Electric Litany, Gravitysays_i @ Gagarin, Athens

Φτάσαμε στο γεμάτο Gagarin λίγα λεπτά πριν αρχίσουν οι Gravitysays_i, που θα άνοιγαν τη συναυλία των Electric Litany. Εκεί μας περίμενε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη, αφού το συγκρότημα κατάφερε να κερδίσει το κοινό και να μην αποτελέσει ένα τυπικό - βαρετό ζέσταμα πριν τους Electric Litany. Το αντίθετο μάλιστα! Ένα progressive post-rock live, με το συγκρότημα σε πλήρη αρμονία και τον ορεξάτο Μάνο Πατεράκη στην κιθάρα, μαζί με τα  φωνητικά και το σαντούρι να αποτελούν το ιδανικό ξεκίνημα για τη βραδιά. Σίγουρα πρόκειται για  ένα από τα ελπιδοφόρα ελληνικά συγκροτήματα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα βγήκαν στη σκηνή οι Electric Litany, οι οποίοι άνοιξαν το live τους με το μυσταγωγικό Azure, κομμάτι από τη νέα τους δουλειά στην οποία ακούμε τον Οδυσσέα Ελύτη να απαγγέλει το ποίημά του "Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού". Είναι λίγα τα συγκροτήματα που καταφέρνουν να σε βάλουν στο κλίμα από το πρώτο κομμάτι και σίγουρα οι Electric Litany το καταφέρνουν πολύ καλά.

Αμέσως μετά συνεχίζουν με το πολύ δυνατό Feather of Ecstasy, το οποίο να θυμίσουμε ότι βρέθηκε στο top-10 του ClockSound για το 2014 (δείτε τη λίστα μας εδώ) και στη συνέχεια μας ταξιδεύουν  σε ονειρικά και ψυχεδελικά μονοπάτια, με τη μαγευτική φωνή του Αλέξανδρου Μίαρη.

Σε αυτό το live είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και κομμάτια από τον επόμενο δίσκο τους, ο οποίος είναι ακόμα στα σκαριά. Από τα δείγματα της νέας τους δουλειάς πάντως, έχουμε μεγάλη προσμονή για το τι θα επακολουθήσει. Ο ήχος ήταν για ακόμα μία φορά καθαρός, βοηθώντας να αναδειχθούν όλα τα όργανα, αλλά και οι απαραίτητες παραμορφώσεις και εφέ.

Από τον τρόπο που βλέπεις το συγκρότημα να παίζει, καταλαβαίνεις δύο πράγματα. Πρώτον, ότι έχουν μπει βαθιά μέσα στα κομμάτια και δεν κάνουν ένα τυπικό live για να εκπληρώσουν τους όρους κάποιου συμβολαίου (κάτι που έχουμε δει να γίνεται κατά κόρον από μεγαλύτερα ονόματα) και δεύτερον, ότι προσέχουν την κάθε λεπτομέρεια, την κάθε νότα και τις εναλλαγές  των οργάνων. Με κάποιον πολύ περίεργο συνειρμό, μου θύμισαν την τελειομανία του αγαπημένου μου Δημήτρη Χατζή στη λογοτεχνία, ο οποίος έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα σε κάθε κόμμα, σε κάθε άνω τελεία "καρφώνοντας" προσεκτικά κάθε λέξη στο χαρτί.

Ιδιαίτερη στιγμή ήταν όταν ανέβηκε στη σκηνή ο λυράρης Θεόφιλος Λάης, ο οποίος θα συμμετάσχει και στον επερχόμενο δίσκο τους. Ανέκαθεν είχα την απορία, γιατί η ελληνική εναλλακτική σκηνή δεν εκμεταλλεύεται τον πολύ ιδιαίτερο ήχο των παραδοσιακών οργάνων, τα οποία δίνουν ξεχωριστές πινελιές ομορφιάς. Με χαρά βλέπουμε να το κάνουν οι Electric Litany, με το σαντούρι και τη λύρα, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν τείχη και είναι ανοικτοί σε νέους μουσικούς δρόμους. Αυτό είναι που ορίζει έναν πραγματικό καλλιτέχνη, με όποια τέχνη και αν ασχολείται. Αυτός είναι και από τους λόγους που έχουμε πιστέψει στο συγκεκριμένο συγκρότημα, θεωρώντας ότι θα έπρεπε ήδη να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας.