Le Guess Who? Festival 2017 (part 1)

Κάθε Νοέμβρη, η Ουτρέχτη τιμάται από την παρουσία ενός αληθινά υπόγειου τιτάνα της ευρωπαϊκής φεστιβαλικής βιομηχανίας, το Le Guess Who. Αυτό το μπαράζ εναλλακτικής και παγκόσμιας μουσικής μας θυμίζει κάθε χρόνο ότι υπάρχουν τόσα πολλά λιγότερο γνωστά ταλέντα σε μια βιομηχανία που πρωταρχικά έχει γεμίσει με απολύτως ελεγχόμενα και «τέλεια» ποπ είδωλα. Το Le Guess Who όμως δίνει στους καλλιτέχνες το χώρο και το χρόνο για να λάμψουν με ένα πλούσιο, καλά διαμορφωμένο πρόγραμμα που αποτελείται από πάνω από 140 (!) καλλιτέχνες σε 16 χώρους.

 

LGW ’17 CURATED BY:

Perfume genius

Han Bennink

Grouper

James Holden

Shabazz Palaces

Jerusalem in My Heart

Basilica Soundscape

 

*Photo by Juri Hiensch

 

Η Ουτρέχτη προσφέρεται σε ένα φεστιβάλ που βλέπει τους περισσότερους από τους καλλιτέχνες του να παίζουν στο τεράστιο Tivoli Vredenburg. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλοί επιπλέον χώροι σε όλη την πόλη που φιλοξενούν την τεράστια γκάμα μουσικών. Από το όμορφο Domkerk και το άνετο Ekko, μέχρι το πιο μακρινό De Helling και τον παράδεισο της γεύσης του LE:EN. Φέτος επίσης παρατήρησα πόσο καλά οργανώθηκε ολόκληρο το φεστιβάλ με ένα τεράστιο αριθμό εθελοντών. Το Tivoli Vredenburg είναι γεμάτο με εκθέσεις τέχνης, περίπτερα, food stands και την αίθουσα καπνιστών. Κάθε διαφορετική σκηνή στο Vredenburg έχει το δικό του προσωπικό και μπαρ για να καλύψει τις τεράστιες ποσότητες των παρευρισκομένων που αναζητούν μία αλκοολούχα λύτρωση ή ένα αναζωογονητικό ποτό.

 

*Photo by Juri Hiensch

 

Στα παράπλευρα events περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων:

1. Η μεγαλύτερη αγορά βινυλίου στον κόσμο, που πραγματοποιείται στον εσωτερικό χώρο εκθέσεων Jaarbeurs. Το ιδανικό μέρος για κάθε οπαδό του βινυλίου να ξοδεύει τεράστια ποσά χρημάτων.

2. Το Le Mini Who, ένα ελεύθερο φεστιβάλ με πάνω από 50 μπάντες που παίζουν σε πάνω από 20 χώρους, με κυρίως ανερχόμενους καλλιτέχνες της εγχώριας σκηνής.

3. Μια επιλογή από ταινίες διαλεγμένες από καλλιτέχνες του lineup που προβάλλονται στα Arthouse σινεμά της πόλης.

 

Ειλικρινά πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στην διοργάνωση του φεστιβάλ για τον εξαιρετικό χειρισμό ενός τεράστιου πονήματος. Κάθε μικρή λεπτομέρεια και όλες οι βασικές ανάγκες είχαν ήδη ληφθεί υπόψη με καλά καθαρισμένες τουαλέτες και δωμάτια καπνιστών. Δεν υπήρχε συσσώρευση κατά την είσοδο και τη λήψη περιβραχιόνιων και το περίπτερο πληροφοριών αποδείχθηκε πάντα πολύ χρήσιμο απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις μου.

