Σtella - Works For You

Ο δίσκος ξεκινάει με άμεσο τρόπο. Λιτές γραμμές, ξεκάθαρη ενορχήστρωση, εντελώς ηλεκτρονική βέβαια. Η φωνή έρχεται γρήγορα να σε καλωσορίσει, με ήρεμα και γλυκά λόγια (δυσδιάκριτα, έχω να προσθέσω όμως… πιάνω λέξεις λόγω ηχηρών συμφώνων - ειλικρινά δεν ξέρω τι λέει το - let’s call it a chorus - αν ο τίτλος δεν ήταν Come Collect, δεν θα καταλάβαινα ότι λέει, so if you want, come collect). Και μικρή διάρκεια κομματιών, ραδιοφωνική, συμπαγής. Ωραίες μπασογραμμές, κολληματικές. Αλλά όχι αρκετά..

Κάποια πιο ενδιαφέροντα ηλεκτρονικά στοιχεία έρχονται στο I’ll Never Be, και με ... έφτιαξε το a capella intro του Walk Like I Taught You, αλλά, much to my disappointment, επέστρεψε στα ίδια safe ηλεκτρονικά μαζεμένα τοπία, αν και είχε ευρηματικότατες κιθάρες και μπάσα. Ίσως να είναι τα pads που σε όλη την διάρκεια του δίσκου με καλύψανε, ή μάλλον καλύτερα, μου καλύψανε όλα τα άλλα. Όχι σαν ένταση, για όνομα, αλλά σαν ρετρό-electronica διάθεση.

Είναι γλυκύτατος ο δίσκος. Γλυκύτατη και η Σtella, μερικές φορές μου θύμιζε την χροιά της Madonna στα 90's, μέχρι και τις μελωδικές της γραμμές, και αυτό είναι κομπλιμέντο φυσικά. Τραγουδάει γλυκά. Φαίνεται ότι μπορεί να τραγουδήσει και μη γλυκά (Walk Like I Taught You) αλλά δεν το κάνει. Φαντάζομαι γιατί δεν θέλει. Γιατί είναι επιλογή, φαντάζομαι και πάλι, το easy listening του δίσκου. Είναι φυσικά, easy listening, είναι προσεγμένος, είναι τακτοποιημένος. Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα μου. Είναι πολύ τακτοποιημένος.

Αν ξεχώρισα κάτι, και θα το ξανάκουγα είναι τα Watch Me Dive, One Toy (που είναι κατ’εμε το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, στην χορταστική διάρκεια των σχεδόν 4 λεπτών) και θα αγαπούσα πολύ το Walk Like I Taught You, αλλά, κάτι τελείωσε πολύ απότομα εκεί, τόσο που με απογοήτευσε. Επίσης kinky και γοητευτικότατο το Story Telling. Το τελευταίο πάλι Piano Stool, δεν κατάλαβα γιατί ήταν εκεί. Σαν finishing line του δίσκου? Για μένα ήταν μια ιδέα. Που θα μπορούσε, αλλά έμεινε εκεί.

Δεν ξέρω που χρησιμοποιείς ένα τέτοιο δίσκο. Σε lounge summer bars? Η απορία μου είναι ειλικρινέστατη, γιατί, δεν είχα την τύχη να παρακολουθήσω την Σtella ζωντανά, να δω αυτά τα τραγούδια πως αποδίδονται. Γιατί ίσως να αποσκοπεί ακριβώς εκεί η καλλιτέχνης, στην ζωντανή παρουσίαση του συνόλου τούτου.

Βρίσκω πολύ ευφυΐα σε αυτό το δισκογράφημα, και αρκετή έμπνευση. Κάποια τραγούδια είναι αλήθεια πολύ όμορφα τραγούδια. Κάποια άλλα, νομίζω, ταπεινά πάντα, ότι θα μπορούσαν να είχαν την τύχη λίγης παραπάνω σκέψης. Αλλά αυτό είναι, κατ’εμε πάντα, το πρόβλημα με τους full length easy listening δίσκους. You can be safe. But is safe, enough?

Νομίζω όμως ότι αυτό το κορίτσι θα δώσει πολύ ωραία πράγματα, στο μέλλον. Αν με ... παίρνει να γίνω συμβουλευτική, ανυπομονώ να την ακούσω πιο τολμηρή. Καλοτάξιδο, λοιπόν.

Inner Ear Records, 13.02.2017