Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso UFO @ Fuzz Club, Athens

Το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε στο Fuzz Live Music Club τους πολύ ιδιαίτερους Acid Mothers Temple, σε μία εμφάνιση πολλά χρόνια μετά την τελευταία τους συναυλία στο BIOS, το μακρινό πλέον 2005.

Οι Ιάπωνες Acid Mothers Temple εμφανίζονται από το 1995, όποτε και ιδρύθηκαν, μέχρι σήμερα, με διάφορα line-up, μεταβάλλοντας το δεύτερο σκέλος του ονόματός τους ανάλογα με τη σύνθεσή τους, ενώ έχουν κυκλοφορήσει πολυάριθμα albums, ακόμα και έξι μέσα στην ίδια χρονιά (!).

Στο Fuzz εμφανίστηκαν με το πιο γνωστό τους όνομα, ως Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso UFO, με επικεφαλής του σχήματος τον κιθαρίστα Kawabata Makoto, πλαισιωμένο από τον Tabata Mitsuru στην κιθάρα και τα φωνητικά μαζί με τον Makoto, καθώς και τους Satoshima Nani στα drums, Higashi Hiroshi στα πλήκτρα και το Theremin και S/T στο μπάσο.

 

Chickn

Τη συναυλία άνοιξαν γύρω στις 21:40 οι Έλληνες Chickn, ένα συγκρότημα που απολαύσαμε στο πλευρό του, επίσης Ιάπωνα, Damo Suzuki των Can τον Ιούνιο, σε ένα εξαιρετικό live που μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Οι Chickn, αποτελούν, όπως και οι Acid Mothers Temple, ένα συγκρότημα με σταθερό πυρήνα και μεταβαλλόμενα μέλη. Το βράδυ του Σαββάτου εμφανίστηκαν στη σκηνή του Fuzz ως πενταμελές σχήμα, με δύο κιθάρες, μπάσο, drums και πλήκτρα και παρουσίασαν κομμάτια από το περσινό τους ομότιτλο ντεμπούτο.

 

 

Ο ήχος των Chickn έχει τις βάσεις του στην ψυχεδέλεια, αλλά φλερτάρει και με παράπλευρα είδη από krautrock έως noise rock. Η 60's-70's αίσθηση του ήχου των Chickn στο live έγινε ακόμα πιο έντονη με τη βοήθεια του ήχου των πλήκτρων και της χαρακτηριστικής retro εμφάνισης του keyboard-ίστα, αλλά και από την αυτοσχεδιαστική προσέγγιση των κομματιών τους.

Παρόλο που η παρουσία τους στη σκηνή ήταν πολύ σύντομη, περίπου μισή ώρα, στα πέντε κομμάτια που έπαιξαν, φάνηκε για ακόμα μία φορά πόσο δεμένο συγκρότημα είναι και πόσο πολύ καταφέρνουν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κοινού με τη σκηνική τους παρουσία.

Σίγουρα αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα σχήματα της Ελληνικής σκηνής και θα επιδιώξω να τους παρακολουθήσω σε ένα πλήρες live set τους.

 

 

Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso UFO

Οι Acid Mothers Temple εμφανίστηκαν στη σκηνή του Fuzz περίπου στις 22:30, ενώ το club να απείχε αρκετά από το να θεωρηθεί γεμάτο, και αφού ο Makoto απηύθυνε ένα λιτό και σύντομο χαιρετισμό στο κοινό, οι ΑΤΜ μπαίνουν απευθείας δυνατά, με μια εισαγωγή που οδηγούσαν τα διαρκή solo του Makoto, με τη συνοδεία καταιγιστικών drums, πλαισιωμένων από το στιβαρό μπάσο και τα ψυχεδελικά πλήκτρα. Με μία μικρή παύση αρχίζουν το πρώτο τζαμάρισμα της βραδιάς, το οποίο αρχικά έχει ορισμένα θέματα ισορροπίας στον ήχο.

 

 

Ευτυχώς οι αστοχίες στον ήχο διορθώνονται σχετικά σύντομα και οι Acid Mothers Temple μας βάζουν σε ένα ταξίδι στο οποίο εναλλάσσονται θορυβώδη με ατμοσφαιρικά τμήματα, στην αρχή σε ίσες αναλογίες.

Δυστυχώς, όσο το setlist τους προχωράει, τα θορυβώδη τμήματα αρχίζουν και υπερτερούν των ατμοσφαιρικών και ο ήχος τους βγαίνει αρκετά πιο τραχύς και σκληρός συγκριτικά με το studio υλικό τους, αλλά και συγκριτικά με αντίστοιχα live των τελευταίων χρόνων τα οποία είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι οι ATM δεν υποστηρίζουν το υλικό που παρουσιάζουν, το αντίθετο. Είναι πολύ καλοί επί σκηνής τόσο ως μουσικοί αλλά και ως συνολική εικόνα, αλλά οι επιλογές συνθέσεων που διαλέγουν για το live τους διαφέρουν από τις προσδοκίες μου.

