Xiu Xiu - Forget
Ένα αργοπορημένο review είναι καλύτερο από κανένα review. Έχοντας ακούσει το νέο album των Xiu Xiu "Forget" νωρίτερα μέσα στο έτος δεν είχα καταφέρει να συγκεντρωθώ σε αυτό, ίσως γιατί διαφέρει πάρα πολύ από το "αμιγώς δικό" τους προηγούμενο album "Angel Guts: Red Classroom", αλλά και από τα ενδιάμεσα δύο albums "Unclouded Sky" και "Plays The Music of Twin Peaks". Αυτή η εναλλαγή ύφους ανάμεσα σε διαδοχικές κυκλοφορίες είναι βέβαια λίγο πολύ γνώρισμα των Xiu Xiu, των οποίων πυρήνα αποτελεί ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Jamie Stewart. Η πρόσφατη εκπληκική συναυλία που δώσανε στο Temple στις 21 Νοεμβρίου αποτέλεσε μία σημαντική αφορμή για να δώσω τον απαιτούμενο χρόνο στο φετινό, δέκατο album τους "Forget".
Στη δημιουργική ομάδα του "Forget" εκτός προφανώς από τον Jamie Stewart βρίσκονται οι Angela Seo και Shayna Dunkelman, επί πολλά χρόνια συνεργάτες του Jamie και μέλη των Xiu Xiu, ενώ η λίστα των υπολοίπων contributors είναι εκτενής, με το όνομα της trans drag artist Vaginal Davis να ξεχωρίζει. H Shayna Dunkelman μάλιστα αποτελεί και την παρτενέρ του Jamie στην περιοδεία που πραγματοποιούν για την προώθηση του "Forget", την οποία απολαύσαμε στο πλευρό του στη σκηνή του Temple Athens.
Η συνολική ατμόσφαιρα του album είναι εκ πρώτης όψεως αρκετά πιο "pop", όσο μπορεί να ευσταθεί ο χαρακτηρισμός αυτός για τους Xiu Xiu, album συγκριτικά με τις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους την τελευταία δεκαετία. Το "Forget" ξεκινάει με ραπάρισμα στο εναρκτήριο The Call, το οποίο και επανέρχεται σε διάφορα σημεία του κομματιού μιλώντας για μία "bitch", ενώ το κομμάτι συνολικά διακατέχεται από μελωδικά synths και ηλεκτρονικά drums. Είναι ένα αρκετά catchy κομμάτι, όπως και το τρίτο κομμάτι του δίσκου, Wondering, με το κολληματικό μελωδικό refrain και την electro-pop διάθεσή του που επιβεβαιώνει το χάρισμα του Jamie να γράφει τέτοιου είδους τραγούδια. Οι στίχοι και στα δύο κομμάτια ειναι αρκετά αφαιρετικοί αλλά κινούνται γύρω από γνώριμα μοτίβα για τους Xiu Xiu, υποβόσκων ερωτισμός μία γλυκιά απογοήτευση, μία μικρή αίσθηση δράματος.
Το δεύτερο κομμάτι του "Forget" Queen Of Losers, αντίθετα, έχει έναν σαφώς περισσότερο πομπώδη και θεατρική διάθεση και περιέχει εκτός από τα βασικά synths που χτίζουν τη μελωδική γραμμή πολλούς θορύβους και μεταλλικούς ήχους. Ο Jamie δίνει μία απόλυτα δραματική διάσταση όταν τραγουδάει "What's your name? Fucking nothing", με τα πολυάριθμα κρουστά των συνεργατριών του να γεμίζουν το ρυθμικό background του κομματιού.
Το Get Up ξεκινάει ρυθμικά με κρουστά θυμίζοντας bossa nova ενώ ο Jamie τραγουδάει στίχους για διάφορα μουσικά όργανα που πέφτουν στο πρόσωπό του πριν καταλήξει σε ένα ρεφρέν γεμάτο απογοήτευση "Love me forever, Don't forget me, It's late in the game to ask, But I'm still asking". Η γέφυρα του κομματιού έχει μία ακόμα όμορφη μελωδία στα πλήκτρα που υποστηρίζεται από την κιθάρα του, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία όμορφη νοσταλγική electro ατμόσφαιρα.
Το Hay Choco Bananas αποτελεί ίσως ένα ιντερλούδιο στον δίσκο, καθώς είναι πολύ αφαιρετικό ηχητικά και βασίζεται σε ένα trip hop beat το οποίο σταδιακά γιγαντώνεται μέχρις ότου να σβήσει σε ατμόσφαιρες και διάφορους ήχους κρουστών. Στο Jenny GoGo διαφαίνεται ένα από τα θέματα του album που σχετίζεται με την θλίψη και την ανησυχία, θέμα που διακατέχει αρκετά κομμάτια του album, όπως μας είπε και ο ίδιος ο Jamie σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ClockSound.gr. Ο Jamie ακούγεται πολύ δραμματικός στο αφαιρετικό ρεφρέν "Jenny! Jenny! WHOA!", ενώ στο background του κομματιού υπάρχει ένα ασφυκτικό τοίχος από synths και ένα ιδιαίτερα κολληματικό new wave minimal beat.
