεύση από το βίντεο παρακάτω.

 

 

Jacco Gardner

Οι «νονοί» ενός πολύ καλού lineup, στο οποίο ήταν curators, έκαναν και οι ίδιοι ένα καταπληκτικό set (εξαιρώντας κάποια τεχνικά προβλήματα). Έχοντας κυκλοφορήσει ένα από τα αγαπημένα μας άλμπουμ της χρονιάς, οι νεαροί Ολλανδοί έχουν μια υπέροχη διάσταση στη μουσική τους και μπορούν εύκολα να την αναδημιουργήσουν και ζωντανά. Προσωπικά τους βρίσκουμε όλο και ώριμους κάθε φορά που τους βλέπουμε, το οποίο είναι ακόμα πιο ενθαρρυντικό για το μέλλον.

 

 

 

Swervedriver

 

 

Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το πόσο πολύ η indie-shoegaze μπορεί να είναι cool. Έχετε ακούσει για τον τραγουδιστή τους που γρονθοκόπησε τον Pete Doherthy πρόσφατα? Ε λοιπόν, η μουσική τους έκανε και σε μας το ίδιο, αλλά με την καλή έννοια!

 

Chelsea Wolfe

Πολύ έντονη παρουσία. Μία άκρως δυνατή μουσική προσωπικότητα η οποία αιχμαλώτισε όλο το De Helling και εμάς μαζί. Μαύρη φιγούρα και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Σε στιγμές σαν υπνωτισμένη να δίνει φωνή σε αόρατα πνεύματα γύρω της, με το μπάσο, τις drone κιθάρες και τα αργόσυρτα τύμπανα να ολοκληρώνουν την τελετουργική/ψυχεδελική γιορτή.

 

 

Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε ότι το φεστιβάλ έχει ήδη ανακοινώσει τους τεράστιους Wilco για το Le Guess Who? 2016. Προτείνουμε σε όλους τους μουσικόφιλους να σκεφτούν ένα ταξιδάκι προς τα εκεί, κάτι που ελπίζουμε να κάνουμε και εμείς για μία ακόμα φορά.

 

 

 

*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές, και ιδιαίτερα τον Barry Spooren, για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε το Le Guess Who? Festival, αλλά και για την τέλεια φεστιβαλική εμπειρία που κατάφεραν να προσφέρουν σε εμάς και τους υπόλοιπους επισκέπτες.

*Για επιπλέον φωτογραφικό υλικό από την Francesca Fiorini Mattei μπορείτε να επισκεφτείτε το Lostingroove.