Einstürzende Neubauten - Live @ Gazi Music Hall, Athens
Το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου σηματοδοτούσε μία σπάνια περίσταση για τη σύγχρονη συναυλιακή Αθήνα. Δύο μεγάλα live λάμβαναν χώρα την ίδια μέρα. Einstürzende Neubauten και Dropkick Murphys. Εμείς επιλέξαμε τους πρώτους για δύο λόγους: Αφενός, επειδή τους δεύτερους τους έχουμε δει πλέον πολλές φορές στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και αφετέρου, επειδή όσες φορές και να έχει δει κανείς τους Einstürzende Neubauten (E.N.), δεν είναι ποτέ αρκετό!
Φθάσαμε σχετικά νωρίς στο Gazi Music Hall (που πιο πριν ονομάζονταν Acro, και ακόμα πιο πριν ξανά Gazi Music Hall!), έχοντας την πολυτέλεια να διαλέξουμε άνετα ένα καλό σημείο για να απολαύσουμε μια σειρά από “Greatest Hits”. Φτάνοντας κοντά στην έναρξη του live, μας εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός οτι ο χώρος γέμισε από το dark κοινό της Αθήνας που ήρθε να υποβάλει τα σέβη του, από ανθρώπους που συνοδεύουν την μπάντα από τότε που ο Blixa είχε άλλη κόμμωση, αλλά και από κάποιους που ήρθαν με περιέργεια να ανακαλύψουν αυτήν την «εμπειρία».
Η ώρα ήταν 10.00 και οι Neubauten ανεβαίνουν στη σκηνή. Τα πλήκτρα επαναλαμβάνουν ένα μονότονο ακόρντο συνοδεύοντας την είσοδο της αυστηρής μορφής του Blixa Bargeld. Με μια μικρή υπόκλιση στέκεται λίγο πίσω και κλείνει τα μάτια, ανοίγοντάς τα σε στιγμές κάπως κρυφά να επιβλέψει την είσοδο των υπολοίπων...
“You will find me if you want me in the garden, unless it’s pouring down with rain”
... κι ένα κρυφό χαμόγελο συνενοχής σχηματίζεται στο πρόσωπό μας, ανακούφισης και σιγουριάς ότι θα βιώσουμε την μυσταγωγία για μία ακόμα φορά. Ατμόσφαιρα κατάνυξης, που καταλήγει στο απόκοσμο ουρλιαχτό του Blixa για να μας υποδεχτεί στο Haus Der Luge, με τα κρουστά, το μπάσο, τα πλήκτρα και την φωνή σε πλήρη ένταση.
Αυτό το σημείο ήταν το κατάλληλο για να κρίνουμε το πιο σημαντικό ρίσκο σε μία συναυλία στην Ελλάδα: Την ποιότητα του ήχου. Η οποία ήταν ανάλογη των προσδοκιών μας. Και πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς άλλωστε, έχοντας υπ’ όψη την τελειομανία του μαέστρου!
O Blixa Bargeld έχει αφήσει προ πολλού την παρανοϊκή συμπεριφορά επί σκηνής. Στέκεται αγέρωχος στο κέντρο και είναι πάντα απολύτως ενήμερος όλων όσων συμβαίνουν γύρω του. Καθοδηγεί την εξέλιξη των μουσικών θεμάτων με τις κινήσεις του, συμμορφώνει τους ηχολήπτες με ένα του νόημα και δίνει μαθήματα συμπεριφοράς στο κοινό αν χρειαστεί. Στην περίπτωση της Αθήνας αυτό χρειάστηκε, για κάποιες φωνές, για κάποια φλας σε φωτογραφίες. Η συμφωνία είναι ξεκάθαρη: Εκείνος ορίζει αυτό που θα συμβεί, γιατί εκείνος γνωρίζει καλά τι θέλει να κάνει. Και όλοι το αποδέχονται, έχοντας μηδενικό περιθώριο αντίδρασης μπροστά στην θεατρική αυστηρότητά του, η οποία υπηρετεί την εμπειρία που προσφέρουν στον θεατή, συμβολίζοντας την θέση τους στη μουσική ιστορία και το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκαν και εκφράζουν.
