Ο Jamie Stuart των Xiu Xiu στο ClockSound.gr
"Δεν μπορείς να διαγράψεις το παρελθόν, αλλά κάποιες φορές μπορείς να επιλέξεις να το ξεχάσεις..."
Οι Xiu Xiu είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες καλιφορνέζικες μπάντες. Στα δεκαπέντε χρόνια της ύπαρξής τους δεν έχουν σταματήσει να σπρώχνουν τη δημιουργικότητα τους στα άκρα και να πειραματίζονται θαρραλέα με τον ήχο τους. Όποιος τους έχει παρακολουθήσει στα προηγούμενα live που έχουν δώσει στην χώρα μας ξέρει πως οι συναυλίες τους είναι μια πνευματική - στα όρια της θρησκευτικής - εμπειρία, τόσο για το κοινό, όσο και για το ίδιο το συγκρότημα.
Mε αφορμή την επερχόμενη συναυλία τους στο αθηναϊκό Temple αυτήν την Τρίτη, 21 Νοεμβρίου, event το οποίο το ClockSound πρόκειται να καλύψει επίσημα, μιλήσαμε με τον Jamie Stewart, την τόσο ιδιαίτερη φωνή και ιδρυτικό μέλος της μπάντας. Συγκροτημένος, ευγενικός, χαλαρός και ευχάριστος, ένας συνομιλητής με τον οποίο απολαμβάνεις την συζήτηση, μας μίλησε για την αγάπη του για την αραβική καλλιγραφία, πως το trafficking υπήρξε αφορμή για να γραφτεί ένα από τα κομμάτια στο τελευταίο album τους, το Twin Peaks και το πως μπορείς να αφήνεις τα πράγματα πίσω σου χωρίς να τα διαγράφεις.
Anna Lefka: Επιστρέφετε για μια συναυλία στην Αθήνα αυτή την Τρίτη, 21 Νοεμβρίου. Η Ελλάδα θα είναι ο πρώτος σταθμός στην ευρωπαική περιοδεία των Xiu Xiu. Ήσασταν και πάλι σε tour αυτό το καλοκαίρι. Είναι οι περιοδείες μια διαδικασία που απολαμβάνεις γενικότερα;
Jamie Stewart: Υπάρχουν δύο μέρη στο touring. To ένα μέρος είναι οι ίδιες οι συναυλίες, που είναι κάτι που απολαμβάνω πάρα, πάρα πολύ, και το άλλο μέρος είναι αυτό του να ταξιδεύεις από το ένα μέρος στο άλλο, το οποίο μετά από δεκαπέντε χρόνια που το κάνω, μπορώ να πω ότι με έχει κουράσει αρκετά.
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ακριβώς είναι, αλλά υπάρχει ένας διάσημος τραγουδιστής της country που κάποτε είπε “Δεν πληρώνομαι για την ίδια την συναυλία όταν είμαι σε τουρνέ αλλά για τις υπόλοιπες 23 ώρες της ημέρας”. Αυτό περιγράφει με αρκετή ακρίβεια το πως νιώθω για τις περιοδείες τώρα. Εννοώ, νιώθω τρομερά ευγνώμων που μπορώ να παίζω live τόσο συχνά όσο παίζουμε, αλλά η ίδια η διαδικασία του να ταξιδεύεις και να κάθεσαι στο αυτοκίνητο και να είσαι σε καμαρίνια και ξενοδοχεία είναι κάτι που με έχει κουράσει πια.
Anna: Υπάρχει κάτι που θυμάσαι από την τελευταία σου επίσκεψη στην Αθήνα;
Jamie: Η συναυλία ήταν πολύ καλή. Επίσης υπάρχει αυτή η πολύ καλή εταιρεία στην Αθήνα που κατασκευάζει synthesizers και λέγεται Dreadbox και είχα την ευκαρία να γνωρίσω τα παιδιά που την έχουν και έγινα fan του εξοπλισμού που κατασκευάζουν. Επίσης, είχα την ευκαρία να κυκλοφορήσω στην πόλη και να κάνω όλα αυτά τα τρομερά στερεοτυπικά πράγματα που κάνουν οι τουρίστες και που δεν είχα την δυνατότητα να κάνω την προηγούμενη φορά που ήμουν εκεί.
