Nick Cave & The Bad Seeds - Live @ Faliro Sports Arena, Athens

Σε μια χώρα που αγαπάμε να μισούμε, σε μια πόλη ταλαιπωρημένη από την πολύνεκρη κακοκαιρία, ένα βράδυ που 'βρεχε, κατηφορίσαμε προς μια πολύ συζητημένη και πολύ αναμενόμενη εμφάνιση των Nick Cave and The Bad Seeds.

Σε ένα χώρο που σε προκαταβάλλει για την μάλλον ηχητική του αδυναμία (είχα παρακολουθήσει το Faith No More, Bad Religion, UNKLE παλαιότερα με απογοητευτικά ηχητικά χάλια) μπήκα στεγνή, γύρω στις 7μιση, 2 και κάτι ώρες πριν ξεκινήσει η εμφάνιση. Μιας και έχει γίνει λόγος περί ταλαιπωρίας, προσωπικά, δεν συνάντησα καμιά δυσκολία, ούτε καν στον "ανεφοδιασμό" μου στο μπαρ.

Εάν δεν γνωρίζετε το θέμα του τελευταίου δίσκου τους (διαβάστε εδώ) συντομία αναφέρω το τραγικό γεγονός που τον ενέπνευσε: ο Nick Cave έχασε πρόσφατα έναν από τους δίδυμους γιους του. Ένα υλικό λοιπόν γεμάτο θρήνο, οργή, ανάγκη για εξιλέωση και εσωτερική αναζήτηση.

Στο μόλις τρίτο κομμάτι, Magneto, κι ενώ χαλάρωσε το κορμί και το μυαλό και αφέθηκε να παρασυρθεί, 3 σκέψεις ολοκληρώθηκαν στιβαρές:

Αυτή η μπάντα παίζει αληθινά και μπαντίσια, και όλοι δίνουν το 200% τους, όπως κάνουν τα 20χρονα στα πρώτα τους μεγάλα live. Ο ένας εξαρτάται κι αναπνέει από τον άλλον και στηρίζουν όλοι το κάθε τραγούδι.

Ο Nick Cave είναι φοβερός performer. Ερμηνεία ατόφια και ουσιαστική, ειλικρινής και αεικίνητη, παρουσία επιβλητική και αιθεροβατούσα, τη μία είναι ένα καταραμένο στοιχειό, την άλλη ένας παντοδύναμος μάγιστρος που καταπραΰνει τις καταιγίδες και την άλλη ο Πάνας με τον μαγεμένο αυλό, ένας σαμάνος που κάνει τον κόσμο ότι θέλει. Καταλαβαίνεις την κάθε του λέξη, και τις "παίζει" όλες μια - μια, σε ένα θεατρικό "σου δίνω για να μου δώσεις" με το κοινό.

 

 

Και τρίτον, σε μια χώρα που αγαπάμε τους βαθύφωνους και τις 'σπασμένες' χροιές, μας αρέσουν τα American Horror stories, και νιώθουμε οικεία στα απλά (μπλουζοειδή και πεντατονικά) τραγούδια, είναι ευνόητο γιατί ο Nick Cave με τους Bad Seeds είναι badass.

Παρακολουθώντας όλη την συναυλία, ναι, υπήρχαν φορές που επαναλήφθηκε στα εκρηκτικά του "boom, boom, boom" στο πήγαιν' - έλα του, με "έχασε" στο Into My Arms - το βρήκα πολύ παράταιρο με τα υπόλοιπα του σετ λίστ - αλλά με κέρδιζε συνεχώς η ξεκάθαρη του άρθρωση, καταλάβαινα κάθε λέξη, και παρά τις αντίξοες συνθήκες (θεωρώ αυτό το χώρο εντελώς ακατάλληλο για τέτοια live), ευχαριστήθηκα τόσο πολύ αυτή την υπέροχη, μα ειλικρινά υπέροχη μπάντα, τα φώτα, τα βίντεο, όλα.

Σε μια χορταστική διάρκεια των δυόμισι σχεδόν ωρών, έγιναν όλα όσα χαρακτηρίζουν εν τέλει, αυτή τη συναυλία ως κορυφαία. Θρίαμβος στο φινάλε, με σχεδόν 60 άτομα απ' το κοινό επάνω στο πατάρι, εκπληκτική διασκευή του The Mercy Seat, δοξάρια ανεμίσανε και εκτοξεύθηκαν, κιθάρες ουρλιάξαν, πιάνα και πλήκτρα έδιναν τον πρέποντα στόμφο, η ψυχεδέλεια εναλλασσόταν με την southern folk Americana και το πανκ, και ο Nick εκεί, ακούραστος και απέριττος.

Καλή αντάμωση το καλοκαίρι, λοιπόν, Nick Cave and The Bad Seeds. We can't wait.

 

 

Venue: Faliro Sports Arena (Tae Kwon Do)

Date: 16.11.2017

Hosted by Detox Events