Biffy Clyro @ TivoliVredenburg, Utrecht

Ένας απίστευτος συναυλιακός οργασμός μας έφερε ξανά στην Ουτρέχτη τις προηγούμενες μέρες. Μία εβδομάδα που ξεκίνησε με τους Biffy Clyro, συνέχισε με το τετραήμερο κρεσέντο του Le Guess Who? Festival και τελείωσε με τους Monophonics στο Rotterdam (περισσότερα για αυτά τα λάιβ προσεχώς).

Οι Biffy Clyro είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας. Τα τελευταία χρόνια σταδιακά, και ξεκινώντας από το Puzzle του 2007, κάνουν τον ήχο τους όλο και πιο προσιτό, ειδικά συγκρίνοντας με τις 3 πρώτες δουλειές τους. Το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν μία από τις πιο δημοφιλείς μπάντες της Βρετανίας, το οποίο δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Το σημαντικό είναι οτι αυτή η αλλαγή μέσα στα χρόνια έγινε χωρίς καμία έκπτωση στην ποιότητα, μέχρι και τον πολύ καλό τελευταία δίσκο, την πλήρη κριτική του οποίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Με ενθουσιασμό λοιπόν φτάσαμε στο TivoliVredenburg της Ουτρέχτης, ένα από τους πιο σύγχρονους και εντυπωσιακούς συναυλιακούς πολυχώρους που έχουμε δει. Η συναυλία ήταν sold out μήνες πριν. Και όπως είχαμε γράψει και εδώ για το live του Frank Turner, ο μέγιστος αριθμός εισιτηρίων είναι τέτοιος ώστε να είναι όλοι μέσα στο χώρο πραγματικά άνετα.

 

 

Κατά τις 9 τα φώτα κλείνουν με μία υποβλητική εισαγωγή κλασικής μουσικής. Οι τρεις Biffy, συν ένας επιπλέον κιθαρίστας στην άκρη της σκηνής, ανεβαίνουν και ξεκινούν με το πολύ δυνατό Wolves Of Winter από το νέο άλμπουμ. Χωρίς κανένα σχόλιο συνεχίζουν αμέσως με ένα από τα κορυφαία κομμάτια τους, Living Is A Problem Because Everything Dies. Η ενέργεια της μπάντας στα ύψη, με τις γνωστές ξαφνικές νευρικές κινήσεις και το ύφος του Simon Neil σε psycho επίπεδα να νιώθει απόλυτα κάθε στίχο που τραγουδάει, κάθε νότα που παίζει. Σε στιγμές οι κραυγές του έδιναν την εντύπωση επιτακτικής ανάγκης απελευθέρωσης της υπερβάλλουσας ενέργειας που έχει. Μπορείτε να πάρετε μία γεύση στο βίντεο παρακάτω.

 

 

Η συνέχεια περιελάμβανε τα Sounds Like Balloons, Howl, τα sing along χιτάκια Biblical και Spanish Radio, μέχρι το In The Name Of The Wee Man. Ένα από τα bonus tracks του νέου δίσκου, αποτέλεσε και ένα από τα highlights του live! Καταπληκτική απόδοση του κομματιού που απολαμβάνουν να παίζουν πιο πολύ από όλα αυτή τη στιγμή, όπως είπαν σε μία συνέντευξη πρόσφατα.

 

 

Συνολικά ακούστηκαν 22 κομμάτια πριν το encore. Είναι πολύ δύσκολη η επιλογή των καλύτερων στιγμών γιατί πραγματικά το live δεν έκανε σε καμία απολύτως στιγμή κοιλιά. Ίσως θα μπορούσε κανείς να μνημονεύσει περισσότερο τα Many Of Horror και Mountains λόγω της ακόμα μεγαλύτερης, και εντυπωσιακά δυνατής, συμμετοχής του κοινού, αλλά και την semi-acoustic εκτέλεση του Machines.

 

 

Το encore αποτελούνταν από τρία κομμάτια. Για το κλείσιμο, οι Biffy Clyro επέλεξαν το λιγότερο γνωστό αλλά πολύ δυνατό Stingin’ Belle και πραγματικά δεν πιστεύω οτι υπήρχε καλύτερη επιλογή. Η ένταση του κομματιού αυτού έκανε το τέλος εντυπωσιακό, αφήνοντάς μας σε κατάσταση σχεδόν απελπιστική που αυτή η εμπειρία έλαβε τέλος.

Γενικά οι Biffy απέδειξαν αυτό που ήδη ξέρουμε. Ότι είναι τρεις καταπληκτικοί μουσικοί, με τρεις απίθανες φωνές, ικανοί να αποδώσουν τέλεια ακόμα και πολύ δύσκολα μουσικά θέματα χωρίς καμία έκπτωση στην ένταση και στην παρουσία τους στη σκηνή...

Mon the Biff!

 

 

 

*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Nathan Reinds για την παραχώρηση των φωτογραφιών του άρθρου.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την καταπληκτική δουλειά του στις σελίδες του στο facebook, Instagram, twitter