Rockwave Festival 2018 | Arctic Monkeys, Alt-J, Miles Kane, Get Well Soon, Coretheband (Day 1)
Η 6η Ιουλίου ήταν μια ημερομηνία που πολλοί μουσικόφιλοι περιμέναμε. Η πρώτη εμφάνιση των Arctic Monkeys στην Ελλάδα είχε γίνει είδηση πολύ νωρίτερα μέσα στη χρονιά και η ανυπομονησία όπως είναι επόμενο ήταν μεγάλη.
Μαζί τους οι Alt-J, Miles Kane, Get Well Soon και Coretheband δημιούργησαν ένα δυνατό line up για την πρώτη ημέρα του φετινού Rockwave Festival στο μαγικό δάσος της Μαλακάσας.
Coretheband
Η ελληνική μπάντα Coretheband, με γενέτειρα τα Χανιά, ανέλαβε το ζέσταμα μπροστά σε ένα κοινό που ήδη είχε "ανάψει" κάτω από τον καυτό ήλιο. Ο frontman τους, Jacob Gale, αποδείχθηκε πολύ καλός στην επικοινωνία με το κοινό μετατρέποντας το μισάωρο της εμφάνισης τους σε μια διαφορετική και αρκετά ενδιαφέρουσα εισαγωγή στο φεστιβάλ.
Η μουσική τους, στους ρυθμούς της indie pop, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά easy going. Ανάμεσα στα πρώτα κομμάτια ακούσαμε τη διασκευή του Way Down We Go των Kaleo και λίγο αργότερα την ιστορία της σύστασης της μπάντας υπό το πρίσμα της χιουμοριστικής ματιάς του Jacob.
Προς το τελος της σύντομης εμφάνισής τους επί σκηνής απολαύσαμε τα Maybe I'm Not That Special και Elephant πριν μας αποχαιρετήσουν με τα πιο θετικά vibes και μια φοβερή αλληλεπίδραση με το κοινό που έδειχνε να διασκεδάζει πολύ.
Get Well Soon
Οι Get Well Soon ήταν μια μπάντα συνώνυμο της αρμονίας. Εντελώς συμπτωματικά, ακόμη και το κόκκινο φόρεμα της κοπέλας στα φωνητικά ταίριαζε άψογα με την κόκκινη επιγραφή Rockwave πάνω από τη σκηνή!
Για τις περίτεχνες ενορχηστρώσεις τους χρησιμοποίησαν διάφορα μουσικά όργανα, δίνοντας ένα επιπλέον λόγο να μας τραβήξουν την προσοχή. Εκτός από το αισθητικό κομμάτι της οργάνωσης πάνω στη σκηνή, ο ήχος που έφτανε στα αυτιά μας ήταν απρόσμενα διαφορετικός από αυτόν που ίσως θα περιμέναμε στα πλαίσια του εν λόγω line up.
Οι Get Well Soon είναι το δημιούργημα του Konstantin Gropper, ο οποίος έχει ήδη κυκλοφορήσει 6 άλμπουμ. Αναγγέλλοντας το πιο πρόσφατο σχολίασε ότι το ύφος τους δεν συνάδει και τόσο με το ύφος ενός rock φεστιβάλ. Παρόλα αυτά, παρέμεινε στο φεστιβαλικό κλίμα αφού μας προέτρεψε να πιούμε αρκετά.
Στην προσεγμένη τους εμφάνιση o Gropper και οι μουσικοί που τον συνόδευαν περικλείονταν από μια αύρα επαγγελματισμού. Τα μουσικά στυλ περιπλέκονται τόσο πολύ που δεν αφήνουν περιθώρια να τους εντάξει κανείς σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Ήταν κάτι περισσότερο από μια indie rock/folk rock μπάντα. Υπήρξαν στιγμές που θύμισαν Beirut, αλλά συνάμα είχαν το δικό τους χαρακτήρα - απόσταγμα πολυετούς εμπειρίας. Αναμφίβολα η ενασχόληση του Gropper με την κλασική μουσική έχει παίξει μεγάλο ρόλο.
