David Bowie - ★
"Ο David Bowie". Αυτή είναι η μία από τις δύο απαντήσεις που δίνω χωρίς δεύτερη σκέψη όταν με ρωτάνε ποιος είναι ο αγαπημένος μου μουσικός καλλιτέχνης/συγκρότημα (η άλλη απάντηση είναι οι Pink Floyd). Ποιο είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό, αυτό που κατά τη γνώμη μου τους έκανε να ξεχωρίσουν; Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες μουσικές τους ικανότητες, πρόκειται για καλλιτέχνες που ποτέ δε φοβήθηκαν να τολμήσουν, να πειραματιστούν και να ανακαλύψουν. Έτσι δεν έγιναν αυτοί που ακολούθησαν κάποια μουσικά μονοπάτια, αλλά οι δημιουργοί τους.
Έτσι και τώρα, ανήμερα των 69ων γενεθλίων του, ο Bowie παραδίδει τον αριστουργηματικό νέο δίσκο του "Blackstar". Τρία χρόνια μετά το πιο συμβατικό αλλά πολύ καλό "The Next Day", ο Bowie επιστρέφει. Και τι επιστροφή!
Το Blackstar θυμίζει το "Low" (1977) και το "Heroes" (1977) ως προς τη δυναμική και τον χαρακτήρα του, παντρεύει τον ηλεκτρονικό πειραματισμό με την αγαπημένη του jazz, περνώντας τα μέσα από το δικό του ξεχωριστό φίλτρο. Έτσι προκύπτει το υπέροχα σκοτεινό "Blackstar". Ένας δίσκος εμπνευσμένος από τη μουσική τόλμη του Kendrick Lamar, ο οποίος με τον τελευταίο του δίσκο δεν κυκλοφόρησε έναν τυπικό hip hop δίσκο, αλλά πάντρεψε πολλά στοιχεία μαζί, όπως δήλωσε ο παραγωγός Tony Visconti.
Το "Blackstar" αποτελείται από 7 εξαιρετικά κομμάτια, με το ομώνυμο 10-λεπτο κομμάτι του δίσκου και το μελαγχολικό Lazarus είναι τα απόλυτα αριστουργήματα αυτού του δίσκου. Το πρώτο «κτίζεται» σε τρία επίπεδα, με εντυπωσιακά ηλεκτρονικά περάσματα και το σαξόφωνο να απογειώνει το κομμάτι. Το Lazarus είναι μαγικό. Ιδίως το κλείσιμό του με έχει στοιχειώσει, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά.
"Oh, I'll be free
Just like that bluebird
Oh, I'll be free
Ain't that just like me?"
Αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο αδύναμο κομμάτι στον δίσκο. Το δυναμικό Sue (Or in a season of crime) ξεχωρίζει με το δικό του ηλεκτρονικό ρυθμό, ενώ στο Girl Loves Me και το Dollar Days ταξιδεύουμε με την υπέροχη φωνή του Bowie. Το I Can't Give Everything Away αποτελεί το ιδανικό κλείσιμο αυτού του album. Πρόκειται για έναν δίσκο που όσο πιο πολύ τον ακούς, βρίσκεις κρυμμένα διαμάντια, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Είναι ένας δίσκος που ωριμάζει μέσα σου με τον καιρό και σίγουρα θα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους της χρονιάς στο μουσικό στερέωμα.
Ανάμεσα στους λάτρεις του Bowie υπήρχε ανέκαθεν ο διάλογος σχετικά με το ποιος ήταν ο τελευταίος σπουδαίος δίσκος του. Το "Low", το "Heroes" ή μήπως το "Outside" (1995); Από σήμερα θα πρέπει, πιθανότατα, να συμφωνήσουμε ότι αυτός είναι το Blackstar…
Κομμάτια που ξεχώρισα: Blackstar, Lazarus
RCA, Columbia Records, 08.01.2016
