Rockwave Festival 2017 - Placebo, Evanescence, Rotting Christ κ.α.

Το τριήμερο του Rockwave Festival 2017 θα μείνει σίγουρα αξέχαστο τουλάχιστον από πλευράς καιρικών συνθηκών. Τόσο οι καλλιτέχνες όσο και οι θεατές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις ακραίες καλοκαιρινές θερμοκρασίες που δυσχέραναν την κατάσταση, ιδιαίτερα νωρίς το απόγευμα.

Κατά τα άλλα, το καταπράσινο Terra Vibe αποτελεί ένα τόπο διεξαγωγής συναυλιών που μπορεί να έχει το αρνητικό της μεγάλης απόστασης από το κέντρο της Αθήνας, είναι όμως στην εξοχή και προσφέρει στο κοινό αρκετό χώρο για ελευθερία κινήσεων καθώς και φυσική σκιά. Είσαι στην ύπαιθρο και ακούς τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες. Τι καλύτερο;

Σίγουρα, βέβαια, μια καλύτερη συντήρηση του πάρκου θα βοηθούσε αρκετά ώστε να μη θυμίζει τοπίο ξεχασμένο στο χρόνο.

 

30 Ιουνίου 2017 - Day 1

Την πρώτη ημέρα του Rockwave Festival οι Έλληνες καλλιτέχνες είχαν την τιμητική τους!

 

Godsleep

Πρώτο live του Rockwave Festival ήταν οι Godsleep, οι οποίοι έκαναν καλή αρχή, παρόλο που λίγοι τόλμησαν να βγουν μπροστά στο κυριολεκτικά καυτό κάγκελο της μικρής σκηνής του Terra Vibe. Ο ήχος τους καθαρά heavy rock και η εμφάνιση τους αξιοπρεπέστατη και ώριμη. Με ένα promo άλμπουμ με τέσσερα κομμάτια (2010) και το ντεμπούτο τους “Thousand Sons Of Sleep” (2015), σίγουρα θα θέλαμε να τους ξαναδούμε σε ένα δροσερό, κλειστό υπόγειο που θα τους ταίριαζε περισσότερο ατμοσφαιρικά.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Bazooka

Η παρέα από το Βόλο ήρθε επίσης αντιμέτωπη με τη ζέστη και παρά τα σχόλια δυσανασχέτησης από πλευράς τους φάνηκε άνετη και κεφάτη. Η αμεσότητά τους με το κοινό ήταν τέτοια που αρκετοί πλησίασαν τη σκηνή για να απολαύσουν από κοντά τον ψυχεδελικό punk ήχο τους, που μας άρεσε ιδιαίτερα.

Ο Ξάνθος Παπανικολάου (φωνή) έδειχνε τελείως ακομπλεξάριστος και ερμήνευσε τα τραγούδια της μπάντας με πάθος και ένταση. Ό,τι ακριβώς χρειάζεται να έχει ο frontman ενός συγκροτήματος τους είδους τους. Οι Bazooka εκφράζουν την επαναστατικότητά τους με ελληνικό κυρίως στίχο, γεγονός που δεν τους έχει εμποδίσει να αναγνωριστούν σε Ευρώπη και Αμερική, όπου και έχουν περιοδεύσει.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

InnerWish

Στη μεγάλη πλέον σκηνή και με χαμηλότερες θερμοκρασίες οι InnerWish μας έβαλαν για τα καλά στο κλίμα της ημέρας. Η εξαμελής μπάντα απέδειξε επί σκηνής ότι η εμπειρία δεν κρύβεται. Η πορεία τους ξεκίνησε το 1995 και μετά την κυκλοφορία 5 άλμπουμ χαίρουν μεγάλης αναγνώρισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο χώρο της μελωδικής metal.

Ο ήχος τους, οξύς και καθαρός, εξελίσσεται μέσα από δαιδαλώδεις συνθέσεις και κράτησαν το ενδιαφέρον μας αμείωτο, ανεβάζοντας τη διάθεσή μας. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η καλή επικοινωνία των μελών της μπάντας μεταξύ τους αλλά και με τον κόσμο, τον οποίο παρότρυναν να “ζήσει” στο ρυθμό τους, όπως και έγινε!

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Nightstalker

Πίσω στη μικρότερη σκηνή, μας περίμεναν οι “Dead Rock Commandos”. Για όσους δεν κατάλαβαν πρόκειται για τους Nightstalker. Ήταν ένα δυνατό live από μια μπάντα που απέδειξε πόσο καλά ξέρει να παίζει rock. Με πιο μεγάλο εύρος στον ήχο τους, με αρκετά στοιχεία stoner rock, αλλά χωρίς να εστιάζουν σε ένα συγκεκριμένο στυλ μουσικής, ήταν αναμενόμενο να κάνουν το κοινό στο Terra Vibe να τραγουδήσει μαζί τους, να χορέψει και να χειροκροτήσει δυνατά.

Οι Nightstalker ξεκίνησαν το 1989 και έχουν ήδη το δικό τους φανατικό κοινό στην Ελλάδα. Ο ήχος τους πολύ καλός και η σκηνική τους παρουσία ό,τι έπρεπε για να τους χαρακτηρίσει κανείς κλασικούς ροκάδες που φαίνεται ότι έχουν ιστορία πίσω τους. Στα highlight της εμφάνισής τους η εκτέλεση των Baby, God Is Dead, Dead Rock Commandos και Children Of The Sun.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

1000mods

H παρέα από το Χιλιομόδι της Κορινθίας θα λέγαμε ότι έκλεψε την παράσταση. Από το 2006 μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ και έχουν ταράξει τα νερά της ψυχεδελικής heavy rock σκηνής. Ο ήχος τους μεστός με ενδιαφέρουσες εναλλαγές, που δε σου αφήνουν περιθώρια να νιώσεις ότι ακούς το ίδιο μοτίβο. Η ποικιλία αυτή και η περίσσια τους ενέργεια σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στη σκηνή ήταν ξεκάθαρη από την αρχή έως το τέλος. Επίσης, οι στίχοι τους δένουν αρμονικά με τη μελωδία χωρίς να χάνονται ή να ακούγονται ως ξένο σώμα μέσα στο κάθε κομμάτι. Μεταξύ άλλων ακούσαμε τα Above 179, Claws, She, Super Van Vacation και σίγουρα ανυπομονούμε να τα απολαύσουμε ξανά ζωντανά σε κάποια από τις μελλοντικές τους εμφανίσεις!

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Rotting Christ

Headliner της πρώτης ημέρας του Rockwave Festival 2017 οι Rotting Christ. Πρόκειται για την black metal μπάντα που ξεκίνησε το 1987 και έχει κάνει τέτοια επιτυχία που έχει περιοδεύσει σε διάφορες χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Αναμφίβολα οι Rotting Christ είναι μια ιδιαίτερη μπάντα και είναι επόμενο να έχει το δικό της κοινό, που αποδείχτηκε αρκετά φανατικό και πιστό. Εν ολίγοις, οι Rotting Christ, ξεκίνησαν με έναυσμα το εφηβικό πάθος τους για τη μουσική έχοντας ως βασικά ακούσματά τους συγκροτήματα όπως είναι οι Bathory, Venom και Celtic Frost. Από τις συναυλίες σε μικρά κλαμπ και καταλήψεις σχολείων στην Αθήνα περιοδεύουν στην Ευρώπη και για αρκετά χρόνια δημιουργούν μουσική όχι για να ζήσουν από αυτή αλλά γιατί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτή. Και αργότερα ήρθε η δικαίωση μέσα από την αναγνώρισή τους από ένα ακόμα ευρύτερο κοινό. Η αυθεντικότητά τους σε αυτό που κάνουν και με τον τρόπο που το παρουσιάζουν επί σκηνής είναι ίσως και αυτό που κράτησε καθηλωμένο το κοινό τους στο Terra Vibe.

Το όνομά τους εκφράζει την αντίθεσή τους στις θρησκείες αλλά στο live τους στις 30 Ιουνίου είδαμε ξεκάθαρα ότι αποτελούν “θρησκεία” για τους οπαδούς τους. Το setlist τους εκτενέστατο και η εκτέλεση των κομματιών επί σκηνής μαρτυρούσε την εμπειρία τους στις ζωντανές εμφανίσεις. Έχουν άλλωστε πολλές από αυτές στο βιογραφικό τους. Ξεκίνησαν με το Ze Nigmar σε μια επιβλητική σκηνή. Μεταξύ άλλων ακούσαμε τα Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού, Nemecic, Athanati Este, King Of A Stellar War ενώ έκλεισαν με ένα εκκωφαντικό encore παρουσιάζοντας τα Χξς και Non Serviam. Θα λέγαμε ότι η όλη τους παρουσία θα μπορούσε να αποδοθεί σε κάποιο συγκρότημα του εξωτερικού. Όμως η συχνή αναφορά του frontman Σάκη Τόλη στο κοινό καθώς και οι ελληνικοί τους στίχοι μας θύμιζαν την ελληνική τους καταγωγή. Παρατηρώντας κανείς τη συναυλία από απόσταση θα έβλεπε ξεκάθαρα ότι επρόκειτο για ένα live που απευθύνεται μόνο στους μυημένους τους οπαδούς, αν και σίγουρα η κατανυκτική και μυσταγωγική ατμόσφαιρα έφτανε για να κινήσει την περιέργεια σε όλους τους συμμετέχοντες της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