Μία στιβαρή μορφή, η οποία βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή και ταυτόχρονα ισορροπείται από την στάση του Alexander Hacke. Ένας ροκ χαρακτήρας, γεμάτος ένταση, που δεν θα μας έκανε εντύπωση αν κάποια στιγμή πηδούσε στο κοινό!
Η συναυλία συνεχίστηκε με κομμάτια όπως τα Nagorny Karabach και Dead Friends, στιγμές που απαιτούν την απόλυτη ησυχία από την πλευρά των θεατών. Αυτή η «ησυχία» άλλωστε αποτελεί μέρος της ίδιας της απόδοσης της μπάντας και τηρήθηκε ευλαβικά, ειδικά μετά την παρατήρηση του Blixa, κάνοντας την εμπειρία όλων μας ακόμα καλύτερη.
Πολλά τα κατά φαντασίαν Greatest Hits όπως Youme & Meyou, Sonnenbarke, Sabrina και άλλα, μέχρι το Susej, στο οποίο ο Blixa μας εξήγησε οτι η αρχική ηχογράφηση έγινε γύρω στο 1983 κάτω από το κελάρι ενός στούντιο στο Αμβούργο, 80 εκ. ύψους γεμάτο λάσπη. Εκεί έπαιξε κιθάρα για αρκετή ώρα. Όμως οι ίδιοι δεν ήξεραν πώς να χειριστούν το αποτέλεσμα τότε, λόγω έλλειψης τεχνικού εξοπλισμού. Όταν επεξεργάστηκαν μετά από χρόνια το κομμάτι, ο ίδιος ένιωσε ότι αποτελούσε διάλογο του παλιού Blixa με τον νέο ή του νέου με τον παλιό.
Μία καταπληκτική στιγμή. Την οποία διαδέχθηκε το εντυπωσιακό Silence Is Sexy. Ο Blixa με το φυτικό τσιγάρο του στο χέρι (σταμάτησε το κάπνισμα πριν πολλά χρόνια) ξεκινά να τραγουδά. Δύο γέλια ακούστηκαν και αμέσως σταματά με αυστηρό ξανά ύφος, μέχρι ο χώρος να γεμίσει ασφυκτικά με σιωπή. Μερικά άβολα δευτερόλεπτα μετά μεταδίδει τον ήχο του τσιγάρου από το μικρόφωνο και ξεκινά. Εναλλαγές σιωπής με την πολύτιμη ευκαιρία να αφουγκραστούμε το βάθος της αναπνοής μας και ανατρεπτικού «θορύβου» συνέθεσαν ένα από τα πιο έντονα κομμάτια τους ζωντανά.
Συνολικά οι E.N. ήταν στη σκηνή για πάνω από δύο ώρες, κάνοντας δύο encore και κλείνοντας με το κρεσέντο του Redukt. Όλος ο αυτοσχέδιος και μη εξοπλισμός που περιμέναμε ήταν εδώ, δίνοντας στο κοινό την πλήρη εμπειρία. Μία μπάντα καλοκουρδισμένη που παραδίδει μια παράσταση φαινομενικά ελεύθερη, αλλά στην ουσία απόλυτα οργανωμένη, καθοδηγούμενη υπό τον Blixa Bargeld. Με αφοσίωση σε αυτό που κάνουν, αλλά και αγωνία για την τέλεια απόδοση του έργου.
Φεύγοντας από τον χώρο σκεφτόμασταν τα σχόλια για τον διάλογο του παλιού Blixa με τον νέο. Και πράγματι. Τόσα έχουν αλλάξει από τότε. Αλλά τελικά η βάση παραμένει αμετάβλητη. Η όρεξη για δημιουργία. Η αυθεντικότητα της έκφρασης, η, μεταφρασμένη σε μουσική, αναπαράσταση της βιομηχανοποιημένης κοινωνίας, η ένταση των συναισθημάτων που εκπέμπουν η μορφή του Blixa και η δωρική λιτότητα των στίχων του. Αυτό μας πρόσφεραν γενναιόδωρα για ένα ακόμα βράδυ. Όπως και κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.
Venue: Gazi Music Hall, Athens
Date: 11.02.2017
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Καρολίνα Τσιρογιάννη και το stagespotting.com για το φωτογραφικό υλικό.