 

 

Ο Makoto αφοσιωμένος στα solo του οδηγεί διακριτικά το συγκρότημα κατά όλη τη διάρκεια του set, ο S/T στο μπάσο γεμίζει όμορφα τον ήχο τους, τα drums του Nani είναι απολύτως καθηλωτικά (πραγματικά είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μία εξαιρετική ερμηνεία εκ μέρους του), ο Hiroshi στα πλήκτρα και το Theremin έχει ένα απόλυτα lost in space, Zen ύφος (ύφος που συχνά συνοδεύει αρκετούς keyboard-ίστες) και ο Mitsuru στη δεύτερη κιθάρα δίνει ένα πραγματικό show. Ντυμένος γυναικεία, με μία πράσινη περούκα και ένα κολιέ λουλουδιών χορεύει με κάθε ευκαιρία.

 

 

Τα vocal τμήματα της εμφάνισης των AMT ήταν περιορισμένα και κυρίως εμφανίστηκαν ενσωματωμένα μέσα στα δυνατά περάσματά τους, οπότε και δυστυχώς χάθηκαν στο background. Εξαίρεση αποτελεί η παρανοϊκή διασκευή του The Wizard των Black Sabbath, που συχνά είναι τμήμα των συναυλιών τους, στην οποία τα φωνητικά ήταν διακριτά από τη μουσική και σχετικά αντιληπτά.

 

 

Κατά τη διάρκεια του The Wizzard, σε ένα solo φυσαρμόνικα από τον Hiroshi, ο Mitsuru επιδίδεται σε έναν αισθησιακό (;) χορό, κατά τη διάρκεια του οποίου μας δείχνει μάλιστα και τα … οπίσθιά του. Το σχετικά άνευρο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, κοινό, ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό σε αυτή την performance και μοιάζει να ξυπνάει, χωρίς παρόλα αυτά να αποκτήσει ενεργή συμμετοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του live.

 

 

Την εκτενή εκτέλεση του The Wizzard διαδέχεται ένα όμορφο, επίσης εκτενές, ψυχεδελικό space τζαμάρισμα, το οποίο ήταν ό,τι πιο κοντινό ακούσαμε εκείνο το βράδυ στις studio ηχογραφήσεις των Acid Mothers Temple.

Μακροσκελή μουσικά περάσματα βασισμένα στα solo του Makoto τα οποία εμπλουτίστηκαν με το πολυαναμενόμενο Theremin του Hiroshi, σε μία σύνθεση που είχε την ισορροπία που έλλειπε τις προηγούμενες της βραδιάς.

 

 

Στη συνέχεια, οι ATM αλλάζουν ύφος σε κάτι που μοιάζει με electro-punk και ο S/T αφοσιώνεται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο μπάσο, ενώ ο Nani τα δίνει όλα στα drums, προσθέτοντας και αφαιρώντας ρυθμικά στοιχεία στον σταθερό ρυθμό του κομματιού. Παράλληλα, ο Mitsuru κάνει ένα τρελό χορευτικό τρεξίματος, ανεβάζοντας με την performance του για άλλη μία φορά το κοινό. Το αποτέλεσμα, πλην της ρυθμικής πρωτοτυπίας, δεν είναι τόσο ενδιαφέρον μουσικά κατά την προσωπική μου άποψη, αλλά σε γενικές άρεσε και προετοίμασε το έδαφος για την τελευταία σύνθεση που παρουσίασαν οι Acid Mothers Temple.

 

 

Για κλείσιμο, οι ΑΤΜ μας επιφυλάσσουν ένα εικοσάλεπτο μουσικό όργιο, το οποίο ξεκίνησε από ένα απλό riff με δύο ακόρντα, εξελίχθηκε σε ένα τιτάνιο progressive solo, επανήλθε στο αρχικό μοτίβο, πέρασε ξανά σε noise και space τμήματα μέχρι να επανέλθει για μία ακόμα φορά και να καταλήξει στην κορύφωση με την οποία έκλεισε το live, μετά από μιάμιση ώρα, ολοκληρώνοντας με αυτό τον τρόπο την πιο ενδιαφέρουσα μουσικά σύνθεση που ακούσαμε το βράδυ του Σαββάτου.

 

 

Συνολικά, οι Acid Mothers Temple ήταν τίμιοι απέναντι στο κοινό και παρουσίασαν το υλικό που τους πρεσβεύει αυτήν την περίοδο, ή ίσως καλύτερα το υλικό το οποίο ένιωσαν ότι ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας εκείνο το βράδυ.

Παρόλα αυτά όμως, θεωρώ ότι η live εμφάνισή τους δεν κατάφερε να δημιουργήσει κάτι παραπάνω στον εξοικειωμένο με τον ήχο και την μουσική τους ακροατή, εκτός ίσως από την οπτική γνωριμία με τη συμπαθή, εκκεντρική αυτή κολεκτίβα.

 

Venue: Fuzz Live Music Club, Athens

Date: 23.09.2017

Hosted by Fuzz Productions