1η Ιουλίου 2017 - Day 2

Η δεύτερη ημέρα του Rockwave Festival αποδείχθηκε το ίδιο καυτή με την πρώτη αλλά εντελώς διαφορετική από άποψη μουσικού κλίματος.

 

The Last International Playboys

Το πρώτο live της δεύτερης ημέρας στη μεγάλη σκηνή ανέλαβε το ελληνικό συγκρότημα The Last International Playboys. H εξαμελής μπάντα μας συνεπήρε με την υπέροχη μουσική της. Ο ρυθμός τους ζωντανός και ζωηρός ξεσήκωσε αρκετούς μπροστά από τη σκηνή για χορό. Ο τραγουδιστής τους, ο Άγγελος Καλατζής, πολύ επικοινωνιακός με το κοινό και γενικά ευδιάθετος έκανε τα πάντα για να μας μεταδώσει τη θετική του ενέργεια. Μια φρέσκια μπάντα με ποιοτική μουσική που φαίνεται ότι έχει να δώσει κι άλλα στο μέλλον.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Tango With Lions

Ατμοσφαιρική σκηνική παρουσία που έριξε τους τόνους καθώς και ο υδράργυρος άρχιζε να υποχωρεί. Η Κατερίνα Παπαχρήστου πλαισιωμένη από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας μας ταξίδεψαν σε όμορφες αργόσυρτες κιθαριστικές μελωδίες που ξύπνησαν σε όλους μια διάθεση νοσταλγίας και ονειροπόλησης.

Έκαναν την αρχή με το House On Fire και συνέχισαν με το Black. Φυσικά δεν παρέλειψαν το γνωστό σε πολλούς In A Bar από το πρώτο τους δίσκο “Verba Time” (2010) αλλά και επιλογές από το δεύτερο άλμπουμ τους “A Long Walk” (2013). Αναμφίβολα ένα πιο δροσερό setting θα τους ταίριαζε γάντι, αν και φάνηκε ότι κι έτσι κέρδισαν εύκολα την εμπιστοσύνη του κόσμου.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Fat White Family

Δείτε αναλυτικά την κριτική της εμφάνισής τους, σε ξεχωριστό άρθρο, εδώ.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Cigarettes After Sex

H ambient, dream pop μπάντα από το Τέξας ήταν ακριβώς όπως την περιμέναμε. Οι Cigarettes After Sex, με σήμα κατατεθέν τη μελαγχολική φωνή του Greg Gonzalez και τις αργές μελωδίες, μας κράτησαν "κοντά" τους από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός ότι παρόλο που το μοτίβο των αργών συνθέσεών τους παραμένει σταθερό σε όλο το setlist, το κοινό δεν έδειξε να χάνει το ενδιαφέρον του. Με λιτή εμφάνιση επί σκηνής και χωρίς καμία επιτήδευση εντυπωσίασαν το κοινό που έδειχνε μπαίνει ολοένα και πιο βαθιά στη ρομαντική ατμόσφαιρα που ανάλαφρα εξαπλώθηκε μπροστά από τη μικρή σκηνή του Terra Vibe, ακριβώς όπως ο καπνός από τις μηχανές των εφέ. Απολαύσαμε μέχρι την τελευταία τους νότα τα υπέροχα K., Dreaming Of You, Nothing’s Gonna Hurt You Baby και ελπίζουμε σε μια νέα επίσκεψη στη χώρα μας το συντομότερο.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Sivert Høyem

Ένα από τα δύο ηχηρά ονόματα της ημέρας και του φεστιβάλ, ο frontman των Madrugada και πάντα φιλέλληνας κατάφερε για άλλη μια φορά να μιλήσει κατευθείαν στην καρδιά μας. Δικαιωματικά ένας από τους λατρεμένους του ελληνικού κοινού ο Sivert Høyem απέδειξε ότι έχει το όνομα αλλά έχει και τη χάρη.

