Under The Sun Festival 2018, Korinthos | ClockSound Review
After movie
Under The Sun Festival 2018, Korinthos / Day 1
Λίγες μέρες μετά το τέλος της καλοκαιρινής εξεταστικής ένα διήμερο μουσικό φεστιβάλ εκτός Αθήνας ήταν ότι χρειαζόταν για να καλωσορίσω το καλοκαίρι μου και πόσο μάλλον όταν αυτό θα λάμβανε χώρα σε ένα απ’ τα πιο ξακουστά μπιτσόμπαρα των προαστείων.
Έτσι λοιπόν, πρωί Σαββάτου φορτωθήκαμε με τα διάφορα τσουμπλέκια μας, πήραμε το πουλμανάκι που φρόντισε να παρέχει η διοργάνωση και αναχωρήσαμε για Σχίνο. Μεταλάδες, ροκάδες και χίπστερζ σε όλο το πούλμαν να συζητάνε και να κουτσομπολεύουν τους καλλιτέχνες που αναμένουν να ακούσουν.
Ύστερα από μιάμιση ώρα περίπου φτάσαμε στον προορισμό μας, και όλοι ακολουθήσαμε τον ήχο που μας κατεύθυνε προς την είσοδο του Cariocas. Προφανώς όμως έκαναν ακόμα soundcheck οι καλλιτέχνες, οπότε όπως ήμασταν φορτωμένες με τα μπαγάζια κινηθήκαμε προς το camping, που σημειωτέον απείχε αρκετά απ’ το Cariocas αν δεν διέθετες κάποιο μέσο. Αφού φτάσαμε με τα πολλά και βολευτήκαμε στη σκηνή μας, αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για το φεστιβάλ.
Προς το απογευματάκι λοιπόν, βάλαμε τα μαγιό μας και κατεβήκαμε προς την παραλία που θα φιλοξενούσε την πρώτη μέρα του Under The Sun Rock Festival. Φτάνοντας λοιπόν, αρχίζω να παρατηρώ τον χώρο και να προσπαθώ να καταλάβω πώς ακριβώς θα “βολευτούμε” όλοι, καλλιτέχνες και μη, στο μπιτσόμπαρο. Άμα υπάρχει θέληση και οργάνωση όμως όλα φτιάχνουν.
Ο αέρας δυστυχώς δεν με άφησε να βουτήξω καθότι είμαι αρκετά κρυουλιάρα, οπότε αφού πήραμε μπύρα στο χέρι και βρήκαμε το κατάλληλο για εμάς σημείο, ήμασταν έτοιμες για την έναρξη της συναυλίας.
Drunk Jackals
Το κοινό ανέλαβαν να ζεστάνουν τα “μεθυσμένα τσακάλια” - αν και φάνηκαν αρκετά νηφάλια - τα οποία έδειξαν εξ αρχής τις διαθέσεις τους. Κεφάτοι και γεμάτοι μας καλωσόρισαν στο Cariocas κι αμέσως ξεκίνησαν το τζαμάρισμά τους. Αν και η προσέλευση του κοινού ήταν ακόμα μικρή και όσοι ήμασταν εκεί δεν είχαμε ζεσταθεί ακόμη αρκετά, τα τσακάλια μας ζήτησαν να πλησιάσουμε τη σκηνή ώστε να συμμετέχουμε πιο ενεργά.
Ένα βρεγμένο κι ακόμα μουδιασμένο τσούρμο μαζεύτηκε μπροστά στη σκηνή κι άρχισε να κινείται υπό τον desert rock ήχο των Drunk Jackals. Καθαρή μεν φωνή κακός δε ο ήχος, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να αναδείξουν στον βαθμό που επιθυμούσαν τη μουσική τους. Αγνοώντας το θέμα του ήχου, το vibe κατάφεραν να το μεταφέρουν. ΑΟΥΥΥ όπως αναφωνούσαν τα τσακάλια. Ξυπνήσαμε και μπήκαμε στο απαιτούμενο mood.
