Release Athens Festival 2017 - Röyksopp, Moderat, Larry Gus, The Rattler Proxy, Etten (Day 1)

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τον περσινό θρίαμβο του Release Athens Festival 2016, με βραδιές που θα θυμόμαστε για χρόνια (οι κριτικές μας: Day 1, Day 2, Day 3, Day 4). Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, το ClockSound καλύπτει επίσημα το φεστιβάλ, ως χορηγός επικοινωνίας.

Την Παρασκευή το βράδυ ήταν η πρώτη βραδιά του φετινού Release, με μεγάλα ονόματα στο line up του. Οι Röyksopp και οι Moderat, αποτελούν το σημαντικότερο δίδυμο του φετινού καλοκαιριού, με διαπιστευτήρια σε σπουδαία και μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού.

Όσον αφορά τη διοργάνωση, τα πράγματα κύλησαν άψογα. Με εξαίρεση μία πολύ μικρή καθυστέρηση στην εμφάνιση της Etten, όλοι οι καλλιτέχνες εμφανίστηκαν στην ώρα τους, γεγονός που αρχίζει και εδραιώνεται (επιτέλους) στην Ελλάδα και μας αρέσει.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι είδαμε την πρώτη ημέρα του Release.

 

Etten

Με καθυστέρηση ενός τετάρτου βγήκε στη σκηνή η Etten (κατά κόσμον Ελένη Τζαβάρα), γνωστή από τη διαδρομή της στους Film, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα των τελευταίων ετών.

 

 

Με κύριο όπλο την εξαιρετική φωνή της και με καλή σκηνική παρουσία άρεσε στον κόσμο. Οι synth/dream pop-rock συνθέσεις της έχουν τον δικό τους χαρακτήρα, έτσι ώστε ακούγοντάς τις να καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για αυτήν. Αυτό είναι και το ζητούμενο για κάθε καλλιτέχνη, να έχει το δικό του στυλ, τη δική του μουσική σφραγίδα.

Κατά τη γνώμη μου, τόσο η Etten όσο και ο Rattler Proxy αδικήθηκαν από την ώρα που εμφανίστηκαν, αφού έπρεπε να παίξουν μέσα στη ζέστη και έχοντας απέναντί τους τον ήλιο. Σίγουρα θα επιδιώξουμε να τους δούμε σε κλειστούς και «ζεστούς» χώρους, τις πιο βραδινές ώρες.

(Alexis Karahalios)

 

 

The Rattler Proxy

To σκοτεινό δίδυμο (Μάκης Παπασημακόπουλος, Λουκάς Σαββίδης) ανέβηκε στην ολοφώτεινη σκηνή στην ώρα του. Ο καυτός ήλιος στις 6 και μισή κρατούσε ακόμη τους περισσότερους παρευρισκόμενους κάτω από τους ελάχιστους χώρους με σκιά περιμετρικά της σκηνής. Σαφώς η ατμόσφαιρα δεν ήταν η καλύτερη για να τους απολαύσει κανείς. Έλειπε το κατάλληλο περιβάλλον που θα προετοίμαζε τις αισθήσεις μας για να ταξιδέψουμε με τους ηλεκτρονικούς τους ήχους.

 

 

Παραβλέποντας τα μειονεκτήματα του setting, η μουσική που έφτανε στα αυτιά μας κέντρισε το ενδιαφέρον μας και σίγουρα ήταν ό,τι έπρεπε για να μπούμε στο κλίμα της ημέρας. Οι Rattler Proxy ξεκίνησαν επηρεασμένοι από τον ήχο των Suicide της Νέας Υόρκης και τα soundtrack του σκηνοθέτη John Carpenter για να εκφράσουν τις εσωτερικές τους εντάσεις. Όλα αυτά ήταν ξεκάθαρα αποτυπωμένα στους πιο σκληρούς και συνάμα σκοτεινούς ήχους τους που ταίριαζαν γάντι με τη σκηνική τους παρουσία. Οι τύποι με τα μαύρα ρούχα και τα σκούρα γυαλιά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Κι εμείς ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σε κάποιο κλειστό venue που θα αναδείξει περισσότερο τον ιδιαίτερό τους χαρακτήρα.

