Ejekt Festival 2014

Μέρα Ejekt Festival η χθεσινή. Μία μέρα που την περιμέναμε αρκετό καιρό, για να απολαύσουμε κάποιες μεγάλες (από θέμα δημοτικότητας) μπάντες του εναλλακτικού χώρου. Δυστυχώς διάφορες υποχρεώσεις μας ανάγκασαν να φτάσουμε στο χώρο κατά την έναρξη των Editors, με αποτέλεσμα να χάσουμε τους White Lies, Brightside και Inconsistencies. Τους Brightside τους είχαμε δει βέβαια λίγο καιρό πριν στο Six D.O.G.S. (review εδώ).

Τους Editors τους έχουμε πετύχει αρκετές φορές είτε στη χώρα μας είτε εξωτερικό, οπότε δεν περιμέναμε κάποια έκπληξη. Αν και προσωπικά έχω χάσει εντελώς το ενδιαφέρον για αυτή τη μπάντα, στα live τους δεν υπάρχει περίπτωση να απογοητεύσουν. Παίζουν δυνατά και με πάθος. Η φωνή του Tom Smith είναι καταπληκτική και η σκηνική του παρουσία αρκετά έντονη, με ατελείωτο χορό. Ζει τα κομμάτια που τραγουδάει και αυτό παρασέρνει και τα κοινό. Μας τίμησαν με 4 κομμάτια του αγαπημένου μας δίσκου An End Has A Start (Smokers, An End Has A Start, Bones, The Racing Rats), ενώ μας χάρισαν και μία καταπληκτική εκτέλεση του Papillon, η οποία φυσικά ξεσήκωσε το κοινό.

Η συνέχεια είχε τους Darkside των Nicolas Jaar και Dave Harrington. Όπως έχουμε ξαναπεί στο ClockSound εδώ και εδώ το άλμπουμ τους Psychic ήταν μία από τις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2013 και η εμφάνισή τους ένα highlight για το συναυλιακό καλοκαίρι μας, έχοντας υπόψη πόσο περιζήτητοι είναι αυτή τη στιγμή. Σκοτεινές ατμόσφαιρες, ambient περάσματα, καταπληκτικοί παραμορφωμένοι ήχοι και κάποια beats κατά διαστήματα συνέθεταν μία ολοκληρωμένη εμπειρία/ταξίδι στον κόσμο τους. Πρόκειται για δύο καταπληκτικούς μουσικούς.

Και ήρθε η ώρα για το κυρίως πιάτο της ημέρας, με τους Kasabian. Όποιος γνωρίζει την δισκογραφία αυτής της μπάντας ξέρει και τι να περιμένει από αυτούς. Δεν περιμένεις υψηλή μουσική ποιότητα, ούτε ατμοσφαιρικές στιγμές που θα ταξιδέψουν τον ακροατή. Περιμένεις να χορέψεις χωρίς αύριο. Να ζήσεις ένα πάρτι με δυνατούς ρυθμούς, απλά και ωραία sing-along ρεφρέν. Και αυτό ακριβώς έγινε! Το ένα hit διαδεχόταν το άλλο με αμείωτη ένταση. Το setlist ήταν πολύ καλό, με μόλις τρία κομμάτια από το 48:13 (το οποίο μας άρεσε). Καλύτερες στιγμές του live θεωρώ ότι ήταν τα Where Did All The Love Go?, Club Foot και Re-Wired. Μετά το τέλος της συναυλίας είχε γίνει για μία ακόμα φορά φανερό ότι οι Kasabian είναι μία πολύ αυθεντική μπάντα, έχοντας ξεκάθαρο σκοπό να κάνουν τον κόσμο να περάσει ένα βράδυ ανέμελο και διασκεδαστικό, χωρίς να προσποιούνται ότι έχουν να προσφέρουν κάτι ανώτερο. Και αυτό είναι φυσικά υπέρ τους. Θα τους ξαναβλέπαμε άνετα και άλλες φορές στο μέλλον.

 

Και κάπου εκεί σκεφτήκαμε να φύγουμε. Προσωπικά είμαι από τους περίεργους που θέλουν αυτός που είναι στη σκηνή να παίζει κάτι (κάποιο όργανο?) για να το θεωρήσω live. Η θέα ενός DJ μόνο onstage και, ακόμα περισσότερο, οι house ήχοι είναι μακριά από τα γούστα μου. Μείναμε όμως, μόνο και μόνο για να δούμε γιατί έχει κάνει τόση επιτυχία ο Paul Kalkbrenner. Τελικά το set του ήταν μία πολύ μεγάλη θετική έκπληξη! Αρκετά ατμοσφαιρικοί ήχοι σε στιγμές και ιδιαίτερα house beats είχαν ως αποτέλεσμα να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον και την όρεξη του κοινού. Παρόλο το γεγονός ότι η ώρα ήταν ήδη περασμένη. Ήταν σίγουρα από τα πιο ωραία set που έχω ακούσει (δεν είναι και πολλά είναι η αλήθεια) και με έκανε σχεδόν να συμπαθήσω λίγο αυτή τη μουσική. Τα κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν αυτό με το beat και το άλλο με το άλλο beat!

Ήταν μία πολύ ωραία βραδιά τελικά. Το γεγονός ότι δεν αναφέραμε κάτι για την διοργάνωση σημαίνει ότι όλα κύλησαν τέλεια. Χωρίς δηλαδή ταλαιπωρία, κακό ήχο ή κάτι από όλα αυτά για τα οποία παραπονιόμαστε κατά καιρούς. Και αυτό ήταν η μεγάλη επιτυχία των διοργανωτών.