Anna: Ας μιλήσουμε λίγο για το τελευταίο σας album, το “Forget”. Όλα τα προηγούμενα album των Xiu-Xiu είχαν να κάνουν με προσωπικές τραυματικές εμπειρίες και γεγονότα. Μοιάζει λίγο σαν να μηρυκάζεις τραγωδίες ή αρνητικές σκέψεις ή σαν να τις κρεμάς σαν κάδρα σε τοίχο, όπου μπορείς να τα βλέπεις συνέχεια. Αυτή την φορά ωστόσο, επιλέξατε για τον δίσκο το όνομα “Forget”. Σε ποιον βαθμό αποτελεί αυτό σημάδι αλλαγής στον τρόπο σκέψης σου;
Jamie: Νομίζω ότι αυτή η προσέγγιση σχετικά με το πως δημιουργήθηκαν οι προηγούμενοι δίσκοι είναι αρκετά ακριβής. Ωστόσο, έχω την εντύπωση, χωρίς να γνωρίζω το γιατί, ότι με το πέρασμα του χρόνου είχε γίνει σχεδόν αδύνατον το να είμαι σε θέση να συνεχίσω να βλέπω ξανά με την ίδια ευθύτητα και εξίσου συνειδητά όλα αυτά τα δύσκολα πράγματα και τις καταστάσεις, ή τουλάχιστον αυτό συνέβη την εποχή που φτιάχναμε τον δίσκο.
Δεν σήμαινε αυτό ότι αυτές οι σκεψεις ή αυτά τα αισθήματα είχαν φύγει αλλά ότι η προσέγγιση του να τα εξετάζω με έναν εντελώς κυριολεκτικό και αφηγηματικό τρόπο ήταν κάτι που πια η μικρή μου καρδιά δεν μπορούσε να διαχειριστεί εκείνη την περίοδο. Σκέφτηκα βέβαια ότι θα μπορούσα να προσπαθήσω να τα ξεχάσω. Όπως υπαινίσεται και ο τίτλος του δίσκου. Το να ξεχνάς πράγματα δεν σημαίνει και ότι τα διαγράφεις. Όσον αφορά το αρνητικό συναισθηματικό περιεχόμενο, το οποίο δυστυχώς μάλλον καθορίζει το ποιος θα είσαι για πάντα, η προσέγγιση για αυτό με το “Forget” είχε περισσότερο να κάνει με το να αντιμετωπίζεις αυτά τα κοινωνικά, υπαρξιακά και πολιτικά θέμτα με έναν πιο υποσυνείδητο τρόπο, όχι με το να εξετάζεις ευθεώς, αλλά κάπως σαν να κλείνεις τα μάτια σου και να αφήνεις τις πιο πρωτογενείς δομές του εγκεφάλου σου να τα επεξεργαστούν. Ηταν μια πιο υποσυνείδητη και υπερφυσική προσέγγιση σε αυτήν την πλευρά της ζωής και όχι τόσο μια πιο άμεση και κυριολεκτική, όπως θα είχα κάνει σε προηγούμενες εποχές.
Anna: Σχετικά με το εξώφυλλο του δίσκου, (σ.σ. αραβική καλλιγραφία σε ροζ τυπωμένη πάνω σε γαλάζιο background), το οποίο πρέπει να πω ότι βρήκα πολύ όμορφο, έχει να κάνει με την πολιτική, με προσωπικές εμπειρίες ή και με τα δύο;
Jamie: Χαίρομαι που το βρήκες όμορφο, αυτό ήταν εξαρχής το κίνητρο μας όταν αποφασίσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Για χρόνια η Angela (Seo) και εγώ, ως θαυμαστές της τέχνης, έχουμε υπάρξει και θαυμαστές της αραβικής καλλιγραφίας και θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε την αραβική καλλιγραφία σε ένα από τα εξώφυλλα των δίσκων μας αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιον καλλιγράφο που θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά στην αμοιβή του. Τελικά τώρα βρήκαμε κάποιον και απλά τυγχάνει η αραβική γραφή για την λέξη “Forget” να είναι πολύ όμορφη. Οι χαρακτήρες στο εξώφυλλο ουσιαστικά αντιστοιχούν στο “We forget” καθώς δεν υπάρχει ακριβής αραβική μετάφραση μόνο για την λέξη “Forget”, αλλά ήταν το πλησιέστερο που μπορούσαμε να σκεφτούμε.
