Release Athens Festival 2016 - Beirut, Daughter κ.α. (Day 1)

Η πρώτη εβδομάδα του Release Athens Festival ολοκληρώθηκε με headliner της πρώτης βραδιάς τους Beirut και της δεύτερης τον Parov Stelar και τη μπάντα του. Όλα κύλησαν ομαλά, απίστευτα ομαλά και με ακρίβεια και οργάνωση που η Ελλάδα σπάνια βλέπει σε φεστιβάλ. Ο χώρος, η Πλατεία Νερού, ιδανικός, αλλά αυτό δεν αρκεί για την επιτυχία μιας διοργάνωσης. Μέχρι στιγμής, αυτό το φεστιβάλ τα έχει καταφέρει πολύ καλά, καθώς το πρόγραμμα και τις δύο μέρες έχει τηρηθεί κατά γράμμα και κανείς δεν έχει ταλαιπωρηθεί σε ουρές στην είσοδο, στα μπαρ, ούτε καν στην έξοδο και την αποχώρηση από το χώρο. Από μουσικής πλευράς, το στοίχημα είναι ήδη κερδισμένο. Μεγάλα ονόματα που ήδη περιοδεύουν στα πιο σημαντικά φεστιβάλ της Ευρώπης.

Τι είδαμε, λοιπόν, στην Πλατεία Νερού, το πρώτο βράδυ της διοργάνωσης;

Φτάσαμε στον χώρο και προλάβαμε μόνο την Irene Skylakaki, από τα ελληνικά support, η οποία αν και με λίγο κόσμο έπαιξε πολύ ωραία, με καθαρό ήχο. Μας άρεσε ιδιαίτερα η διασκευή του Guns of Brixton των Clash.

 

 

Γύρω στις 19:00, οι τεχνικοί ξεκίνησαν στήνοντας το σκηνικό για την εμφάνιση του Cass MacCombs. Χαλαρά τα πράγματα στον Cass MacCombs. Ακούσαμε παλιά κομμάτια του καθώς και κάποια από τον επερχόμενο δίσκο του Mangy Love, που θα κυκλοφορήσει μέσα στον Αύγουστο. Ακούστηκε και το Opposite House, που πρωτοπαρουσιάστηκε λίγες ημέρες πριν την εμφάνισή του στην Αθήνα και την έναρξη της περιοδείας του. Ίσως να έφταιγε το ότι oκόσμος δεν είχε μαζευτεί, ίσως το ότι και ο ίδιος και η μπάντα του ήταν αρκετά υποτονικοί, που δεν μας εντυπωσίασε. Επιστροφή λοιπόν στα σκαλάκια για άραγμα στο ηλιοβασίλεμα μέχρι την επόμενη περφόρμανς.

 

 

Και ξαφνικά ο κόσμος αρχίζει να πυκνώνει. Τους Daughter δεν τους είχα ξανακούσει, αλλά κάτι μου έλεγε ότι θα ήταν καλοί βλέποντας τον κόσμο να συρρέει μαζικά λίγο πριν από την εμφάνισή τους.

Κάπου στις 21:00 ανεβαίνουν οι Daughter, με την Elena Tonra στα φωνητικά. Μαγική φωνή, αγγελική. Θυμίζει κάτι από Florence and the Machine και XX αλλά με μια δική της μοναδική σεμνότητα. Σχεδόν ντρεπόταν που τύχαινε δυνατού και ακόμη πιο δυνατού χειροκροτήματος όσο η βραδιά κυλούσε. Ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Δεν θέλαμε να την αφήσουμε να φύγει παρότι ξέραμε ότι εξίσου καθηλωτικοί θα μπορούσαν να είναι και οι Beirut. Τελικά, μήπως τα δεύτερα ονόματα κερδίζουν την παράσταση στα φεστιβάλ;

 

 

 

Οι Beirut εμφανίζονται κι αυτοί στην ώρα τους, 6 τον αριθμό επί σκηνής με κιθάρες, τρομπόνια, τρομπέτες, γιουκαλίλι, ακορντεόν κ.α. Παίρνουν τις θέσεις τους και χωρίς πολλά-πολλά ξεκινούν με το Scenic World. Μας τραγούδησαν ό,τι θέλαμε να ακούσουμε (εγώ ήθελα και λίγο Sunday Smile και Vagabond, αλλά οκ). Κατά γενική ομολογία, μας ευχαρίστησαν με το setlist τους. Ήρεμος o Zach Kondon, χωρίς εξάρσεις, όπως, βασικά τον περιμέναμε. Ήρθαν, έπαιξαν και έφυγαν, όχι με την έννοια της «αρπαχτής», αλλά με ένα στυλ που μας δείχνει ότι είναι άριστοι μουσικοί χωρίς ξεσπάσματα στα live. Δεν είναι πάντα κακό αυτό, όταν ξέρεις ότι θα ακούσεις καλή, ποιοτική μουσική με ιδιαίτερο χρώμα και ήχο. Μας χάρισαν και ένα encore. Έπρεπε! Γιατί  δεν θα φεύγαμε αν δεν ακούγαμε το Gulag Orkestar. Αυτοί ήταν! Λιτοί και απέριττοι μέσα στον πλούτο της μουσικής τους. Σας ευχαριστούμε!

 

 

 

…Και έπεται συνέχεια, είδαμε τον Parov Stelar, γράψαμε γι’ αυτόν εδώ και περιμένουμε εναγωνίως την PJ Harvey, την Τρίτη 7 Ιουνίου και τους Sigur Rós, τη Δευτέρα 13 Ιουνίου, πάντα στην Πλατεία Νερού, και με την οργάνωση που απολαύσαμε τις δυο πρώτες ημέρες.

 

 

 

*Οι φωτογραφίες τίτλου και κειμένου 4, 6 και 8 προέρχονται από την επίσημη σελίδα του Release Athens Festival