ClockSound
Search
facebook twitter youtube rss instagram

Paul McCartney @ Dodger Stadium, Los Angeles

28 Αυγούστου 1966: Η μεγαλύτερη μπάντα στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής έδωσε την προτελευταία συναυλία της στο γήπεδο των Dodgers στο Los Angeles. Πρόκειται για τους Beatles, οι οποίοι μία μέρα μετά έπαιξαν στο San Francisco, έχοντας ήδη αποφασίσει ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία ζωντανή τους εμφάνιση. Στο απόγειο της καριέρας τους και έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το αριστουργηματικό Revolver, αυτοί οι τέσσερεις τύποι αποφάσισαν ότι η εξέλιξη της τέχνης τους ήταν πολύ πιο σημαντική από το αστρονομικό, για την εποχή, ποσό των 90.000 δολαρίων που έπαιρναν για το κάθε live.

Σε αυτό τη σημείο, και πριν αρχίσει το άρθρο αυτό να ακούγεται σαν ένα ακόμα επεισόδιο του «Σαν Σήμερα», πάμε 48 χρόνια μπροστά. Ο Paul McCartney ανακοινώνει ότι θα ξαναπαίξει στο Dodger Stadium για πρώτη φορά από τότε. Σημαντική στιγμή για τον ίδιο. Ακόμα πιο σημαντική όμως για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να παραβρεθούμε.

Ας ξεκινήσουμε από το αυτονόητο. Ότι σε μία συναυλία McCartney, το κοινό θα ακούσει πολλά κομμάτια της θρυλικής αυτής μπάντας από τον ίδιο άνθρωπο που τα έγραψε και τα τραγούδησε! Επίσης, θα δει την σημαντικότερη μορφή της μουσικής αυτή τη στιγμή εν ζωή. Απλά ελπίζει να μπορεί ο ίδιος ο McCartney να παρουσιάσει ένα δυνατό σόου και να έχει τέλεια απόδοση, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του.

Τελικά το αποτέλεσμα ήταν πέρα και από αυτό που φανταζόμασταν. Είναι ανεξήγητο το πόσο καλή φωνή έχει ακόμα και το πώς μπορεί να βγάζει άνετα ένα live με διάρκεια μεγαλύτερη των 2,5 ωρών!

Η συναυλία ξεκίνησε με το Eight Days A Week, δημιουργώντας μας κατευθείαν τις υποψίες για το μεγαλείο αυτής της βραδιάς. O McCartney σε τρελά κέφια, πηγαινοερχόταν στην σκηνή, έχοντας το ευγενικό και χαρούμενο ύφος που μας έχει συνηθίσει. Η συνέχεια αποτελούνταν κυρίως από κομμάτια των Beatles ή των Wings, όπου ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα Band On The Run, Let Me Roll It και Live and Let Die. Στο τελευταίο, η δύναμη της εκτέλεσης και τα πυροτεχνήματα εντός και πάνω από τη σκηνή, έκαναν την (πολύ καλή) διασκευή των Guns N' Roses να ακούγεται πλέον σαν μπαλάντα της Barbra Streisand (ήταν το χειρότερο που μπορούσα να σκεφτώ).

Από Beatles, ακούστηκαν συνολικά 25 κομμάτια! Κάθε ένα από αυτά ήταν και highlight. Κάθε ένα μας δημιούργησε ξεχωριστά αλλά εξίσου έντονα συναισθήματα τα οποία ίσως και να μην ξεχάσουμε ποτέ! Για παράδειγμα το ταξίδι με τα Let It Be, Yesterday και Hey Jude, η απορία για το αν όντως το ζούμε με το Eleanor Rigby, ο χορός με τα Back In The USSR και Day Tripper, ο πανικός με το Helter Skelter, οι χαζοχαρούμενες φάτσες στα All Together Now και Ob-La-Di Ob-La-Da, η συγκίνηση με το Something και τις εικόνες του George Harrison και η λύτρωση με το απίστευτο medley των Golden Slumbers-Carry That Weight-The End.

39 κομμάτια στο σύνολο, στο τέλος των οποίων φεύγαμε όλοι κοιτώντας το κενό. Προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες 2,5-3 ώρες. Δεν ξέρω αν το καταφέραμε. Σίγουρα όμως νιώθαμε τυχεροί που μπορούμε να εκτιμήσουμε το μεγαλείο της μουσικής, ως τέχνη.

 

LIVE/Paul-McCartney-Dodger-Aug-2014/Paul-McCartney-Dodger-2.JPG

 

LIVE/Paul-McCartney-Dodger-Aug-2014/Paul-McCartney-Dodger-3.JPG

 

LIVE/Paul-McCartney-Dodger-Aug-2014/Paul-McCartney-Dodger-4.JPG

 

Paul McCartney Setlist Dodger Stadium, Los Angeles, CA, USA 2014, Out There! Tour

Σχετικά άρθρα

Banner
Banner