Mouse On Mars - Live @ St. Paul's Sessions, Athens
Τη Δευτέρα 22/10 οι Μouse on Mars εγκαινίασαν πολύ δυναμικά την 3η χρονιά των St Paul's Sessions.
Οι Mouse on Mars, δηλαδή το ντουέτο των Γερμανών Jan St. Werner και Andi Toma, είναι ένα σχήμα που στα 25 χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας είναι γνωστό για τον διαρκή πειραματισμό του και τις ανεξάντλητες εξερευνήσεις του. Εξερευνήσεις που υπερβαίνουν την ανάμειξη διαφορετικών μουσικών ειδών ή του ψηφιακού και του αναλογικού ήχου, αλλά περνούν στη σφαίρα της τεχνολογίας (για παράδειγμα με την ανάμειξη artificial intelligence και νέων software στην παραγωγή μουσικής) και στο διάλογο με τις υπόλοιπες αισθήσεις.
Τους υποδεχόμαστε 6 μήνες μετά την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ τους, "Dimensional People", όπου δίνουν μία νέα διάσταση στους πειραματισμούς τους. Αυτή τη φορά, οι Μ.Ο.Μ. έχουν χρησιμοποιήσει software και ηχητικό εξοπλισμό για να μιξάρουν τον ήχο τους τρισδιάστατα μέσα στο χώρο. ("ο τρόπος που μιξάρουμε, είναι σαν να περπατούμε μέσα στη σύνθεση" αναφέρουν).
Πρακτικά, αυτό που συνέβη στην παρουσίαση του δίσκου τους (η οποία έγινε στα πλαίσια ενός συνεδρίου στο Μ.Ι.Τ.) ήταν ότι δημιούργησαν ένα ηχητικό τοπίο μέσα στο οποίο μπορούσε κανείς να αποκτήσει διαφορετική ηχητική εμπειρία ανάλογα με τη θέση του στο χώρο, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκεται "μέσα" στον ήχο και όχι πως είναι απλά ακροατής του.
Σε αυτή λοιπόν τη φάση της δημιουργικής τους πορείας πετυχαίνουμε τους Μ.Ο.Μ., οι οποίοι επιδιώκουν να μετατρέψουν την εμπειρία της μουσικής τους από ακουστική σε βιωματική. Έτσι, την περασμένη Δευτέρα, αυτό που μας προσέφεραν ήταν μία οπτικοακουστική εμπειρία, όπου ήχος και εικόνα συμμετείχαν επί ίσοις όροις στη δημιουργία μίας υποβλητικής ατμόσφαιρας.
Στη μία ώρα που βρίσκονταν απέναντι από τα στασίδια μας, δεν έπαιξαν κομμάτια των δίσκων τους, αλλά μας παρουσίασαν μία σεκάνς ήχων και εικόνων με αρχή, μέση και τέλος που μας κράτησε σε εγρήγορση καθόλη τη διάρκεια.
Το σκηνικό διαμόρφωναν οι ίδιοι, πίσω από τις κονσόλες τους, πλαισιωμένοι από ένα backlight και καπνό - προσθέτοντας περισσότερο μυστήριο στο χώρο - ενώ το υπόλοιπο κομμάτι του ιερού, από πίσω τους σκεπαζόταν από ένα projection. Οι διαδοχικές εικόνες που κάλυπταν όλη την επιφάνεια του τοίχου συγχέαν τη γεωμετρία του χώρου με την προβολή, κάνοντας το περιβάλλον του ναού ενεργό κομμάτι της performance.
Την πρώτη μισή ώρα το performance έμοιαζε περισσότερο με art installation, με αφηρημένους ήχους να συνοδεύουν δυνατές εικόνες που διαδέχονταν η μία την άλλη. Στη συνέχεια ο ήχος κλιμακώθηκε, αποκτώντας ρυθμό αλλά και ενσωματώνοντας και ήχους από φυσικά όργανα που έπαιζε ο Toma φτάνοντας με μία φυσικότητα σε μια φανταστική λούπα που μας έκανε να ακολουθούμε αβίαστα το ρυθμό της. Σε όλη τη διάρκεια, ήχος και εικόνα μοιράζονταν τις ίδιες ποιότητες, ρυθμό, παύσεις και εναλλαγές, δημιουργώντας ένα διάλογο που σε απορροφούσε και σε παρέσυρε στο ταξίδι του.
Συνολικά, η ατμόσφαιρα που έχτισαν σε συνέπαιρνε, ακουστικά και οπτικά την ίδια στιγμή, ενώ δεν ένιωσα καμία στασιμότητα ή «κοιλιά» στη διάρκεια αυτής της μιας ώρας. Το καλύτερο στοιχείο όμως αυτής της performance ήταν πως έμοιαζε να είναι κομμένη και ραμμένη για το συγκεκριμένο χώρο και τη συγκεκριμένη περίσταση. Δεν είδαμε μία αναπαραγωγή του νέου τους άλμπουμ. Είδαμε ένα κομμάτι που χτίστηκε πετυχημένα ενσαρκώνοντας τις ανησυχίες που τους χαρακτηρίζουν στον τελευταίο τους δίσκο. Για μία ακόμη φορά επιβεβαίωσαν ότι δε σταματούν ποτέ να πειραματίζονται, κάνοντάς μας να ανυπομονούμε για ό,τι έπεται να δούμε στο μέλλον.
