H Σtella στο ClockSound.gr

Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του νέου της δίσκου, η Σtella μίλησε στον συντάκτη του ClockSound, Αλέξη Καραχάλιο, για την εμπειρία της από το SXSW φεστιβάλ στις ΗΠΑ, τα σχέδιά της για το μέλλον και γενικά για μουσική. Ένα από τα πιο πιο ανερχόμενα ονόματα της ελληνικής pop σκηνής, μας μίλησε με πολλή όρεξη και χαλαρή διάθεση σε μία απολαυστική συζήτηση.

 

Alexis Karahalios: Βρέθηκατε τον Μάρτιο στο Austin του Τέξας για το SXSW. Πώς ήταν η εμπειρία;

Σtella: Ήτανε φανταστικά! Πήγαμε τελείως ψαρωμένοι. Είχα κάνει την αίτηση τον Οκτώβριο, αλλά δεν περίμενα ότι θα μας έπαιρναν. Όμως τον Ιανουάριο έλαβα ένα email στο οποίο μας έλεγαν ότι θα είμαστε ένα από τα γκρουπ του φεστιβάλ. Όταν είδα το email στο κινητό, έπαθα κοκομπλόκο! Αυτό ήταν το πρώτο σοκ. Το δεύτερο ήταν σχετικά με το πώς θα πάμε, αφού δε σου καλύπτουν τίποτα.

Εκεί ήταν απίστευτα! Ξέραμε βέβαια τις ιδιαίτερες συνθήκες, αφού εκεί είσαι ένας στους 2000. Υπάρχει μουσική σε όλο το Austin, όλη μέρα, κάθε μέρα. Παντού! Μέχρι και μέσα σε κομμωτήρια στήνουν σκηνές και παίζουν. Είναι στην ουσία ένα τεράστιο νυφοπάζαρο για καλλιτέχνες. Βέβαια, όταν ο αριθμός των καλλιτεχνών είναι τόσο τεράστιος, χάνεται η μπάλα, όμως η εμπειρία ήταν φοβερή και μάθαμε πολλά από αυτό. Τώρα θέλουμε και άλλο!

 

A.K.: Σε ποιο venue εμφανιστήκατε;

Σ: Παίξαμε στο Iron Bear, ένα αρκετά μεγάλο gay bar, το οποίο τις μέρες του φεστιβάλ είχε πιο mixed κόσμο. Εκεί ήταν το καλύτερο και το τελευταίο από τα τέσσερα live που κάναμε, ο κόσμος ήταν πολύ ζεστός και το καταευχαριστηθήκαμε.

 

A.K.: Παίξατε και πουθενά άλλου όσο μείνατε εκεί;

Σ: Παίξαμε και σε άλλα φεστιβαλάκια παράλληλα με του SXSW. Παίξαμε στο Best Little Big Fest, στο οποίο κάποιοι Έλληνες έμαθαν ότι παίζει ένα συγκρότημα από την Ελλάδα και ήρθαν να μας δουν. Επίσης παίξαμε στο Red Gorilla Festival, το οποίο ξεκίναγε 11 το πρωί και τελείωνε μιάμιση το βράδυ.

 

A.K.: Γνωριστήκατε και με άλλους καλλιτέχνες;

Σ: Ναι, με λίγους. Εκεί υπήρχε το artist village με μπύρες και δωρεάν burger, οπότε όπως καταλαβαίνεις, αφού ήμουν με τρία αγόρια, τη βγάζαμε συνέχεια εκεί. Εκεί γνωρίσαμε δύο αδέρφια, τους The Weeks και κάποιους Ισπανούς. Κάποιοι έκαναν πολύ PR, εγώ δεν το έχω τόσο, δυστυχώς.