Θέλαμε να είναι εντελώς μη πολιτικό, αλλά δυστυχώς λόγω της δεξιάς πτέρυγας στις ΗΠΑ όσο και λόγω ψυχοπαθών τρομοκρατών σε όλα τα μέρη του κόσμου τα αραβικά είναι μια πολύ φορτισμένη γλώσσα. Υπάρχουν πάντα πολιτικές υποθέσεις γύρω της, το οποίο είναι προφανώς κάτι που είναι τρομερά ατυχές αλλά και τρελό. Εμείς, χρησιμοποιώντας την, προσπαθήσαμε να απομακρυνθούμε όσο γινόταν περισσότερο από αυτες τις υποθέσεις και ταυτόχρονα να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι οπτικά είναι μια πολύ όμορφη γραφή και ότι η λογοτεχνική ιστορία της γλώσσας είναι επίσης απίστευτα όμορφη. Μόνο αργότερα συνειδητοποιήσαμε ότι το να προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε τις πολιτικές αναφορές είναι από μόνο του μια πολιτική δήλωση. Είναι προφανές ότι αυτή δεν ήταν η αρχική μας πρόθεση. Αλλά μας πήρε λίγο χρόνο να καταλάβουμε ότι ένα και ένα κάνουν δύο.
Anna: Ποια είναι η καταγωγή του καλλιγράφου;
Jamie: Είναι από την Γεωργία, όχι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά στην Ευρώπη. Δεν τον γνώρισα ποτέ παρά μόνο μέσω internet.
Anna: Δουλεύετε αρκετά θέτοντας στόχους ως μπάντα. Ήταν η αποδόμηση των μοτίβων και δομών της pop ένας από τους στόχους σας στο “Forget” ; Οι περισσότερες κριτικές για τον δίσκο αναφέρουν ότι αυτός είναι ένας από τους περισσότερο pop δίσκους σας, ωστόσο μοιάζει κάπως σαν στην πραγματικότητα να προσπαθείτε να αποδομήσετε την pop φόρμα.
Jamie: Στην πραγματικότητα δεν είχαμε καθόλου στόχους όταν δουλεύαμε στον δίσκο αυτο! ‘Οταν ξεκινήσαμε να τον δουλεύουμε είχαμε αρκετά συγκεκριμένους στόχους για αυτόν, ή μάλλον κανόνες για το πως θέλαμε να τον προσεγγίσουμε. Ωστόσο, καθώς δουλεύαμε πάνω σε αυτόν για δύο χρόνια, κανένας από τους κανόνες δεν έφερνε κάποιο αποτέλεσμα που να μην είναι τελείως χάλια. Έτσι πέρασαν δύο χρόνια χωρίς να προκύψει απολύτως τίποτα και αυτό ήταν πια αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Οπότε συνειδητοποιήσαμε ότι θα έπρεπε να παραβλέψουμε όλους τους κανόνες και να του επιτρέψουμε να εξελιχθεί σε αυτό που πρόκειται να εξελιχθεί και μετά από αυτό σχηματίστηκε αρκετά γρήγορα. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο pop δίσκος, όσο ένα album που αποτελείται από τραγούδια, αλλά φυσικά ο κόσμος μπορεί να το μεταφράζει όπως επιθυμεί. Η συναισθηματική προσέγγιση του δίσκου έγινε με έναν υποσυνείδητο ή και ασυνείδητο τρόπο, το ίδιο και η αισθητική προσέγγιση.
Anna: Το οποίο διαφέρει κάπως από τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζετε τα albums σας;
Jamie: Τελευταία ναι. To "Angel Guts: Red Classroom" είχε πολλούς κανόνες και τα θέματα ήταν πολύ συνειδητά και συγκεκριμένα. Η δουλειά για το Twin Peaks που κάναμε μετά από αυτό είχε επίσης πολλούς κανόνες και προφανώς τα θέματα ήταν προκαθορισμένα οπότε έπρεπε να παραμείνουν συνειδητά. Για τον καινούριο δίσκο που δουλεύουμε τώρα είναι μισό-μισό. Υπάρχουν κάποιες σημειώσεις που τηρούμε αλλά αφήνοντας και την μούσα να παρέμβει με τον δικό της τρόπο όποτε το επιθυμεί.