Δεν πιστεύω ότι το στυλ της μουσικής του χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σίγουρα όσοι είχαν έρθει στη Μαλακάσα τη δεύτερη ημέρα ήταν γνώστες της δισκογραφίας των Madrugada. Και δεν έμειναν παραπονεμένοι. Ήδη στην έναρξη του live ακούσαμε το Look Away Lucifer και στη συνέχεια τα Electic, The Kids Are On High Street και το Majesty.

Πέρα όμως από την κορυφαία παρακαταθήκη των Madrugada ο ψηλός Νορβηγός έχει να επιδείξει μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσωπική δουλειά μέσα από τα 5 άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει από το 2004 και έπειτα. Αντιπροσωπευτικά δείγματα που είχαμε την τύχη να ακούσουμε ήταν τα Give It A Whirl, Into The Sea, Shadows/High Meseta και το Moon Landing που έκλεισε τη βραδιά.

Είναι πραγματικά μαγικό αυτό που συμβαίνει σε κάθε του συναυλία. Καταφέρνει να κρατά το κοινό σε τέτοια ανεβασμένη διάθεση παρόλο που τα περισσότερα τραγούδια του αποπνέουν μια μελαγχολία. Ίσως η μελαγχολία αυτή αντισταθμίζεται από τη θέρμη της καρδιάς του στην οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι το ελληνικό κοινό κατέχει μια ιδιαίτερη θέση. Μετά τις τελευταίες sold out εμφανίσεις του στο Ηρώδειο, που ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε cd, ο Høyem μας άφησε και πάλι άφωνους να περιμένουμε την επόμενη συνάντησή μας.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Placebo

Το μεγάλο όνομα της ημέρας και του φετινού Rockwave ήταν οι Placebo.

Ιστορία 20 ετών στην alternative rock σκηνή και μια σχέση μοναδική με το ελληνικό κοινό. Κι όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλο συγκρότημα, που μας είχε κυριολεκτικά σημαδέψει στο αποκορύφωμα της καριέρας του, υπήρχε η αμφιβολία αν πλέον θα καταφέρουν να κερδίσουν τους παλιούς πιστούς οπαδούς τους, αν θα παίξουν τα τραγούδια που θα μας αρέσουν, αν θα δώσουν ένα δυνατό στίγμα παρά τα τόσα χρόνια που έχουν περάσει.

Αν αυτό ήταν το στοίχημα, τότε οι Placebo μάλλον δεν το κέρδισαν.

Ανεβαίνουν στη σκηνή με το Pure Morning και ανάβουν τα αίματα. Καλή επιλογή, για αρχή. Τα λόγια του Brian Molko “A friend in need is a friend indeed” μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο. Τραγουδάμε όλοι μαζί. Στη συνέχεια έρχονται πιο καινούριες επιλογές: Loud Like Love και Jesus’ Son και έπειτα τα καταπληκτικά Soulmates και Special Needs.

Γενικά το setlist ήταν ανάμικτο, προσανατολισμένο σε παλιά κομμάτια, αλλά σίγουρα με πολλές βασικές παραλείψεις. Tα 36 Degrees, Lady Of The Flowers, I Know και Teenage Angst από το ντεμπούτο άλμπουμ τους μας έμειναν σίγουρα απωθημένα. Τουλάχιστον ακούσαμε το Protect Me From What I Want, Slave To The Wage, Nancy Boy και αυτά που δεν θα μπορούσαν να λείπουν: Without You I’m Nothing, η διασκευή του Running Up That Hill και A Song To Say Goodbye, η εκτέλεση του οποίου θα μπορούσε να είναι και καλύτερη.

Τι δεν πήγε καλά με τους Placebo; Σε κάθε ζωντανή τους εμφάνιση οι Placebo είναι λίγο αποστασιοποιημένοι. Ξεκινούν φαντασμαγορικά, οργώνουν τη σκηνή, αλλάζουν με στυλ τις ηλεκτρικές κιθάρες αλλά δεν ενδιαφέρονται καθόλου να χτίσουν τη σχέση με τους αποδέκτες της δημιουργίας τους στα πλαίσια της συναυλίας. Είναι επαγγελματίες χωρίς να δείχνουν συναίσθημα. Τη βραδιά της 1ης Ιουλίου στο Terra Vibe σίγουρα ενθουσιαστήκαμε, νοσταλγήσαμε, τραγουδήσαμε και χειροκροτήσαμε, αλλά, εν τέλει, κάτι έλειπε.

