Biffy Clyro – Ellipsis
Ήταν αρκετά χρόνια πριν όταν δουλεύαμε σε ένα πρώην κεντρικό μεγάλο δισκάδικο της Αθήνας μία ομάδα από φίλους. Θυμάμαι κάθε λίγο έρχονταν εντολή να παίζουμε στο μαγαζί τον εκάστοτε δίσκο που προωθούσαν οι δισκογραφικές. Συνήθως επρόκειτο για μία μαλακία που δεν μπορούσαμε να αντέξουμε για πάνω από 5 λεπτά, με αποτέλεσμα να γίνεται άμεσα το cd frisbee και να μπαίνει κάτι που άρεσε σε όλους. Ένα από αυτά ήταν Biffy Clyro. Οι οποίοι εκείνη την περίοδο μόλις κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο Infinity Land. Δίσκος ο οποίος πυροδότησε συνεχόμενες συζητήσεις φυσικά για το αν είναι καλύτερο από το Blackened Sky…
Αρκετά χρόνια μετά και οι Biffy Clyro έχουν αλλάξει πάρα πολύ τον ήχο τους, αλλά προσωπικά δεν έχω σταματήσει ποτέ να τους ακούω. Πάντα με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια δίψα για κάτι νέο.
Λίγες μέρες πριν κυκλοφόρησαν αισίως τον έβδομο στούντιο δίσκο τους, Ellipsis. Με το πρώτο άκουσμα, καταλαβαίνει κανείς οτι η μπάντα συνεχίζει την σταδιακή μεταμόρφωση του ήχου της, που ξεκίνησε με το Puzzle, προς λιγότερο πολύπλοκες φόρμες, περισσότερη βάση στη μελωδία και στα όμορφα ρεφρέν. Λίγο πιο pop θα έλεγε κανείς, αλλά με την Biffy Clyro διεστραμμένη έννοια του όρου. Οι Biffy, ακόμα και στα τελευταία άλμπουμ, πάντα μας πρόσφεραν κάποια πολύ ιδιαίτερα απροσδόκητα progressive μουσικά μέρη. Στο Ellipsis όμως αυτά τα συναντά ακόμα λιγότερο. Και για αυτό, μετά το πρώτο άκουσμα σκέφτηκα οτι ίσως ήρθε η ώρα για την πρώτη σχετική απογοήτευση...
Fast forward και πολλά ακούσματα μετά, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το Ellipsis είναι μία ακόμα πολύ υψηλού επιπέδου κυκλοφορία για τον σύγχρονο rock ήχο! Η φωνάρα του Simon Neil, τα κορυφαία όπως πάντα backing vocals, η εκπληκτική κιθαριστική δουλειά, τα νευρικά τύμπανα και το πανέξυπνο μπάσο είναι όλα εδώ.
Στο εναρκτήριο Wolves Of Winter οι Biffy Clyro μας βάζουν δυναμικά στον νέο τους κόσμο, με τον Neil να παραδίδει ένα πανέμορφο παλιομοδίτικο σόλο προς το τέλος. Στη συνέχεια χαλαρώνουν σε πιο mid-tempo ρυθμούς με το Friends And Enemies πριν ανεβάσουν ταχύτητες ξανά με το Animal Style. Ολόκληρο το άλμπουμ αποτελεί μια συνεχόμενη αυξομείωση ταχύτητας και προσέγγισης, με αποτέλεσμα να μην κουράζει ποτέ.
Η κορυφαία στιγμή του δίσκου είναι κάπου στη μέση, με την τριπλέτα Medicine, Flammable και On A Bang. Στο τρίτο ειδικά ακούμε την μπάντα να επιστρέφει στις παλιές νευρικές μέρες του Infinity Land, πριν πέσουν οι ταχύτητες για μία ακόμα φορά και αλλάξουν ξανά το κλίμα μαεστρικά.
Επειδή κάποια άλμπουμ θέλουν προσοχή πριν βγάλει κανείς τα τελικά του συμπεράσματα, μετά από τα αρκετά συνεχόμενα προσεκτικά ακούσματα, τον δοκιμάσαμε επίσης ως background κατά τη διάρκεια δουλειάς, κατά τη διάρκεια της τιμωρίας που λέγεται γυμναστήριο, σε 1-2 μεθυσμένες βραδιές με φίλους. Κάθε στιγμή ακούγεται εξίσου καλό!
Οι Biffy Clyro έχουν απομακρυνθεί εδώ και χρόνια από τον αρχικό πολύπλοκο ήχο τους, αλλά μας προσφέρουν πλέον μερικές από τις καλύτερες μελωδίες που κυκλοφορούν εκεί έξω ντυμένες πάντα με πολύ ιδιαίτερα μουσικά μέρη. Το γεγονός οτι και οι τρεις τους είναι κορυφαίοι μουσικοί κάνει τη δουλειά τους ίσως πιο εύκολη, και την ακουστική μας εμπειρία πολύ καλύτερη.
Warner Bros, 08.07.2016
