Release Festival 2016, Athens - Parov Stelar, Chinese Man, κ.α. (Day 2)

Γράφω την κριτική της δεύτερης μέρας του Release Athens Festival με τα πόδια μου να πονάνε από τον ασταμάτητο χορό της χθεσινής βραδιάς. Τι ήταν αυτό χθες!

Χωρίς ίχνος υπερβολής, μπορώ να πω πως είδαμε μερικά από τα κορυφαία live της χρονιάς.

Ας ξεκινήσουμε όμως με τα της διοργάνωσης.

Όπως και την πρώτη μέρα, όλα κύλησαν ομαλά. Χωρίς ουρές στην έκδοση εισιτηρίων, με εύκολη πρόσβαση στον χώρο της συναυλίας και μεγάλα μπαρ, όπου δε χρειαζόταν να περιμένεις καθόλου για τη μπύρα σου (καλό θα ήταν να είναι λίγο φθηνότερη από 3.5 ευρώ για ένα μικρό κουτάκι).

Ίσως το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η ευλαβική τήρηση του χρονοδιαγράμματος. Το κάθε συγκρότημα βγήκε στην ώρα του, ακόμα και αν οι προηγούμενοι έμειναν στη σκηνή λίγο παραπάνω (περίπτωση Chinese Man).

Αυτό είναι κάτι που πραγματικά ξεκουράζει το κοινό και αν και μοιάζει αυτονόητο, ακόμα δεν γίνεται πράξη σε πολλά εγχώρια φεστιβάλ. Αν και είναι η πρώτη του διοργάνωση, το Release δείχνει αρκετά ώριμο και αποτελεσματικό.

Ας περάσουμε τώρα στο μουσικό κομμάτι. Δυστυχώς δεν προλάβαμε τους GAD, αλλά ήμασταν στην ώρα μας για την εμφάνιση του Έλληνα παραγωγού και DJ, RSN. Ένα κεφάτο και σφιχτοδεμένο DJ-set, με την εξαιρετική Θάλεια (Thaliah) στα φωνητικά. Ο χορός είχε ήδη αρχίσει!

 

 

Στις 19:10 βγήκαν στη σκηνή οι Chinese Man. Η μουσική κολεκτίβα από τη Γαλλία, επέστρεψε στην Αθήνα. Ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό τους live στην Αθήνα, για το οποίο μου μίλησαν και οι ίδιοι με ενθουσιασμό (η συνέντευξη θα δοθεί στη δημοσιότητα εντός ολίγων ημερών), ξαναχτύπησαν!

 

 

Το πάρτυ άρχισε από το πρώτο κομμάτι. Στα φωνητικά ο εξαιρετικός Tumi, αλλά κατά τη γνώμη μου ο απόλυτος εμπρηστής της σκηνής ήταν ο Youthstar! Ανελέητα ραπαρίσματα πάνω από εξαιρετικά breakbeats, σκρατσαρίσματα, και το χαρακτηριστικό τους πάντρεμα hip hop, drum ‘n’ bass, jungle, afro, reggae, dub έκαναν τηνη πλατεία Νερού να δονείται .

 

 

Έπαιξαν κομμάτια από το "The Journey", την επερχόμενη δουλειά τους αλλά και αρκετά από τα κλασσικά τους, με το Racing With The Sun να έρχεται την κατάλληλη στιγμή, την ώρα της δύσης του ηλίου. Είναι μοναδική η ενέργεια που βγάζουν όλοι τους στη σκηνή, την οποία και μεταφέρουν στο κοινό.

 

 

Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς; Σίγουρα ένα από τα live της χρονιάς στην Ελλάδα για το 2016. Ένας θρίαμβος!

 

 

Ώρα για τις πρώτες μπύρες μας, εν αναμονή των Scott Bradlee’s Postmodern Jukebox. Στις συζητήσεις μας κυριαρχούν τα διθυραμβικά σχόλια για τους Chinese Man και τον Youthstar, αλλά και ο φόβος μήπως κάνει «κοιλιά» η βραδιά μετά από αυτήν την εμφάνιση. Εξαιρετικά δύσκολο για ένα συγκρότημα να βγει στη σκηνή μετά από τέτοιο μακελειό.

 

 

Ευτυχώς, οι φόβοι μας διαψεύστηκαν. Οι Postmodern Jukebox βγήκαν στη σκηνή με έναν απίστευτα στυλιζαρισμένο τσαμπουκά και συνέχισαν το ξέφρενο πάρτυ! Σε σκηνικό που θύμιζε μεγάλα αμερικάνικα show παλαιών δεκαετιών, δεν είδαμε μόνο μία άρτια σε επίπεδο παραγωγής συναυλία, αλλά ένα πάντρεμα υπερπαραγωγής με διασκέδαση.

 

 

Εξαιρετικές φωνές, ενορχηστρώσεις, πνευστά, βιολοντσέλο, θεατρική performance, κέφι και γέλιο. Την παράσταση όμως έκλεψε η χορεύτρια με τις κλακέτες! Ντελίριο! Μοναδικές διασκευές κλασικών κομματιών και εμπορικών επιτυχιών σε swing, jazz, fox-trot και soul αποχρώσεις.

 

 

Ακούσαμε εντυπωσιακά «πειραγμένα» κομμάτια, από το My Heart will go on, μέχρι τους Red Hot Chili Peppers και τη Lady Gaga, μέσα από το ευρηματικά παραμορφωτικό πρίσμα των Postmodern Jukebox. Τι χορός!

 

 

Headliner της δεύτερης βραδιάς του Release, ήταν ο Parov Stelar με την μπάντα του.

 

 

Παρουσιάζοντας κομμάτια από το The Demon Diaries (διαβάστε την κριτική μας εδώ) αλλά και κλασικά με τα οποία έγινε γνωστός, συνέβαλε στο γιορτινό κλίμα που είχε στηθεί. Ενώ περάσαμε πολύ ωραία, δεν μπορώ ότι με ενθουσίασε όσο πριν δύο χρόνια (διαβάστε την κριτική μας εδώ).

 

 

Ίσως φταίει ο, κατά διαστήματα, όχι και τόσο καλός ήχος του, ίσως η Cleo Panther ποζάρε λίγο παραπάνω, με αποτέλεσμα να είναι περισσότερο σέξυ, παρά η δαιμόνια performer που είχαμε δει στο Gazi Music Hall, ίσως να φταίει και ο φρενήρης ρυθμός των δύο προηγούμενων γκρουπ που ήταν δύσκολο να συνεχιστεί.

 

 

Ωστόσο, για να είμαι δίκαιος, η εμφάνιση ήταν πολύ ευχάριστη και ο χορός δε σταμάτησε. Η μουσική βραδιά τελείωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα, αφήνοντάς μας τις καλύτερες εντυπώσεις!

 

 

Κατά τη γνώμη μου μία από τις κορυφαίες, συναυλιακά, βραδιές του 2016. Ένα ανελέητο πάρτυ! 

Παρατήρηση: Τι θα γίνει ρε παιδιά με τους τύπους που εμφανίζονται στις συναυλίες με τεράστιες τσάντες πλάτης, λες και πάνε για backpacking στο Βιετνάμ; Ενοχλούν όταν χορεύουν!