Περιμέναμε περισσότερα από μια μπάντα με τα τραγούδια της οποίας έχουμε κυριολεκτικά κολλήσει στο παρελθόν. Τους βρήκαμε λίγο σκουριασμένους, χωρίς αυτό το επιπλέον πάθος που θα μας θύμιζε και πάλι τη δόξα τους.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

2 Ιουλίου 2017 - Day 3

Τρίτη και τελευταία ημέρα του Rockwave Festival 2017.

 

Epica

Η συμφωνική metal μπάντα από την Ολλανδία έδωσε το δικό της χρώμα στις αρχές της τρίτης ημέρας του Rockwave. Βασικά την παράσταση έκλεψε η φιγούρα Simone Simons. Η ίδια, μέλος του συγκροτήματος από τα 17 της έχει πλέον αρκετή εμπειρία. Η μαγευτική φωνή της έδενε απόλυτα με τις μελωδίες των υπόλοιπων μουσικών. Γενικότερα η παρουσία της τράβηξε τα βλέμματα και την προσοχή όλων. Ήταν αρκετά συγκεντρωμένη στην ερμηνεία της και παράλληλα είχε άμεση επικοινωνία με τον κόσμο. Ακούσαμε αρκετά κομμάτια από το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος “The Holographic Principle” (2016) όπως τα Edge Of The Blade, A Phantasmic Parade, Ascension - Dream State Armageddon και Beyond The Matrix.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Anathema

Η βρετανική μπάντα των τριών αδελφών Cavanagh από το Λίβερπουλ ήταν πραγματικά άψογη. Οι Athema ξεκίνησαν το 1990 ως μια death/doom metal μπάντα (Pagan Angel) έγιναν πιο gothic, έπειτα υιοθέτησαν ένα πιο alternative στυλ και ακόμα αργότερα χαρακτηρίστηκαν ως progressive. Μας άρεσε η μουσική τους, η σοβαρότητά τους επί σκηνής, η αμεσότητα με το κοινό. Ήταν απλοί και αληθινοί χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερη προσπάθεια για να επικοινωνήσουν το ταλέντο τους. Επικεντρώθηκαν στα πιο πρόσφατα άλμπουμ τους “A Natural Disaster” (2003), “We’re Here Because We’re Here” (2010), “Weather Systems” (2012) και φυσικά οι περισσότερες επιλογές ήλθαν από το πρόσφατο άλμπουμ τους “The Optimism” (2017), που βρήκαμε ιδιαίτερα ενδιαφέρον. H ευγενική φυσιογνωμία της Lee Douglas και η ερμηνεία του Vincent Cavanagh ήταν τα στοιχεία που δε θα ξεχάσουμε από την καταπληκτική εμφάνισή τους στο Terra Vibe.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Flogging Molly

Από την πρώτη έως την τελευταία νότα οι Flogging Molly μας χάρισαν ένα ζωντανό και κεφάτο πάρτι με έντονο το ιρλανδικό στοιχείο. Ο ήχος τους συνδυάζει τη δυναμική του punk rock με την παραδοσιακή μουσική της Ιρλανδίας, η οποία είναι και γενέτειρα του τραγουδιστή τους Dave King. Κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον έκτο δίσκο τους “Life Is Good” από τον οποίο ακούσαμε και το The Hand of John L. Sullivan.

Γενικότερα η εμφάνισή τους δεν είχε σκοπό την προώθηση της νέας τους δουλειάς αφού ακούσαμε αρκετά παλαιότερα κομμάτια τους που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Το κοινό μπροστά στη μικρή σκηνή του Terra Vibe δε σταμάτησε να χορεύει ούτε λεπτό. Ήταν πραγματικά μια γιορτή. Από την πλευρά τους οι Flogging Molly συμμετείχαν στο εορταστικό πνεύμα επιδεικνύοντας μια πολύ ανεβασμένη διάθεση.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Paradise Lost

