Fraternity of Sound Festival 2017: Godflesh, Unsane, Ghold, κ.α. (Day 2)
Μετά την εξαιρετική εμπειρία των opening rites και της πρώτης ημέρας του Fraternity of Sound Festival, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως ο μουσικός μαραθώνιος στον οποίο είχαμε από την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου θα είναι ίσως κουραστικός, αλλά θα προσφέρει πραγματικά απεριόριστη μουσική ικανοποίηση. Με αυτές τις σκέψεις βρεθήκαμε για άλλη μία μέρα από νωρίς στο Fuzz Live Music Club, προκειμένου να καλύψουμε επίσημα τη δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ, επονομαζόμενη και ως "black day".
Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη από την προηγούμενη ημέρα από νωρίς και χωρίς ουσιαστικά να υπάρξει καθυστέρηση συγκριτικά με το ανακοινωθέν πρόγραμμα, το πρώτο συγκρότημα της βραδιάς, οι Pharaoh Overlord ανέβηκε στην σκηνή.
Οι Pharaoh Overlord αποτελούν ουσιαστικά το "experimental rock" alter ego των Φινλανδών Circle, που είχαμε παρακολουθήσει την προηγούμενη ημέρα και έχουν, όπως και το κύριο σχήμα τους, πολλές κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους. Το σχήμα επί σκηνής, το οποίο έχει μία "φυσιολογική" ή μάλλον, "αναμενόμενη" εμφάνιση rock σχήματος, με jeans και t-shirts, φαντάζει έως και αφύσικα παράξενο σε σχέση με την εκκεντρική εμφάνιση της προηγούμενης ημέρας. Το μουσικό setup είναι σχεδόν ίδιο, τρεις κιθάρες, μπάσο και drums, με τη διαφορά ότι στα drums κάθεται εκτός από τον drummer και ο frontman της Παρασκευής, Mika Rättö.
Η μουσική που παίζουν οι Pharaoh Overlord θυμίζει σε μεγάλο βαθμό krautrock και περιλαμβάνει διάφορα experimental rock στοιχεία, όπως ξυσίματα και τραβηγμένες παραμορφώσεις στις κιθάρες, ενώ τα κομμάτια τους είναι μακροσκελή, με σποραδικά φωνητικά. Προσωπικά θεωρώ ότι η εμφάνισή τους σε αυτό το alter ego ήταν πιο ουσιαστική, απαλαγμένη από τις πολλές θεατρικές υπερβολές, χωρίς όμως αυτές να λείπουν ολοκληρωτικά, όπως το ξεκούρδισμα των χορδών των τριών κιθάρων από τον μπασίστα Jussi Lethisalo η οποία μαζί με το δωδεκάλεπτο θορυβώδες Revolution, αποτέλεσε τις κορυφαίες στιγμές της σαραντάλεπτης εμφάνισής τους.
Στη συνέχεια της βραδιάς, στην σκηνή του Fuzz Club ανέβηκε το Αθηναϊκό heavy rock ντουέτο των Omega Monolith, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, όπως φάνηκε και από την αυξημένη προσέλευση του κοινού και την προσήλωσή τους κατά τη διάρκεια της σαραντάλεπτης εμφάνισής τους. Το live setup του συγκροτήματος περιλαμβάνει drums και κιθάρα, ενώ για το μπάσο και επιπλέον κιθάρες χρησιμοποιείται προηχογραφημένο υλικό.
Ο ήχος τους μοιάζει λίγο με heavy post rock ή post metal, ενώ έχει και ορισμένα doom περάσματα. Στο live παρουσίασαν υλικό από το τελευταίο τους πολύ καλό album "Fungus" αλλά και καινούριο υλικό, το οποίο σε ορισμένα σημεία, με τα πολλαπλά layers από προηχογραφημένες κιθάρες, δημιουργούσε μία κινηματογραφική αίσθηση. Οι συνθέσεις τους ακολουθούν σε κάποιο βαθμό το ύφος του είδους που υπηρετούν οι Omega Monolith, χωρίς όμως να αποτελούν απλές ασκήσεις ύφους, αλλά προσωπικά βρίσκω ότι θα λειτουργούσαν καλύτερα live με ζωντανό μπάσο, περιορίζοντας ορισμένα ηχητικά κενά που υπήρχαν.
