Kamasi Washington - Live @ Technopolis by Onassis Cultural Centre, Athens
Το βράδυ της Τρίτης 4ης Ιουλίου, το ClockSound είχε την τύχη να είναι προσκεκλημένο στη συναυλία που έδωσε ο κορυφαίος σαξοφωνίστας, παραγωγός και συνθέτης Kamasi Washington, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, σε μια διοργάνωση της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση ("Μουσική Εκτός Στέγης").
Ο τριανταεξάχρονος καλλιτέχνης από την California, είχε κάνει αίσθηση με το album “The Epic” που κυκλοφόρησε το 2015, ενώ πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε το single Truth, που αποτελεί μέρος του νέου του EP “Harmony of Difference” που κυκλοφορεί φέτος το καλοκαίρι.
Η εμφάνιση του Kamasi Washington, ο οποίος βρίσκεται σε σταθερά ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια, προωθήθηκε πολύ και δικαίως από τους διοργανωτές, ενώ η λογική τιμή του εισιτηρίου σε συνδυασμό με τη δυνατότητα χαμηλού κόστους εισιτηρίου για είσοδο στο χώρο μετά τις 23:00 σίγουρα θα μπορούσε να δράσει θετικά ως προς την προσέλκυση μεγάλου ακροατηρίου.
Παρόλα αυτά, αντίθετα με τις προσδοκίες μας, η προσέλευση του κόσμου ήταν μέτρια το βράδυ της Τρίτης, παρόλο που οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικές αναλογιζόμενοι τις υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις 22:00, επίσημη ώρα έναρξης της συναυλίας ο συναυλιακός χώρος ήταν αρκετά χαλαρός, τόσο στην περιοχή των VIP εισιτηρίων, όσο στον υπόλοιπο χώρο. Ωστόσο, μέχρι τις 22:20 οπότε και ξεκίνησε η συναυλία, ο προαύλιος χώρος της Τεχνόπολης γέμισε, αλλά όχι ασφυκτικά.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Ορισμένες παρατηρήσεις πριν τον αποκλειστικό σχολιασμό του μουσικού μέρους της συναυλίας. Το κοινό της συναυλίας ήταν αρκετά ετερόκλητο. Αυτό είναι αναμενόμενο γιατί το αμιγώς “jazz” κοινό της Ελλάδας είναι πολύ μικρό, και όταν αναφέρομαι σε αυτό αναφέρομαι στους αληθινούς θιασώτες της μουσικής και όχι στο κοινό που συχνάζει στα “jazz clubs” της πόλης πρωτίστως για λόγους image και δευτερευόντως, για λόγους μουσικής απόλαυσης.
Επομένως, στο κοινό της συναυλίας συμπεριλαμβάνονται εκτός από έναν πυρήνα “jazz fans”, άτομα που ενδεχομένως άκουσαν τον όνομα του Washington από τη συνεργασία του με τον Kendrick Lamar, ή άλλοι που ίσως έτυχε να ακούσουν το “The Epic” αφού είχε συμπεριληφθεί σε λίστες για τα καλύτερα albums του 2015 (σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο γράφων), αλλά και άτομα τα οποία ήταν αβέβαια για το εάν έπρεπε, στα live feeds που εξέπεμπαν μαζικά από τον χώρο της Τεχνόπολης, να κάνουν tag τον καλλιτέχνη ως “Kamasi”, “Kamashi” ή και “Tamasi” Washington (ευτυχώς δεν υπήρξε διχογνωμία για το επίθετο).
Επίσης υπήρχε και μερίδιο θαμώνων οι οποίοι αγαπάνε να μιλάνε και να σχολιάζουν τα πάντα πλην της μουσικής που ακούνε όταν η μουσική εξελίσσεται επί σκηνής, ενώ λατρεύουν να μοιράζονται τις εντυπώσεις τους ιδιαίτερα δυνατά και έντονα με την παρέα εξωτερικεύοντας τον ενθουσιασμό τους όταν θεωρούν ότι έχει τελειώσει κάποιο κομμάτι. Φυσικά, στο 90% των περιστάσεων πέφτουν δραματικά έξω και απλά καταλήγουν να λένε σχόλια του επιπέδου «ε, απίθανος είναι ο τύπος» ή «τρέλανέ μας» μετά από ένα random σόλο οργάνου...