(Dimitra Malainou)

 

 

Larry Gus

Στις 7μμ βγήκε στη σκηνή του Release μία βόμβα ενέργειας, η οποία ξεσήκωσε τον κόσμο, δίνοντας το έναυσμα για την εκκίνηση του πάρτυ, το οποίο συνεχίστηκε όλο το βράδυ. Μιλάω για τον Larry Gus, ο οποίος ήταν εξαιρετικός! Ένα ωμό και ίσως λίγο ακατέργαστο ταλέντο, που γουστάρει να βρίσκεται στη σκηνή. Αυτό είναι που ζητάει ο κόσμος στα live. Είναι σημαντικό να έχεις απέναντί σου έναν καλλιτέχνη, ο οποίος να ενθουσιάζεται με αυτό που κάνει, να πέφτει με τα μούτρα μέσα σε αυτό, μεταδίδοντας το πάθος και την ενέργειά του στο κοινό και όχι ένα μεγάλο όνομα που κάνει άλλη μία «επαγγελματική» κονσερβοποιημένη εμφάνιση.

 

 

Ο Larry Gus εμφανίστηκε με ένα sampler και ένα μικρό σετ με ντραμς, παρουσίασε τη δική του πολυεπίπεδη και ξέφρενη dance electro-pop, χρησιμοποιώντας πολύ έξυπνα λούπες και εμμονές, τόσο σε ρυθμούς όσο και σε στίχους. Έπαιζε μουσική, τραγουδούσε, έτρεχε πάνω-κάτω, μέσα-έξω, είχε τις ιδιαίτερες και αστείες φλυαρίες του, κάνοντας τον κόσμο να περάσει υπέροχα και να το συζητάει στα πηγαδάκια αμέσως μετά.

 

 

Κατά τη γνώμη μου ήταν το όνομα που έκλεψε την παράσταση την πρώτη βραδιά του φεστιβάλ και το σίγουρο είναι ότι θα επιδιώξουμε να τον δούμε “ξανά, ξανά, ξανά, ξανά, ξανά, ξανά”.

(Alexis Karahalios)

 

 

Moderat

Καταρχάς θα πρέπει να καταθέσουμε ότι η εξέλιξη των Modeselektor και Apparrat απόδειξε περίτρανα ότι κάθε live τους είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Όσες φορές και να τους έχουμε δει, απλά θέλουμε κι άλλο!

Από την είσοδό μας στο χώρο της Πλατείας Νερού αναρωτιόμασταν πού είναι όλος ο κόσμος. Η απάντηση δόθηκε καθώς περιμέναμε το μαγικό τρίο αποτελούμενο από τους Sascha Ring (Apparrat), Gernot Bronsert και Sebastian Szary (Modeselektor). Όσοι τους είδαν το χειμώνα στην Ιερά οδό ήξεραν καλά τι πρόκειται να επακολουθήσει. Πράγματι, τα whizzkids της electronica ήρθαν από το Βερολίνο και μας πήραν τα μυαλά για ακόμη μια φορά!

 

 

Από την αρχή το καταπληκτικό Α New Error μας άφησε να κοιτάμε, με το στόμα ορθάνοιχτο, το επιβλητικό βίντεο που έπαιζε πίσω από τη σκηνή με τα δύο χέρια σε απίστευτες εναλλαγές. Σήμα κατατεθέν των Moderat είναι το light show που συνοδεύει τους ήχους τους και δημιουργεί για τους θεατές ένα παράλληλο σύμπαν που είναι αδύνατο να μην σε παρασύρει.

