Roadburn Festival 2018, Tilburg: Boris, Cult Of Luna, Grave Pleasures, etc. (Part 2)
Το ClockSound προσκλήθηκε φέτος και κάλυψε επίσημα το κορυφαίο φεστιβάλ για τον underground ήχο στον κόσμο, Roadburn, στην Ολλανδία. Μπορείτε εδώ να δείτε τις εντυπώσεις μας από τη διοργάνωση, αλλά και τις εμφανίσεις των Godspeed You! Black Emperor, Converge, Earthless, Damo Suzuki with Earthless κ.α.
Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος των εντυπώσεών μας απ΄το φετινό φεστιβάλ, με μερικά ακόμα αξιομνημόνευτα live που βιώσαμε.
Boris & Stephen O’ Malley
Θα ξεκινήσουμε με αυτό των Boris with Stephen O’ Malley. Ο Stephen O’ Malley υπενθυμίζουμε είναι ο ένας εκ των δύο Sunn O))) και συνδημιουργός της θρυλικής πλέον Southern Lord Records, μέσω της οποίας οι Boris έχουν κυκλοφορήσει μερικά άλμπουμ. Γνωρίζαμε από πριν οτι οι τέσσερίς τους θα έπαιζαν το ντεμπούτο, άλμπουμ των Boris “Absolutego”, ένα noise-ambient έπος διάρκειας 60 λεπτών. Το οποίο έχει τεράστιο ρίσκο, με πολλές πιθανότητες ο κόσμος να βαρεθεί και να αναζητήσει κάτι άλλο. Μια άλλη μπάντα, μια μπίρα στους δρόμους του Tilburg ίσως.
Το τι συνέβη τελικά είναι αδύνατο να καταγραφεί χωρίς να αδικηθεί. Το πιο καθηλωτικό live του φεστιβάλ. Μία από τις κορυφαίες ζωντανές εμπειρίες που έχουμε βιώσει ποτέ. Μία τελετουργία που απορρόφησε το μυαλό μας.
Λέγαμε στο πρώτο μέρος οτι οι GY!BE έδωσαν το χώρο στον θεατή να βιώσει με το δικό του τρόπο τη μουσική και τις εικόνες τους. Οι Boris με τον O’ Malley όμως δεν άφησαν κανένα περιθώριο προσωπικής επιλογής ή εμπειρίας. Αιχμαλώτισαν σοκαριστικά όλο το κοινό και το μετέφεραν στον κόσμο που εκείνοι ήθελαν.
Noise, drone, ambient, με συχνές αλλαγές, συγκλονιστικές εξάρσεις, έντονη (σχεδόν) ησυχία, εμπνευσμένα θέματα και λυτρωτικό κλείσιμο. Ο Takeshi, η Wata και ο O’ Malley απόλυτα επικεντρωμένοι στο δύσκολο έργο τους στις κιθάρες και το μπάσο, άφησαν χώρο τον drummer Atsuo να αναλάβει το θεατρικό κομμάτι. Η πρώτη, πρόσκαιρη, λύτρωση στο μέσο της παράστασης τον έφερε μπροστά στο κέντρο της σκηνής να κάθεται στα γόνατα και να χτυπά αργά και ρυθμικά, σαν μοναχός, δύο κύμβαλα, σηματοδοτώντας την έναρξη του δεύτερου μέρους του έργου τους. Μια μαγική στιγμή πραγματικά. Η συνέχεια, εξίσου έντονη, μας έφερε στο αποκορύφωμα και στην τελικά ησυχία, όπου οι τέσσερις τους υποκλίθηκαν και έφυγαν σιωπηλοί. Μία αξέχαστη μουσική εμπειρία...
Cult Of Luna & Julie Christmas
Μία ακόμα έκπληξη του πολυπρόσωπου φετινού lineup ήταν η απόδοση ολόκληρου του “Mariner” από τους Cult Of Luna και την Julie Christmas επί σκηνής. Η τελευταία φορά που γίνεται αυτό, σύμφωνα με τους ίδιους, κάνοντας το live ακόμα πιο σημαντικό.
