Paul McCartney - Live @ The O2 Arena, London
Τον Paul McCartney είχα την τύχη να δω το 2016 στο Rock Werchter. Ως μέγιστος - όπως για πολλούς μας - φαν εκείνη η εμφάνιση δεν με είχε συγκλονίσει όπως θα περίμενα. Οι ήχοι της μπάντας με είχαν κυριολεκτικά ωριμάσει μουσικά και η πρώτη φορά που βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον ίσως μεγαλύτερο μουσικό του είδους εν ζωή οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις είναι ανάλογες.
Η δεύτερη φορά θα ερχόταν δυόμισι χρόνια μετά και στο The O2 Arena, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, στο North Greenwich του Λονδίνου.
Προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι αυτό, που ούτε και αυτή τη φορά με έκανε να απολαύσω την εμφάνισή του έκανα μερικές σκέψεις και διαπιστώσεις:
- Ο Paul McCartney σε γενικές γραμμές αποτελεί μια κουλ και ακομπλεξάριστη προσωπικότητα, δεν προκαλεί τα μίντια, απολαμβάνει τη ζωή του με τη νέα του αγάπη (Nancy Shevell) και με έναν περίεργο τρόπο δεν δημιουργεί το δέος που προκαλούν καλλιτέχνες όπως ο Bob Dylan για παράδειγμα, κάτι που δεν είναι κατ΄ ανάγκη αρνητικό, απλά δείχνει ότι αποτελεί, τουλάχιστον εκ του μακρώθεν, έναν απλό άνθρωπο.
- Κυκλοφορεί νέα δισκογραφία στα πλαίσια του «γιατί όχι» και μας προσφέρει σίγουρα όχι μεγάλες μουσικές πλέον, αφού πιστέυω ότι είναι και εκ του αποτελέσματος ξεκάθαρο, ότι το όλο του ταλέντο ξεδίπλωσε κυρίως κατά την περίοδο των Σκαθαριών και με κάποιες εξαιρέσεις με τους Wings και την σόλο καριέρα του.
- Ένας μουσικός με κομμάτια στη φαρέτρα του όπως τα Hey Jude, Eleanor Rigby, Yesterday, Martha My Dear, Blackbird, Paperback Writer κατοχυρώνει το δικαίωμα να μείνει στην αιωνιότητα και μη χρειάζεται να αποδείξει τίποτα περαιτέρω.
- Από την άλλη στα 77 του, και με 60 χρόνια (!) δισκογραφίας, είναι υγιέστατος, παντρεμένος και ερωτευμένος εκ νέου (με ξεχωριστή αφιέρωση στο εν λόγω live στη γυναίκα του), έχει τη δυνατότητα να κάνει περιοδείες που έχουν νόημα τόσο από ιστορικά όσο και δισκογραφικά, με διάφορες αφορμές και όποτε κρίνει ότι μπορεί. Και "αφορμή" εν προκειμένω θεωρούμε τον μέτριο προς καλό νέο του δίσκο "Egypt Station".
- Την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου έπαιξε 3-ωρο σετ με 40 κομμάτια χωρίς ουσιαστικά διάλειμμα και σε γενικές γραμμές άφησε το κοινό ικανοποιημένο. Όχι όμως συγκλονισμένο. Ο βασικός λόγος κατά την εκτίμησή μου ήταν η συνεχής εναλλαγή κομματιών της προσωπικής του καριέρας με αυτά των Beatles. Η θέλησή του να παρουσιάσει το νέο του δίσκο "Egypt Station" δεν άφησε σε κανένα σημείο τη συναυλία να απογειωθεί ή έστω να αποκτήσει ένα Beatle-ικο momentum, για το οποίο, ας μην κρυβόμαστε, είναι αυτό που τόσο περιμένει το κοινό, όσο και αυτό για το οποίο ένας καλλιτέχνης της κατηγορίας του περιοδεύει κυρίως (βλ. Bruce Springsteen, The Rolling Stones, κλπ).
- Η ιστορική στιγμή της βραδιάς βρήκε τον Ringo Starr και τον Ronnie Wood των Rolling Stones να ανεβαίνουν στη σκηνή για τη φοβερή και εκτεταμένη εκτέλεση του Get Back. Τελευταία φορά που είχαν εμφανιστεί μαζί οι εναπομείναντες Beatles μαζί ήταν το 2014 (link). Στο κοινό βρέθηκαν μέλη της οικογένειάς του με τη Stella McCartney και ο Chris Martin των Coldplay μεταξύ άλλων.
- Η setlist περιλάβανε τα Α Hard Day’s Night, I’ve Got A Feeling, From Me To You, Helter Skelter, All My Loving, I've Just Seen a Face, Love Me Do, Lady Madonna μεταξύ πολλών άλλων.
Το κλείσιμο της συναυλίας ήταν επικό, αφού περιλάβανε το sequesnce των τελευταίων κομματιών του κλεισίματος του Abbey Road, το οποίο ο Macca χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια για το κλείσιμο των συναυλιών του. Το ίδιο είχε κάνει και στο Los Angeles το 2014 (διαβάστε την ανταπόκρισή μας).
Εν τέλει είδαμε ένα απολαυστικό λαιβ που είχε πολλά από τα κομμάτια που θα θέλαμε να ακούσουμε. Ο Paul McCartney διατηρεί το μύθο των Beatles με διακριτικό τρόπο, οι οποίοι ας μη λησμονούμε ότι αποτελούν και το κορυφαίας «χρηματιστηριακής αξίας» μουσικό όνομα στον πλανήτη.
Ο μεγάλος και ίσως αχανής χώρος σίγουρα παίζει το ρόλο του, αφού το ίδιο setlist σε μικρότερο χώρο θα μπορούσε να αλλάξει και την γενική εντύπωση.
Κάθε φαν τους αξίζει μια φορά να καταφέρει να τον δει μια φορά με τη προσμονή ότι θα δει ένα άψογα εκτελεσμένο λαιβ. Ο McCartney θα συνεχίσει να περιοδεύει στην Αμερική το 2019, ενώ φημολογείται ότι μπορεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά και στην Ελλάδα το 2020. Αποτελεί άλλωστε μαζί με τον Bruce Sprinsteen τα πιο σημαντικά συναυλιακά απωθημένα του ελληνικού κοινού. Λέτε;
Venue: The O2, London
Date: 16.12.2018