Η ουσία του προβλήματος είναι ότι η μουσική του Washington έχει στοιχεία εσωτερικότητας, τα οποία ενδεχομένως μπορεί να απολαύσει κανείς καλύτερα κλείνοντας τα μάτια του και οι έντονες παρεμβολές στο κοντινό περιβάλλον ενδέχεται να αλλοιώνουν την εμπειρία της live παρουσίασης. Καλοκαίρι έχουμε, σε συναυλία πηγαίνουμε, δεν είναι αγώνας ποδοσφαίρου, όσοι δεν ενδιαφέρονται για το μουσικό μέρος έχουν πληθώρα εναλλακτικών επιλογών κοινωνικοποίησης.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Στο αμιγώς μουσικό κομμάτι της συναυλίας, ο Kamasi Washington εμφανίστηκε στη σκηνή πλαισιωμένος από τον Ryan Porter, τρομπονίστα, την Patrice Quinn στα φωνητικά, τον Brandon Coleman στα πλήκτρα, δύο drummers (Robert Miller και Jonathan Pinson) και έναν πολύ επιδέξιο νεαρό μπασίστα, τον Joshua Crumbly. Οι περισσότεροι από αυτούς τους μουσικούς συμμετείχαν και στην ηχογράφηση του “The Epic”, επομένως το δέσιμό τους επί σκηνής είναι δεδομένο. Επιπλέον της επταμελούς μπάντας, σύντομα στη σκηνή ο Kamasi κάλεσε και τον πατέρα του Rickey Washington, ο οποίος ενώθηκε με τους υπόλοιπους μουσικούς μέχρι το τέλος της συναυλίας έχοντας προσθέσει στο σχήμα φλάουτο και σοπράνο σαξόφωνο.
Βασική παρατήρηση ως προς το ηχητικό αποτέλεσμα, ο συνολικός αριθμός μουσικών επί σκηνής είναι μικρότερος από ότι στις ηχογραφημένες δουλειές του Washington, με αποτέλεσμα στο live να ελαττώνεται η αίσθηση βάθους που έχει το "The Epic". Παρόλα αυτά, στην πορεία της συναυλίας η έλειψη αυτή αντισταθμίστηκε με τις πιο γρήγορες και σε σημεία πιο funky εκτελέσεις των κομματιών, οπότε το τελικό αποτέλεσμα δεν ενόχλησε και δεν άλλαξε την αίσθηση του άρτιου ήχου του σχήματος.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Η έναρξη της συναυλίας δόθηκε μετά από μία αυτοσχεδιαστική εισαγωγή με το Change of The Guard, σε μία σαφώς γρηγορότερη εκτέλεση από ότι στο “The Epic”, με τους μουσικούς να ξεδιπλώνουν όμορφα τα βασικά συστατικά των συνθέσεων του Kamasi. Ζεστοί ήχοι που ενισχύονται από την παρουσία των φωνητικών, σε βασικές τονικότητες και θέματα, τα οποία γρήγορα εξελίσσονται και δίνουν τη θέση τους σε αντιστίξεις και ρυθμικές εναλλαγές, οι οποίες κυριαρχούνται από το σαξόφωνο του Washington, ο οποίος δεν κρύβει, και καλά κάνει, τις έντονες επιρροές που έχει από τον John Coltrane αλλά και τον Pharoah Sanders. Τα στοιχεία αυτά είναι εξίσου έντονα στο εξαιρετικό The Next Step που ακολουθεί στην setlist.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Ο Kamasi είναι μία ψηλή επιβλητική φιγούρα και το σχετικά εκκεντρικό ντύσιμό του τον κάνει να ξεχωρίζει, αλλά επί σκηνής κάθε άλλο παρά ιδιόρυθμος είναι, καθώς αποδεικνύεται ιδιαίτερα επικοινωνιακός. Δεν χάνει ευκαιρία να μας παρουσιάζει τους μουσικούς του, να μας σχολιάζει την πρώτη του επίσκεψη στη χώρα μας αλλά και να μοιράζεται τις σκέψεις και εντυπώσεις του μαζί μας. Τόσο ο Kamasi, όσο και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι ιδιαίτερα χαμογελαστοί και θετικοί, όπως πολύ θετικό και ανεβαστικό είναι το μουσικό ταξίδι στο οποίο μας βάζουν.