Miles Kane
Με μπαντάνα στο κεφάλι, φλοραλ πουκάμισο και άσπρο εφαρμοστό παντελόνι ο Miles Kane κάνει μαζί με όλη την υπόλοιπη μπάντα του εντυπωσιακή είσοδο και αμέσως ανάμεσα στα πεύκα της Μαλακάσας μύρισε ...Glastonbury - ξεκάθαρα βρετανικό στυλ στον ήχο και αρκετά cool διάθεση.
Ο πρώην frontman των The Rascals και συνοδοιπόρος του Alex Turner στους The Last Shadow Puppets φάνηκε ευδιάθετος, και έτοιμος να εντυπωσιάσει χωρίς όμως να μας πείσει ότι είναι αυθόρμητος.
Ανάμεσα στα πρώτα τραγούδια του ακούσαμε το καινούριο Too Little Too Late και αργότερα το επερχόμενο single του Cry On My Guitar.
Ο χρόνος κυλούσε και ο ήχος ήταν τόσο χαρακτηριστικά αγγλικός που υπήρξαν στιγμές που φάνηκε επαναλαμβανόμενος. Το πλήθος βγήκε από το sleep mode όταν έπαιξε τη διασκευή του Hot Stuff της Donna Summer.
Ακολούθησαν οι προβλεπόμενες προτροπές για χειροκρότημα με το κοινό να ανταποκρίνεται με προθυμία. Ο Kane αλλάζει κιθάρα και δείχνει να ανεβαίνει. Η μπάντα εναρμονισμένη από την αρχή μοιάζει να είναι η φυσική προέκταση του.
Πριν σημάνει το τέλος με το Come Closer μας ευχαρίστησε, πρόσθεσε ότι μάλλον δεν θα τα ξαναπούμε και πολύ σύντομα και άφησε το κοινό να τον συνοδεύσει στα φωνητικά μέχρι και την τελευταία του νότα στην κιθάρα.
Alt-J
Με τους Alt-J στο μικρόφωνο έχουμε αλλαγή σκηνικού και ύφους, που αμέσως κέρδισε την προσοχή όλων. Όσο το φως έπεφτε, τόσο ανέβαινε ο αριθμός αλλά και η διάθεση των παρευρισκομένων.
Εντελώς αβίαστα και χωρίς ιδιαίτερη αλληλεπίδραση με τον κόσμο οι Alt-J κατάφεραν να δημιουργήσουν μια γέφυρα με το κοινό που ακολουθούσε το ρυθμό τους και απολάμβαναν τη γενικότερη ατμόσφαιρα που ξεκινούσε από τη σκηνή με τη μπάντα και ολοκληρωνόταν με το ελαφρύ αεράκι στο ξέφωτο του Terra Vibe. Όσοι είχαν έρθει από την αρχή των συναυλιών ίσως βρήκαν την ευκαιρία να "ξεφύγουν" με τις indie electronic αποχρώσεις του ήχου τους.
Οι Alt-J αποδείχθηκαν άξιοι της φήμης τους. Μην ξεχνάμε ότι με το πρώτο κιόλας από τα τρία συνολικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει τιμήθηκαν με το περίφημο Mercury Prize. Μας άρεσαν, χωρίς όμως να μας εκπλήξουν. Ίσως σε αυτό έπαιξε ρόλο και η γενικότερη προσμονή για τους headliners.
Arctic Monkeys
Πριν ακόμα ανέβουν στη σκηνή οι Arctic Monkeys το σκηνικό θύμιζε ταινία εποχής, με τη ροζ αυλαία και τη μαρκίζα MONKEYS στο κέντρο πλαισιωμένη με μικρά φωτάκια. Όταν επιτέλους έπεσε το σκοτάδι, τα αναμμένα κινητά δημιούργησαν μια κατανυκτική ατμόσφαιρα που ήταν ο καλύτερος προπομπός για την εντυπωσιακή είσοδό τους μαζί με δυνατό χειροκρότημα και ζητωκραυγές. Ήταν ολοφάνερη η προσμονή όλων για αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο Alex Turner με loose αμφίεση και μια επίσης loose διάθεση είχε έρθει με την επίγνωση του νικητή που κάνει το γύρο του θριάμβου. Μας ξεσηκώνουν από το δεύτερο κιόλας κομμάτι: Do I wanna know? Μπήκαμε έτσι αμέσως στο mood μιας βραδιάς από εκείνες που αναφέρουν οι στίχοι του τραγουδιού..."the nights were mainly made for saying things that you can't say tomorrow day".