Οι GHOLD είναι ένα sludge power τρίο από το Λονδίνο, που από τη δημιουργία του, ξεκινώντας αρχικά ως ντουέτο το 2013, έως σήμερα, έχει κυκλοφορήσει τρία albums. Ομολογώ πως από τα συγκροτήματα της 2ης ημέρας, μου ήταν οι λιγότερο οικείοι, οπότε ο δυνατός βαρύς ήχος, ο οποίος βασίζεται στο κλασικό τρίπτυχο κιθάρα-μπάσο-drums, με τον οποίο αρχίζουν την εμφάνισή τους αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη. Η έντασή τους είναι πραγματικά πολύ υψηλή και ο θόρυβος που παράγουν ταιριάζει με τα φωνητικά τους. Η rhythm section είναι αξιοσημείωτα καλή και στηρίζει τόσο τα δυνατά τμήματα των κομματιών τους όσο και τα πιο αργά, ατμοσφαιρικά περάσματα.
Παρόλο που οι metal επιρροές τους είναι παραπάνω από προφανείς, ο ήχος τους έχει κάποια ιδιαίτερα αυτοσχεδιαστικά και ορισμένες φορές experimental στοιχεία, όπως φαίνεται περισσότερο στα ηπιότερα μουσικά τους τμήματα. Η επικοινωνία τους με το κοινό είναι επίσης πολύ καλή και το χιούμορ της προσπάθειας υπνωτισμού του κοινού προκειμένου να αγοράσει τα τρία βινύλιά τους είναι καλοδεχούμενο. Γενικά οι GHOLD ήταν πολύ άνετοι επί σκηνής, και εναλλάσσονταν με ευκολία στα φωνητικά, στα οποία συμμετείχαν και οι τρεις, αλλά και στις εντάσεις και το ύφος, που ορισμένες φορές άγγιζε ακόμα και το doom, κατά τη διάρκεια της σαραντάλεπτης εμφάνισής τους.
Οι UNSANE αποτελούσαν ένα από τα δύο πιο καυτά συγκροτήματα της δεύτερης ημέρας του Fraternity Of Sound Festival, καθώς η "επετειακή" εμφάνισή τους την 28η Οκτωβρίου θα ήταν και η πρώτη τους στην Ελλάδα. Ιδρύθηκαν το μακρινό 1988 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει οκτώ studio albums, σε σημαντικές εταιρίες όπως η Matador και η Relapse Records, με πιο πρόσφατο το πολύ καλό φετινό "Sterilize". Η υπόσχεση που μας είχαν δώσει για μία εμφάνιση με άφθονη διασκέδαση και καλή μουσική στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ClockSound ο μπασίστας του συγκροτήματος Dave Curran, καλύφθηκε στο έπακρο, καθώς το συγκρότημα πραγματικά ισοπέδωσε τη σκηνή του Fuzz Club με την εμφάνισή του.
Ξεκινώντας με Committed από το "Occupational Hazzard", έδειξαν με τη μια τις διαθέσεις τους παίζοντας ένα εξαιρετικό post hardcore που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην σαρωτική rhythm section του Dave Curran και του drummer Vincent Signorelli. Ο κιθαρίστας και τραγουδιστής του συγκροτήματος Chris Spencer τραγουδούσε και φώναζε μανιωδώς στο μικρόφωνο χύνοντας πολλά λίτρα ιδρώτα κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Over Me, Out, διαδέχονται το ένα το άλλο για να φτάσουμε το καινούριο Factory, το οποίο εκτελούν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό.
Στη συνέχεια ακούμε ορισμένα mid tempo, αλλά πάντοτε βαριά, κομμάτια τους, όπως τα Against the Grain, Line on the Wall, Only Pain αλλά και το εξαιρετικό No Reprieve από το "Sterilize", τα οποία διαδέχονται νέοι δυναμίτες όπως τα Empty Cartridge και Scrape. Μετά από μία ώρα και έχοντας ακούσει εξαιρετικές επιλογές από όλη τη δισκογραφία τους κλείνουν με το Get Off My Back, ενώ στις εκκλήσεις του κόσμου για λίγο ακόμα, ο Vinny Signorelli κάνει τη χαρακτηριστική κίνηση ότι εάν παίξουμε και άλλο θα μας πάρουν το κεφάλι!
