MGMT - Live @ Tivoli Vredenburg, Utrecht

Το ClockSound βρέθηκε στην Ουτρέχτη και την καταπληκτική αίθουσα Ronda του Tivoli Vredenburg για τη συναυλία των MGMT. Με την περιοδεία τους να τελειώνει σε λίγες μέρες, το live αυτό ήταν μία από τις τελευταίες ευκαιρίες να τους απολαύσουμε (1) μόνους τους, (2) σε κλειστό χώρο, (3) στην καλύτερη ίσως φάση της καριέρας τους μέχρι τώρα, μετά την κυκλοφορία του πολύ ποιοτικού “Little Dark Age”.

Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω λέγοντας το εξής: Θεωρώ οτι οι MGMT ποτέ δεν έλαβαν την αναγνώριση που τους αξίζει. Και δεν αναφέρομαι στη δημοφιλία της μπάντας, η οποία ήρθε άμεσα, αλλά στο γεγονός οτι μεγάλο μέρος αυτής είναι για τις λάθος, μουσικά, αιτίες. Τα αρχικά hits Electric Feel και Kids είναι βασικοί λόγοι όπου ένα τόσο ετερόκλητο αλλά και πολυπληθές κοινό γεμίζει τα venues όπου εμφανίζονται. Είναι επίσης βασικοί λόγοι για τους οποίους προσωπικά για αρκετά χρόνια δεν ασχολούμουν μαζί τους. Αλλά ακούγοντας προσεκτικά την δισκογραφία τους γίνεται φανερό οτι MGMT είναι πολύ περισσότερο από αυτό.

Χρησιμοποιούν ομολογουμένως μία pop αισθητική ως πλατφόρμα για να προσφέρουν κάτι πολύ ποιοτικό, με έντονο και σε στιγμές αρκετά σκοτεινό χαρακτήρα, πολύ ιδιαίτερους ήχους, συχνά πολύπλοκες δομές σε ένα αποτέλεσμα που δεν είναι σε καμία περίπτωση απλό αλά αρκετά απαιτητικό εκ μέρους του ακροατή και τιμά απόλυτα βασικές τους επιρροές όπως Syd Barrett, Brian Eno, Devo, Wire, Spacemen 3 κ.α.

Weekend Wars, The Youth, Of Moons Birds & Monsters, Brian Eno, Siberian Breaks, When You’re Small είναι μερικοί από τους λόγους που κάνουν αυτή τη μπάντα να ξεχωρίζει, όπως αποδείχτηκε το βράδυ της Δευτέρας 10 Δεκεμβρίου.

Το Ronda ήταν soldout για μήνες, αλλά ο αριθμός των εισιτηρίων ήταν τέτοιος ώστε όλοι οι επισκέπτες να είναι αρκετά άνετα στην πίστα, στον εξώστη ή στις θέσεις. Και με 6 (!) συνολικά μπαρ, αποφεύγονται οι ουρές για τους 2 χιλιάδες θεατές.

Το πρόγραμμα έλεγε 21.00-22.30, με την μπάντα να τηρεί ακριβώς την ώρα έναρξης αλλά όχι και την ώρα λήξης. Προς θετική μας έκπληξη, οι MGMT, οι οποίοι αλλάζουν σε κάθε live το playlist, αποφάσισαν να παίξουν μισή ώρα παραπάνω από οτι συνηθίζουν!

 

 

Η σκηνή ήταν γεμάτη με όργανα, πίσω ένα μεγάλο videowall και ένα μικρότερο μπροστά του, γλάστρες με φτέρες και ένα περίεργο μανιτάρι-σκαμπό συνέθεταν το σκηνικό. Οι Andrew και Ben ανεβαίνουν στη σκηνή με την ίδια αμφίεση (που έμοιαζε πιο πολύ με πιτζάμες) συνοδευόμενοι από τον Simon O’Connor σε μπάσο και φωνητικά, τον Will Berman σε τύμπανα και φωνητικά και τον James Richardson σε πλήκτρα, κιθάρα και, φυσικά, φωνητικά.

Το live ξεκινά με το TSLAMP από το νέο άλμπουμ και ψυχεδελικά 80s influenced visuals επιπέδου 5χρονου αλλά πολύ ταιριαστά με τη μουσική. Και ενώ το πρώτο κομμάτι δημιούργησε τον λογικό ενθουσιασμό της έναρξης ενός live, χρειάστηκε να περάσουν στο δεύτερο, Flash Delirium, για να συνειδητοποιήσουμε οτι είμαστε θεατές μιας ασύγκριτης μουσικής ποιότητας όσον αφορά τον ήχο αλλά και το παίξιμο της μπάντας.

 

 

Όσον αφορά τον ήχο, η καλή ποιότητα στα live σε χώρες όπως η Ολλανδία είναι κάτι δεδομένο. Αλλά εκείνη η βραδιά ξεπέρασε κάθε πιθανή προσδοκία, φτάνοντας επίπεδα που μπορεί να απολαύσει κανείς μόνο σε αίθουσες κλασικής μουσικής. Το πολύ busy παίξιμο των MGMT, με τα αναρίθμητα πετάλια, τις 5 φωνές, τις εναλλασσόμενες παραμορφώσεις σε όλα τα όργανα έφταναν στα αυτιά μας ως μία τέλεια αρμονία. Και για αυτό δεν είναι υπεύθυνος μόνο ο χώρος, αλλά φυσικά και ο ικανότατος ηχολήπτης, ο οποίος είναι χρόνια μαζί με την μπάντα.