Το setlist τους βασίστηκε στο ντεμπούτο τους "Countryside" με κομμάτια όπως τα Ch-Check Out Those!, Gone Rogue και το για σβήσιμο That’s The Way I Roll να ξεχωρίζουν. Έκλεισαν δυναμικά, ευχαρίστησαν θερμά και μας άφησαν στα χέρια των επόμενων.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Konstantinos Sakatis
Purple Dino
Μετά την desert rock των Drunk Jackals, ήρθαν να ανάψουν τα αίματα οι Purple Dino. Οι εκ Ξάνθης ορμώμενοι Purple Dino βρέθηκαν στο stage του Cariocas και ανέλαβαν δράση. Κιθάρες και μια μεστή και βαριά φωνή απλώθηκαν εντός κι εκτός του χώρου. Η heavy rock μουσική τους ξεσήκωσε το κοινό και όλο και περισσότεροι άρχισαν να κοπανιούνται. Μακροσκελή σολαρίσματα, διπέταλα και breakdowns εναλλάσσονταν καθόλη τη διάρκεια του live, δημιουργώντας σου την αίσθηση ότι ακούς μπάντα με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη της.
Επαγγελματίες με ωριμότητα και δεξιοτεχνία παρουσίασαν τη μουσική τους, παίζοντας κομμάτια τόσο από παλιότερες δουλειές όσο κι απ’ το τελευταίο άλμπουμ. Αδιάκοπο το κοπάνημα μέχρι τη στιγμή που έγινε ακόμα μαζικότερο με την διασκευή, με την οποία επέλεξαν να κλείσουν την συναυλία τους. Ο λόγος για το Ace of Spades των Motorhead που έδωσε πάτημα σε κάθε ροκομεταλά που σέβεται τον εαυτό του να χτυπηθεί δίχως έλεος. Ένα σίγουρα δυναμικό κλείσιμο λοιπόν, αφήνοντας την καλύτερη αίσθηση για τους Purple Dino.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Konstantinos Sakatis
Half Gramme of Soma
Έχοντας ξεσηκωθεί με τους Purple Dino, συνεχίζουμε στο ίδιο ανεβασμένο μουντ με τους πλέον στονεράδες Half Gramme of Soma. Η Αθηναϊκή μπάντα ανέβηκε στη σκηνή την ώρα που είχε πέσει ο πολύς ο ήλιος και το κοινό είχε καταναλώσει ήδη τις πρώτες μπύρες, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό κλίμα για τους ίδιους αλλά και για εμάς τους παρευρισκόμενους.
Ξεκίνησαν αμέσως δυναμικά, με την “στονερίλα” να καθορίζει τις διαθέσεις. Το μπάσο κυρίαρχο, με τα breakdowns να δίνουν και να παίρνουν και η φωνή του Motor να μας παρασύρει στη μουσική τους. Συγχρονισμένοι όλοι κινούμασταν στον σχεδόν ψυχεδελικό ήχο των Half Gramme of Soma, ο οποίος βασίστηκε κυρίως στον τελευταίο δίσκο τους “Groove is Black” με το ομότιτλο τραγούδι να ξεχωρίζει σημαντικά. Έκλεισαν δυναμικά, προκαλώντας ένα μαζικό pit και προετοιμάζοντάς μας κατάλληλα για τις επόμενες και πολυαναμενόμενες μπάντες.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Diana Kalimeri
Puta Volcano
Η συμμετοχή των Puta Volcano στο festival ήταν για μένα ένα απ’ τα βασικά κίνητρα για να βρεθώ εκεί, οπότε περίμενα διακαώς την εμφάνιση τους στο stage. Έτσι, με το που ανέβηκαν στη σκηνή, εγώ όπως και όλο το πολυάριθμο πλήθος που βρισκόταν εκεί τους αποθεώσαμε με δυνατό χειροκρότημα, σφυρίγματα και ό,τι άλλο μέσο έκφρασης ενθουσιασμού διαθέταμε. Η εκρηκτική Luna στο κέντρο της σκηνής, με τα υπόλοιπα μέλη να την πλαισιώνουν, ανέλαβε αμέσως δράση.