 

*Photo by Juri Hiensch

 

Κριτικές συναυλιών

 

Thurston Moore Group – 4.5/5

 

*Photo by Jelmer De Haas

 

Οι πρώτες drop-tuned νότες του Thurston Moore αντηχούσαν μέσα στην Ronda σκηνή μαζί με το ενθουσιώδες χειροκρότημα ενός ακροατηρίου έτοιμου να μολυνθεί από τα εκρηκτικά, άγρια κομμάτια ενός πραγματικού εναλλακτικού πρωτοπόρου της ροκ. Οι Thurston Moore Group αποτελούνται από μέλη των My Bloody Valentine, Sonic Youth και Naught και παρέδωσαν αληθινά ένα από τα πιο υπερηχητικά show ολόκληρου του φεστιβάλ. Οι εκρήξεις θορύβου εξελίχθηκαν μετά από πολύπλοκες αρμονίες καθαρής κιθάρας. Αισθάνομαι ότι η μία ώρα που έπαιξε ο Thurston Moore ήταν με το ζόρι αρκετή. Ακόμη και μέσα από κάποια προβλήματα στην κιθάρα, το πλήθος δεν βαρέθηκε ποτέ, ακούγοντας με μεγάλο ενδιαφέρον, ανταποκρινόμενο στις παραμορφωμένες κλήσεις πειραματισμού από έναν από τους πιο αληθινούς εφευρέτες του ροκ.

 

*Photo by Jelmer De Haas

 

Protomartyr  - 3/5

Καθώς οι Protomartyr βρίσκονταν στα μισά του set τους, συνειδητοποίησα το εξής: ως αχόρταγος οπαδός του post-punk είδους, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ακούσω ένα άλμπουμ τους ολόκληρο. Το σκηνικό που έστησε ο Joe Casey είχε ελάχιστη επίδραση στο κοινό. Για έναν στιχουργό που έχει τόσα πολλά να πει στα τραγούδια του φαίνεται ότι έχει τόσο λίγα να δείξει. Το συγκρότημα όμως είναι πολύ σφιχτό, με έναν ντράμερ που με μεγάλη εξειδίκευσή και τεχνική «μιμείται» μια πολύπλοκα προγραμματισμένη drum machine. Αλλά η νωχελική σκηνική παρουσία του τραγουδιστή αποσπά και μειώνει τη συνολική ένταση της παράστασης. Παραδέχομαι ότι επικεντρώθηκα περισσότερο στο πολύ σφιχτό rhythm section και στις κιθαριστικές μελωδίες αντί στην πραγματική έννοια των τραγουδιών τους συνολικά. Πιστεύω ότι αυτό το show θα μπορούσε να ήταν τόσο καλύτερο αν δεν ήταν η (απών) από τη σκηνή περσόνα του Joe Casey.

 

*Photo by Tim Van Veen

 

Jerusalem In My Heart- 4/5

Οι Jerusalem In My Heart είναι ότι πιο κοντινό θα βρει κανείς στην ανθρώπινη ψυχή μέσα από την ίδια την παράσταση. Ένα οπτικοακουστικό δώρο 16mm προβολών που προσεκτικά συνδυάζονται με τον ηλεκτρονικό θόρυβο που αντηχεί στην καρδιά του καθενός. Ποτέ δεν πίστευα ότι η μουσική θα μπορούσε να με κάνει να νοσταλγώ τόσο ένα μέρος που δεν έχω βρεθεί ποτέ μου! Αλλά οι Jerusalem in my heart με τις στοιχειωμένες αραβικές φωνητικές μελωδίες και τα έντονα μπασιστικά χτυπήματα, με έκαναν να νιώθω δίψα για μία πόλη που δεν έχω επισκεφτεί στη ζωή μου.

 

*Photo by Tim Van Veen

 

 

Amadou & Mariam- 4/5

 

*Photo by Tim Van Veen

 

Το πλήθος εξερράγη καθώς ένα ένα τα μέλη της μπάντας των Amadou & Mariam έρχονταν στη σκηνή, ξεδιπλώνοντας ένα African Groove στο οποίο το τυφλό ζευγάρι στηρίχθηκε επί σκηνής. Κάτι που έγινε αμέσως φανερό ήταν οτι όλοι είχαν ένα τεράστιο χαμόγελο. Κάθε αφρικανικός ρυθμός γίνονταν ακόμη πιο έντονος από τα ατελείωτα χαμόγελα ολόκληρης της μπάντας, προφανώς απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της παράστασης. Ο Amadou, ένας δεξιοτέχνης κιθαρίστας, είχε πολλές ευκαιρίες να παρουσιάσει τις απίστευτες ικανότητές του, με μεγάλη ανταπόκριση από το μαγεμένο ακροατήριο. Υπήρξε σημαντική αλληλεπίδραση με τους θεατές που καθυστέρησαν, λαμπερές sing-along αρμονίες που διέσχιζαν το rhythm section, όλα να αποδεικνύουν ότι, παρόλο που η Mariam και ο Amadou είναι ενεργοί εδώ και πολλά χρόνια, εξακολουθούν να έχουν και να θέλουν να δώσουν τα πάντα στο κοινό. Ειδικά σε ένα πλήθος κόσμου που είναι έτοιμο να χορέψει και να ξεχάσει τα προβλήματά του.