 

A.K.: Είναι γνωστό ότι το συγκεκριμένο φεστιβάλ προσελκύει και promoters, labels που συχνά επιλέγουν μπάντες οι οποίες αργότερα εμφανίζονται σε lineups γνωστών φεστιβάλ. Οι καλλιτέχνες εκεί πώς εισπράττουν αυτή την αλληλεπίδραση;

Σ: Η αλήθεια είναι ότι αν πας σε αυτό το φεστιβάλ χωρίς ατζέντη και παίξεις σε κάποια venues, όπως σε αυτό που παίξαμε εμείς, τα οποία είναι αρκετά μικρά, δε θα σε δει κάποιος.

 

A.K.: Σε προσωπικό επίπεδο τι σας άφησε το ταξίδι στην Αμερική; Πέρα από το καλλιτεχνικό..

Σ: Κάψα μας άφησε! Όταν φύγαμε ήμασταν λυπημένοι που τελείωσε. Όλο αυτό σου δημιουργεί ένα hype και μία υπερένταση και σε κάνει να θέλεις και άλλο. Βέβαια, αυτό το «κι άλλο» είναι πολύ μακριά.

 

A.K.: Ποιες είναι οι κυριότερες μουσικές σου επιρροές;

Σ: O Michael Jackson είναι σίγουρα μία βασική επιρροή. Ήταν από τις πρώτες κασέτες που είχα αγοράσει όταν ήμουν στο δημοτικό. Επίσης η Whitney Houston. Τα πρώτα βινύλια που είχα αγοράσει ήταν από Whitney Houston και Doors. Έχει πλάκα, γιατί νιώθω ότι έχει γίνει ένα “μπλέξιμο” από αυτά τα δύο βινύλια στο κεφάλι μου.

Μετά άκουγα πράγματα από αυτά που αγόραζε ο πατέρας μου. Αν και είναι κατά κάποιον τρόπο άσχετος από μουσική, είχε ένα ωραίο πικάπ και έπαιρνε βινύλια, που ίσως κάποιος του είχε πει ότι είναι καλά και να τα πάρει. Τα έβαζα όταν ήμουνα μικρή, χόρευα στο σαλόνι. Δε θυμάμαι τι ήταν, αλλά θυμάμαι ότι τότε μου άρεσαν πολύ και ενθουσιαζόμουνα με αυτό που άκουγα. Στην εφηβεία μου άκουγα Nirvana, Guns ‘n‘ Roses, Blind Melon, λίγο Radiohead, Phil Colins, Fleetwood Mac. Με τους Fleetwood Mac τους είχα κολλήσει. Και Queen άκουγα πάρα πολύ!

 

 

A.K.: Τι ακούς αυτόν τον καιρό στο σπίτι; Τι μουσική έχεις στο κινητό σου;

Σ: Στο κινητό δεν ακούω τίποτα. Έχω μόνο δικά μου κομμάτια, που είναι ακόμα στο στάδιο της ηχογράφησης και τεστάρω για να δω πώς ακούγονται. Στο σπίτι ακούω διάφορα που μου αρέσουν ή που κάποιος θα μου προτείνει ή θα μου στείλει. Με αυτά μπορεί να κολλήσω αρκετό καιρό. Πριν από λίγο καιρό ανακάλυψα μία μπάντα που δεν ήξερα, τους Khruangbin, οι οποίοι έβγαλαν μία δισκάρα το ’15 και τους έχω λιώσει. Δεν ακούω πολλά πράγματα. Βρίσκω όμως κάτι και κολλάω για 2-3 εβδομάδες.

 

A.K.: Σήμερα υπάρχει μία υπερπροσφορά στη μουσική και ευκολία στο να ακούσει κανείς το οτιδήποτε. Πέραν του αυτονόητου θετικού της άμεσης πρόσβασης στην τέχνη, θεωρείς ότι ο κόσμος “καταναλώνει” μουσική πιο μηχανικά; Μήπως δεν υπάρχει πια το βαθύ άκουσμα, αυτό το “λιώσιμο” των δίσκων που προανέφερες;

Σ: Τους Khruangbin δε θα τους έβρισκα ποτέ αν δεν υπήρχε αυτή η εύκολη πρόσβαση στη μουσική. Παλιά υπήρχε αυτό το physical. Θυμάμαι που με πήγαινε ο πατέρας μου με το αυτοκίνητο, στο δισκάδικο και έπαιρνα τους δίσκους μου. Εκεί για παράδειγμα είχα αγοράσει Bjork. Αυτό ήταν κάτι πολύ ωραίο, που δεν υπάρχει πια, εκτός από κάποιους πωρωμένους που το κάνουνε ακόμα.