Η αλήθεια είναι οτι δεν έχουμε πολλά να πούμε για αυτό το live. Όχι γιατί δεν ήταν καλό. Το άκρως αντίθετο! Αλλά γιατί ήταν ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς από (1) μία από τις κορυφαίες post/sludge/metal μπάντες της εποχής και (2) μία καταπληκτική τραγουδίστρια με πολύ προσωπικό ύφος, (3) παίζοντας ένα άλμπουμ που αναμφίβολα αποτελεί διαμάντι του ήχου. Οι Cult Of Luna παρέμεναν στατικοί επί σκηνής, αφήνοντας τη Julie Christmas να αλωνίζει και να μας προσφέρει την εκφραστική, ζοφερή, απεγνωσμένη ή επιθετική σε στιγμές, φωνή της. Και ακόμα περισσότερο ζωντανά, σε σχέση με το άλμπουμ, συνειδητοποιεί κανείς το πόσο ταιριάζει με τα βρόμικα φωνητικά των Cult Of Luna!
Τέλειος ήχος, τέλεια, επαγγελματική και έντονη απόδοση...
Grave Pleasures
Μία ίσως παράταιρη φαινομενικά επιλογή για το lineup ήταν οι Φιλανδοί Grave Pleasures, με το μελωδικό post-punk, gothic ύφος τους να διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα ονόματα. Οι Grave Pleasures προέρχονται από τις τάξεις των Beastmilk, οι οποίοι διαλύθηκαν μετά την κυκλοφορία ενός και μόνο, καταπληκτικού, άλμπουμ το 2013.
Τελικά η επιλογή των διοργανωτών αποδείχθηκε άκρως πετυχημένη. Οι Grave Pleasures ήταν η θετικότερη έκπληξη του φετινού Roadburn!
Μια σειρά από νεκροκεφαλές μπροστά από τα monitor και πολύ ωραίος φωτισμός έφτιαχναν το σκηνικό στην main stage του 013, την Παρασκευή. Το live ξεκίνησε στις 00.30 το βράδυ και διήρκησε μία ώρα. Μία ώρα στην οποία οι Grave Pleasures μας προσέφεραν 8 κομμάτια από το τελευταίο τους άλμπουμ "Motherblood", 1 από το EP "Funeral Party" και 5 από το άλμπουμ των Beastmilk (!). Χωρίς πολλά λόγια ανάμεσα στα κομμάτια, η μπάντα ήταν απόλυτα συμπαγής και ακριβής στις στούντιο εκδοχές, αλλά με περίσσιο πάθος. Δυνατός ήχος και πεντακάθαρος, καταπληκτική βαθιά φωνή και ένα live που είναι αδύνατο να μην ευχαριστηθεί στο έπακρο κάποιος. Σίγουρα θα επιδιώξουμε να τους ξαναδούμε!
Kikagaku Moyo
Οι Kikagaku Moyo ήταν η μία από τις 3 μπάντες από την Ιαπωνία, οι οποίες εμφανίστηκαν ως μέρος της θεματικής ενότητας The Japanese Psych Experience. Οι άλλες δύο ήταν οι Dhidalah και οι Minami Deutsch (για τους οποίους μπορείτε να βρείτε τις εντυπώσεις μας από το live τους με τον Damo Suzuki στο πρώτο μέρος).
Μία πολύ διαφορετική μπάντα από τους Minami, οι Kikagaku Moyo έχου έντονες επιρροές από 70s ψυχεδέλεια και progressive rock και μπάντες όπως πρώιμους Pink Floyd, Camel, Soft Machine, μέχρι και Hawkwind. Συγχρόνως αναμειγνύουν όλα αυτά με το τελικό αποτέλεσμα να είναι πολύ προσωπικό. Και αυτό ξετυλίχθηκε απόλυτα πάνω στη σκηνή. Πολύ καλοί παίκτες, οι οποίοι ξέρουν καλά πώς να παίζουν ένα φαινομενικά jamming ύφος, το οποίο όμως είναι απόλυτα δομημένο και διατηρεί το ενδιαφέρον των θεατών αμείωτο. Αιθέρια φωνητικά (σε μερικά κομμάτια), στιγμές ηρεμίας που έρεαν αβίαστα και υπέροχα ξεσπάσματα.