 

*Photo by Tim Van Veen

 

GAS - 1/5

Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του LGW, ο GAS είχε αναφερθεί από πληθώρα δημοσιεύσεων ως ένας καλλιτέχνης που πρέπει να δει κανείς στο φεστιβάλ. Περιγράφονταν ως μία μίξη Ambient με Techno με τα δικά του visuals και έτσι ήμουν πολύ περίεργος να τον δω. Καθώς κατάφερα να ανακατευθώ μέσα σε ένα γεμάτο De Helling, καλωσορίστηκα με τις εναρκτήριες νότες ενός seesaw synthesizer και τις προβαλλόμενες εικόνες ενός πυκνού δάσους. Μετά από 10 λεπτά καθαρών ambient αυτοσχεδιασμών και συνεχείς εικόνες του δάσους δεν είχα σε καμία περίπτωση εντυπωσιαστεί. Στα 15 λεπτά άρχισα να χάνω την υπομονή μου. Ο GAS δεν είχε ακόμα απευθυνθεί στο ακροατήριο και ήταν κρυμμένος στην πλευρά της σκηνής, πίσω από το laptop και το πληκτρολόγιο. Ένα 4-to-the-floor ηλεκτρονικό beat αργά έμπαινε στο μίγμα ήχων, στερούμενο από μπάσες ή πρίμα συχνότητες αλλά και από οποιοδήποτε συναίσθημα. Είπα στον εαυτό μου ότι θα του δώσω άλλα 5 λεπτά. Μετά από 5 λεπτά το beat είχε ξεθωριάσει ξανά και ήμασταν πίσω στον προηγούμενο ambient αυτοσχεδιασμό. Μεγάλη απογοήτευση από ένα καλλιτέχνη που υποτίθεται οτι θα ήταν συναρπαστικός, με έκανε να φύγω από την παράσταση μετά από 25 λεπτά απόλυτου τίποτα.

 

Pissed Jeans - 4.5/5

 

*Photo by Erik Luyten

 

Καθώς η noise-punk μπάντα ανέβηκε στη σκηνή τις πρώτες πρωινές ώρες, το κοινό ήταν έτοιμο να κλείσει τη μέρα του με moshing και κιθαριστικό feedback. Και το συγκρότημα τα κατάφερε απόλυτα! "Το LGW μας είπε ότι μπορούμε να παίξουμε ότι ώρα θέλουμε και είπαμε θέλουμε το βράδυ της Παρασκευής στις 2:30 το πρωί!"

Το πλήθος χόρευε ξέφρενα καθώς ο μπροστάρης Matt Korvette ξετύλιξε το μανιφέστο τους: " Playing Punk music on a Sunday is for pussies, so lets get fucked". Το feedback τους εξαπολύει τρόμο στο αγριεμένο κοινό καθώς οι Pissed Jeans προχωρούν με το σετ τους με τη μανία μιας στρατιωτικής εισβολής. Πολλοί από το κοινό κάνουν stage-diving σε μία άβυσσο από ιδρώτα και fucked up μάζες ενώ καταναλώνουν το ακατέργαστο punk της πιο απειλητικής μπάντας του Le Guess Who.

 

 *Photo by Erik Luyten

 

Τις επόμενες μέρες θα δημισιεύσουμε και το δεύτερο μέρος του άρθρου μας για το Le Guess Who 2017, με τις εντυπώσεις μας από τους Metz, Altin Gun, ICP Orchestra, Shabaka And The Ancestors, Zeal & Ardor και άλλους.

 

*Photo by Juri Hiensch

 

*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές, και ιδιαίτερα τον BarrySpooren, για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε ξανά το LeGuessWho? Festival, αλλά και για την τέλεια φεστιβαλική εμπειρία που κατάφεραν να προσφέρουν σε εμάς και τους υπόλοιπους επισκέπτες.

*Ευχαριστούμε επίσης όλους τους φωτογράφους για το υλικό που πρόσφεραν και την καταπληκτική δουλειά που έκαναν. Για περισσότερες φωτογραφίες από το φεστιβαλ, πατήστε εδώ.