Iggy Pop - Post Pop Depression

Ξαφνικά πριν λίγο καιρό, χωρίς να έχει μαθευτεί τίποτα, ανακοινώνεται η κυκλοφορία του νέου δίσκου του Iggy Pop, μια συνεργασία με τον πολυάσχολο Josh Homme. Οι δυο τους λοιπόν κλείστηκαν στο Rancho De La Luna, φώναξαν τον φίλο τους κιθαρίστα/μπασίστα/οργανίστα Dean Fertita (Queens Of The Stone Age, Dead Weather) και ένα από τους καλύτερους drummer της εποχής μας, τον Matt Helders των Arctic Monkeys και ηχογράφησαν μέσα σε 2 μήνες το Post Pop Depression.

Το πρώτο single του δίσκου ήταν το Gardenia το οποίο είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά όχι αρκετά για να δημιουργήσει ιδιαίτερη προσμονή. Πριν λίγες μέρες όμως, γυρνούσαμε από την καταπληκτική έκθεση David Bowie Is στο Groningen της Ολλανδίας. Εκεί είδαμε αρκετά αντικείμενα από την Berlin εποχή του Bowie με τον Iggy, όπως φωτογραφίες, πίνακες με κεντρικό θέμα τον Iggy, τις σελίδες με τους στίχους που έγραφαν για τους δίσκους Idiot και Lust For Life κτλ. Συνεπώς στον γυρισμό δεν μπορούσαμε παρά να ακούσουμε τι νέο έχει να μας προσφέρει ο Iggy Pop.

Το Post Pop Depression μοιάζει ως ο δίσκος στον οποίο ο Josh Homme μεταφέρθηκε και έζησε στο Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του 70 και ο Iggy Pop στην έρημο της Καλιφόρνια τη δεκαετία του 2000.

Τα κομμάτια συνδυάζουν τέλεια αυτές τις δύο εποχές, καταλήγοντας σε έναν ήχο ταξιδιάρικο, χωρίς παρανοικές εξάρσεις (όπως έχουμε συνηθίσει από τον Iggy) αλλά με περίσσια ατμόσφαιρα. Η φωνή του Iggy ακούγεται νοσταλγικά «σπασμένη» και άκρως αυθεντική, βάζοντας ολοκληρωτικά την ψυχή του στα κομμάτια, θυμίζοντας εποχές δεκαετίας του 70.

Πρόκειται πιθανώς για την καλύτερη δουλεία του Iggy Pop από τη γκρίζα εποχή του Βερολίνου. Ο Josh ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό για αυτό. Τα γνωστά κιθαριστικά περάσματα της ερήμου είναι εδώ, αλλά προσαρμοσμένα σε ένα ξεχωριστό “The Idiot” ύφος. Εξίσου όμως σημαντική είναι και η δουλειά που έχει κάνει στα backing vocals. Έχοντας ανέκαθεν καταπληκτική αίσθηση της χρήσης των backing φωνητικών, στο Post Pop Depression έφτασε την τέχνη σε νέα ύψη. Αναδεικνύει τη φωνή του Iggy και διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό την όλη ατμόσφαιρα του δίσκου.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα τύμπανα του Helders. Drums με απόλυτη πειθαρχία, χωρίς υπερβολές και συνεχόμενα γυρίσματα αλλά με πανέξυπνα μετρήματα και μικρά τρικ που κάνουν το όλο εγχείρημα ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Το Break Into Your Heart που ανοίγει το άλμπουμ βάζει αμέσως τον ακροατή στο κλίμα, το οποίο διατηρείται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου. Στο American Valhalla τα τύμπανα και το μπάσο χτυπάνε ξερά και επαναλαμβανόμενα περιβάλλοντας με σκοτάδι τη φωνή του Iggy, μέχρι το τέλος του κομματιού, όπου ακούμε τον ίδιο μόνο του να λέει "I have nothing but my name".

Το Chocolate Drops θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί και αποδοθεί από τον Neil Diamond μερικές δεκαετίες πριν, σε έναν ήχο που δεν έχουμε ξανακούσει από τον Iggy.

Ειδική μνεία θα κάνουμε στο τελευταίο κομμάτι Paraguay, το αγαπημένο μας από το άλμπουμ. Η έναρξη γίνεται με τους δύο πρωταγωνιστές να τραγουδάνε acapella πριν η μουσική αρχίσει να συνοδεύει τον Iggy. Στα μισά όμως ο Homme αρχίζει να επαναλαμβάνει στο background την πρώτη στροφή και ο Iggy μιλάει με οργή, για την ανάγκη του να αποδράσει από τους ανθρώπους και τον φόβο. Να ζήσει μακριά από την κριτική και τους ψεύτικούς καθωσπρέπει τρόπους, βγάζοντας μίσος προς αρκετές συμπεριφορές της κοινωνίας μας. Αριστούργημα. Το καλύτερο τέλος για ένα τέτοιο δίσκο.

Η περιοδεία του Iggy Pop έχει ξεκινήσει και μαθαίνουμε οτι ζωντανά η παρέα περιλαμβάνει επίσης τους Matt Sweeney και Troy Van Leeuwen (QOTSA, Perfect Circle κτλ) πέραν από τους τρεις που συμμετέχουν και στο δίσκο, κάνοντας ένα συνδυασμό on stage ο οποίος απλά δεν χάνεται! Πακετάρετε βαλίτσες!

Loma Vista, 18.03.2016