Future Islands - The Far Field

Οι Future Islands είναι αναμφισβήτητα μια από της μπάντες που κρατούν ζωντανό και φρέσκο το indie pop / rock στη δεκαετία που διανύουμε. Μια μπάντα που στο ClockSound εκτιμάμε συνολικά ακόμα και μεταξύ συντελεστών που έχουν διαφορετικές προτιμήσεις.

Το 2014 κατέφθασε ο δίσκος ορόσημο "Singles", ο οποίος από το πρώτο άκουσμα μας συνεπήρε και με τα μετέπειτα ωρίμαζε συνεχώς. Πλέον ακούγεται με την ίδια θετική διάθεση μέχρι και σήμερα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Μια από τις ιστορικότερες εμφανίσεις στον Letterman για το Seasons (Waiting On You);

Το γεμάτο συναισθημάτων τότε review μας για το "Singles";

Τις λίστες με τα κορυφαία κομμάτια και άλμπουμ στις οποίες οι Future Islands κατέλαβαν τις θέσεις 1 και 2 αντίστοιχα;

Την τελευταία εμφάνισή τους στο Gagarin 205 το 2014 και την ίδια χρονιά στο ολλανδικό Best Kept Secret Festival;

Και μετά η φετινή τους επανάκαμψη με το νέο τους φανταστικό κομμάτι και το όλο «τρέξιμο» βίντεο του Ran.

Και μετά ... η πρώτη ακρόαση του "The Far Field" που μόλις σήμερα κυκλοφόρησε από την 4AD.

Το sequence των πρώτων 5 κομματιών μας δημιούργησε έναν υπέρμετρο ενθουσιασμό, σε σημείο να πούμε κατευθείαν ότι πρόκειται για ένα ακόμα κορυφαίο άλμπουμ.

Στο Aladdin, ο Samuel Herring χρησιμοποιεί τη φωνή του με έναν «διακοπτόμενο» τρόπο για να δημιουργήσει, με την πάντα low profile μπάντα του, ένα ιδανικό ξεκίνημα που διαφοροποιεί την νέα τους δουλειά.

Μια αίσθηση / άποψη που από το δεύτερο μόλις κομμάτι άλλαξε. Από κει και πέρα οι Future Islands κεφαλαιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο την φόρα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια και δημιούργησαν έναν εξαιρετικό ακόμα δίσκο στα πλαίσια της comfort zone τους.

Συχνά το να μείνει κανείς στο "ασφαλές περιβάλλον" που έχει συνηθίσει δεν είναι απαραίτητα θετικό. Στην προκειμένη περίπτωση και για αυτή την μπάντα, όλοι μας, εκεί θέλαμε να μείνει και να παραδώσει το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου Time On Her Side. Με το Herring να τραγουδά με τέτοιο πάθος και με μια μελωδία που δεν περιμένουμε την ώρα να ακούσουμε ζωντανά (σύντομα στο Coachella).

Και κατευθείαν αμέσως μετά το Ran. Τραγούδι «όνομα και πράγμα» που λέει και η ρήση. Τι φοβερό βίντεο, τι μουσικό «κλίμα»!

Το Cave, με την υποβάσκουσα θλίψη που σωστά συμπλήρωσε ένα φίλος, έρχεται για να ολοκληρώσει την "1η πλευρά" του άλμπουμ.

Στη συνέχεια και στα μέσα του δίσκου «κόβουν» τη φόρα τους και μπαίνουν σε πιο ήρεμα και πιο αργά αναπτυσσόμενα τέμπο (Through The Roses, North Star, Ancient Water, Candles). Εδώ ο δίσκος μπαίνει σε μια πιο αδιάφορη φάση.

Η «επαναφορά» έρχεται στο 10ο τραγούδι και με ένα κλείσιμο όπως χρειαζόταν με το Shadows με τα υπέροχα συνοδευτικά φωνητικά της Debbie Harry (ναι καλά διαβάσατε!). Το Black Rose με ψήγματα synth από το Seasons (Waiting On You) αλλά σε πιο αργό τέμπο μας αφήνει με την καλύτερη τελευταία «γεύση».

Οι Future Islands είναι αξιοθαύμαστοι, ζουν για να περιοδεύουν και το κάνουν τόσο συχνά που αλήθεια ρίχνοντας μια ματιά στο tour τους, τώρα αλλά και στο παρελθόν, είναι να αναρωτιέται κανείς πότε βρίσκουν χρόνο για την προσωπική τους ζωή.

Άμεσοι και ειλικρινείς τύποι μου δίνουν πλέον την εντύπωση ότι έχουν ομοιότητες με τον Bruce Springsteen: Στα φωνητικά, στο πόσο συχνά και πόσο πολύ περιοδεύουν και στην καλοσύνη που εκπέμπουν.

4AD, 07.04.2017