Το live ξεκίνησαν με το Neon, ένα αρκετά γκρούβι κομμάτι του νέου δίσκου τους, "Harmony of Spheres", μυώντας μας απευθείας στον ηφαιστειογενή κόσμο τους. Κοπάνημα, ιδρώτας και αλμύρα σε όλο τον χώρο. Τα προσεγμένα breakdowns σε συνδυασμό με το άπλετο γρέζι που διαθέτει η φωνή της Λούνας μας απογείωσαν, κάποιους μάλιστα και κυριολεκτικά, καθώς καθόλη τη διάρκεια του live υπήρχαν κορμιά στον αέρα με απροσδιόριστη κατεύθυνση.
Ακούστηκαν κομμάτια κυρίως απ’ το τελευταίο και ίσως καλύτερό τους άλμπουμ, αφήνοντας όμως χώρο και στα παλιά τους να αναδειχθούν. Τόσοι οι ίδιοι οι Puta όσο κι εμείς από κάτω χοροπηδούσαμε στο ρυθμό τους, απολαμβάνοντας το πόσο εκρηκτική μπορεί να γίνει η stoner/desert rock αν βρεθεί στα κατάλληλα χέρια. Αποθέωση. Δεν ήθελες να τελειώσει αυτή η συναυλία, αλλά πλησίαζε η ώρα των 1000mods οπότε έκλεισαν δυναμικά με το Infinity και μας άφησαν ιδρωμένους για τους πρωταγωνιστές της βραδιάς.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Konstantinos Sakatis & Diana Kalimeri
1000mods
Η πολυαναμενόμενη στιγμή έφτασε και οι Χιλιομοδαίοι ανέβηκαν στη σκηνή του ασφυκτικά γεμάτου Cariocas χωρίς καμία καθυστέρηση. Η αγάπη του κοινού ήταν ξεκάθαρη αφού τους αποθέωναν πριν αρχίσουν καν να παίζουν.
Άνοιξαν τη συναυλία τους με το Claws, πρώτο κομμάτι του δεύτερου άλμπουμ τους, και αμέσως μπήκαμε στο mood. Stoner και αλητεία στο φουλ. Οι κιθάρες πήραν φωτιά με το Road to Burn και τα ντραμς διατηρούσαν τον ρυθμό. Ένα ενωμένο κοινό χτυπιόταν με τη μουσική των 1000mods και κορμιά αιωρούνταν πάλι πάνω από το κοινό. Άλλοι ξεκινούσαν από τις μπροστινές σειρές και κατέληγαν πίσω, άλλοι απλά περιστρέφονταν λες κι έπλεαν παρέα με το φουσκωτό τους σε κάποια πισίνα ενώ άλλοι σέρφαραν οριακά όρθιοι πάνω στη λαοθάλασσα που επικρατούσε. Για καλή μας τύχη εμείς βρισκόμασταν λίγο πιο πέρα όπου κυριαρχούσε το κοπάνημα. Η απόλυτη εκτόνωση.
Ξέρουν πώς να κρατήσουν το κοινό τους. Κάτι λέει σε κάποια φάση ο Dani για μάγισσες κι αμέσως μας προϊδέασε για το μαγικό The Spell, υπό την επίδραση του οποίου κινηθήκαμε. Το setlist τους ήταν αρκετά γεμάτο και σωστά κατανεμημένο, περιέχοντας κομμάτια από όλα τους τα άλμπουμ, δίνοντας βέβαια έμφαση στον τελευταίο δίσκο τους. Γεγονός που για μένα που τους αγάπησα με το Super Van Vacation, μου στοίχισε κάπως, αλλά με αποζημίωσαν κλείνοντας με το Vidage. Έκλεισαν ευχαριστώντας θερμά το κοινό που τους αποθέωσε αλλά και τη διοργάνωση που έφερε αυτό το φεστιβάλ στην παραλία του Σχίνου, που ήθελαν πάντα να παίξουν.