Οι Paradise Lost έχουν επισκεφτεί τόσες φορές την Ελλάδα οπότε ήταν αναμενόμενο να έχουν ήδη πιστό κοινό που ανυπομονούσε για την άνοδό τους στη σκηνή. Η έναρξη έγινε με το No Hope In Sight από το “The Plague Within” (2015). Θυμηθήκαμε αρκετά από τα πιο παλιά τους κομμάτια, όπως τα Pity The Sadness, Hallowed Land, As I die αλλά δεν έλειψαν και τα πιο πρόσφατα Faith Divides Us – Death Unites Us και Return To The Sun. Συγκρίνοντας την εμφάνισή τους με παλαιότερες, πάντως, θα λέγαμε ότι ο frontman Nick Holmes δεν τα έδωσε όλα. Το live ήταν άρτιο ποιοτικά αλλά έλειψε η διάθεση και η ψυχή εκ μέρους της μπάντας. Ακόμα όμως κι έτσι, ρουφήξαμε μέχρι και την τελευταία τους νότα και αναμένουμε τη νέα τους δουλειά “Medusa” από Σεπτέμβριο.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

Evanescence

Η αυλαία του φετινού Rockwave Festival έπεσε με την εμφάνιση των Evanescence. H αμερικάνικη μπάντα από το Little Rock, Arkansas με σήμα κατατεθέν τη μαγική φωνή της Amy Lee και κομμάτια όπως τα My Immortal και Bring Me To Life στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Παρά το πέρασμα των χρόνων η φωνή της Amy Lee παραμένει κρυστάλλινη και γενικότερα η όλη διάθεση από μέρους τους ήταν πολύ καλή. Η σκηνική τους παρουσία θύμιζε περισσότερο ένα φρέσκο συγκρότημα παρά μια μπάντα που ξεκίνησε το μακρινό 1995. Οι επιλογές που συμπεριέλαβε το setlist δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Δεν έλειψαν οι στιγμές που όλο το πλήθος τραγούδησε σύσσωμο, όπως έγινε στο Lithium με την Amy Lee και ένα πιάνο να δεσπόζει στο κέντρο της σκηνής. Ήταν σίγουρα μια από της πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς. Πρέπει όμως να προσθέσουμε ότι και οι μουσικοί που πλαισίωναν την Amy Lee επί σκηνής έπαιξαν δυναμικά και ήταν άκρως επικοινωνιακοί. Με δυο λόγια δεν είδαμε το φάντασμα των γνωστών Evanescence αλλά μια μπάντα που ήρθε και μας χάρισε ένα αξιοπρεπέστατο show δείχνοντας ότι μπορούν ακόμα να συγκινούν τους πολυάριθμους οπαδούς τους.

 

 

Photos by © Afroditi Zaggana

 

To Rockwave Festival, με τα θετικά και τα αρνητικά του, αποτελεί πλέον έναν ιστορικό θεσμό. Μας στενοχωρεί λιγάκι μια αίσθηση ότι με το πέρασμα των χρόνων αρχίζει σιγά σιγά να ξεθωριάζει. Πλέον τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού διαφημίζονται πιο εύκολα και ελκύουν περισσότερο κόσμο ακόμα και από την Ελλάδα, ενώ γενικότερα οι εγχώριες συναυλιακές διοργανώσεις ολοένα και πληθαίνουν.

Υπάρχει πιο μεγάλος ανταγωνισμός πλέον. Θα λέγαμε ότι πέρα από τη μεγάλη σημασία των ονομάτων που απαρτίζουν το line-up, απαιτείται καλή οργάνωση και ιδιαίτερη φροντίδα του χώρου διεξαγωγής προκειμένου να δικαιολογηθεί το κόστος του εισιτηρίου και να διατηρείται η εμπιστοσύνη των επισκεπτών.

Το Rockwave είναι ένα από τα φεστιβάλ που λόγω της βαρύτητας του ονόματός του, έχουμε την αίσθηση ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή, με σωστή οργάνωση να φέρει κοντά του ξανά το κοινό που ιστορικά το έχει αγαπήσει και κατ' ελάχιστο να επαναφέρει μνήμες ακόμα και από πέρσι το 2016 (διαβάστε εδώ τις τότε εντυπώσεις μας), πόσο μάλλον από τα ιστορικά line-up της Φρεαττύδας και του Αγ. Κοσμά (Sonic Youth, Pulp, Blur, Prodigy, Afghan Whigs, Queens Of The Stone Age, Portishead, Moby, Garbage, κ.α.).

Να ευχαριστήσουμε θερμά το τμήμα επικοινωνίας της Didi Music και του Rockwave Festival για την πρόσκλησή τους να καλύψουμε για πρώτη φορά επίσημα το φεστιβάλ.