Το πώς διαχειρίζεται κάποιος τη σχέση που έχει με τη μουσική, νομίζω ότι είναι και θέμα ανθρώπου. Αν κάτι μου αρέσει πάρα πολύ, θα το αγοράσω. Θα το αγοράσω γιατί το έχω εκτιμήσει, έχει κάποια αξία και πρέπει να του τη δώσω χειροπιαστά. Μπορεί να πάρω το CD ή να το αγοράσω digital. Εφ’ όσον έχω πάρει κάτι από αυτό, πρέπει να του το ανταποδώσω.

 

A.K.: Από το ντεμπούτο σου με το “Σtella” έως το πρόσφατο “Works For You”, πόσο άλλαξε ο ήχος σου;

Σ: Σίγουρα άλλαξε. Το πρώτο άλμπουμ είναι πρωτόλειο. Ακούω κάποια κομμάτια και αν και μου αρέσουν, λέω “αυτό θα μπορούσα να το έχω κάνει έτσι ή αλλιώς”. Όμως αυτό είναι μάλλον λογικό να συμβαίνει, ήταν το πρώτο πράγμα που έβγαλα και έχει πράγματα που πέτυχαν και άλλα που δεν πέτυχαν.

Το δεύτερο είναι κάπως πιο ψύχραιμο. Καταλαβαίνω ότι όσο περισσότερο γράφω, το υλικό είναι όλο και πιο focused, σα να πηγαίνει πιο πολύ προς ένα κέντρο. Ο πρώτος δίσκος είναι πιο dance, ο δεύτερος είναι πιο mellow, γιατί ήμουνα σε μια πιο mellow φάση. Για κάποιο λόγο ήθελα τα κομμάτια μου να βγούνε πιο γλυκά, να υπάρχει ένα softness.

Τώρα γράφω νέα κομμάτια. Έχω ήδη γράψει τέσσερα, τα οποία τα προορίζω για το τρίτο άλμπουμ, τα οποία είναι αρκετά χορευτικά, γιατί είμαι πάλι σε ένα άλλο mood. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως είναι ένα mix μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου δίσκου.

 

A.K.: Θεωρείς ότι είναι ζήτημα προτεραιότητας για έναν καλλιτέχνη να εξελίσσει διαρκώς τον ήχο του ή απλά να αφήνει την έμπνευση να κάνει τη δουλειά της χωρίς να το έχει απαραίτητα κατά νου;

Σ: Είμαι της άποψης ότι στη μουσική αν αρχίσεις να σκέφτεσαι πάρα πολύ αυτό που κάνεις, καλύτερα να σταματήσεις να το κάνεις. Δεν μπορώ να μην κοιμηθώ το βράδυ σκεπτόμενη πώς θα εξελίξω τον ήχο μου. Αυτή η εξέλιξη καλό είναι να υπάρχει αυθόρμητα, από τη δουλειά που κάνεις, από τα ακούσματα και τις επιρροές σου. Τότε είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξει. Αν “κλειδώσεις” στο μυαλό σου ότι πρέπει να εξελίξεις τον ήχο, τότε καταλήγεις στο αντίθετο. Είναι σα να σκέφτεσαι συνέχεια “Πώς θα έχω μία καλή σχέση”. Ή θα έχεις μία καλή σχέση ή δε θα έχεις.