Τα μετέπειτα κομμάτια, σε πιο αργό τέμπο, τόνισαν το γενικότερα ρετρό στοιχείο του show που ήταν έκδηλο από την έναρξη και τους πήγαινε πολύ. Η ασπρόμαυρη φιγούρα του Turner στις οθόνες να παίζει πλήκτρα παρέπεμπε σε άλλη εποχή, τότε που η αισθητική ήταν μια ποιότητα που μπορεί να αναδεικνύεται χωρίς την παρέμβαση τεχνικών μέσων προβολής. Οι Arctic Monkeys είναι πλέον η μπάντα που δεν χρειάζεται make up για να γοητεύσει τα πλήθη.
Όταν ήρθε η ώρα του Why'd You Only Call Me When You're High? το κοινό ήδη ήταν μεθυσμένο από τα δρώμενα. Και η συνέχεια με τα Knee Socks, I Bet You Look Good On The Dance Floor και RU Mine? μας άφησε πλήρως ικανοποιημένους. Αυτό που όλοι πια αποζητούσαμε ήταν να ακούσουμε το 505 στο encore.
Μετά από εύλογη παύση η μπάντα επέστρεψε για το Star Treatment, Arabella και μας άφησε για το τέλος την έκπληξη! Καλωσορίζοντας τον Miles Kane στη σκηνή έπαιξαν όλοι μαζί το πολυαναμενόμενο 505 και μας έστειλαν στα ουράνια! Όταν ακούστηκε και η τελευταία νότα τους το ρολόι έδειχνε 00:00. Άραγε πρόκειται για συμπαντική συνωμοσία ή για έναν τέλειο, αγγλικού τύπου χρονικό προγραμματισμό;
Μπορεί κάποιοι να τους καταλογίζουν ότι είναι γενικά κάπως απόμακροι και στημένοι στις εμφανίσεις τους. Από την άλλη ίσως απλά να είναι σωστοί σε αυτό που καλούνται να πράξουν. Κι επίσης, όταν μια μπάντα έχει κάνει τόση επιτυχία και καταφέρνει σε μια ζωντανή εμφάνιση, που πάντα έχει και αστάθμητους παράγοντες για ένα καλό αποτέλεσμα, να είναι εκτελεστικά άψογη και να κρατά το κοινό εκστασιασμένο από την αρχή ως το τέλος, δικαιολογημένα μπορεί να ανέβει στη σκηνή με τον αέρα του star της βραδιάς που αξίζει το χειροκρότημα.
Η πρώτη μέρα του Rockwave ήταν εξαιρετική και γεμάτη από θετικές αναμνήσεις που θα μείνουν στο βάθος του χρόνου και μας χάρισε αναμφίβολα δυνατές στιγμές κυρίως με την πρώτη εμφάνιση των Arctic Monkeys στη χώρα μας.
Σε ένα κόντραστ σε σχέση με τα μεγάλα βήματα προόδου στην επιλογή των συγκροτημάτων, ώστε να έχουμε ονόματα στο line up που θέλουμε στη χώρα μας, δεν υπήρξε δυστυχώς πρόοδος στα διαδικαστικά περί της προσέλευσης και αποχώρησης του κοινού. Το τίμημα για να απολαύσουμε την αγαπημένη μας μουσική στο καταπληκτικό σκηνικό στη Μαλακάσα ήταν η μεγάλη καθυστέρηση στην έξοδο των οχημάτων που μας κούρασε αρκετά και μας πήρε πίσω μικρό μέρος του ενθουσιασμού με τον οποίο αφήναμε το Terra Vibe.
Αναμένουμε πλέον το επόμενο 2-μερο στις 19 και 20 Ιουλίου με τον ερχομό αντίστοιχων μεγάλων ονομάτων από το χώρο του metal (διαβάστε εδώ ότι χρειάζεστε).
