Tricky - Live @ Fuzz Live Music Club, Athens

Η είδηση ότι το "πρώην γρανάζι της μηχανής των Μassive Αttack", o Tricky, έρχεται για ακόμη μια φορά στην Αθήνα στα πλαίσια της προώθησης του περσινού, 13ου άλμπουμ του Ununiform, κέντρισε το ενδιαφέρον του πιστού αθηναϊκού κοινού του, που από τις 20:30 άρχισε να προσέρχεται στο Fuzz Live Music Club. Support act δεν υπήρχε, αλλά οι μουσικές επιλογές της Λουκίας Σούπουλη, του ραδιοφωνικού σταθμού Pepper 96.6, ανέλαβαν επιτυχημένα το ζέσταμα του κοινού σε ύφος ανάλογο του σταθμού.

Κάπως έτσι κύλησε ευχάριστα η ώρα μέχρι τις 22:30 που, όπως ήταν προγραμματισμένο, ανέβηκε στην σκηνή ο Tricky συνοδευόμενος από τον ντράμερ και τον κιθαρίστα του. Ο κατά κόσμoν Adrian Nicholas Matthews Thaws, εν μέσω εξαιρετικά χαμηλού φωτισμού, πράγμα συνηθισμένο στις εμφανίσεις του, έβγαλε το φούτερ του και γύρισε την πλάτη του στο κοινό, επίσης συνηθισμένο στις εμφανίσεις του, δυσχεραίνοντας το έργο των φωτογράφων που πάσχιζαν να αποτυπώσουν το προφίλ του μέσα στο σκοτάδι.

 

Photo by Afroditi Zaggana 

 

Το πρώτο μέρος ξεκινάει με το You Don't Wanna από το "Blowback" (2001) και συνεχίζει με το I'm Not Going, με τα ηχογραφημένα φωνητικά, από το "Skilled Mechanics" του 2016. Στη σκηνή εμφανίζεται η Marta Zlakowska και όχι η Martina Topley-Bird που είχε προαναγγελθεί ότι ξαναέσμιξε με τον Tricky μετά από 15 χρόνια και το ντεμπούτο του "Maxinquaye" (1995). Τα φωνητικά της Marta εκπλήσσουν ευχάριστα το κοινό στα New Stole και Armor από το "Ununiform" που δίκαια απέσπασε πολύ καλές κριτικές και το σκηνικό γίνεται πιο rock, με τα ντράμς να δυναμώνουν και την κιθάρα να σολάρει.

 

Photo by Afroditi Zaggana 

 

Το ίδιο ύφος συνεχίστηκε με το Parenthesis από το "False Idols" του 2013, με το σόλο της κιθάρας να μονοπωλεί το ενδιαφέρον για να περάσουμε πια στους γνώριμους, σκοτεινούς electro - triphopήχους του Tricky με το δυνατό, αλλά καθαρό μπάσο να τραντάζει κυριολεκτικά το Fuzz στα When We Die και Running Wild από το "Ununiform", το Nothing's Changed από το False Idols με τα εκπληκτικά φωνητικά της Marta, το Here My Dear από το "Skilled Mechanics", και το My Palestine Girl από το "Adrian Thaws" του 2014.

Επιστρέφουμε ξανά στους κιθαρίστικους ρυθμούς με το Dark Days από το "Ununiform" κι εκεί που το κοινό έχει παρασυρθεί από τις άκρως επιτυχημένες μουσικές εναλλαγές και τις χαοτικές εντάσεις, ο Tricky εξαφανίζεται μετά από 50 λεπτά πάνω στη σκηνή. Ακολουθούν και οι μουσικοί και προσπαθούμε να καταλάβουμε αν είναι διάλειμμα ή όχι καθώς τα φώτα δεν άναψαν.

 

Photo by Afroditi Zaggana 

 

Στο δεύτερο μέρος, που ξεκίνησε μετά από 10 λεπτά, ανέβηκε μόνη της η Marta Zlakowska με τους μουσικούς όπου ερμήνευσε το Daughter, στη συνέχεια επανήλθε κι ο Tricky στη σκηνή με το Sun Down από το "Adrian Thaws" αλλά και με μια ενδιαφέρουσα διασκευή του Doll Parts των Hole στη συνέχεια.

 

Photo by Afroditi Zaggana 

 

Έπειτα, ο Tricky ευχαρίστησε το κοινό λέγοντας μάλιστα ότι είναι τιμή του που είμαστε εκεί και συνέχισε με μια αναδρομή στα δύο πρώτα του άλμπουμ με το Overcome από το Maxinquaye και το Vent από το "Pre-Millenium Tension" κι έφυγε, ήσυχα κι απλά, αφήνοντας το κοινό να ελπίζει μάταια ότι είναι άλλο ένα "ξαφνικό" διάλειμμα αφού είχαν περάσει μόλις 20 λεπτά από την επάνοδό του.

Οι ελπίδες μας έσβησαν όταν άναψαν τα φώτα κι άρχισε να ακούγεται μουσική από τα ηχεία.

 

Photo by Afroditi Zaggana 

 

Στο 80 λεπτών set του, ο Tricky παρουσίασε κυρίως το τελευταίο του άλμπουμ, κάνοντας παράλληλα μια αναδρομή στο 25-ετές, πλούσιο και ποικίλο μουσικά παρελθόν του, σε ένα σαφώς καλύτερο live από εκείνο του 2014 όπου αδυνατούσε να ολοκληρώσει μια φράση, φτωχότερο όμως σε ζωντάνια από το πρώτο του στην Ελλάδα το 1996 στο «Ρόδον».

Κάποιες στιγμές φαινόταν να μη συμμετέχει καθόλου στα φωνητικά παρόλο που χτυπιόταν ασταμάτητα, τραβώντας τη φανέλα του και κρατώντας και τα δυο μικρόφωνα των οποίων τα stand ξεχαρβάλωνε μετά από κάθε κομμάτι.

Απ’ ότι φαίνεται ο Tricky είναι απρόβλεπτος τόσο στις μουσικές που γράφει, όσο και στα live του, αφού μπορεί να βγάλει και καλύτερο αποτέλεσμα από αυτό του στούντιο, μπορεί όμως και όχι. Σημασία έχει ότι πρόκειται για μια μουσική ιδιοφυΐα, την οποία το ελληνικό και διεθνές κοινό αναγνωρίζουν, θαυμάζουν και ακολουθούν σε κάθε live του κι ας ρισκάρουν για το τελικό αποτέλεσμα.