Phantogram - Live @ Fuzz Live Music Club, Athens

Οι αφίσες για το live των Phantogram δεν πέρασαν απαρατήρητες. Το δίδυμο από το Greenwich της Νέας Υόρκης, Josh Carter και Sarah Barthel, κυρίως λόγω της δεύτερης, τράβηξε τα βλέμματα. Οι περγαμηνές από προηγούμενες εμφανίσεις υπόσχονταν πολλά.

Άραγε τι συνέβη και ήμασταν λίγοι στο Fuzz το πρώτο Σάββατο του Απριλίου; Είναι μια μπάντα που έχει να επιδείξει όχι μόνο μουσικό ταλέντο και εξαιρετική σκηνική παρουσία αλλά και διαθέτει τις καλύτερες συστάσεις, αφού είναι ένα από τα πρώτα ονόματα βαρύγδουπων μουσικών φεστιβάλ όπως το Coachella της Καλιφόρνιας. Θα περίμενε κανείς λοιπόν μεγαλύτερη συμμετοχή του κοινού. Είναι τελικά η κρίση που μας κρατά μακριά από το να τολμήσουμε να απολαύσουμε ένα φρέσκο, αμερικάνικο συγκρότημα στα καλύτερά του ή μήπως μια νοοτροπία να ακολουθούμε είτε το παλιό καλό μεγάλο όνομα, ακόμα κι αν δεν έχει πλέον κάτι να "πει", είτε τον καλλιτέχνη με το ένα και μόνο μεγάλο hit στους ραδιοφωνικούς σταθμούς (βλ. LP);

Όσοι πάντως έδωσαν το παρόν, δε νομίζω να το μετάνιωσαν. Κι ακόμη πιο τυχεροί όσοι ήρθαν από νωρίς και πρόλαβαν τις καταπληκτικές Someone Who Isn’t Me ή S.W.I.M. εν συντομία. Ήχος προσεγμένος, διαφορετικός, που μας κέντρισε το ενδιαφέρον και μια παρουσία που ενέπνεε υπευθυνότητα. Σίγουρα ήξεραν τι έκαναν και σίγουρα αξίζουν τις καλύτερες συστάσεις.

Έτσι, με την καλύτερη δυνατή προθέρμανση, ξεκίνησαν οι Phantogram. Και ήταν όπως το περιμέναμε. Ένα δυνατό σόου που μαρτυρούσε την καταγωγή του. Πέρα από τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα καλό live, όπως είναι ο καθαρός ήχος και η επιλογή των τραγουδιών, είχαν αυτό το κάτι παραπάνω. Κάτι πέρα από το αδιαμφισβήτητο μουσικό ταλέντο τους και τη σκηνική παρουσία.

 

 

Ρυθμός, κινήσεις, επικοινωνία μεταξύ τους, αλληλεπίδραση με το κοινό, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Απουσίαζε αυτό το νοητό τείχος που υψώνεται πολλές φορές μπροστά από τη σκηνή και καθιστά συγκρότημα και κοινό κάτι σαν τους δύο αντίθετους πόλους ενός μαγνήτη. Είχαν μια αμεσότητα που, όμως, δεν αφαιρούσε τίποτα από τον επαγγελματισμό τους. Κάθε βήμα τους επί σκηνής ξεκάθαρα προμελετημένο, αλλά το αποτέλεσμα δεν άφηνε την αίσθηση του στημένου που έχει γίνει συνήθεια από πλευράς των μουσικών.  

 

 

Οι επιλογές τους δεν επιφύλασσαν κάποια έκπληξη, ειδικά για όσους τους ήξεραν καλά. Το πρόσφατο “Three” (2016) είχε την τιμητική του και δικαίως καταχειροκροτήθηκε. Σε κομμάτια όπως το You Are Mine, το Destroyer ή το You Don’t Get Me High Anymore, που άφησαν για το κλείσιμο, τα κινητά πήραν φωτιά.

 

 

 

Το είδος της μουσικής τους μπορεί από πολλούς να χαρακτηριστεί “εύκολο”. Γιατί πρόκειται για ένα κράμα μουσικών στοιχείων που συνήθως έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό. Έχουν ηλεκτρονική χροιά που σε ξεσηκώνει αλλά με εμβόλιμα dream pop και shoegaze χαρακτηριστικά που στρογγυλεύουν τις αιχμηρές γωνίες και δίνουν ένα λίγο πιο προσιτό ύφος ακόμα και για τα πιο απαίδευτα μουσικά αυτιά. Και όλα αυτά χωρίς όμως να εισπράττει ο θεατής κάτι πρόχειρο και εύπεπτο.

 

 

 

Άλλωστε, η σύντομη αλλά επιτυχημένη πορεία τους αποδεικνύει ότι έχουν βρει την επιτυχημένη συνταγή. Το κοινό ανταποκρίθηκε θετικά και σε πιο παλιά ακούσματα. Τα Fall In Love και Black Out Days από το “Voices” (2015) αλλά και τα Mouthful of Diamonds και When I'm Small από το ντεμπούτο άλμπουμ τους (2010) μας ξεσήκωσαν.

 

 

 

Γενικότερα, μας άρεσαν και απ’ ότι μας είπαν ... τους αρέσαμε κι εμείς. “You are awesome” ήταν το σχόλιο της Sarah που αν και ακούστηκε σαν κλασική “αμερικανιά” μας έκανε να αισθανθούμε πιο οικεία. Και για να απαντήσουμε στη γλώσσα τους: Phantogram, you were awesome too!

Venue: Fuzz Live Music Club, Athens

Date: 01.04.2017