Anna: Αυτήν την στιγμή συνεργάζεσαι με δύο γυναίκες για τις οποίες έχεις δηλώσει ότι δεν θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς αυτές. Ωστόσο, η σύνθεση των Xiu Xiu έχει αλλάξει αρκετές φορές αυτά τα χρόνια. Φυσικά αυτό είναι λογικό καθώς το συγκρότημα υπάρχει 15 χρόνια, όμως, πως είναι το συναίσθημα του να αποχωρίζεσαι μέλη της μπάντας και αντικατοπτρίζει αυτή η διαδικασία την παροδικότητα και εύθραυστη φύση όλων των ανθρώπινων σχέσεων;
Jamie: Όποτε υπήρξε κάποια αλλαγή στην σύνθεση, δεν υπήρχε κάποια απόφαση πίσω από αυτήν, δεν απολύθηκε ή παραιτήθηκε δηλαδή ποτέ κανείς και όλες οι αλλαγές είχαν να κάνουν με τις συγκεκριμένες περιστάσεις. Το line up είναι αρκετά σταθερό εδώ και κάποια χρόνια αν και υπήρχε αρκετός περιστασιακός κόσμος που μπαινοέβγαινε, όπως για παράδειγμα οι Greg Saunier (drummer των Deerhoof) και Ches Smith έχουν συνεργαστεί με την μπάντα από το 2002, o Devin Hoff από το 2003, η Angela από το 2006 και ως παίκτρια από το 2010, η Shayna (Dunkelman) από το 2012 και άλλοι άνθρωποι που ήρθαν και έφυγαν, για παράδειγμα η Caralee ήταν στο συγκρότημα από το 2004 ως το 2010, η Cory McCulloch για το πρώτο μισό διάστημα ζωης της μπάντας. Είμαστε συγκρότημα για 15 χρόνια τώρα οπότε είναι λογικό σε αυτό το διάστημα να έχουν έρθει και να έχουν φύγει άνθρωποι. Σε οποιαδήποτε κατάσταση στην ζωή είναι λογικό σε ένα τέτοιο διάστημα να κάνεις φίλους και να χάνεις φίλους. Αυτή η ερώτηση προκύπτει συχνά αλλά δεν ξέρω πόσο ακριβες είναι αυτό.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο πίσω από τις αλλαγές σε ανθρώπους. Θα ήταν τέλειο για μένα αν θα μπορούσα να δουλεύω με τους ίδιους ανθρώπους για πάντα.Πιστεύω ότι προκύπτει τεράστιο όφελος από το να δουλεύεις με τους ίδιους ανθρώπους. Οι περισσότερες από τις καλύτερες μπάντες που ξέρω έχουν διατηρήσει το ίδιο line up για χρόνια.
Anna: Έχετε δουλέψει πολλές φορές πάνω στο υλικό και τα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών . Επίσης σε πολλές συνεντεύξεις σας αναφέρετε πόσο σημαντικό είναι για εσάς να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί όταν διασκευάζετε ή δυλεύετε πάνω σε κομμάτια άλλων μουσικών. Ακούγεται λίγο σαν να είναι και ένα βασανιστήριο, κάπως σαν να ξύνεις μια πληγή. Ανταποκρίνεται αυτό στην πραγματικότητά σας;
Jamie: Είμαι πάντα ανοιχτός σε όλες τις προσεγγίσεις των άλλων πάνω στην δουλειά μας και χαίρομαι που κάνεις αυτή την υπόθεση οπότε δεν θα έλεγα ότι είναι μια λάθος υπόθεση. Ωστόσο η δική μου εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική. Για μένα το να δουλεύω πάνω στην μουσική των άλλων ανθρώπων είναι πάντα ένας τρόπος να δείξω την ευγνωμοσύνη μου για την μουσική τους και να τους πω ευχαριστώ. Έτσι, τον περισσότερο καιρό είναι κάτι που απολαμβάνω πάρα πολύ γιατί έχω την ευκαιρία να βυθιστώ σε ένα τραγούδι το οποίο εννιά στις δέκα φορές έχει τεράστια συναισθηματική σημασία για μένα. Το να δουλεύω σε διασκευές είναι συνήθως μια ικανοποιητική διαδικασία. Μπορεί επίσης να είναι και δύσκολο γιατί η δουλειά στην μουσική είναι πάντοτε δύσκολη για όλους. Αλλά για μένα σίγουρα δεν είναι μια βασανιστική αλλά μια ευφορική διαδικασία.