Ειδικά αναφορά πρέπει να κάνουμε στο ηλεκτρικό σιτάρ, το οποίο χρωμάτιζε την μουσική με τα σόλο και τις ανατολίτικες πινελιές.
Δεν ξέρουμε αν οι Kikagaku Moyo είναι δημοφιλείς στην πατρίδα τους, αλλά σίγουρα αξίζουν πολύ περισσότερη αναγνώριση στην Ευρώπη.
Earthless & Kikagaku Moyo
Το East Meets West Jam έφερε επί σκηνής τους Kikagaku με τους Earthless, σε μία πολύ ενδιαφέρουσα jamming σύμπραξη.
Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οι μουσικοί έχουν την τάση να ακολουθούν γνώριμα σε αυτούς μουσικά μονοπάτια, χτίζοντας πάνω τους με μελωδίες ή σόλο. Σε αυτή την περίπτωση, η διαφορετικότητα των δύο «στρατοπέδων» υποδείκνυε οτι το ένα θα έπρεπε να βγει λίγο έξω από το comfort zone του και να προσεγγίσει το ύφος του άλλου. Προς έκπληξη είδαμε οτι αυτό τελικά έκαναν κυρίως οι Earthless. Η μουσική τους ικανότητα τους έδωσε τη δυνατότητα να μεταμορφωθούν και να ακολουθήσουν τους Kikagaku στα δικά τους μονοπάτια. Τα οποία όμως είναι αρκετά πολύπλοκα, ευφάνταστα. Με την εξέλιξη του κάθε «κομματιού» να παραμένει άγνωστη στο κάθε μέλος που ήτα πάνω στη σκηνή, το τελικό αποτέλεσμα ήταν τόσο αρμονικό αλλά και εμπνευσμένο! Από τα καλύτερα jamming sessions που έχουμε ακούσει. Ένα αποτέλεσμα που, αν δεν γνωρίζαμε, θα νομίζαμε οτι ήταν αποτέλεσμα μηνών συγγραφής και προβών στο στούντιο.
The Heads
Οι Αμερικάνοι The Heads μετρούν αισίως σχεδόν 30 χρόνια ύπαρξης ως μπάντα, έχοντας κυκλοφορήσει πάνω από 20 άλμπουμ. Δεν τους είχαμε δει ποτέ στο παρελθόν, οπότε η επίσκεψη στο Green Room το Σάββατο ήταν σχεδόν υποχρεωτική. Ο χώρος ήταν ήδη γεμάτος όταν η μπάντα βγήκε στη σκηνή, στις 20.10.
Δεν είδαμε ολόκληρο το live, καθώς στις 9.00, οι Godspeed You! Black Emperor ξεκίνησαν το πρώτο από τα δύο set τους. Στα 50 αυτά λεπτά όμως απολαύσαμε ατόφιο ροκ, ογκώδεις κιθάρες, δυναμικά φωνητικά και υψηλή ενέργεια. Ένα live διασκεδαστικότατο και μία μπάντα που προτείνουμε στους οπαδούς του, stoner-influenced, rock. Από την άλλη πλευρά, δεν θεωρώ οτι οι Heads έχουν να προσφέρουν κάτι πραγματικά διαφορετικό και τα κομμάτια τους θα τα χαρακτηρίζαμε generic.
Bell Witch
Το duo από το Seattle είχε την τιμητική του στο φετινό Roadburn. Δύο εμφανίσεις, όπου στην πρώτη παρουσίασαν ολόκληρο το "Mirror Reaper" και στην δεύτερη συνεργάστηκαν εξολοκλήρου επί σκηνής με τον Erik Moggridge των Aerial Ruin. Επιπλέον, η διοργάνωση κυκλοφόρησε ένα limited edition βινύλιο με την ζωντανή τους εμφάνιση στο Roadburn το 2015.
