Editors - Live @ Gazi Music Hall, Athens

Editors live, τέταρτη φορά για μένα. Προηγούμενες αναμνήσεις;

Rock Werchter 2010 στο Βέλγιο, σε μια ιστορική εμφάνισή τους, με αποκορύφωμα το ξεσήκωμα του πλήθους κάθε φορά που η εικόνα νεαρού φαν να τραγουδά παθιασμένα τους στίχους του No Sound But The Wind προβαλλόταν στις γιγαντοοθόνες. Ξανά, Rock Werchter το 2012, στο κάγκελο, να τους αποθεώνω ως headliners πια, με τα πυροτεχνήματα να πέφτουν βροχή μετά τη λήξη του live. Τέλος, στο Ejekt Festival του 2014, με τον Tom Smith να σκάει μύτη με δερμάτινο μπουφάν τέλη Ιουνίου. Ουδέν σχόλιο για την ελληνική κουλτούρα περί οργάνωσης μεγάλων συναυλιών...

Αδιάβαστη, έχοντας ακούσει μόνο δυο - τρία κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο, με εισιτήριο που ευτυχώς βρήκα επιτόπου μπαίνω στο χαοτικό Gazi Music Hall.

Η τυχαία συνάντηση με έναν "συναυλιακό αδερφό" από το Rock Werchter σκέφτηκα ότι αποτελεί καλό οιωνό για τη βραδιά, κόντρα στην προκατάληψή μου για την κακή ακουστική του χώρου και το συνωστισμό που επικρατούσε.

Ο οιωνός επιβεβαιώθηκε. Μετά από μια μίνι περιπλάνηση μέσα από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους του εξώστη κατέληξα στο διάζωμα πάνω από τους ηχολήπτες. Οι Έλληνες Cyanna Mercury όχι μόνο δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των support band που σου παίρνουν τα αυτιά και σου δημιουργούν εκνευρισμό πριν δεις το αγαπημένο σου συγκρότημα, αλλά, αντιθέτως, ακούγονταν αρκετά ευχάριστα.

 

 

Όταν οι Editors βγήκαν στην σκηνή άφησα την καταπληκτική μουσική του No Harm και τον ενθουσιασμό του κοινού για το πασίγνωστο Sugar να με φορτίσει με ενέργεια για να χορέψω τα παλιά και αγαπημένα μου An End Has A Start, All Sparks, Eat Raw Meat = Blood Drool, The Racing Rats, Bones, Bricks And Mortar.

Tα "ευχαριστώ" του Tom Smith μετά από κάθε χειροκρότημα του κοινού με έκαναν να νιώθω σα στο σπίτι μου. Μόνο η κακή ποιότητα του ήχου μπόρεσε να με κάνει να ξεχάσω τη θαλπωρή, γεγονός που είχα παρατηρήσει και παλιότερα σε live των Black Rebel Motorcycle Club στον ίδιο χώρο.

 

 

Αναμφισβήτητα με έναν από τους καλύτερους performers της ροκ, οι ώριμοι πλέον Editors, με περισσότερο ηλεκτρονικό ήχο στην τελευταία τους δουλειά, πιστεύω ότι δεν απογοήτευσαν κανένα από τους παλιούς αλλά και τους νεότερους οπαδούς τους. Η ακουστική εκτέλεση του Smokers Outside The Hospital Doors ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για τη συναυλία, που θα έλεγα ότι δεν με αποζημίωσε πλήρως λόγω της παράλειψης του No Sound But the Wind.

Αναμενόμενο και αγαπημένο το Papillon στο encore μας έκανε όλους να ανεβάσουμε το ρυθμό πριν το τελευταίο κομμάτι Marching Orders, που αν και το άκουσα για πρώτη φορά μου άφησε μια γλυκιά αίσθηση, αρκετή ώστε να με κάνει να αντισταθώ στο διαφημιστικό κρουασανάκι που μοίραζαν όταν βγήκαμε έξω μετά από υπερβολική αναμονή.Βέβαια και όπως συνήθως, η σωστή οργάνωση στους συναυλιακούς χώρους στην Ελλάδα είναι πολυτέλεια, παρά τα 35 ευρώ του εισιτηρίου.

Πώς να βγάλω από το μυαλό μου λοιπόν ότι έχει ανακοινωθεί επίσημα η συμμετοχή των Editors στο Rock Werchter 2016; Νομίζω πως ήρθε η ώρα να επιστρέψω στον τόπο του "εγκλήματος". Μέχρι τότε κρατώ ως ανάμνηση αυτή την τρομερή φωνή και αέρινη κίνηση του Tom Smith πάνω στη σκηνή (photo), που σου δίνει μια αίσθηση αμεσότητας και οικειότητας.

Από τα λίγα συγκροτήματα που δεν εκτελούν απλά τα τραγούδια τους, αλλά συμμετέχουν στη γιορτή μαζί με το ενθουσιασμένο κοινό τους.