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Το Malcom’s Theme στη συνέχεια, το οποίο έχει πιο πολύ ύφος «τραγουδιού» συνεπαίρνει το κοινό, το οποίο μοιάζει να ταυτίζεται, χωρίς προφανή λόγο, με το θέμα του τραγουδιού ενώ ορισμένοι βρίσκουν την ευκαιρία να σηκώσουν την γροθιά τους στον αέρα για συμπαράσταση (αξίζει να αξιολογήσει κανείς αυτές τις αντιδράσεις του κοινού υπό το πρίσμα αυτού του επεισοδίου της γνωστής σειράς South Park). Το live μετά το Malcom's Theme, άλλαξε ελαφρώς ύφος και διάθεση, με την επιλογή του Giant Feelings, κομματιού που έχει γράψει ο keyboard-ίστας Brandon Coleman, και αποτελεί αγαπημένο συναυλιακό κομμάτι του Kamasi. Το σαφώς πιο funky και εξωστρεφές ύφος του κομματιού ικανοποιεί μεγάλο μέρος του κοινού. Προσωπικά, αυτό το λιγότερο συναφές με το ύφος του “The Epic” υλικό, καθώς και η αντίστοιχη επίδειξη των εκτελεστικών δεξιοτήτων του Coleman, αλλά και το κομμάτι στο οποίο αναλαμβάνει τα φωνητικά με vocoder, προκαλεί πολύ λιγότερο ενδιαφέρον από τα υπόλοιπα κομμάτια που ακούσαμε στο live.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Leroy and Lanisha και Re Run για τη συνέχεια, με το πρώτο σε σχετικά πιο groovy εκτέλεση από ότι στη studio ηχογράφηση και με το δεύτερο να περιλαμβάνει πολύ όμορφα σόλο περάσματα για όλα τα επί σκηνής πνευστά. Ανάμεσα στα κομμάτια αυτά, απολαμβάνουμε ένα εξαιρετικό σόλο του μπασίστα, ο οποίος μας παρουσιάζει έναν όμορφο αυτοσχεδιασμό, ίσως το καλύτερο solo της βραδιάς. Λιγότερο ευρηματικός είναι ο αυτοσχεδιασμός που μας παρουσιάζουν ακολούθως οι δύο drummers, καθώς μοιάζει περισσότερο με άσκηση ύφους. Για κλείσιμο της μεγαλύτερης από δύο ώρες σε διάρκεια συναυλίας, ο Kamasi επιλέγει ένα ακόμα vocal κομμάτι, το The Rhythm Changes, με το οποίο μας αποχαιρετά σε πιο funk/soul ύφος.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Ο Kamasi και η παρέα του έδωσαν ένα πολύ όμορφο, άρτιο τεχνικά και χορταστικό από άποψη διάρκειας live, στο οποίο υποστήριξαν τόσο τις πιο μακροσκελείς, ταξιδιάρικες, αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις όσο και ελαφρύτερο, soul επιρροών υλικό από το “The Epic”. Ανεξάρτητα από το εάν χάνεται σε Coltrane-ικούς σύνθετους τεχνικά λαβυρίνθους στο σαξόφωνο ή εάν βαδίζει σε περισσότερο γήινα μονοπάτια πλαισιωμένος από φωνητικά, ο Kamasi παραμένει δημιουργικός και καταφέρνει χωρίς να κάνει κάτι αμιγώς νεωτεριστικό να διατηρεί το ενδιαφέρον του κοινού, ανεβάζοντάς το με την θετική, διακριτική παρουσία του ίδιου και της ορχήστρας του.
Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το γραφείο τύπου της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για την ευγενική τους πρόσκληση.
Photos: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ
Venue: Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Athens, Greece
Hosted by: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση / Οnassis Cultural Centre Athens
Date: 04.07.2017