 

 

A.K.: Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη μουσική σου ως pop, electro pop ή dream pop. Εσύ τι χαρακτηρισμό θα της έδινες σε κάποιον που θα σε γνώριζε και δε θα είχε εκείνη τη στιγμή τη δυνατότητα να ακούσει τη μουσική σου;

Σ: Γενικά λέω pop, απλά και μόνο για να συνεννοηθούμε ότι δεν παίζω metal. Δεν τρελαίνομαι με ταμπέλες, τις βαριέμαι. Είναι σα να οριοθετείς κάτι. Αυτά που γράφω έχουν πάρα πολλά πράγματα μέσα, τα οποία είναι είτε κρυφά είτε φανερά. Τι να πω σε κάποιον; Γενικά γράφω pop, αλλά σε αυτό το σημείο είναι indie, εδώ είναι electro και εδώ έχει japanese στοιχεία; Οπότε βαριέμαι και λέω pop, γιατί είναι pop.

 

A.K.: Η περσινή χρονιά ήταν κατά τη γνώμη μου η καλύτερη των τελευταίων ετών όσον αφορά τα συναυλιακά δρώμενα στην Ελλάδα. Τι αλλάζει σε σχέση με παλιά;

Σ: Γιατί πιστεύεις ότι ήταν η καλύτερη;

 

Α.Κ. Πέρυσι είχαμε PJ Harvey, Sigur Ros, Last Shadow Puppets, Suede, Dropkick Murphys, Beirut και άλλους, σε ημέρες φεστιβάλ με πολλά μεγάλα ονόματα μαζεμένα. Επίσης είχαμε το Plissken που φέρνει σταθερά φρέσκο και ανερχόμενο υλικό.

Σ: Κοίτα, μπορεί να έρχονται κάποια μεγάλα ονόματα που δεν έρχονταν παλιά. Εννοείται ότι είναι ωραία όλα αυτά, αλλά είναι πολύ baby steps. Πάντως μου έλειψε το ότι φέτος δεν ήρθαν οι Scorpions (γέλια)! Βλέποντας line-up άλλων φεστιβάλ στο εξωτερικό, συνειδητοποιείς ότι είμαστε έτη φωτός μακριά. Ωστόσο, δεν υπάρχει και το κοινό στην Ελλάδα για να τα υποστηρίξει. Σίγουρα, θετικά είναι όλα αυτά που γίνονται.

 

A.K.: Σε λίγες μέρες θα εμφανιστείς στη σκηνή του Release. Τι θα ακούσουμε από εσένα;
(σημείωση: Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν την ακύρωση της τρίτης μέρας του Release Athens Festival)

Σ: Επειδή έχουμε ένα μισάωρο ουσιαστικά, θα παίξουμε κάποια κομμάτια από τον πρώτο δίσκο, κάποια από τον δεύτερο, αλλά και κομμάτια που δεν υπάρχουν πουθενά, από τον τρίτο δίσκο που ετοιμάζουμε.

 

A.K.: Ποια είναι τα σχέδιά σου για το εγγύς μέλλον;

Σ: Είμαι στο ψάξιμο για κάποιο booking agency έξω, οι βλέψεις μου όσο περνάει ο καιρός είναι προς το εξωτερικό. Είμαι πολύ ευγνώμων για όλο αυτό που έχει γίνει εδώ πέρα, που αρέσουν τα κομμάτια στον κόσμο, που σημαίνουν κάτι για αυτόν. Είναι φοβερό αυτό το πράγμα!

Μιας και μιλήσαμε για εξέλιξη, τώρα θα πρέπει να σκεφτώ πώς θα εξελιχθεί όλο αυτό που κάνω. Θα ήθελα να έχω πάρα πολλά live, να παίζω όσο πιο συχνά γίνεται. Πόσο συχνά μπορώ να παίξω στην Ελλάδα; Ευτυχώς που υπάρχουν και τα live στην επαρχία και είναι μια διέξοδος και σε τονώνουν. Όμως θα ήθελα ακόμα πιο πολλά.