Le Guess Who? Festival 2018 (part 2 | gr)
Λίγες μέρες πριν, δημοσιεύσαμε το πρώτο μέρος του review μας για το φετινό Le Guess Who Festival στην Ουτρέχτη. Σε αυτό σας παρουσιάσαμε τις εντυπώσεις από τη διοργάνωση και τις εμφανίσεις των Lydia Lunch, Vera Sola, Yves Tumor, Jacco Gardner, Blanck Mass και πολλούς ακόμα. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου μας για το LGW 2018.
Cass McCombs – 2.5/5
Από τα μισά του μόλις δεύτερου τραγουδιού άρχισα να βυθίζομαι στο κάθισμά μου. Το live δεν ήταν σε καμία περίπτωση ό,τι θα ήθελα. Τις εβδομάδες που οδήγησαν στο LGW άκουγα πολύ Cass McCombs. Απολάμβανα την ονειρική και χαλαρωτική του folk κατά τη διάρκεια των ατελείωτων καθημερινών μου μετακινήσεων. Αλλά ζωντανά, όλα ακούγονταν εκτός. Δεν δούλεψε όπως ο ίδιος θα ήθελε.
Τα φωνητικά εκτινάσσονταν πάνω από όλα τα άλλα όργανα καταστρέφοντας το mix. Επιπρόσθετα, τα φωνητικά του δεν ήταν καλά εκείνη την ημέρα και ακούγονταν σαν ένας ψυχρός Ryan Adams. Τα τραγούδια ακουγόταν ανέμπνευστα ζωντανά. Η μόνη κάποια σωτηρία που με έκανε να κάτσω και να ακούσω μερικά από τα "hits" του ήταν η αξιοπρεπή υποστηρικτική μπάντα που έφερε μαζί του.
Kelsey Lu – 3.5/5
Χρειάζεται πολύ θάρρος για να σταθεί κανείς μπροστά σε ένα ακροατήριο μόνος του, ειδικά όταν το βασικό όργανο είναι η φωνή. Η Kelsey Lu χρησιμοποιεί folk και κλασική μουσική ως επιρροές για το R&B της που προσφέρεται με Cello και loop pedal. Για κάθε δευτερόλεπτο, έχει την πλήρη προσοχή μου. Το ακροατήριο σιωπά όταν ξεκινά να τραγουδά a capella, ενώ, σε άλλες στιγμές, οι ήχοι που δημιουργεί με το πετάλι της είναι πραγματικά άξιοι θαυμασμού.
Devendra Banhart – 4.5/5
Ένας από τους βασικούς curators του φεστιβάλ παίρνει τελικά και ο ίδιος θέση στη σκηνή το βράδυ του Σαββάτου σε ένα γεμάτο Grote Zaal. Και ευχαριστήθηκα κάθε δευτερόλεπτο! Με swagger, αυτοπεποίθηση, γέλια και ένα απόλυτα κυρίαρχο στυλ, ο Αμερικανός τραγουδοποιός μας παρέσυρε με την Latin-influenced "New Weird America" μουσική του. Στα μισά του σετ, βγάζει τα παπούτσια του, με τον τρόπο του δείχνοντάς το πόσο άνετα αισθάνεται κάνοντας μουσική με τον δικό του τρόπο. Οι όμορφες κιθαριστικές μελωδίες είναι απλές, αλλά αποτελεσματικές, τα τύμπανα βομβαρδιστικά όταν χρειάζεται αλλά πάντα καθοδηγητικά.
Άραγε βρίσκω χαρά στις απλές αυτές δομές και τον Devendra Banhart, ακόμα και μετά τη συναυλία; Δεν είμαι σίγουρος, αλλά σίγουρα θα είναι στο μυαλό μου για λίγο καιρό.
The Bug Ft. Miss Red – 3.5/5
Δεν θα μου έκανε έκπληξη αν το Tivoli χρειάστηκε να αγοράσει extra dried ice μόνο και μόνο για αυτό το live, με το Ronda να είναι γεμάτο με άφθονο καπνό. Καθώς περπατούσα στο ήδη γεμάτο venue, με δυσκολία μπορούσα να διακρίνω το σκηνικό με το τεράστιο ηχητικό σύστημα και ένα απλό DJ setup. Κατά την είσοδο μοιράζονταν ωτοασπίδες, προειδοποιώντας μας ότι ο ήχος θα ήταν δυνατός.... και τελικά ήταν πολύ δυνατός!
Αισθανόμουν οτι το Ronda μετατράπηκε σε ένα ιδρωμένο, κακόφημο nightclub στο Βερολίνο, στο οποίο όλοι έχουν πάρει poppers και πια δεν έχει καμία σημασία το ποιος βρίσκεται δίπλα σου. Η μουσική ήταν απλή, οδηγούμενη από bass beats, ενώ η προσθήκη της Miss Red έδωσε στη μουσική κάποιο βάθος και φυσικά ένα πρόσωπο για να κοιτούν οι θεατές, καθώς ο The Bug ήταν εντελώς κρυμμένος πίσω από τον εξοπλισμό του.