Photo by Diana Kalimeri
Photo by Diana Kalimeri
Under The Sun Festival 2018, Korinthos / Day 2
Μετά την στονερίλα της πρώτης μέρας χρειαζόμασταν μια ανάπαυλα για να συνεχίσουμε, οπότε εκμεταλλευτήκαμε την παραλία του κάμπινγκ στο οποίο διαμέναμε και πήγαμε για μια βουτιά, κάτι που τελικά μετανιώσαμε μιας και είναι κανόνας ότι στο πρώτο μπάνιο ο ήλιος σε ψήνει. Έτσι λοιπόν, λίγο ο ήλιος ο καυτός, λίγο και η αϋπνία της προηγούμενης μέρας, το κεφάλι έγινε καζάνι οπότε καθυστέρησα την παρουσία μου στο φεστιβάλ όσο αυτό ήταν απαραίτητο. Με τα πολλά μαζέψαμε τα πράγματα και πορευτήκαμε προς το Cariocas και ίσα που προλάβαμε τους Deaf Radio.
Deaf Radio
Δεύτερη μέρα στο Cariocas λοιπόν και ο κόσμος ανανεωμένος με τους σταθερούς του διημέρου να είναι έτοιμοι για δεύτερο γύρο. Φτάνοντας, ήταν ήδη στη σκηνή οι Αθηναίοι Deaf Radio κάνοντας τον δικό τους χαμό με τον καθαρό ήχο τους. Desert-ίλα σε μια δική τους εκδοχή. Το setlist τους βασισμένο στο ντεμπούτο τους άλμπουμ, με το Aggrevation και το Flowerhead να ξεχωρίζουν. Έκλεισαν και μας άφησαν ζεστούς και φρέσκους για το επόμενο όνομα.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Konstantinos Sakatis
Wish Upon A Star
Επόμενος σταθμός οι Wish Upon A Star. Ιδιαίτερος ο ήχος τους, φέρνοντάς σου στο μυαλό μια πιο πανκ εκδοχή των Motörhead. Οι κιθάρες σε γρήγορο tempo, τα ντραμς δίνουν την ένταση και τα βραχνά φωνητικά αναστατώνουν το Cariocas. Χοροπηδηχτά και χορός ξεκίνησαν σε όλο τον χώρο. Άνοιξαν με το Failing Again και συνέχισαν βασίζοντας το setlist τους στον τελευταίο δίσκο Through Thick and Thin και ενσωματώνοντας κατά τόπους τόσο παλιά κομμάτια όσο και ορισμένα ακυκλοφόρητα, όπως το επερχόμενο “ This Is War”.
Εν τω μεταξύ όση σκληρότητα και αλητεία έβγαζε η μουσική των Wish Upon A Star τόση γλυκύτητα και ευγένεια έβγαζαν τα μέλη της μπάντας. Μάλιστα, ο κιθαρίστας και ένας εκ των φωνών της μπάντας, Lepas, έκανε μια πρόποση για εμάς που κάναμε το πρώτο μας μπάνιο εκείνη τη μέρα και ήπιαμε σε αυτό. Πολύ επικοινωνιακός και διαδραστικός με το κοινό, κάτι που μου χρειάζεται εμένα σε μια συναυλία ανεξαρτήτως είδους. Ήλιος, πανκ και θάλασσα. Το τρίπτυχο της εκτόνωσης. Η παρουσία τους στο φεστιβάλ μια λίγο διαφορετική και απαραίτητη πινελιά για να προθερμανθούμε σωστά και να υποδεχτούμε τους Villagers Of Ioannina City.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Konstantinos Sakatis
Villagers Of Ioannina City
Και έχοντας ζεσταθεί αρκετά λοιπόν από τους Wish Upon A Star, ήμασταν πλέον έτοιμοι για τους Γιαννιώτες στονεράδες. Αναμέναμε λοιπόν εναγωνίως την εμφάνισή τους όσο νύχτωνε. Για κάποιο λόγο όμως αυτή η εμφάνιση καθυστέρησε αρκετά, με αποτέλεσμα να ξενερώνει το κοινό που ανά διαστήματα ούρλιαζε νομίζοντας ότι βγαίνουν οι V.I.C.. Αρκετή ώρα μετά την αναμενόμενη τέλος πάντων, βγήκαν οι Villagers και αμέσως εξαφανίστηκε η οποιαδήποτε δυσαρέσκεια. Ξεκίνησαν το live τους, παίζοντας καθαρή stoner, με τα breakdowns να κυριαρχούν. Διασκεύασαν μάλιστα κι ένα κομμάτι των Rotting Christ, το οποίο δεν αναγνώρισα αλλά ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα.
