Roadburn Festival 2019, Tilburg (Part 1)

Το ClockSound προσκλήθηκε για μία ακόμα χρονιά και κάλυψε το Roadburn Festival στο Tilburg της Ολλανδίας. Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, το Roadburn έχει δικαίως εξελιχθεί ανά τα χρόνια στο σημαντικότερο μουσικό event της Ευρώπης για τον “underground” ήχο, απολαμβάνοντας τον απόλυτο θαυμασμό και σεβασμό τόσο από το αντίστοιχο κοινό, όσο και από τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα φέτος, όπου οι μεγάλοι Sleep απέρριψαν την πρόταση του Coachella Festival στην Καλιφόρνια ώστε να μπορέσουν να εμφανιστούν στο Roadburn.

Όπως κάθε χρονιά, το lineup είναι πολυπληθέστατο, πολυδιάστατο, με πολλές, και σε αρκετές περιπτώσεις αποκλειστικές, εκπλήξεις. Ο μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών και τα πέντε διαφορετικού μεγέθους venues κάνουν την κατανομή του προγράμματος μία πραγματικά δύσκολη διαδικασία. Οι διοργανωτές καλούνται να προβλέψουν ένα μέσο αριθμό επισκεπτών για την κάθε μπάντα ώστε να αποφεύγονται προβλήματα όπως μεγάλες ουρές ή ακόμα και η απαγόρευση εισόδου σε ένα χώρο που πλέον έχει γεμίσει. Και η αποτελεσματικότητά τους σε αυτόν τον τομέα ήταν εντυπωσιακή. Με μοναδική έκπληξη, το τεράστιο ενδιαφέρον ενός πολύ μεγάλου αριθμού του κοινού για την Emma Ruth Rundle, όπου ακόμα και το μεγάλο Koepelhal δεν κατάφερε να χωρέσει τους χιλιάδες φαν που αναζητούσαν μια θέση στο χώρο.

Όσον αφορά την υπόλοιπη διοργάνωση, ακόμα περισσότερα foodtrucks από πέρσι, ελάχιστες ουρές, παραπάνω από αρκετές τουαλέτες, μπαρ, μηχανήματα ή ταμεία για μάρκες, σε ένα σύνολο που προκαλεί τον επισκέπτη να χαλαρώσει και να απολαύσει ξέγνοιαστα την μουσική.

 

 

 

Τέλος να αναφέρουμε οτι σε αντίθεση με άλλα multi-venue φεστιβάλ σε πόλεις που έχουμε επισκεφτεί, οι χώροι που έχει διαλέξει το Roadburn βρίσκονται σε δύο ουσιαστικά σημεία στο κέντρο της πόλης, σε πάρα πολύ κοντινή απόσταση. Αυτό σημαίνει οτι ο καθένας μπορεί άνετα να επιλέξει ποιες μπάντες θέλει να παρακολουθήσει, ανεξαρτήτου venue. Το γεγονός θεωρούμε είναι πολύ σημαντικό. Σε αντίστοιχα άλλα φεστιβάλ στο παρελθόν, η μεγάλη απόσταση κάνει μεγάλο μέρος του κοινού να αποκλείσει εκ των προτέρων καλλιτέχνες που παίζουν σε πιο απομακρυσμένα venues.

 

*Photo by Koen De Gussem

 

Ας περάσουμε λοιπόν στις εντυπώσεις μας από μερικά από τα live που ζήσαμε στο Roadburn 2019.

 

Crippled Black Phoenix

Οι Crippled Black Phoenix ήταν η μπάντα που άνοιξε το Koepelhal την Πέμπτη 11 Απριλίου μόλις στις 15:10. Και παρά την ώρα, ο χώρος ήταν σχεδόν γεμάτος. Ο Justin Greaves και η παρέα του, συνολικά οκτώ άτομα, έκαναν ένα από τα μεγαλύτερα σετ, διάρκειας σχεδόν 2.5 ωρών. Η επίσκεψή τους στο Roadburn ήταν μάλιστα ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας τους, σε ένα μεγαλειώδες κλείσιμο για αυτούς.

Έπαιξαν 4 κομμάτια από το “Great Escape”, ταυτόχρονα καλύπτοντας όλη την δισκογραφία τους. Ο ισορροπημένος και πεντακάθαρος ήχος έθεσε τη βάση για ένα πολύ απολαυστικό λάιβ. Χωρίς ιδιαίτερη κίνηση επί σκηνής, αλλά με περίσσια επικοινωνία με το κοινό και διάθεση, ήταν προσιτοί και συγχρόνως απόλυτοι στον επαγγελματισμό τους, καταφέρνοντας να δημιουργήσουν έντονη ατμόσφαιρα, παρά το φως που γλιστρούσε από τα παράθυρα του Koepelhal. Πολύ θετική έκπληξη το The Golden Boy That Was Swallowed By The Sea των Swans και μεγαλειώδες κλείσιμο με μια περίτεχνη διασκευή στο Echoes των Pink Floyd. Μία πραγματικά θεαματική εκκίνηση για το φεστιβάλ.