Το At Last, At Last αποτελεί ίσως μία λιγότερο ουσιαστική στιγμή του album, καθώς εκτός από τα αρκετά spooky περάσματα με ένα sample με ασθενική φωνή και θορύβους και την αναμενόμενη δραματική ερμηνεία του Stewart δεν προσδίδει κάτι ουσιαστικό στο album. Αντίθετα, το ομότιτλο Forget αποτελεί ένα πολύ όμορφο κομμάτι στο οποίο ο Jamie στο ρεφρέν φωνάζει αγωνιωδώς "Forget!, Forget!". Η μουσική του κομματιού έχει πολλές διακυμάνσεις εντάσεων και ακολουθεί την ερμηνεία των στίχων, ενώ περιλαμβάνει εκτός από synths πολλούς θορύβους και ηχητικά ξεσπάσματα.
To "Forget" κλείνει με δύο κομμάτια τα οποία δεν επιβεβαιώνουν την αρχική "pop" εντύπωση του album. Το Petite είναι ένα όμορφο κομμάτι με cello και ακουστική κιθάρα, στο οποίο η πολύ όμορφη φωνή του Jamie αναδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο, ενώ το Faith, Torn Apart αποτελεί ίσως την πιο δυνατή στιχουργικά στιγμή του album.
Μουσικά απαρτίζεται από ambient κακόφωνους ήχους και minimal synth μελωδίες ενώ ο Jamie τραγουδάει για μία νεαρή ιερόδουλη, στίχους εμπνευσμένους από το έντονο φαινόμενο του trafficking που υπάρχει στην πόλη που κατοικεί, το Los Angeles. Οι στίχοι προέκυψαν μετά από την πολύωρη και επώδυνη διαδικασία στην οποία υπέβαλε τον εαυτό του βλέποντας περισσότερα από διακόσια screenshots από ανήλικες εργάτριες του σεξ που διαφημίζονταν με φωτογραφίες στην web πλατφόρμα Backpage και η οποία έκλεισε μετά από αμέτρητες καταγγελίες ότι υποθάλπει και διευκολύνει το trafficking. Στην coda του κομματιού και έχοντας στο background ήχουν από καμπανάκια, η Vaginal Davis διαβάζει το ποίημα του Jamie που προέκυψε από αυτή την εμπειρία, το οποίο πραγματικά αποτελεί μία δυνατή γροθιά στο στομάχι, καθώς η απαγγελία καταλήγει "My night cannot possibly go on, It doesn't matter what you think, Do anything you like, Because I was born dead, And I was born to die". Ένα αληθινά δυνατό κλείσιμο για το "Forget" το οποίο είναι αδύνατο να προσπεράσει κανείς και να επιμείνει στις "pop" στιγμές του.
Συνολικά το album θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σχετικά άνισο. Από τη μία πλευρά περιέχει μερικά πολύ δυνατά pop κομμάτια τα οποία παραπέμπουν στις καλύτερες στιγμές των Xiu Xiu, αλλά περιέχει και υλικό το οποίο δεν είναι τόσο συναρπαστικό όσο αυτά. Από την άλλη πλευρά, περιέχει ορισμένες από τις πιο δραματικές ερμηνείες του Jamie και θίγει ιδιαίτερα σοβαρά θέματα.
Η εντύπωση που μου δόθηκε και ενδεχομένως επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι οι Xiu Xiu δεν έχουν κυκλοφορήσει δικό τους album τα τελευταία δύο χρόνια (θεωρώ το περσινό "Plays The Music Of Twin Peaks" ένα εξαιρετικό album, αλλά προφανώς όχι αμιγώς δικό τους έργο), είναι ότι διέθεταν υλικό το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος ενός θεματικού album, στα πρότυπα του "Angel Guts: Red Classroom", αλλά υπό τη χρονική πίεση των δύο ετών κατέληξε στην κυκλοφορία ενός album το οποίο περιείχε αναγκαστικά και υλικό που δεν ανήκει σε αυτήν τη θεματολογία. Το "Forget" παρόλα αυτά δεν παύει να είναι ένα αξιόλογο album από ένα συγκρότημα που με συνέπεια κινείται ακροθιγώς στον χώρο της "πειραματικής pop" τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.
Polyvinyl Records, 24.02.2017