Circuit Des Yeux – 4.5/5
Οι Circuit Des Yeux, το project της Haley Bohr, ήταν μια εξαιρετική ηχητική εμπειρία, πολύ ξεχωριστή σε σχέση με οτιδήποτε άλλο στο φετινό LGW. Με στοιχειωμένα φωνητικά που περιέργως μου θυμίζουν Shania Twain και Anohni μαζί. Εκτελώντας πλήρως το άλμπουμ "Reaching For Indigo", η Bohr έχει προσλάβει ένα κουαρτέτο εγχόρδων να την συνοδεύουν στη σκηνή. Τα μουσικά τοπία που επιτυγχάνει παίζουν όμορφα με μεταβαλλόμενες εντάσεις (σημείωση: λατρεύω τα live fade-outs!!!), ενώ οι χορδές παίζουν υπέροχα με το vibrato της Haley. Μία θαυμάσια οπτικοακουστική εμπειρία.
The Scorpio’s- 4/5
Παραδοσιακή σουδανέζικη μουσική που συνοδεύεται από αραβικούς ρυθμούς και αφρικανική ψυχεδέλεια, δημιουργώντας μία foot stomping extravaganza που φαίνεται να επικεντρώνεται στην καλοσύνη των ανθρώπων και στη χαρά που μπορούμε ως είδος να αντλήσουμε από τη μουσική σαν τέχνη. Βεβαιώνοντας ότι όλοι στο κοινό είναι άνετοι και έχουν χώρο να χορέψουν και να απολαύσουν το set τους στο έπακρο, οι Scorpio’s καταλαμβάνουν πλέον μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Kadri Gopalnath- 2/5
Κανείς δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο venue κατά τη διάρκεια του soundcheck και αυτό οδηγεί σε μία μισογεμάτη αίθουσα για τον Ινδό θρύλο του σαξοφώνου Kadri Gopalnath. Καθώς ένα sitar drone γεμίζει το δωμάτιο, μας συστήνει τη μπάντα (νομίζω). Το κοινό δεν φαίνεται να τον καταλαβαίνει για λίγη ώρα και τα χειροκροτήματα ακούγονται αμήχανα ανάμεσα στις σιωπές, με το show να φαίνεται να ξεκινά κάπως αδύναμα. Καθώς οι ινδικοί ρυθμοί απλώνονται σε κάθε γωνία της αίθουσας, το κοινό σιγά σιγά αρχίζει να ζωντανεύει με το πολύπλοκο microtonal τζαζ παίξιμό τους. Και πάλι όμως, η μουσική είναι αποκλειστικά για τον ήρεμο ακροατή και ενθουσιώδη φαν του Kadri.
Heliocentrics - 6/5!
Σκοτεινό και θαμπό οπτικό υλικό συνοδεύει την είσοδο της μπάντας στη σκηνή. Με 7 μέλη, περίμενα κάτι ογκώδες, αλλά δεν ήξερα ακόμα τί. Τα αιθέρια ψήγματα όλων των οργάνων σε συνδυασμό με την front woman που κοιτούσε αδιάκοπα απειλητικά το κοινό, μου δίνουν την αίσθηση οτι κάτι ξεχωριστό θα ακολουθούσε. Και δεν έπεσα έξω.
Αυτό έπρεπε να ήταν το καλύτερο show του Le Guess Who! Με εκπληκτικά free-jazz freak-out δίδυμα με σύνθετες πολυεπίπεδες υφές που αποτελούν τη βάση για ένα trip hop Portishead-style ύφος. Τα σποραδικά και αφηρημένα φωνητικά προσθέτουν ένα συναίσθημα στο κάθε τραγούδι που πραγματικά σε παρασύρει απόλυτα. Ο μπασίστας χρησιμοποιεί triads στη μέγιστη δυναμική τους για να διαμορφώσει την κάθε συγχορδία. Από περίπλοκα 5/6 grooves μέχρι whammy pedal solos βιολιού, αυτή η μπάντα με ενθουσίασε!
Αυτό ήταν λοιπόν. Το Le Guess Who πραγματικά κάνει τα πάντα στην εντέλεια στην προσπάθειά του για φρέσκια, νέα και πρωτοποριακή μουσική. Στην δωδέκατη έκδοσή του, έχει αναπτυχθεί από ένα μικρό φεστιβάλ για τους περίεργους μουσικόφιλους της Ουτρέχτης σε μια διεθνή δύναμη που προσφέρει τα καλύτερα που έχει ο κόσμος αυτός να μας προσφέρει. Κάθε χρονιά φαίνεται να είναι καλύτερη από την προηγούμενη, με τους διοργανωτές να αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο ρίσκο. Και αυτό αποδίδει με τον πιο ιδιόμορφο και μεγαλοπρεπή τρόπο, κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο στο Le Guess Who!
Future Feminism (photos)
*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές, και ιδιαίτερα τον Barry Spooren και την Jessica Clark για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε ξανά το Le Guess Who? Festival, αλλά και για την τέλεια φεστιβαλική εμπειρία που κατάφεραν να προσφέρουν σε εμάς και τους υπόλοιπους επισκέπτες.
*Ευχαριστούμε επίσης όλους τους φωτογράφους για το υλικό που πρόσφεραν και την καταπληκτική δουλειά που έκαναν. Για περισσότερες φωτογραφίες από το φεστιβαλ, πατήστε εδώ.