 

*Photo by Paul Verhagen

 

 

Molasses 

Μία από τις σημαντικότερες εκπλήξεις και επιτυχίες του φετινού Roadburn. Μία μπάντα που δημιουργήθηκε και έγραψε μουσική μετά από προτροπή των ίδιων των διοργανωτών.

Οι Molasses έχουν τις ρίζες τους στους θρυλικούς πλέον The Devil’s Blood. Όταν οι τελευταίοι διαλύθηκαν το 2013, ο βασικός συνθέτης τους Selim Lemouchi κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Earth Air Spirit Water Fire”. Με πολλά προσωπικά προβλήματα, αποφάσισε να τερματίσει την ζωή του τον Μάρτη του 2014. Πέντε χρόνια μετά, οι Molasses δημιουργούνται με πρώην μέλη των Devil’s Blood, συμπεριλαμβανομένης της τραγουδίστριας Farida Lemouchi, συν μέλη από τους Birth Of Joy και Donnerwetter. Με αρχικό και κύριο σκοπό τους να τιμήσουν τον Selim, δημιούργησαν νέες συνθέσεις, τις οποίες και παρουσίασαν για πρώτη φορά στο φετινό Roadburn.

Αφήνοντας λοιπόν το Koepelhal κατευθυνθήκαμε προς την μεγάλη σκηνή του “013”. Εκεί συναντηθήκαμε με δυο φίλους, μέλη των Dool, στις τάξεις των οποίων βρίσκονται ο πρώην drummer και πρώην μπασίστας των Devil’s Blood, θέτοντας μία αρκετά φορτισμένη ατμόσφαιρα πριν την έναρξη.

 

*Photo by Koen De Gussem

 

Οι Molasses βρέθηκαν στη σκηνή για 1 ώρα και 10 λεπτά και ήταν πραγματικά εντυπωσιακοί. Σε ένα live που, κατά την γνώμη μας, συγκαταλέγεται στα 5 καλύτερα του φετινού φεστιβάλ, η μπάντα μας παρέδωσε ένα άψογο σετ με έντονες επιρροές από 70s progressive rock, ντυμένο με υποβλητική ατμόσφαιρα, πολλά κιθαριστικά βιρτουόζικα περάσματα mid-70s χαρακτήρα. Μακρές συνθέσεις κατά κανόνα, οι οποίες όμως δεν κούρασαν σε κανένα σημείο. Το αντίθετο. Πότε με επιμονή σε ένα συγκεκριμένο riff, το οποίο διατηρούσε την ατμόσφαιρα, και πότε με συχνές εναλλαγές, απέδειξαν οτι η δημιουργία αυτής της μπάντας έχει απόλυτο νόημα, αλλά και μέλλον. Στο δεύτερο μισό του live οι ρυθμοί ανέβηκαν ακόμα παραπάνω, με επιπλέον αναφορές τόσο σε πρώιμους Uriah Heep όσο και σε ELP, δίνοντας ακόμα περισσότερη ποικιλομορφία. Τέλος, για τα φωνητικά της Farida δεν έχουμε να σχολιάσουμε πολλά. Το βάθος, το εύρος, η τεχνική αλλά και το συναίσθημα που ξέρουμε από τους Devil’s Blood είναι παρόντα στους Molasses και με το παραπάνω.

Μπορείτε παρακάτω να ακούσετε το πρώτο τους EP.

 

 

Anna Von Hausswolff 

Ήταν η πρώτη φορά που θα βλέπαμε ζωντανά την 32άχρονη μουσικό από τη Σουηδία, με τις προσδοκίες μας να είναι αρκετά ανεβασμένες. Και κύριος υπεύθυνος ήταν ο Michael Gira των Swans. Ο οποίος στην συνέντευξή του στο ClockSound ανέφερε πρώτη την Anna Von Hausswolff όταν τον ρωτήσαμε για ενδιαφέρον καλλιτέχνες από τη σημερινή μουσική σκηνή.

Η συναυλία ήταν μέρος της θεματικής ενότητας The Burning Darkness, την οποία έκανε curate ο Tomas Lindberg των At The Gates.

Με μία μικρή καθυστέρηση λίγων λεπτών, μπήκαμε στην κύρια αίθουσα του 013. Το live είχε μόλις αρχίσει και ο χώρος ήταν πραγματικά γεμάτος. Χωρίς οθόνη στο υπόβαθρο, με το σκοτάδι να σπάει από κόκκινους ή μπλε κυρίως φωτισμούς, η Anna Von Hausswolff στέκονταν στη μέση, πίσω από τα πλήκτρα, περιτριγυρισμένη από διάφορα μικρότερα μουσικά όργανα. Γύρω της στέκονταν οι μουσικοί της. Έξι σε αριθμό. Δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα/κρουστά και ένα μέλος ακόμα υπεύθυνο για πλήθος ακουστικών εφέ. Ο ήχος ήταν τέλειος και η φωνή της αληθινά εντυπωσιακή! Άριστη τεχνική, βάθος, ζεστασιά αλλά και απόγνωση, γέμιζαν ασφυκτικά τον χώρο, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε πώς βγαίνει τόση δύναμη από την μικροκαμωμένη Σουηδή. Όλο το κοινό έμοιαζε μαγεμένο από την υποβλητική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η φωνη της και η άριστη μουσική υπόκρουση.

