Rockwave Festival 2018 | Judas Priest, Saxon, Accept, etc (Day 2)

Saxon, Judas Priest, Iron Maiden. “The British Heavy Metal is calling”. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, όταν διαβάζεις τα ονόματα για το metal διήμερο στο Rockwave Festival 2018. Ονόματα που έθεσαν, καθένα από αυτά με τον τρόπο του, το δικό τους λίθο στη δημιουργία του είδους και επηρέασαν όλη τη μετέπειτα ιστορία.

Ξεκινήσαμε για την πρώτη από τις δύο μέρες. Κίνηση στον Κηφισό αν μη τι άλλο. Κατορθώνουμε όμως να φτάσουμε όχι με ιδιαίτερη δυσκολία. Το Vibe Stage, τοποθετημένο διαφορετικά από πέρυσι, έχει ήδη υποδεχθεί τους Jacks Full και οι πρώτες heavy rock νότες γεμίζουν τον αέρα με έναν ήχο σχετικά καλό καθ' όλη τη διάρκεια του μισάωρου setlist τους.

 

 

 

Οι Null 'ο' zero άρχισαν στις 16:15 με ήχο επίσης κάπως μέτριο. Heavy thrash  και  power κλασικές βάσεις και λίγο κόσμο, όπως και πριν, μπροστά στη σκηνή για να δίνει κουράγιο στην μπάντα με τον ήλιο να τους χτυπά αδυσώπητα στο μισάωρο που έπαιξαν.

 

 

Τη σκυτάλη έδωσαν στους Foray Between Ocean, οι οποίοι με το death / black ύφος τους, γεμάτοι ενέργεια και ένα αρκετά ικανοποιητικό εύρος στη φωνή με εναλλαγές ανάμεσα σε brutal και μελωδικές γραμμές ήταν πραγματικά πολύ αξιόλογοι.

 

 

Η επιβίβαση για την πτήση με την Accept Airlines γίνεται στο Terra Stage και η απογείωση ξεκινά στις 17:47 με κομμάτια όπως τα “Die By The Sword”, “Restless & Wild”, “Princess Of The Dawn”, “Metal Heart”, “Fast As A Shark” και “Balls To The Wall”. Παρά τις κάποιες τεχνικές δυσκολίες κατά τη διάρκεια του “Princess Of The Dawn”, ίσως και να μάτιασα τον κιθαρίστα Wolf Hoffmann, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα να ξετρελαθώ. Ο Mark Tornillo και oι Accept στο σύνολό τους ήταν πραγματικά σε φόρμα και τα έδωσαν όλα για όση ώρα τους τύφλωνε ο ήλιος.

 

 

  

Οι Saxon ανέβηκαν και αυτοί στο Terra Stage με μισή ώρα διάλειμμα στις 19:35. Ξεκίνησαν με το “Thunderbοlt” και κάποια τεχνικά προβλήματα στον ήχο που δεν ικανοποίησε τους πιο απαιτητικούς, ωστόσο το κοινό ήταν πραγματικά γενναιόδωρο μαζί τους, αναγνωρίζοντας την όρεξη του Biff Byford και της παρέας του για μια όσο το δυνατόν καλύτερη performance. “Ride Like The Wind” η απαίτηση του κοινού που εισακούστηκε. “Crusader”, το σήμα κατατεθέν μαζί με το “Princess Of The Night” και “Denim & Leather” ως αποχαιρετιστήριο στις 20:45 σε μια συναυλία που θα μπορούσε πραγματικά να ήταν ακόμα καλύτερη, αν υπήρχε περισσότερη μεταφορά ενέργειας από την μπάντα στο κοινό.

 

 

 

 

Δέκα λεπτά αργότερα από το Vibe Stage άρχισε να ακούγεται μια διασκευή του “In Τhe Αrmy Νow” για να ανέβουν οι Sabaton αμέσως μετά. Το σκηνικό γέμισε με το πολυαναμενόμενο tank, τις φλόγες που εκτινάσσονταν ανά διαστήματα, τα visualizations και τους epic power ήχους. Προφανώς και έχουν το κοινό τους στην Ελλάδα. Φάνηκε άλλωστε από τόσους και τόσους που κυκλοφορούσαν με μπλουζάκια με το logo Sabaton. Εμείς, μη ανήκοντας σε αυτή την κατηγορία, πήραμε την ευκαιρία να κάνουμε το αναγκαίο διάλειμμα (για φαγητό, μπύρα κτλ) πριν το κυρίως μενού της ημέρας. 

 

 

 

22:30. Η ώρα επιτέλους έφτασε. Ο Rob Halford και η παρέα του ανεβαίνουν στο Terra stage. Ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. “Firepower” από τον τελευταίο τους δίσκο και η μαγεία ξεκινά. “The Ripper”, “Lightning Strike”, “Turbo Lover”, “Rising From Ruins”, “Hell Bent For Leather”, “Painkiller”, “Breaking The Law” η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη. Ο Halford στα 66 του, χωρίς ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι  «η Φωνή». Ο Faulkner είναι ο guitar hero που έλειπε όλο το απόγευμα από τη σκηνή. Το νέο δίδυμο Faulkner - Sneap, αντικαταστάτες τού άλλοτε κραταιού διδύμου Downing – Tipton στέκονται στο ύψος τους και αντεπεξέρχονται στην ευθύνη που φέρει το όνομα “Judas Priest”. Με άψογο ήχο και αποδόσεις μας αποχαιρέτησαν με το “Living After Midnight” την ώρα που το ρολόι έδειχνε μεσάνυχτα, κλείνοντας μία, συνολικά, πάρα πολύ καλή φεστιβαλική μέρα.

 

 

 

 

 

 

*All photos by Afroditi Zaggana Photography