Το setlist αρχικά βασίστηκε σε κάτι που φαίνεται να ετοιμάζεται καιρό αλλά δεν έχει βγει ακόμα στην επιφάνεια και μολονότι άγνωστο, κατάφερε να απογειώσει το κοινό και να μας κάνει να κοπανιόμαστε δίχως έλεος. Και όσο περνάει η ώρα, τόσο αυξάνεται η επιθυμία σου για τον ήχο του κλαρίνου που συνοδεύει εξαιρετικά τη στόνερ.
Zvara it is!
Λες και διάβασαν τη σκέψη μας λοιπόν, πιάσαν τα κλαρίνα και ο χαμός ξεκίνησε! Κορμιά στον αέρα, μπύρες στον αέρα, χοροπηδηχτά και σφυρίγματα παντού. Ξυπνάει το παραδοσιακό μέσα σου! Tι κακό κι αυτό με τα ριζίτικα που αγγίζουν αυτόματα ψυχή! Μαζικός χορός. Συνέχισαν με διάφορα διαμαντάκια απ’ το riza κι έκλεισαν χωρίς να παίξει το Karakolia. Ουρλιάζαμε, σφυρίζαμε, χτυπιόμασταν για να παίξουν κι άλλο, αλλά τίποτα. Ικανοποιημένοι μεν, διψασμένοι για λίγο ακόμη δε αρχίζουμε να οδεύουμε προς τα έξω με το άγχος να προλάβουμε και το πουλμανάκι.
Φτάνοντας προς την έξοδο λοιπόν γίνεται η ανατροπή και ανεβαίνουν πάλι στη σκηνή για να τα σπάσουν όλα. V.I.C χωρίς το Karakolia θα 'ταν κρίμα. Μια λαοθάλασσα χορεύει και χοροπηδάει στο ρυθμό, αποθεώνοντάς τους. Τώρα έκλεισε σωστά το live και το Under The Sun έλαβε το τέλος που του άξιζε.
Photo by Konstantinos Sakatis
Photo by Konstantinos Sakatis
Ντάξει, ήταν ένα τρομερά έντονο διήμερο, με όλες τις μπάντες να σέβονται η μια την άλλη, αλλά και αυτό που κάνουν, δείχνοντας έναν τρομερό επαγγελματισμό. Αν και οι υποδομές δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές, όλα κύλησαν ρολόι και δε νομίζω ότι υπήρξε άνθρωπος που να βρέθηκε εκεί και να μην πέρασε καλά. Η παραλία κι ο ήλιος σε συνδυασμό με το φεστιβάλ έδωσαν ένα δυνατό ξεκίνημα -ή συνέχεια για κάποιους- καλοκαιριού και σίγουρα το Under The Sun πρέπει να γίνει παράδοση.
* Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Δημήτρη από την 3P Lab για την πρόσκληση για να καλύψουμε το φεστιβάλ.
** Photos by Konstantinos Sakatis & Diana Kalimeri