Anna: Πρέπει να σε ρωτήσω αυτή την ερώτηση γιατί είμαι τεράστια fan τόσο της σειράς όσο και της δουλειάς που έκαναν οι Xiu Xiu πάνω στην μουσική του Twin Peaks. Η διεστραμμένη και παράξενη πραγματικότητα των Xiu Xiu συνδυασμένη με την αντίστοιχη του David Lynch μοιάζει με ένα ζευγάρι φτιαγμένο στον παράδεισο. Τι σημαίνει το Twin Peaks για σένα;
Jamie: To Twin Peaks είναι αυτό που έχει επηρεάσει τους Xiu Xiu περισσότερο από κάθε έργο τέχνης από όταν ξεκίνησε το συγκρότημα και για όσο καιρό υπάρχει, στον βαθμό που περιλαμβάνει στοιχεία βίας, δύσκολων οικογενειακών ιστορικών, αμερικανική κοινωνική πολιτική, περιέργη σεξουαλικότητα, ρομαντισμό, υπερφυσική, αγάπη, τρελή φαντασία, ιδέες που έχουν να κάνουν με την τρανσεξουαλικότητα και τα συνδυάζει όλα αυτά με τόλμη και με έναν κατανοητό τρόπο και αυτό είναι κάτι που πάντα προσπαθούσαμε να πετύχουμε. Και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον εκτός από τον David Lynch ικανότερο στο να το πετύχει κινηματογραφικά.
Anna: Έχετε δηλώσει ότι τα τραγούδια σας πάντα έχουν να κάνουν με την πολιτική. Σήμερα στην Ελλάδα είναι η επαίτειος του Πολυτεχνίου, η οποία σήμανε την αρχή του τέλους για την δικτατορία στην Ελλάδα την δεκαετία του 70. Πως νιώθεις για την πολιτική κατάσταση του σήμερα στις ΗΠΑ;
Jamie: Νιώθω όπως νιώθουν όλοι για αυτήν. Είναι ένας γαμημένος εφιάλτης! Κάθε μέρα εκπλήσσομαι με το ποσο περισσότερο αυτο-ικανοποιητική, άκαρδη,απρόσεκτη και σκληρή αυτή η διακυβέρνηση επιλέγει να γίνεται. Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί που ξυπνάω είναι να διαβάζω τους New York Times για να μάθω αν είμαστε σε πόλεμο. Αυτό είναι κάτι που ποτέ πριν στην ζωή δεν χρειαζόταν να το κάνω. Αν και συνηδειτοποιώ φυσικά ότι αυτό είναι μια πραγματικότητα για την πλειοψηφία των πολιτών του πλανήτη. Είναι σοκαριστικό το πόσο χειρότερο είναι από όσο νόμιζα ότι θα είναι! Φυσικά όταν εκλέχτηκε ο Trump ήταν τρομερό, αλλά τελικά είναι ακόμα χειρότερο από όσο πίστευα ότι θα ήταν.
