Sleater-Kinney - No Cities To Love

Πολλοί είχαν νομίσει ότι οι Sleater-Kinney είχαν τελειώσει ως μπάντα. Τελικά όμως επέστρεψαν, με το τελευταίο τους άλμπουμ "No Cities To Love" να έρχεται 10 χρόνια μετά από την τελευταία τους δουλειά. Ηχογραφήθηκε κρυφά και κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική Sub Pop.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, οι δρόμοι των Corin, Carrie και Janet είχε φανεί ότι είχαν διαφορετικές κατευθύνσεις. Η Carrie Brownstein είχε ασχοληθεί με την περίφημη σατιρική σκίτσο-κωμωδία "Portlandia", μαζί με τον Fred Armisen, τη στιγμή που όλη της η rock - φεμινιστική στάση ήταν εμφανής στη σατιρική κωμωδία της.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το άλμπουμ είναι πολύ καλό, γιατί προέρχεται, πιθανόν, από ένα από τα πιο σημαντικά ροκ συγκροτήματα των δεκαετιών '90's και '00's. Δεν υπάρχουν τόσες πολλές γυναικείες ροκ μπάντες που έχουν κάτι να πουν, όχι μόνο μουσικά, αλλά και πολιτικά.

Η συμμετοχή τους σε κινήματα όπως το Riot Grrrl ανεβάζει την ποιότητα της μουσικής τους κατά κάποιο τρόπο. Η σύγκριση με την Kim Gordon (Sonic Youth) και Kim Deal (Pixies, The Breeders) είναι αναπόφευκτη, ενώ οι επιρροές τους δεν προέρχονται μόνο από την εναλλακτική ροκ σκηνή, αλλά έχουν και κάποια punk υφή στο όνομα των καλλιτεχνών, όπως η Patti Smith, και αυτό δίνει μια άλλη γεύση στις παραγωγές τους.

Οι Sleater-Kinney είναι τελικά ζωντανοί και το "No Cities To Love" είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ με σωστό ρυθμό, δυνατό και με πολύ καλό rock. Αποτελεί, επίσης, μια, κατά κάποιο τρόπο, ανάμνηση από τα τέλη της δεκαετίας του '90.

"Οι Sleater-Kinney είναι αρκετά γενναίοι και δυνατοί για να κάνουν τη διαφορά και να το φωνάξουν προς τα έξω". (Carrie Brownstein)

Sub Pop Records, 20.01.2015