Ο χορός και τα χειροκροτήματα από το σύσσωμο πλέον κοινό στην Πλατεία Νερού ήταν η απόδειξη ότι η συνταγή πέτυχε. Και οι πιο πιστοί οπαδοί δεν μπορεί να μην έμειναν ευχαριστημένοι από τις επιλογές των κομματιών που ακούστηκαν. Μετά τα δυνατά Running, Rusty Nails, Reminder, Bad Kingdom,τι άλλο πια μένει να ζητήσουμε;

 

 

Όσο για τους δημιουργούς της ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας, θα λέγαμε ότι έμειναν κοντά μας, αφουγκράστηκαν τον παλμό μας και μας έδιναν τονωτικές ενέσεις ενθουσιασμού μέχρι το τελευταίο μας σφύριγμα επιδοκιμασίας! Σίγουρα μας θύμισαν με τον καλύτερο τρόπο ότι ξέρουν να παρουσιάζουν επιτυχημένα το ταλέντο τους.

 

 

Στα πλαίσια του BIME Festival, του Bilbao, οι Moderat είχαν δώσει συνέντευξη στο ClockSound, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

(Dimitra Malainou)

 

 

Röyksopp

Στις 11μμ ακριβώς, βγήκαν στη σκηνή οι Νορβηγοί Röyksopp, συνεχίζοντας το πάρτι που ξεκίνησε από νωρίς το απόγευμα. Ξεκινώντας με το Monument και συνεχίζοντας με το Here She Comes Again, δε δυσκολεύτηκαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο, ο οποίος χόρευε ασταμάτητα.

 

 

Ο ήχος άψογος και τα αιθέρια φωνητικά της εντυπωσιακής Jonna Lee λειτούργησαν ως αντίβαρο των έντονων ηλεκτρονικών συνθέσεων των Röyksopp, ενώ το εντυπωσιακό light-show ταίριαξε απόλυτα. Ακούσαμε τα μεγάλα τους κομμάτια, Running To The Sea, What Else Is There? και στο encore τα I Had This Thing και Do It Again. Καταπληκτικό το ντουέτο της Jonna Lee και του μασκοφορεμένου ως ρομπότ Svein, στο The Girl And The Robot. Ίσως η καλύτερη στιγμή της εμφάνισής τους.

 

 

Οι Röyksopp πραγματοποίησαν μία αρτιότατη εμφάνιση, όμως δε με ενθουσίασαν. Κάτι τους έλειπε. Μου θύμισε κάτι από την περσινή εμφάνιση του Parov Stelar. Ναι μεν άρεσαν στον περισσότερο κόσμο και απέδειξαν ότι ξέρουν να κάνουν πολλά πράγματα καλά, όμως τους έλειπε η ψυχή. Η ψυχή που είδαμε νωρίτερα στον Larry Gus και εν μέρει στους Moderat. Ήταν αρκετά στιλιζαρισμένοι και αποστειρωμένοι για τα γούστα μου. Ένιωθα σα να βρίσκομαι σε ένα λαμπερό πάρτι της παραλιακής, με ωραία μουσική, όμορφο κόσμο, αλλά στημένο και χωρίς το κατιτίς που θα με κάνει να το μνημονεύω ως παρτάρα…

(Alexis Karahalios)

 

 

 

Μετά την άκρως επιτυχημένη πρώτη ημέρα του φεστιβάλ, περιμένουμε τη συνέχεια! Θυμίζουμε ότι στις 16 Ιουνίου εμφανίζονται οι Thievery Corporation και οι Archive και στις 17 οι Jamiroquai και ο Michael Kiwanuka (διαβάστε την αναλυτική προεπισκόπηση του ClockSound). Εμφανίσεις που δε χάνονται!

Δείτε όλα τα βίντεό μας μέσω του Facebook εδώ.

Ευχαριστούμε θερμά την Ειρήνη Ρυσάκη για τις φωτογραφίες που μας διέθεσε.