Όσον αφορά τους MGMT, με άνεση απέδειξαν οτι αποτελούν δύο από τους κορυφαίους μουσικούς στη σκηνή αυτή. Χωρίς να έχουν τίποτα προηχογραφημένο, η συμπεριφορά τους ήταν ο ορισμός του multi-tasking διατηρώντας μία χαλαρότητα την ίδια στιγμή. Οι φωνές τους είναι τεχνικά άρτιες και οι αρμονίες με την backing μπάντα δουλεμένες στις πρόβες μέχρι εξαντλήσεως. Εκτελούσαν το κάθε κομμάτι στην εντέλεια. Την ίδια στιγμή όμως, η επικοινωνία με το κοινό ήταν σχεδόν μηδενική, όπως και το πάθος τους. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάποια στιγμή απογείωσης τους κοινού, πέρα φυσικά από το Kids. Και ενώ συνήθως αυτό με ενοχλεί στα live, στην συγκεκριμένη περίπτωση έδωσε το χώρο στους θεατές να απολαύσουν καθαρά τη μουσική εκτελεσμένη σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο.

 

 

Οι καλύτερες στιγμές της βραδιάς για μένα ήταν το 12λεπτο Siberian Breaks και το Little Dark Age, στα οποία οι MGMT δημιούργησαν μια πολύ υποβλητική ατμόσφαιρα. Κατά τη διάρκεια του, προσωπικά ένα από τα αγαπημένα μου, Weekend Wars, ο Andrew έκανε νοήματα στον τεχνικό υπεύθυνο για πολλά φωνητικά ή κιθαριστικά πετάλια του, καθώς τα δύο χέρια και δύο πόδια του δεν ήταν σε καμία περίπτωση αρκετά να διαχειριστούν τις απαιτήσεις. Στο τέλος του κομματιού καταλάβαμε οτι είχαν κλείσει τα monitor, κάτι το οποίο ήταν μεγάλη έκπληξη καθώς η απόδοσή του, ειδικά στη φωνή, παρέμεινε τέλεια. Σε ένα από τα πιο απαιτητικά κομμάτια, στο οποίο τραγουδά πολύ ψηλότερα.

Μας λένε χρειαζόμαστε 5-10 λεπτά για να διορθωθεί το πρόβλημα και ρωτούν αν θέλουμε να πάνε backstage ή να παραμείνουν στη σκηνή. Φυσικά το κοινό διάλεξε το δεύτερο και εκεί φάνηκε ο λόγος που δεν είναι πιο επικοινωνιακοί. Για 10 πολύ άβολα λεπτά προσπαθούσαν να βρουν κάτι να πουν, ώσπου τελικά έδωσαν το μικρόφωνο στον Richardson ο οποίος είπε 2 πολύ κακά ανέκδοτα και κάλεσε τη μπάντα να κάνουν μία πολύ καλή διασκευή σε ένα 80s κομμάτι (δεν ξέρω τον τίτλο του!) με τον Andrew να γελά και να λέει στο τέλος “Why can we only do covers when we have no monitors?”.

Το πρόβλημα τελικά λύθηκε και οι MGMT συνεχίζουν με το She Works Out Too Much και τον Andrew να τραγουδά πάνω σε ένα ποδήλατο γυμναστικής.

Το βασικό μέρος του live τελείωσε με το Kids, και ενώ η ώρα ήταν ήδη 10.40, μία σύγχυση επικράτησε για το αν θα επιστρέψουν για encore. Οι τεχνικοί με άγχος προσπαθούσαν να συμμαζέψουν λίγο τα εκατοντάδες καλώδια, πριν έρθουν τελικά πίσω οι MGMT με ένα μικρό πιάνο με ουρά ύψους 50 εκατοστών το πολύ και ένα πλαστικό παπάκι. Το παπάκι έφυγε για crowd surfing, οι δύο τους έκατσαν στα μανιτάρια-σκαμπό και έπαιξαν το When You’re Small, ενώ το παπάκι είχε πλέον φτάσει στον εξώστη πριν πεταχτεί πάλι στην πίστα. Στη συνέχεια Hand It Over και Congratulations συνέθεσαν τα τρία εντελώς anti-hits encore πριν μας αποχαιρετήσουν.

Καταλήγοντας, οι MGMT προσφέρουν ζωντανά την απόλυτη, πολύ υψηλού επιπέδου, μουσική εμπειρία. Αλλά αυτό μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σε ένα κλειστό χώρο με πολύ καλή ακουστική. Αυτός είναι ο τρόπος που αξίζει κανείς να τους δει και όχι σε ένα περιβάλλον πχ καλοκαιρινού φεστιβάλ όπου εκ των πραγμάτων το ανωτέρω δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και να περάσει στο κοινό.