Sivert Hoyem @ Stage Volume 1
Στο άκουσμα του ερχομού του Sivert Hoyem στην Ελλάδα δεν επικράτησε ενθουσιασμός από μέρους μας. Έχοντας επισκεφτεί όλες τις συναυλίες των Madrugada στη χώρα μας στο παρελθόν (ακόμα και εκείνο το ωραίο “live” στο Mo Better) θεωρούσα ότι ίσως πρόκειται για μία ιστορία η οποία απλά έχει τελειώσει. Αλλά ελλείψει κάποιας άλλης ενδιαφέρουσας εκδήλωσης αποφασίσαμε να πάμε. Ευτυχώς!
Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου λοιπόν, στο Stage Volume 1.
Γεμάτος ο χώρος, το οποίο ήταν έκπληξη, έχοντας κανείς υπόψη του ότι τα εισιτήρια πρακτικά βγήκαν λίγες μέρες πριν, μετά την μεταφορά της συναυλίας στην Αθήνα από την Πάτρα. Υπάρχει μία αγάπη του ελληνικού κοινού για αυτόν τον καλλιτέχνη, η αιτία της οποίας έγινε απολύτως ξεκάθαρη μετά το τέλος του live.
Μπαίνοντας στον χώρο, ο πολύς κόσμος και τα έντονα φώτα στα πλάγια (από τα μπαρ) και στο πίσω μέρος (από τον χώρο υποδοχής) δημιουργούσαν συνθήκες μάλλον άβολες για να ευχαριστηθεί κανείς άνετα μία συναυλία. Για τον πολύ κόσμο δεν μπορεί κανείς να παραπονεθεί, καθώς θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι γίνονται sold out τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Τα φώτα όμως? Ίσως είναι ότι χειρότερο για την ατμόσφαιρα ενός live σαν του Sivert Hoyem σε έναν κλειστό χώρο. Σε στιγμές νομίζαμε ότι έπρεπε να ομολογήσουμε, αλλά δεν ξέραμε τι…
Λίγο μετά την προγραμματισμένη ώρα, ο Sivert βγαίνει στη σκηνή. Ακούγεται η εισαγωγή και μετά ξεκινά η πρώτη μεγάλη στιγμή της βραδιάς με το Majesty. Κάποια θέματα με τον ήχο υπήρχαν αλλά δεν ήταν αρκετά για να μας κάνουν να μην το απολαύσουμε. Ένας ήχος ο οποίος βελτιωνόταν ευτυχώς τραγούδι με το τραγούδι.
Στο κύριο μέρος της συναυλίας, ακούστηκαν καταπληκτικά κομμάτια από την προσωπική του δισκογραφία, όπως τα Give It A Whirl, Wat Tyler, Inner Vision. Ενώ το γνωρίζαμε, κάπου ελπίζαμε να ακούσουμε και κάποιο από τον πρώτο δίσκο των Madrugada. Δεν έγινε. Αλλά αντ’ αυτού, ο Sivert φρόντισε να μας αποζημιώσει με μεταγενέστερες δουλειές της μπάντας, όπως φαίνεται και στο πλήρες setlist πιο κάτω.
Κατά τη διάρκεια του The Kids Are On High Street όλο το κοινό τραγουδούσε δυνατά, δημιουργώντας μία καταπληκτική ατμόσφαιρα. Δεν μπορούσαμε να μην σκεφτούμε ότι έτσι θα κυλούσε ολόκληρο το live αν οι Madrugada υπήρχαν ακόμα και έπαιζαν μπροστά μας.
Ειδική αναφορά πρέπει να κάνουμε στην έντονα συναισθηματική εκτέλεση του καταπληκτικού Honey Bee, τα ζουζουνίσματα της οποίας ακόμα αντηχούν στο κεφάλι μας 4 μέρες μετά.
Η μπάντα έκανε τέλεια τη δουλειά της, αλλά νομοτελειακά η προσοχή μας έπεφτε στον Hoyem. Η φωνή του ήταν και παραμένει καταπληκτική. Το πάθος του πάνω στη σκηνή και τα συναισθήματα τα οποία καταθέτει μεταδίδονται με άνεση σε όλους όσους έχουν τη διάθεση να ακολουθήσουν. Να ταξιδέψουν μαζί του.
Τελικά, δεν ήταν καθόλου περίεργο το πόσο πολλοί μουσικόφιλοι τίμησαν αυτόν τον καλλιτέχνη, όχι μόνο την Τετάρτη αλλά και τις υπόλοιπες μέρες. Τα περίεργο είναι γιατί η δημοτικότητά του δεν είναι μεγαλύτερη σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά αυτό δεν μας πειράζει. Ίσως να μας βολεύει κιόλας. Γιατί παραμένει προσιτός σε μικρές αγορές όπως η δική μας και, λογικά, θα έχουμε στο μέλλον ξανά την ευκαιρία να ζήσουμε τόσο ωραίες στιγμές.