Anna: Σχετικά με το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το Faith, Torn Apart, το οποίο είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι και στο οποίο ακούγεται ένα ποίημά σου που απαγγέλει η Vaginal Davis (σ.σ. drag καλλιτέχνιδα), το οποίο προέκυψε μετά από μια περίοδο κατά την οποία συνέλεξες περίπου διακόσια screenshots από ανήλικες εργάτριες του σεξ που διαφημίζονταν με φωτογραφίες στην web πλατφόρμα Backpage και η οποία έκλεισε μετά από αμέτρητες καταγγελίες ότι υποθάλπτει και διευκολύνει το trafficking. Μπορώ μόνο να φανταστώ πόσο εξαντλητική και συγκλονιστική πρέπει να ήταν για σένα αυτή η εμπερία. Πως και γιατί μπόρεσες να την αντέξεις;
Jamie: Είναι πολύ δύσκολο ακόμα και για μένα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με “ανάγκασε” να συνεχίσω να το κάνω. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι όταν λέμε κορίτσια εννοούμε παιδιά και ότι σε αυτήν την ιστοσελίδα υπήρχαν εικόνες παιδιών που είχαν πέσει θύματα trafficking. Νομίζω ότι αυτό που με τράβηξε στην αρχή στο να το κάνω αυτό ήταν ότι το μεγαλύτερο μέρος trafficking στο Los Angeles γίνεται στην διπλανή γειτονιά από την δική μου. Γιατί συνέχισα να τις κοιτάζω και να τις συλλέγω είναι κάτι για το οποίο και εγώ δεν είμαι σίγουρος. Εννοώ δεν βοηθά τα παιδιά με κάποιον τρόπο αλλά ίσως με κάποιον συμπαντικό τρόπο πνευματικής επικοινωνίας ένιωσα ότι περνούσα κάποια ενσυναίσθηση σε αυτά αλλά σίγουρα πρακτικά δεν βοηθά με κάποιον τρόπο. Δεν ξέρω, μου ήταν δύσκολο να σταματήσω να τις συλλέγω. Σκέφτομαι τα παιδιά και την κατάστασή τους κάθε μέρα.
Anna: Και πως επηρέασε αυτό την ίδια την ηχογράφηση του κομματιού;
Jamie: Το συναίσθημα της ανησυχίας και της θλίψης ήταν παρόν κάθε στιγμή στην ηχογράφηση του τραγουδιού καθώς και η σκέψη για το πόσο τραγικό είναι το γεγονός ότι ζούμε σε έναν κόσμο που άνθρωποι δημιουργούν τέτοιες καταστάσεις και υιοθετούν τέτοιες πρακτικές. Ξέρω ότι ακούγεται μελοδραματικό αλλά δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να το θέσω.
Anna: Άκουγα έναν δίσκο των Walker Brothers σήμερα, συγκεκριμένα το Night Flights και σκέφτηκα ότι ο Scott Walker έιναι πιθανόν μία από τις επιρροές σου. Ποιες είναι οι επιρροές σου αλήθεια; Θα ήθελες να τις μοιραστεις μαζί μας;
Jamie: Πολύ καλή μουσική επιλογή! Σίγουρα είναι μια έντονη επιρροή μου! Η λίστα είναι πολύ μεγάλη. Κάθε φορά που μου κάνει μια τέτοια ερώτηση αναστατώνομαι και χρειάζεται να ανατρέξω στο i-pod μου! Για να αναφέρω κάποιους: Neubauten, James Brown, Nick Cave, The Smiths, τα ασιατικά κρουστά, Chris Watson, όλη η ιστορία της house και της vogue μουσικής, Lawrence English, Otis Redding, όλη η μουσική από το Twin Peaks, Kraftwerk, Afrika Bambaataa, Portishead, Prince, Oxbow, Wolfgang Press, Howlin’ Wolf, οποιαδήποτε συλλογή από field recordings, Joy Division, Shoshtakovich, Nicki Minaj, the Stooges, The Carter Family, The Cure, Diamanda Galas.
Anna Lefka: Νομίζω ότι αυτό το μεγάλο εύρος στις μουσικές σου επιλογές αντικατοπτρίζεται απόλυτα στην μουσική των Xiu Xiu. Ήταν χαρά μου που σου μίλησα και σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου.
James: Εγώ ευχαρίστω για τον δικό σας!
*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Jonathan από την Motormouthmedia για τη συνεργασία του, καθιστώντας δυνατή αυτήν τη συνέντευξη.
Οι Xiu Xiu εμφανίζονται την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στο Temple Athens στο Γκάζι.
Διαβάστε όλες τις πληροφοριες εδώ.
Ο νέος τους δίσκος κυκλοφορεί:
Polyvinyl/US:
http://plyvnyl.co/
Altin Village / Germany and beyond
http://
La Tempesta / Italy
http://www.latempesta.org/
Teenage Menopause
https://
Upset the Rythmn / UK, Australia & beyond
http://
