Grizzly Bear - Painted Ruins

Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του "Shields" (2012), οι Νεοϋορκέζοι Grizzly Bear κυκλοφορούν το πέμπτο κατά σειρά άλμπουμ τους, “Painted Ruins”. Ο δίσκος έρχεται μετά από μία περίοδο έντονων προσωπικών αλλαγών για τα μέλη του συγκροτήματος (π.χ. διαζύγιο του Droste) και είναι κάτι που αποτυπώνεται στην τελευταία δουλειά τους, καθορίζοντάς την κατά ένα μεγάλο μέρος.

Ο δίσκος εξετάζει τις εύθραυστες σχέσεις και τις εσωτερικές διαμάχες που βιώνει κανείς, όταν τα όνειρά του καταρρέουν. Στιχουργικά αυτό περνάει, όχι όμως ως προς το καθαρά μουσικό κομμάτι όπου ο δίσκος φαντάζει απόμακρος συναισθηματικά για τον ακροατή. Το “Painted Ruins” είναι άνισο, έχοντας ορισμένα πολύ δυνατά κομμάτια, αλλά και άλλα που δε θυμίζουν σε τίποτα τις κορυφαίες στιγμές του συγκροτήματος.

Το Mourning Sound αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά του άλμπουμ, με το μπάσο και τα ηλεκτρονικά ντραμς να έχουν τον κύριο λόγο και να καλύπτονται αιφνιδιαστικά από τα μελωδικά synth. Οι στίχοι καλοδουλεμένοι, μεταφέρουν το αίσθημα της απώλειας με μια μικρή δόση κυνισμού. Ένα υπέροχα ισορροπημένο κομμάτι, με τις φωνές των Rossen και Droste, να ξεχειλίζουν από μελωδικότητα, πάντα στη σωστή ένταση.

Το Three Rings είναι ίσως το κορυφαίο κομμάτι του άλμπουμ. Είναι μεθοδικά και υπομονετικά δομημένο πάνω σε πολλά μουσικά στρώματα, παίρνοντας τον χρόνο του για να αναδειχθεί σε όλο του το μεγαλείο. Τα ατμοσφαιρικά φωνητικά βγαίνουν άλλοτε μπροστά και άλλοτε βρίσκονται στο πίσω πλάνο, αναδεικνύοντας έξυπνα την καλοδουλεμένη ενορχήστρωση.

Το πιο upbeat tempo κομμάτι του δίσκου είναι το πολύ καλό Losing All Sense, το οποίο απογειώνεται από ξαφνικά σύντομα κιθαριστικά περάσματα, ενώ το μπάσο δίνει έναν τόνο μελαγχολίας. Το μουσικό ύφος εναλλάσσεται, διατηρώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα αρμονία. Οι στίχοι είναι βαθιά εσωτερικοί και αποτυπώνουν την πηγή της δυσαρέσκειας για τους άλλους ανθρώπους και το πόσο επιθυμούμε την αλληλεπίδραση με εκείνους που μπορούν να μας βλάψουν.

Επίσης ενδιαφέροντα κομμάτια είναι το Glass Hillside, με τους πολύ ωραίους στίχους και το φαινομενικά απλούστερα δομημένο Neighbors, το οποίο για να είμαι ειλικρινής, με κέρδισε με τα ακούσματα, ωριμάζοντας μέσα μου.

Δυστυχώς όμως, το "Painted Ruins" έχει και αρκετές αδύναμες στιγμές, όπως τα άψυχα Four Cypresses και Systole, ενώ το Aquarium προσπαθεί να έχει μεγαλειώδεις στιγμές, αλλά καταλήγει να είναι άνευρο και χωρίς χαρακτήρα.

Είναι γνώρισμα πολλών εναλλακτικών συγκροτημάτων, να φρενάρουν άθελά (;) τους την πρωτοπορία στην έκφρασή τους και τη δημιουργικότητα, επιλέγοντας ασφαλέστερα μουσικά μονοπάτια. Κάτι τέτοιο έκαναν και οι Grizzly Bear, πραγματοποιώντας μια αναδρομή στον ήχο τους, εμπλουτίζοντάς τον ανά στιγμές. Φαίνεται ότι το άλμπουμ ορόσημο για το κουαρτέτο από το Brooklyn ήταν το πολύ καλό “Veckatimest” (2009), μετά το οποίο ναι μεν έκανε πολύ καλή μουσική, αλλά λιγότερο θαρραλέα.

Tο “Painted Ruins” είναι κατά διαστήματα τρομερά επιδέξιο ως προς τη λεπτότητα. Το συγκρότημα προτιμάει να μη δώσει εμφατικά στον ακροατή το συναίσθημα, αλλά να τον αφήσει να το υποψιαστεί και να το αναζητήσει μέσω μιας μυστικιστικής διαδικασίας, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Αυτό άλλοτε πετυχαίνει και άλλοτε όχι στο συγκεκριμένο άλμπουμ, αφού υπάρχουν κομμάτια χωρίς προσωπικότητα.

Οι Grizzly Bear ωριμάζουν, αλλά δεν τολμούν. Αν ξαναγίνουν τολμηροί και αυθεντικά δημιουργικοί, τότε θα μπορούμε να πούμε ότι το “Painted Ruins” χρησίμευε ως το τέλος της στασιμότητας και το ξεκίνημα μίας νέας συναρπαστικής εποχής για το γεμάτο ταλέντο και μουσική παιδεία συγκρότημα.

Κομμάτια που ξεχώρισα: Mourning Sound, Three Rings, Losing All Sense, Neighbors

RCA Records, 18.08.2017