Princess Chelsea w/ Le Page - Live @ Fuzz Club, Athens

Έχει ενδιαφέρον αυτό που κάνει επί σκηνής η Princess Chelsea. 

Κατευθυνόμουν προς το Fuzz το βράδυ της Παρασκευής αρκετά αρνητικά προδιατεθειμένη οφείλω να ομολογήσω. Τρυφερή και ευαίσθητη bubblegum pop δεν έμοιαζε εκείνη την ώρα να είναι ακριβώς ο ενδεδειγμένος τρόπος να ξεκινήσει η συνηθισμένη κραιπάλη του Σαββατοκύριακου. Ένας πιο “σκληρός” ήχος μου φαινόταν εκείνη την ώρα περισσότερο ικανός να καλύψει τις μουσικές ανάγκες της έναρξης του διήμερου. Συν των άλλων, το viral youtube hit “The Cigarette Duet” μου φαινόταν ανέκαθεν αφόρητα εκνευριστικό. Ο ταξιτζής που έχασε το δρόμο προς το χώρο διεξαγωγής της συναυλίας και με πήγε βόλτα στο Μοσχάτο, πρέπει να πω ότι δεν συνέβαλλε διόλου στο να βελτιωθεί η προδιάθεσή μου για την Νεοζηλανδή μουσικό.

 

Photo by Giorgos Krikos

Ήταν λοιπόν για μένα έκπληξη το ότι κατέληξα να απολαμβάνω τα όσα εκτυλίχθηκαν σε και ακούστηκαν από την σκηνή του Fuzz. 

H Princess Chelsea έχει επιλέξει να κάνει με full band κάτι που θα μπορούσε να κάνει ακόμα και μόνη της, ή εφόσον έχει κάνει την επιλογή των φυσικών drums και λοιπών οργάνων, ίσως με 2 ή έστω 3 άτομα στη σκηνή. Στο Fuzz παρακολουθήσαμε 5 άτομα να εκτελούν ζωντανά τις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, συνθέσεις απλές και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις από άποψη ενορχήστρωσης. Παρά το πλήθος των μουσικών, τα τραγούδια ακούγονταν όπως έχουν γραφτεί για να ακούγονται: πηγαία, αφελή, ανάλαφρα (από την άποψη όγκου ενορχήστρωσης). 

Photo by Giorgos Krikos

Η ίδια η Princess Chelsea ως παρουσία ταιριάζει απόλυτα με τον ήχο της μουσικής της. Κάτι ανάμεσα σε karaoke Scarlett Johanson στο Lost in Transalation και powerpuff girl, εμφανίστηκε με ροζ περούκα διακοσμημένη με χεράκια σκελετών. Η παρουσία της ήταν μια σκηνογραφημένη χορογραφία. Κάθε της κίνηση, χωρίς να χάνει τον αυθορμητισμό της, ήταν μελετημένη και σχεδιασμένη ώστε να λειτουργεί σκηνικά. Απευθύνοντας στο κοινό παιχνδιάρικαβλέμματα πεισμωμένου κοριτσιού που σκέφτεται την επόμενη σκανδαλιά του, η Princess Chelsea έπαιζε με τα “παιχνίδια” της: μεταλλόφωνα, μαράκες, κουδουνάκια.

Η εκφραστικότητα του προσώπου της ήταν ιδιαίτερη και προσωπικά με παρέπεμψε στην Soko. Κάπως έτσι, παίζοντας και χοροπηδώντας, μας οδήγησε σε μια διαδρομή ανάμεσα σε τραγούδια και από τα τρία της studio albums, μην παραλείποντας τα hits της. Οι υπόλοιποι μουσικοί που την συνόδευαν, σκηνικά λειτουργούσαν εντελώς συμπληρωματικά, αφού το στήσιμο της μπάντας είναι τέτοιο ώστε όλη η προσοχή των θεατών να στρέφεται στην πρωταγωνίστρια πριγκίπισσα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν επρόκειτο για μουσικούς καλούς και ικανούς. Η παρουσία τους συνέβαλλε στον να προσδώσει περισσότερο “επαγγελματικό” χαρακτήρα στην lo-fi μουσική, ηχητικά και οπτικά.

 

Photo by Giorgos Krikos

Η ομοιογένεια που υπάρχει στους δίσκους της Princess Chelsea, υπήρχε και στην ζωντανή της εμφάνιση. Μια εμφάνιση χωρίς εκπλήξεις, εξάρσεις ή κάτι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο για τον όχι και τόσο υποψιασμένο θεατή, αλλά πάντως μια εμφάνιση με φρεσκάδα, τρυφερότητα, ενέργεια, ενίοτε και μελαγχολία. Αυτά είναι άλλωστε και τα χαρακτηριστικά της μουσικής της καλλιτέχνιδας. Εξάλλου, αυτά είναι και τα βασικά χαρακτηριστικά της lo-fi pop και όσοι είχαν προσέλθει για να ακούσουν αυτό το είδος είχαν την δυνατότητα να περάσουν μια ευχάριστη βραδιά. Οι υπόλοιποι ίσως απογοητεύτηκαν.

 

Photo by Giorgos Krikos

 

Πάντως στο σύνολό τους, ευχαριστημένοι και απογοητευμένοι, δεν ήταν και πολλοί, μιας και το κοινό που παραβρέθηκε στο Fuzz ήταν σχετικά μικρό, επιβεβαιώνοντας την υποψία μας ότι η indie pop στην χώρα μας εξακολουθεί να είναι ένα μάλλον παρεξηγημένο είδος. Ήταν όμως και ένα κοινό με ενθουσιώδεις αντιδράσεις, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε ότι το βράδυ της Παρασκευής, η ζυγαριά έγειρε προς την πλευρά της ανεμελιάς και φρεσκάδας και όχι αυτών που ανέμεναν βαρυσήμαντες εμφανίσεις και άρα έγειρε και προς την επιτυχία της χαράς. Και η χαρά είναι διπλή όταν υπάρχουν διοργανωτές που αναλαμβάνουν να προσκαλούν εκπροσώπους του είδους στην χώρα μας.

 

Photo by Giorgos Krikos

 

Photo by Giorgos Krikos

 

Le Page

Tην συναυλία άνοιξε το duo των Le Page, δηλαδή του Αντώνη και του Κωνσταντίνου το οποίο έχω απολαύσει πολλές φορές στο παρελθόν, ωστόσο, επαγγελματικές υποχρεώσεις και η (ορθώς νωρίς- ώρα έναρξης της συναυλίας) κατέστησαν αδύνατον να τους παρακολουθήσω αυτήν τη φορά. Έως την επόμενη.

 

Photo by Giorgos Krikos

 

Photo by Giorgos Krikos

 

Photo by Giorgos Krikos