Οι Unsane κατά όλη τη διάρκεια του set τους αποδεικνύουν την εξαιρετική χημεία που έχουν μεταξύ τους και είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακοί τόσο μεταξύ τους, όσο και με το κοινό, το οποίο μάλιστα κάποια στιγμή δημιούργησε ένα, περιορισμένης έκτασης, mosh pit. Το τριμελές συγκρότημα διασκεδάζει πραγματικά την εμφάνισή του και αρκετές φορές στην βραδιά ο Spencer δεν παραλείπει να αναφέρει με ειλικρίνεια τον μεγάλο ενθουσιασμό του συγκροτήματος για την πρώτη τους εμφάνιση στην χώρα μας, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τη δημιουργία τους. Συνολικά, κατά την προσωπική μου άποψη οι Unsane ήταν η καλύτερη εμφάνιση της δεύτερης βραδιάς του Fraternity Of Sound Festival και ήταν πραγματική, ουσιαστική ικανοποίηση να παρακολουθήσουμε αυτήν την τόσο επιδραστική μπάντα live.
Headliners της δεύτερης ημέρας του Fraternity Of Sound Festival ήταν ντουέτο των Άγγλων Godflesh, που απαρτίζεται από τον Justin Broadrick και τον G.C. Green και αποτελεί ένα από τα βασικότερα συγκροτήματα που επηρέασαν και διαμόρφωσαν τον industrial metal και post metal ήχο. Το επιδραστικό πρώτο τους album "Streetcleaner" έτυχε καθολικής αποδοχής κατά την κυκλοφορία του το 1992 με τον συνδυασμό metal και ηλεκτρονικών στοιχείων και στη συνέχεια το συγκρότημα κυκλοφόρησε άλλα πέντε, επίσης καλά, album μέχρι το 2002, οπότε και διαλύθηκε παροδικά. Ο κιθαρίστας και τραγουδιστής του σχήματος Broadrick, στο ενδιάμεσο διάστημα ασχολήθηκε με τα projects Techno Animal και Jesu, έως ότου επανενώθηκε με τον Green το 2010 και το 2014 κυκλοφόρησαν μαζί, ως Godflesh, το εξαιρετικό "A World Lit Only by Fire".
Οι ιαχές του κόσμου κατά την εμφάνιση του Broadrick και του Green στην σκηνή και η επίμονη επίκληση συγκεκριμένων τίτλων κομματιών πριν ακόμα αρχίσει το live φανέρωσε την μεγάλη ανυπομονησία του κοινού για την πρώτη εμφάνιση των Godflesh επί ελληνικού εδάφους. Οι πρώτες νότες του εναρκτήριου Like Rats ξεσηκώνουν τον κόσμο που συμμετέχει ενεργά κατά όλη τη διάρκεια του live. Την παραμορφωμένη κιθάρα και τα δυνατά, σκληρά φωνητικά του Broadrick συνοδεύει ιδανικά ο στιβαρός Green καθώς ακούμε διαδοχικά αγαπημένα κομμάτια από το "Streetcleaner" (Christbait Rising, Streetcleaner, Tiny Tears), το οποίο είχε την τιμητική του, ενώ για τη συνέχεια μας επιφυλάσσουν το βαρύ και ασήκωτο Avalanche Master Song.
Ο ήχος του συγκροτήματος είναι εξαιρετικός κατά όλη τη διάρκεια του εβδομηντάλεπτου set τους και παρόλο που είναι σχετικά εσωστρεφείς όσν αφορά την επικοινωνία τους με το κοινό, καταφέρνουν και μας προσηλώνουν καθώς οι επιτυχίες συνεχίζουν να διαδέχονται η μία την άλλη: Spite, Mothra, Pure, Bigot, ενώ για κλείσιμο του κυρίως set τους επιλέγουν το άκρως εθιστικό Crush My Soul.
Στο encore τους επανέρχονται στο επιτυχημένο "Streetcleaner" από το οποίο παίζουν τα Life Is Easy και Mighty Trust Krusher, ενώ κλείνουν με το Veins, αφήνοντας το κοινό άκρως ικανοποιημένο από την εμφάνισή τους, κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο ιδανικά τη δεύτερη ημέρα του Fraternity Of Sound Festival και όσον αφορά τον Broadrick, ανανεώνοντας το ραντεβού του μαζί μας για την επόμενη, τελευταία ημέρα του φεστιβάλ, όπου θα εμφανιζόταν με την μετεξέλιξη του project Techno Animal, Zonal.
*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τις διοργανώτριες εταιρίες για την δυνατότητα να καλύψουμε επίσημα το πολύ ενδιαφέρον Fraternity Of Sound Festival και να αποτελέσουμε έναν εκ των χορηγών επικοινωνίας του.
Production: 3 Shades Of Black, 3P Lab
Venue: Fuzz Live Music Club
Photos by Valentina Vagena
Date: 28.10.2017