Το πρώτο live ήταν το Σάββατο στις 14.00 και ο ήλιος που έμπαινε από τα παράθυρα του Koepelhal δεν βοηθούσε καθόλου στη δημιουργία της ατμόσφαιρας που ήθελαν ή που θα θέλαμε. Στα θετικά, το γεγονός οτι η αίθουσα ήταν γεμάτη, παρόλο το γεγονός οτι ήταν μόλις το πρώτο live της ημέρας. Σε κάθε περίπτωση η μπάντα ξετύλιξε το sludge έπος διάρκειας μιάμισης ώρας άψογα. Απόκοσμα φωνητικά, παραμορφωμένο feedback στο μπάσο και αργά (κυρίως), αλλά δυνατά, τύμπανα από τον Shreibman, ο οποίος καλύπτει το κενό του Guerra που απεβίωσε το 2016. Συν guest από τον Moggridge για τα σημεία που τραγουδά και στο στούντιο. Το "Mirror Reaper" είναι ένα δύσκολο άκουσμα με μεγάλο βαθμό ρίσκου και για την μπάντα και για το κοινό, αλλά οι Bell Witch τα κατάφεραν με απόλυτη επιτυχία.
Τη δεύτερη μέρα, το live ήταν αρκετά διαφορετικό. Οι Bell Witch έπαιξαν τα Rows (of Endless Waves) και Suffocation, a Drowning: II – Somniloquy (The Distance of Forever), δηλαδή αυτά στα οποία έχουν συνεργαστεί με τον Moggridge και στο στούντιο. Συνολικά μία ώρα, με τους τρεις τους να επεκτείνουν αρκετά τις στούντιο εκδόσεις και τον Moggridge να προσθέτει επιπλέον φωνητικά, τα οποία όμως στην πλειοψηφία τους ήταν εκτός τόνου και ασταθή. Το γεγονός μείωσε την ποιότητα του live κατά τη γνώμη μας το οποίο δεν ευχαριστηθήκαμε όσο εκείνο της προηγούμενης μέρας.
Iron Chin
Οι Iron Chin είναι μία μπάντα που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το φετινό Roadburn. Ο Oeds Beydals των Death Alley εμπνευσμένος από το San Diego Takeover έγραψε νέα μουσική, έφερε φίλους του από άλλες μπάντες (Ries Doms των The kik, Wout Kemkens των Donnerwetter και Shaking Godspeed, Job van de Zande των Dool και άλλους guests). Το αποτέλεσμα ήταν ένα λίγο Clutch influenced με αρκετά στοιχεία Hawkwind και 70s ροκ με original συνθέσεις αλλά και ιδιαίτερες διασκευές. Ωραία φωνητικά και riffs, γεμάτος ήχος από σε στιγμές 7 μουσικούς on stage, ελεύθερο jamming ύφος σε ένα live πραγματικά διασκεδαστικότατο!
*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές, και ιδιαίτερα την Becky Laverty, για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε για πρώτη φορά το Roadburn Festival, αλλά και για την τέλεια φεστιβαλική εμπειρία που κατάφεραν να προσφέρουν σε εμάς και τους υπόλοιπους επισκέπτες. Προτείνουμε σε όλους τους φίλους του είδους να εξετάσουν ένα ταξίδι το 2019 για αυτό το τόσο ίδιαίτερο φεστιβάλ.
*Ευχαριστούμε επίσης τους φωτογράφους για το υλικό που πρόσφεραν και την καταπληκτική δουλειά που έκαναν. Μπορείτε παρακάτω να δείτε τα στοιχεία τους. Για περισσότερο φωτογραφικό υλικό, μπορείτε να επισκεφτείτε τις σελίδες τους.
*Η φωτογραφία τίτλου ανήκει στον Niels Vinck.
PAUL VERHAGEN:
Paul Verhagen Photography
Email: achromemoments@live.nl
Website: www.paulverhagen.com
Facebook: http://www.facebook.com/verhagenpaul
Page: http://www.facebook.com/AchromeMoments
Instagram: https://www.instagram.com/paul_verhagen_photo/
JOSTIJN LIGTVOET:
Jostijn Ligtvoet Fotografie
+31 (0)6 10779206
Twitter | Instagram | Facebook
NIELS VINCK:
https://www.instagram.com/nielsvinck/
https://twitter.com/nielsvinck
https://www.facebook.com/nielsvinckphoto/
+31(0)614357184