 

*Photo by Paul Verhagen

 

Οι μουσικοί στέκονταν ακίνητοι καθ’ όλη τη διάρκεια του live, ενώ η ίδια άφησε τη θέση της σε λίγες στιγμές για να έρθει μπροστά με sludge κιθαριστικά riffs. Συνολικά η συναυλία διήρκεσε 1 ώρα και 10 λεπτά, με 4 από τα 5 κομμάτια του τελευταίου δίσκου “Dead Magic” και 2 από το “The Miraculous” του 2015. Και τα 70 αυτά λεπτά, με έκπληξη συνειδητοποιήσαμε οτι ήταν τα κορυφαία του φετινού Roadburn για μας. Μία καλλιτέχνιδα η οποία έχει εμφανείς επιρροές από Swans αλλά διατηρεί έναν προσωπικό και πολύ έντονο χαρακτήρα. Και ζωντανά η ένταση της τέχνης της γίνεται πολύ περισσότερο εμφανής, σε σχέση με τις στούντιο ηχογραφήσεις.

 

*Photo by Paul Verhagen

 

 

Emma Ruth Rundle 

Ομολογώ οτι δεν γνώριζα την Emma Ruth Rundle πριν το Roadburn και μου είχε κάνει εντύπωση το διπλό booking για ένα δικό της live και ένα με τους Thou. Γύρω στις 20.00 το βράδυ της Πέμπτης, κύματα επισκεπτών άρχισαν να κατευθύνονται προς το Koepelhal. Ο χώρος γέμισε τόσο που δημιουργήθηκαν απίστευτες σειρές απέξω σε αναμονή πιθανής εξόδου θεατών. Με τους σεκιουριτάδες να βάζουν έναν για κάθε ένα που έβγαινε, αρκετοί τελικά έμειναν ανικανοποίητοι και έχασαν την εμφάνισή της. Αυτή ήταν και η μοναδική αντίστοιχη κατάσταση που είδα προσωπικά στο φετινό Roadburn, με τους διοργανωτές να μην φαντάζονται την τεράστια αυτή εκδήλωση ενδιαφέροντος. Του χρόνου στη Main Stage από ότι φαίνεται!

 

*Photo by Paul Verhagen

 

Ζωντανά, η Emma Ruth Rundle βγάζει ένα ύφος αρκετά κοντά σε αυτό των Red Sparowes (των οποίων είναι και μέλος). Αργόσυρτοι ρυθμοί, δυναμικότατα ξεσπάσματα, μελωδικά post κιθαριστικά περάσματα από την ίδια και τρία ακόμα μέλη στα τύμπανα/κιθάρα/μπάσο, όλα ακολουθούμενα από την καταπληκτική φωνή της. Πότε ευάλωτη και πότε γεμάτη τραχύτητα, η Emma Ruth Rundle χρωματίζει έντεχνα το σκοτεινό μουσικό υπόβαθρο. Ένα συνολικά πάρα πολύ ενδιαφέρον live, διάρκειας μίας ώρας.

 

*Photo by Koen De Gussem

 

Την επόμενη μέρα, η Emma Ruth εμφανίστηκε στη σκηνή με τους Thou. Εμείς ήμασταν στους Grails και χάσαμε την συνεργασία αυτή δυστυχώς, η οποία έκλεισε με μία καταπληκτική διασκευή στο Hollywood των Cranberries.

 

 

Και σαν τα ανωτέρω να μην ήταν αρκετά, από ότι φαίνεται και αυτό συνέβη στο skatepark, δίπλα από το Koepelhal!

 

 

 

 

Τις επόμενες μέρες ακολουθεί το δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου μας για το φετινό Roadburn Festival, με τις εντυπώσεις μας από τους Triptykon, Sleep, Cave-In, At The Gates, Grails κ.α.

 

*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές, και ιδιαίτερα την Becky Laverty, για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε ξανά το Roadburn Festival, αλλά και για την τέλεια φεστιβαλική εμπειρία που κατάφεραν να προσφέρουν σε εμάς και τους υπόλοιπους επισκέπτες.

 

*Ευχαριστούμε επίσης τους φωτογράφους για το υλικό που πρόσφεραν και την καταπληκτική δουλειά που έκαναν. Μπορείτε παρακάτω να δείτε τα στοιχεία τους. Για περισσότερο φωτογραφικό υλικό, μπορείτε να επισκεφτείτε τις σελίδες τους.

 

*Η φωτογραφία τίτλου ανήκει στον Koen De Gussem.

  

Paul Verhagen:

Instagram: @paul_verhagen_photo

Facebook: @verhagenpaul

Facebook page: @achromemoments

E-mail: info@paulverhagen.nl

Website: http://www.paulverhagen.nl

Twitter: @AchromeMoments

 

Koen De Gussem:

Instagram: @visual.violence

Facebook: @visual.violence / https://www.facebook.com/visual.violence/

E-mail: koen_ehg@yahoo.co.uk

No twitter, no website